Bundan 2 ay önce bir konu açmıştım. Evlilik planları yaparken gelen ayrılık... Aradan 2 ay geçti, geçen zaman biraz daha küllendirdi elbette ama olmuyor kızlar. Bu aşk acısı gerçekten çok zor. Ayrıldık, herşey bitti. Fakat onun fotoğraflarını görünce hala gözlerim doluyor, rüyalarıma giriyor. Her anımda, oda böyle yapardı oda şöyle yapardı, bana bunu o öğretmişti gibi cümleler kuruyorum.. Burda bir çok arkadaşım bana en kötü günümde destek oldu, herkes bir fikir verdi.. Allah hepsinden razı olsun. Hani sadece yaşayan bilir derler ya; bu aynen o tip birşey.. Canım acıyor.. Face profilinde hala benim çektiğim fotoğrafı duruyor. Bende anılarımızın olduğu ne fotoğraflara bakabiliyorum nede mekanlara gidebiliyorum. Biz ayrıldık, herşey bitti.. Çok çabaladım çok kırıldım ama kendime bile itiraf etmeye utanıyorum, BEN ONU HALA ÇOK SEVİYORUM.. ama onunla olamayacağımızıda biliyorum. Onu o kadar benimsemişim, kendimi ona o kadar yakıştırmışımki, şuanda benimle tanışmak isteyen erkeklere cevap verirken bile, hatta konuşurken bile aşkıma ihanet ettiğimi düşünüyorum. Biliyorum onun umurunda bile değilim ama içimden söküp atamıyorum bunu kızlar... Ve kimseye anlatamıyorum.. Burda bunları paylaşma ihtiyacı duydum.