- 22 Ağustos 2008
- 4.118
- 2.653
- 448
- Konu Sahibi Brave Capricorn
- #21
yaşınız kaç? merak ettim
31 yaşıdayım eşimde 39
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
yaşınız kaç? merak ettim
bazen insan ifade etmek istediği şey doğru da olsa öyle kelimler kullanırki insana itici gelir ben bir önceki ve bu yorumunuzuda okudum hiçkimseyi bu kadar ağır eleştirmemek gerekir die düşünüyorum bu konuda fikir belirtmek aldır yada aldırma demek sadece dile kolay gelir kimse sınanmadığı günahın suçlusu yada masumu olamaz dünyaya bir can getirmek elbetteki mükemmel birşey ancak getirmemeyi tercih etmekte mutlaka haklı sebeplere dayanıyordur allah yardımcısı olsun arkadaşımızın umarım bir cana kıymadan bir çıkış yolu bulunur kendisine
hiç bir konu için bu kadar net ve kesin konuşmam. ben olayın günahında sevabında da değilim. böyle bir hakkın olamayacağını savunuyorum.
ha bazı hastalık durumları olur ki o zaman kaçınılmazdır. ama madem yapılan eylemin sonucunda bir canlı olacağını biliyoruz ya ona göre korunuruz ya da,, işte diyorum ya öteki türlüsüne bir hak tanınmasına karşıyım. zaten şu anda hukuken de kürtaj yasak. merdiven altı bir şekilde mi oluyor bu işler bilmiyorum. madem bakamayacaksınız verirsiniz bir çocuk yuvasına. şimdi hangi birimiz keşke bu durumda olacağıma zamanında annem beni aldırsaydı diyoyoruz. iyisiyle kötüsüyle hayat güzel ve yaşamaya değer. dnyaya gelecek yavruların da hakkı yaşamak. iyisiyle, kötüsüyle......
ha bir de itici demişsiniz ama kimseye sempatik görüneyim diye bir derdim yok..
Aldırma.Ney bir candan hemde kendi canından daha kıymetli olan
Maddiyat mı.Bu devirde kimse aç değil ki eşin anladığım kadarı ile çalışkan biri.
Biraz daha özenli yaşarsınız.Belki biraz da sıkıntı çekersiniz.Fakat hiç bir şey o yavrudan değerli kıymetli değil.
2-3 sene sonra elinde kazanılmış bir maddiyat ve refahlık değil evladın olur.Bu dünyada ki tüm zenginliklere bedel.
Merhaba arkadaşlar, Uzun zamandır konu açmıyordum Bugüne nasipmiş,
Sorunum beni iki gündür yedi bitirdi. Kısaca anlatayım
1.5 ay önce 2. evliliğimi yaptım, (8 yıl önce boşanmıştım)
İlk evliliğimden bir evladım var. Allah evlatlarımıza sağlık sıhat versin.
Sorun şuki korunduğumuz halde gebe kaldığımı 2 gün önce yaptığım test ile öğrendim.
Şuan maddi açıdan sıkıntılarımız var. Toparlanmaya çalışıyoruz. 2-3 seneye kadar ancak stediğimiz duruma geleceğiz.
Bunları atlattıktan sonra rahat bir ortamda çocuk düşünüyorduk..gebeliğim 3-4 haftalık diye düşünüyorum
Eşimle çok mutluyuz, iyi bir insan çocuğuma kendi babasından görmediği ilgiyi sevgiyi gösterdi. Merhametli tertemiz çalışkan biri
onu bunun için sevdim. Maddiyatı ön planda tutmadım Benim için huyu karakteri önemliydi. Gözümün içine bakar hep mutlumuyum diye
Ben hiç hazır değilim bebeğe... zaten evladımı kendim büyüttüm hep bir mücadele içinde.
Şimdi biraz rahat edeyim evlendim kendimize zaman ayıralım istiyorum. Zaten işyerinde sıkıntılarım var.
Anlayacağınız yorgunum rahat etmek istiyorum birazcıkta olsa.
Çocuğuma bazen ilgi gösteremiyorum. dersleri okulu dershanesi takip edemiyorum. Çok yoruldum ben
İki gündür işyerinde bile gözlerim doluyor. Dün evde hıçkıra hıçkıra ağladım. eşimde hep destek
Bende şu zamanda istemiyordum ama olduysa yapacak bişey yok diyor.
Ama eğer sen hazır değilsen sonuna kadar yanındayım. Benim için sen önemlisin ne istiyorsan yanındayım asla üzülmeni istemiyorum diyor. Kürtaj beni korkutuyor, çok içli duygusalım bu konularda, darmadağın oldum.
Ve heryerim ağrıyor belim sırtım kasıklarım hep ağrır durumda. Oturduğum yerden kalkarken iki büklüm oluyorum.
Kanım çekildi sanki eve gider gitmez yemeği yap ye et hemen kanepeye atıyorum kendimi nasıl tatlı bir uyku basıyor.
Kızlar bilinçsiz değilim. Bana belki kızanlar olabilir. Ama durumumu tahmin edemezsiniz hiç hazır değilim.
Zaten benim hamileliğim ve doğumum çok zor oluyor. (ilkinde yaşam tehlikem vardı) yıllarca atlatamadım doğum piskolojisini
Ne yapsam ne etsem düşün düşün kafayı yicem. henüz bir karar alamadım. Sizle paylaşmak geldi içimden..:2:
seniiii cok cok cokkk ii anlıorum ,cünkü bizde korundugumuz halde hamile kaldım .bir hafta 10 gün aldırıcam ,ölsün bu sey,zaten daha kalbi bile olusmadı diye diye kendimi yırttım .ama esimi ikna edemedim .resti cekti resmen . tmm istemiorduk ama gelene git diyemeyiz diye. cok yakın bir arkdasıma durumu acmıstım .o da : ben yıllar önce ilk bebegimi aldırmıstım ,yeni evliyiz daha diye,ama hala aradan 15 yıl gecti vicdanım sızlar dedi .bunlar beni cok etkiledi .ki asagıdada görürsün aldırmadım ,ve su anda tüm o karamsar düsüncelerim gitti.
ya hem düsünsene ogluna bi kardes gelsin ,kardeslik duygusunu yasasın,hem de arada cok yas farkı olmadan. hemde evinize bi nese gelir, anne baba demeye calısan bi bebek,evde emekleyen bi bebek , güzel sey bunlar, hemde sen esinle aile oldugunuzu daha ii anlarsın . bana kalırsa aldırmaaaaaaa...........