• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Herkesten her seyden biktim tahammulum kalmadi

Baslik boyle ama tam olarak neyden biktim onu da bilmiyorum aslinda.

30 yasindayim. Dogu afrikada bir koyde multeci kampinda taciz ve tecavuze ugramis kadin ve cocuklarla calisan insan haklari alaninda egitim gormus bir avukatim. Bir senedir burdayim burayi cok seviyorum arkadaslarim var isimde beni herkes cok begeniyor ve genel olarak mutluyum aslinda.

Ama son zamanlarda her gun ama her gun ise gec kaliyorum gun asiri agliyorum ve asiri sinirliyim herkese her seye. Calisma saatlerim cok uzun Sabah 7 bucuktan aksam 8e ve bunun 2 saati bozuk toprak yollarda arazi araclariyla tingir mingir kampa gitmekle geciyor sozgelimi evimde sicak su yok taktirabilirim ama cok pahali. Maasim turkiyeye gore cok iyi cunku dolar uzerinden ama bu afrika ulkesi Turkiyenin 6 7 Kati pahali mesela odedigim toplam kira 600 dolar ve ofis guvenlik sebebiyle daha ucuz evlere izin vermiyor.

Hal boyleyken turkiyedeki arkadaslarimin (ki cok ama cok zor durumda olan ve kardesim gibi olan bir arkadasim) surekli "sen zenginsin basarilisin senin hayatin kolay" demesini anlamiyorum. O arkadasima destek olmak icin o ay parasiz gezdigimi ve sicak su taktirmayi bu zamana kadar erteledigimi ve sabahlari donarak dus aldigimi bilmiyor kendisi. O kriz zamaninda isten kovulmustu ve soyleyemedim cunku bunlar kucuk dertler gibi geldi ve lafi olmaz tabi ki. Ama gordugum bu zengin, rahat insan muamelesi beni acayip kirdi. Mesela bu arkadasim evlenmeden once surekli yalnizliktan yakinirdi. E benim de bes senedir sevgilim yok bir kere bile yakinmadim mesela.

Hayatimda bir kere bile hizmet ettigim multecilere sinirlenmis bir insan degilim, her zaman karsimdaki insani cok iyi anladim ve empati kurdum ama artik sabrim cidden tasmak uzere. Surekli talepkar olmalari, olmayacak seyler icin surekli istekte bulunmalari gece yarilari bile telefonumu 110 kere caldirip pazar gunleri "Beni unuttunuzzzzz???!!!!!!!" Diye mesaj atmalari beni cok zorluyor yeter demek istiyorum. Kampta 60.000 multeci var. Herkesin derdi var. Bizse 20 kisiyiz ve benim yonetici sorumlulugum da var birebir vakalarin yaninda.

Bir hafta sonra annem ve kardesim buraya gelecek ve bu bile beni asiri strese sokuyor. Annemin surekli arayip sunu getireyim mi bu ilaclarini aliyor musun gibi sorularla darlamasina artik dayanamiyorum. Zaten 1 haftalik bir izinde onlari gezdirmek parasal konulari ayarlamak ekonomik olsun diye caba harcamak bunlari dusundukce aglayacak gibi oluyorum. Oysaki ben istedim yani gelmelerini onlarin bir sucu yok. Neden boyle hissediyorum bilmiyorum. Bazen keske oldurmeyen ama ciddi bir hastalik gecirsem de isi misi her seyi birakip bir sure yatsam istiyorum yani.

Ulkedeki herkes ama herkes beyazlarin zengin oldugu varsayimiyla insani kaziklamaya calisiyor. Cidden biktim. Benim arkadaslarimin 7 tanesi siyasi sebeplerle hapiste ve cogu kriz yuzunden isten cikti ama bu andavallara gore hepimiz amerikaliyiz ve butun beyazlar zengin. Ondan surekli bir "bana para ver" talebi var. Yeter yani biktim.

