- 18 Mart 2013
- 3.798
- 12.242
- 363
- Konu Sahibi En buyuk kk
- #1
Baslik boyle ama tam olarak neyden biktim onu da bilmiyorum aslinda.
30 yasindayim. Dogu afrikada bir koyde multeci kampinda taciz ve tecavuze ugramis kadin ve cocuklarla calisan insan haklari alaninda egitim gormus bir avukatim. Bir senedir burdayim burayi cok seviyorum arkadaslarim var isimde beni herkes cok begeniyor ve genel olarak mutluyum aslinda.
Ama son zamanlarda her gun ama her gun ise gec kaliyorum gun asiri agliyorum ve asiri sinirliyim herkese her seye. Calisma saatlerim cok uzun Sabah 7 bucuktan aksam 8e ve bunun 2 saati bozuk toprak yollarda arazi araclariyla tingir mingir kampa gitmekle geciyor sozgelimi evimde sicak su yok taktirabilirim ama cok pahali. Maasim turkiyeye gore cok iyi cunku dolar uzerinden ama bu afrika ulkesi Turkiyenin 6 7 Kati pahali mesela odedigim toplam kira 600 dolar ve ofis guvenlik sebebiyle daha ucuz evlere izin vermiyor.
Hal boyleyken turkiyedeki arkadaslarimin (ki cok ama cok zor durumda olan ve kardesim gibi olan bir arkadasim) surekli "sen zenginsin basarilisin senin hayatin kolay" demesini anlamiyorum. O arkadasima destek olmak icin o ay parasiz gezdigimi ve sicak su taktirmayi bu zamana kadar erteledigimi ve sabahlari donarak dus aldigimi bilmiyor kendisi. O kriz zamaninda isten kovulmustu ve soyleyemedim cunku bunlar kucuk dertler gibi geldi ve lafi olmaz tabi ki. Ama gordugum bu zengin, rahat insan muamelesi beni acayip kirdi. Mesela bu arkadasim evlenmeden once surekli yalnizliktan yakinirdi. E benim de bes senedir sevgilim yok bir kere bile yakinmadim mesela.
Hayatimda bir kere bile hizmet ettigim multecilere sinirlenmis bir insan degilim, her zaman karsimdaki insani cok iyi anladim ve empati kurdum ama artik sabrim cidden tasmak uzere. Surekli talepkar olmalari, olmayacak seyler icin surekli istekte bulunmalari gece yarilari bile telefonumu 110 kere caldirip pazar gunleri "Beni unuttunuzzzzz???!!!!!!!" Diye mesaj atmalari beni cok zorluyor yeter demek istiyorum. Kampta 60.000 multeci var. Herkesin derdi var. Bizse 20 kisiyiz ve benim yonetici sorumlulugum da var birebir vakalarin yaninda.
Bir hafta sonra annem ve kardesim buraya gelecek ve bu bile beni asiri strese sokuyor. Annemin surekli arayip sunu getireyim mi bu ilaclarini aliyor musun gibi sorularla darlamasina artik dayanamiyorum. Zaten 1 haftalik bir izinde onlari gezdirmek parasal konulari ayarlamak ekonomik olsun diye caba harcamak bunlari dusundukce aglayacak gibi oluyorum. Oysaki ben istedim yani gelmelerini onlarin bir sucu yok. Neden boyle hissediyorum bilmiyorum. Bazen keske oldurmeyen ama ciddi bir hastalik gecirsem de isi misi her seyi birakip bir sure yatsam istiyorum yani.
Ulkedeki herkes ama herkes beyazlarin zengin oldugu varsayimiyla insani kaziklamaya calisiyor. Cidden biktim. Benim arkadaslarimin 7 tanesi siyasi sebeplerle hapiste ve cogu kriz yuzunden isten cikti ama bu andavallara gore hepimiz amerikaliyiz ve butun beyazlar zengin. Ondan surekli bir "bana para ver" talebi var. Yeter yani biktim.
Isimde cok iyi oldugum soyleniyordu ama artik bu gec kalmalar patronun onunde aglama krizlerine girmeler goze batmaya basladi. Asla isimi birakmak asla geri donmek istemiyorum en az birkac sene bu yolda ilerlemek amacindayim. Daha guclu olmak istiyorum sadece.
Bu satirlari telefonda toplantida masa altindan gizli gizli yazdim bu yuzden hic okunabilir olmadiginin farkindayim ama kusura bakmayin ne olur.