Isimde cok iyi oldugum soyleniyordu ama artik bu gec kalmalar patronun onunde aglama krizlerine girmeler goze batmaya basladi. Asla isimi birakmak asla geri donmek istemiyorum en az birkac sene bu yolda ilerlemek amacindayim. Daha guclu olmak istiyorum sadece.

Bu satirlari telefonda toplantida masa altindan gizli gizli yazdim bu yuzden hic okunabilir olmadiginin farkindayim ama kusura bakmayin ne olur.

Neden bırakıp Türkiye'ye dönmüyorsunuz?
 
Masterdan bahsetmişsiniz ama, hukuk fakültesini Türkiye'de okudunuz değil mi?
sonuçta avukatsınız,pek çok alternatif düşünebilirsiniz.
Acaba biraz kendinize güveninizi de mi kaybettiniz?
Dil biliyorsunuz, irtibata geçebileceğiniz pek çok yer olabilir. Çekinmeyin bu konuda hiç.
BM'de çalıştım diyorsunuz. Gayet iyi bir cv var elinizde diye düşünüyorum.
Ha tamam çok iyi bir yerden başlangıç yapamayabilirsiniz. İnsan haklarıyla ilgili çalışmazsınız belki başta ama istiyorsanız zamanla o da olur.
 
Cok ekstrem seyler yasayan bir dostum var aile ici siddet isten atilma vs gibi ve ona dert yanmak istemiyorum ama en cok da o sucluyor ve o destek olmami bekliyor.
herkesin psikolojisi aynı değil birisi yapı itibari ile çok güçlü iken birisi daha kırılgandır. en çok size dert yanana dert yanın hatta ona sıra bırakmaın
 
Cok ekstrem seyler yasayan bir dostum var aile ici siddet isten atilma vs gibi ve ona dert yanmak istemiyorum ama en cok da o sucluyor ve o destek olmami bekliyor.
Sizi anlıyorum ama inanın hiç gerek yok. Bence bilsin durumu.
Konu bu değil ama mesela eltimde aynı baskıyı bana yapıyor. Gerçekten hiç hoş değil. Manevi olarak destek elbette olursunuz. Ama sizin paranız(ki öyle bi para bile yokmuş) size ait. Belki birikim yapmak istiyorsunuz. Neden insanlar fazla ve gereksiz harcanması gereken bir miktar gibi görsün.
 
Sanırım çok dolusun biraz kafanı dağıtmaya ve dinlenmeye ihtiyacın var nacizhane tespitim bu.
 
Ayni alanda ama daha masabasi islere bakiyorum ama henuz bir sey cikmadi.

Masa başı da olsa aynı meselelerle uğraşacaksınız. Yaşama ve işe bakış şeklinizi anlıyorum. Faydalı olmak istiyorsunuz, insanlara dokunmak istiyorsunuz. Şu anda farkında değilsiniz ancak bu iş sizin enerjinizi tüketmiş biraz. En azından bir süre uzaklaşıp, sakin kafayla düşünüp öyle dönün işe. Yaptığınız iş çok güçlü bir psikoloji istiyor.
 
Geçici bir dönem bence bu süreç geri dönme gafletinde bulunma
tatile çıkıp kendine zaman ayırsan çoğu şey düzelebilir :kahve:
 
Çok ilgi çekici bir mesleğiniz var gerçekten! tebrik ediyorum. Ben de AB'de çalışmayı çok istedim zamanında - 3 avrupa dili bilmem ve üniv. eğitimimi bir kuzey avrupa ülkesinde tamamlam AB danışmanı olmamda yardımcı olacaktı ama işte hayat - özel sektörde yabancı bir şirkette İK yöneticisiyim şu an :) Olsun, herşeyde bir hayır vardır sonuçta.
Bence sizin uzun ve dinlenmeni sağlayacak bir tatile ihtiyacınız var. Ani kararlar vermeden önce yalnız bir tatile çıkın - all inclusive - yatın dinlenin spor yapın, spa ya gidin, kendinize bakın. Ondan sonra hayatınızla ilgili kararlar verin derim. Bol şan!
 