30 yasindayim. Dogu afrikada bir koyde multeci kampinda taciz ve tecavuze ugramis kadin ve cocuklarla calisan insan haklari alaninda egitim gormus bir avukatim. Bir senedir burdayim burayi cok seviyorum arkadaslarim var isimde beni herkes cok begeniyor ve genel olarak mutluyum aslinda.
Ama son zamanlarda her gun ama her gun ise gec kaliyorum gun asiri agliyorum ve asiri sinirliyim herkese her seye. Calisma saatlerim cok uzun Sabah 7 bucuktan aksam 8e ve bunun 2 saati bozuk toprak yollarda arazi araclariyla tingir mingir kampa gitmekle geciyor sozgelimi evimde sicak su yok taktirabilirim ama cok pahali. Maasim turkiyeye gore cok iyi cunku dolar uzerinden ama bu afrika ulkesi Turkiyenin 6 7 Kati pahali mesela odedigim toplam kira 600 dolar ve ofis guvenlik sebebiyle daha ucuz evlere izin vermiyor.
Hal boyleyken turkiyedeki arkadaslarimin (ki cok ama cok zor durumda olan ve kardesim gibi olan bir arkadasim) surekli "sen zenginsin basarilisin senin hayatin kolay" demesini anlamiyorum. O arkadasima destek olmak icin o ay parasiz gezdigimi ve sicak su taktirmayi bu zamana kadar erteledigimi ve sabahlari donarak dus aldigimi bilmiyor kendisi. O kriz zamaninda isten kovulmustu ve soyleyemedim cunku bunlar kucuk dertler gibi geldi ve lafi olmaz tabi ki. Ama gordugum bu zengin, rahat insan muamelesi beni acayip kirdi. Mesela bu arkadasim evlenmeden once surekli yalnizliktan yakinirdi. E benim de bes senedir sevgilim yok bir kere bile yakinmadim mesela.
Hayatimda bir kere bile hizmet ettigim multecilere sinirlenmis bir insan degilim, her zaman karsimdaki insani cok iyi anladim ve empati kurdum ama artik sabrim cidden tasmak uzere. Surekli talepkar olmalari, olmayacak seyler icin surekli istekte bulunmalari gece yarilari bile telefonumu 110 kere caldirip pazar gunleri "Beni unuttunuzzzzz???!!!!!!!" Diye mesaj atmalari beni cok zorluyor yeter demek istiyorum. Kampta 60.000 multeci var. Herkesin derdi var. Bizse 20 kisiyiz ve benim yonetici sorumlulugum da var birebir vakalarin yaninda.
Bir hafta sonra annem ve kardesim buraya gelecek ve bu bile beni asiri strese sokuyor. Annemin surekli arayip sunu getireyim mi bu ilaclarini aliyor musun gibi sorularla darlamasina artik dayanamiyorum. Zaten 1 haftalik bir izinde onlari gezdirmek parasal konulari ayarlamak ekonomik olsun diye caba harcamak bunlari dusundukce aglayacak gibi oluyorum. Oysaki ben istedim yani gelmelerini onlarin bir sucu yok. Neden boyle hissediyorum bilmiyorum. Bazen keske oldurmeyen ama ciddi bir hastalik gecirsem de isi misi her seyi birakip bir sure yatsam istiyorum yani.
Ulkedeki herkes ama herkes beyazlarin zengin oldugu varsayimiyla insani kaziklamaya calisiyor. Cidden biktim. Benim arkadaslarimin 7 tanesi siyasi sebeplerle hapiste ve cogu kriz yuzunden isten cikti ama bu andavallara gore hepimiz amerikaliyiz ve butun beyazlar zengin. Ondan surekli bir "bana para ver" talebi var. Yeter yani biktim.
Isimde cok iyi oldugum soyleniyordu ama artik bu gec kalmalar patronun onunde aglama krizlerine girmeler goze batmaya basladi. Asla isimi birakmak asla geri donmek istemiyorum en az birkac sene bu yolda ilerlemek amacindayim. Daha guclu olmak istiyorum sadece.
Bu satirlari telefonda toplantida masa altindan gizli gizli yazdim bu yuzden hic okunabilir olmadiginin farkindayim ama kusura bakmayin ne olur.
afrikada olsam kadınlar kulübüne girmek aklıma bile gelmezdi herhalde.