Son düzenleme:
Ayrıca diyelim ki rahatsınız ve çok paranız var. Bundan kime ne?
Siz orada hem gurbet hem de zorluk çekeceksiniz, insanlarda paranızda hakları olduğunu düşünecek.

Gurbetciler için genel olarak böyle düşünen insanlar var maalesef. Biz güya paraları sokakta topluyormus ve hiç sıkıntı çekmiyormusuz gibi :kahve: Babam vefat etti. Evde sadece emekli olan annem ve öğrenci olan çocukları var. Yine para bekleyen oldu. Düğünlerine gitmedik diye küsen akrabalar var. Halbuki o zamanlarda ay sonunu borclanarak getiriyorduk. Yani birakin burdan Türkiye e gitmeyi, haftalık alisverisi kısarak yapiyorduk. Anlatsan yalan söylediğini iddia ediyorlar. Öyle insanları hayatınızdan cikartmaktan başka care kalmıyor maalesef. Konu sahibinin orda psikolojik olarak yıpranmışligi inanın o insanları ilgilendirmiyor bile.
 
" Taciz ve tecavüze uğramış kadın ve çocuklarla çalışıyorum " bu bile yıpranmanız için yeterli bir sebep. Herkesin yapabileceği bir iş değil, şartlarınız da çok iyi değil. Eğer yerinizi değiştirme imkanınız varsa değiştirin bence. Bu kadar mutsuz olduğunuz bir işte durmayın.
 
Baslik boyle ama tam olarak neyden biktim onu da bilmiyorum aslinda.

30 yasindayim. Dogu afrikada bir koyde multeci kampinda taciz ve tecavuze ugramis kadin ve cocuklarla calisan insan haklari alaninda egitim gormus bir avukatim. Bir senedir burdayim burayi cok seviyorum arkadaslarim var isimde beni herkes cok begeniyor ve genel olarak mutluyum aslinda.

Ama son zamanlarda her gun ama her gun ise gec kaliyorum gun asiri agliyorum ve asiri sinirliyim herkese her seye. Calisma saatlerim cok uzun Sabah 7 bucuktan aksam 8e ve bunun 2 saati bozuk toprak yollarda arazi araclariyla tingir mingir kampa gitmekle geciyor sozgelimi evimde sicak su yok taktirabilirim ama cok pahali. Maasim turkiyeye gore cok iyi cunku dolar uzerinden ama bu afrika ulkesi Turkiyenin 6 7 Kati pahali mesela odedigim toplam kira 600 dolar ve ofis guvenlik sebebiyle daha ucuz evlere izin vermiyor.

Hal boyleyken turkiyedeki arkadaslarimin (ki cok ama cok zor durumda olan ve kardesim gibi olan bir arkadasim) surekli "sen zenginsin basarilisin senin hayatin kolay" demesini anlamiyorum. O arkadasima destek olmak icin o ay parasiz gezdigimi ve sicak su taktirmayi bu zamana kadar erteledigimi ve sabahlari donarak dus aldigimi bilmiyor kendisi. O kriz zamaninda isten kovulmustu ve soyleyemedim cunku bunlar kucuk dertler gibi geldi ve lafi olmaz tabi ki. Ama gordugum bu zengin, rahat insan muamelesi beni acayip kirdi. Mesela bu arkadasim evlenmeden once surekli yalnizliktan yakinirdi. E benim de bes senedir sevgilim yok bir kere bile yakinmadim mesela.

Hayatimda bir kere bile hizmet ettigim multecilere sinirlenmis bir insan degilim, her zaman karsimdaki insani cok iyi anladim ve empati kurdum ama artik sabrim cidden tasmak uzere. Surekli talepkar olmalari, olmayacak seyler icin surekli istekte bulunmalari gece yarilari bile telefonumu 110 kere caldirip pazar gunleri "Beni unuttunuzzzzz???!!!!!!!" Diye mesaj atmalari beni cok zorluyor yeter demek istiyorum. Kampta 60.000 multeci var. Herkesin derdi var. Bizse 20 kisiyiz ve benim yonetici sorumlulugum da var birebir vakalarin yaninda.

Bir hafta sonra annem ve kardesim buraya gelecek ve bu bile beni asiri strese sokuyor. Annemin surekli arayip sunu getireyim mi bu ilaclarini aliyor musun gibi sorularla darlamasina artik dayanamiyorum. Zaten 1 haftalik bir izinde onlari gezdirmek parasal konulari ayarlamak ekonomik olsun diye caba harcamak bunlari dusundukce aglayacak gibi oluyorum. Oysaki ben istedim yani gelmelerini onlarin bir sucu yok. Neden boyle hissediyorum bilmiyorum. Bazen keske oldurmeyen ama ciddi bir hastalik gecirsem de isi misi her seyi birakip bir sure yatsam istiyorum yani.

Ulkedeki herkes ama herkes beyazlarin zengin oldugu varsayimiyla insani kaziklamaya calisiyor. Cidden biktim. Benim arkadaslarimin 7 tanesi siyasi sebeplerle hapiste ve cogu kriz yuzunden isten cikti ama bu andavallara gore hepimiz amerikaliyiz ve butun beyazlar zengin. Ondan surekli bir "bana para ver" talebi var. Yeter yani biktim.

Isimde cok iyi oldugum soyleniyordu ama artik bu gec kalmalar patronun onunde aglama krizlerine girmeler goze batmaya basladi. Asla isimi birakmak asla geri donmek istemiyorum en az birkac sene bu yolda ilerlemek amacindayim. Daha guclu olmak istiyorum sadece.

Bu satirlari telefonda toplantida masa altindan gizli gizli yazdim bu yuzden hic okunabilir olmadiginin farkindayim ama kusura bakmayin ne olur.
Öncelikle yaşadığınız zorlukları en azından arkadaşlarınıza yansitin. Yani kendinizi yok sayıp arkadaşınızın ihtiyaçlarını giderme iz bulunduğunuz durumda doğru değil . Aslında anladığım sizi sizden başka yıpratan yok.
 
Herkese sonsuz tesekkur ederim. Isimi gercekten inanilmaz derecede seviyorum avukatlik yaptigim gunlerde her gun hayattan daha da sogurken bu is gercekten beni inanilmaz tatmin ediyor. Ve gercekten ovunmek icin soylemiyorum ama isimde cok iyiyim ve takdir ediliyorum. Ve gitgide daha da iyi oluyor. Bu yuzden donersem cidden pisman olucam eminim. Bazi arkadaslarin dedigi gibi tek istedigim bir tatil. Sadece tatil. 2 hafta hicbir sey yapmadan uzanmak. Burda yilda 30 gun iznim var yani aslinda cok iyi. Ama Turkiyeye 2 kere gittim ve dinlenemedim. Bazi saglik sorunlarim yuzunden habire her gun hastanede gecti gunlerim. Ya da akraba ziyareti ya da annemin baska tutturmalari. Simdi de kalan 1 haftalik iznimde ailem geliyor ve normalde beni cok mutlu etmesi gereken bu durumda nedensizce stresimi cok daha artirdi. Uzerine turkiyedeki maasimin 3 Kati ile para sikintisi cekmek de moralimi cok bozuyor. Ben salagim beceriksizim herhalde diyorum.
 
Baslik boyle ama tam olarak neyden biktim onu da bilmiyorum aslinda.

30 yasindayim. Dogu afrikada bir koyde multeci kampinda taciz ve tecavuze ugramis kadin ve cocuklarla calisan insan haklari alaninda egitim gormus bir avukatim. Bir senedir burdayim burayi cok seviyorum arkadaslarim var isimde beni herkes cok begeniyor ve genel olarak mutluyum aslinda.

Ama son zamanlarda her gun ama her gun ise gec kaliyorum gun asiri agliyorum ve asiri sinirliyim herkese her seye. Calisma saatlerim cok uzun Sabah 7 bucuktan aksam 8e ve bunun 2 saati bozuk toprak yollarda arazi araclariyla tingir mingir kampa gitmekle geciyor sozgelimi evimde sicak su yok taktirabilirim ama cok pahali. Maasim turkiyeye gore cok iyi cunku dolar uzerinden ama bu afrika ulkesi Turkiyenin 6 7 Kati pahali mesela odedigim toplam kira 600 dolar ve ofis guvenlik sebebiyle daha ucuz evlere izin vermiyor.

Hal boyleyken turkiyedeki arkadaslarimin (ki cok ama cok zor durumda olan ve kardesim gibi olan bir arkadasim) surekli "sen zenginsin basarilisin senin hayatin kolay" demesini anlamiyorum. O arkadasima destek olmak icin o ay parasiz gezdigimi ve sicak su taktirmayi bu zamana kadar erteledigimi ve sabahlari donarak dus aldigimi bilmiyor kendisi. O kriz zamaninda isten kovulmustu ve soyleyemedim cunku bunlar kucuk dertler gibi geldi ve lafi olmaz tabi ki. Ama gordugum bu zengin, rahat insan muamelesi beni acayip kirdi. Mesela bu arkadasim evlenmeden once surekli yalnizliktan yakinirdi. E benim de bes senedir sevgilim yok bir kere bile yakinmadim mesela.

Hayatimda bir kere bile hizmet ettigim multecilere sinirlenmis bir insan degilim, her zaman karsimdaki insani cok iyi anladim ve empati kurdum ama artik sabrim cidden tasmak uzere. Surekli talepkar olmalari, olmayacak seyler icin surekli istekte bulunmalari gece yarilari bile telefonumu 110 kere caldirip pazar gunleri "Beni unuttunuzzzzz???!!!!!!!" Diye mesaj atmalari beni cok zorluyor yeter demek istiyorum. Kampta 60.000 multeci var. Herkesin derdi var. Bizse 20 kisiyiz ve benim yonetici sorumlulugum da var birebir vakalarin yaninda.

Bir hafta sonra annem ve kardesim buraya gelecek ve bu bile beni asiri strese sokuyor. Annemin surekli arayip sunu getireyim mi bu ilaclarini aliyor musun gibi sorularla darlamasina artik dayanamiyorum. Zaten 1 haftalik bir izinde onlari gezdirmek parasal konulari ayarlamak ekonomik olsun diye caba harcamak bunlari dusundukce aglayacak gibi oluyorum. Oysaki ben istedim yani gelmelerini onlarin bir sucu yok. Neden boyle hissediyorum bilmiyorum. Bazen keske oldurmeyen ama ciddi bir hastalik gecirsem de isi misi her seyi birakip bir sure yatsam istiyorum yani.

Ulkedeki herkes ama herkes beyazlarin zengin oldugu varsayimiyla insani kaziklamaya calisiyor. Cidden biktim. Benim arkadaslarimin 7 tanesi siyasi sebeplerle hapiste ve cogu kriz yuzunden isten cikti ama bu andavallara gore hepimiz amerikaliyiz ve butun beyazlar zengin. Ondan surekli bir "bana para ver" talebi var. Yeter yani biktim.

Isimde cok iyi oldugum soyleniyordu ama artik bu gec kalmalar patronun onunde aglama krizlerine girmeler goze batmaya basladi. Asla isimi birakmak asla geri donmek istemiyorum en az birkac sene bu yolda ilerlemek amacindayim. Daha guclu olmak istiyorum sadece.

Bu satirlari telefonda toplantida masa altindan gizli gizli yazdim bu yuzden hic okunabilir olmadiginin farkindayim ama kusura bakmayin ne olur.
Hatırladım daha önce oradaki sosyal yaşamla ilgili bir konunuz daha vardı, yanlış anlaşılmıştınız. Avukatlar Türkiye’de gayet iyi kazanıyor bürosunu kapatan duymadım. Değer mi bunca stresi çekmeye
 
Bazen keske oldurmeyen ama ciddi bir hastalik gecirsem de isi misi her seyi birakip bir sure yatsam istiyorum yani.

Şu cümlenizi okur okumaz yazmak istedim.
Ben de yaşadığım birkaç olumsuzluk sebebiyle benzer cümleler kurdum bir dönem. Yaşadığım deneyim ağır gelmişti ve ruhumdan önce bedenim her şeyi bırakmak istiyordu. Lafın gelişi gibi söyleriz bazen böyle şeyleri ya ağzımızdan çıkana çok dikkat etmek lazımmış.
Çünkü şimdi evden bile adım atamıyorum dışarı özgürce. Evet öldürmüyor ama tam anlamıyla süründürüyor ve inanın bu halde olmaktansa sağlıklı olup hayatın güçlükleriyle cesur bir şekilde savaşabilmeyi yeğlerdim.

Sağlık olsun gerisi teferruat sözünü hayat yüzümüze yüzümüze vuruyor sonra emin olun.
Yaşadığınız tüm zorluklar için kolaylıklar dilerim. Umuyorum ki her şey gibi bu süreç de gelip geçecektir. Fakat elinizden geldiği kadar zor da olsa olumlu cümleler kurmaya çalışın. Böyle güçsüzlük anlarında söylediklerimiz yüzünden bir zorluk bitse de yenisini kendi elimizle inşa etmiş oluyoruz yoksa. :KK43:
 
Ben çalıştığınız kesimin beklentileri üzerine yorum yapacağım. Öğrencilik hayatım yardım dernekleriyle, gönüllü faaliyetlerle geçti. O kadar tatmin oluyordum ki işim de böyle olsun diye hep stk'lara başvurdum ve çok bilindik bir sivil toplum kuruluşunda tam gönlüme göre bir işe girdim; sahada sürekli mültecilerle ilgili çalışabileceğim bir işe. İnanın sadece 6 ay dayanabildim.... Gönüllü olarak yaparken beni o kadar mutlu eden şey, bir iş haline gelince, karşımdaki insanları ne yaparsam yapayım tatmin edemediğimi görünce, üstelik bunu belli bir para için zorluklar çekerek, kişilerin nazlarıyla oynayarak yapmak zorunda kalınca başka bir iş bulup bıraktım. Şimdiki işimin yardımla, gönüllülükle uzaktan yakından ilgisi yok ama kesinlikle çok daha mutlu hissediyor ve yapmak istediğim başka şeyleri iş dışında "sadece istediğim için" yapabiliyorum. Bu anlamda sizi çok iyi anlıyorum ama devam etmek istiyorsanız önerebileceğim hiçbir şey yok.:110: Ben devam edemedim çünkü.
 
Hangi isi yaparsan yap turk insanina gore hayat hep sana guzel zaten , neden bilmiyorum ama baskalarinin hayatini yuzeysel olarak gorup nedense hic dertleri yok hayat ona guzel yaklasimi bizim insanimizda cok var
41 yasindayim , tonla sikinti dert dolu hayatim oldu ama arkadaslarima gore hayat hep bana guzeldi neyse ona takilmayin yani
Ayrica arkadasima yardim etmek icin soguk suyla dus almazdim , varsa yardim ederim yoksa kendimi sikintiya sokmam , bir deneyin bu yaklasimi sizi buyuk bir manevi sikintidan kurtarir
Esim 1 ay afrikada kaldi is icin , bir daha oldurseler gitmem der , o kadar nefret ediyor , yani yasam orda cok zordur tahmin edebiliyorum , acikcasi ayni isi dunyanin farkli ulkesinde yapma sansiniz varsa ( misal guney amerika , asyanin guneyi vs) yer degistirmeye calisin derim
 
Back