İzniniz bitince aynı işyerinde çalışmaya devam edecekseniz aranızda onları havalimanından alacak kadar mesafe nasıl oluyor ? Veya , mesafe olarak : süt almaya kapılarına gidecek kadar , nasıl yakın olabiliyorlar ? Anlamadığım için soruyorum.
Bu denli yakın mesafedeyseniz gezdirdiğiniz yerler onun da bildiği yerler değil mi ?
Bu arkadaşınız sizi görmeye mi geldi , tatile mi ? Nasıl bir davet , kaç günlük bir ziyaret anlamadım.
Anlatımında kopukluklar olmuş olabilir ..ama konu sahibinin bahsettiği iki ayrı arkadaşİlki ; eşinin arkadaşının eşi. Kaza geçirdiklerinde eşler konuşmuş , kadın ayrıca aramamış. İlk mesajından sonra 8 yıllık tanıdığı hanımdan bahseden bir mesajı yok.
Konu sahibinin mesajı 20 yıllık arkadaş için değil mi ? Diğer hanımın bu mesajla bağı yok.
Evet ikisi farklı arkadaşım.Anlatımında kopukluklar olmuş olabilir ..ama konu sahibinin bahsettiği iki ayrı arkadaş
Sadece bir kez yemek parası için ben ödeyeceğim dedi. Onu ödedi. Başka bir teklifte bulunmadı. Benim üzüldüğüm harcadığım para değil. Ben ona o kadar değer verdim ki sırf güzel vakit geçirsinler diye küçük çocuğumu kış günü oradan oraya sürükledim. Eşim işyerinden izin aldı. O ise bunları hiç önemsememiş ki daha ilk baştan kilosu şu kadar diyebildi. Gözünde hiç kıymetim yokmuş.İyi de anlamadığım şey şu, siz 5 gün boyunca gezdirirken yedirip içirirkem hiç.mi teklif etmedi ya da reddedseniz bile aa olur mu deyip ödemedi zorla o da bişeyleri? Zaten yapmadıysa burdan anlamanız lazımmış, insan olan rahatsız olur
Ben şu anda ücretsiz izindeyim ve eşimin işi nedeniyle normalde yaşadığımız ve çalıştığım şehre oldukça uzak bir doğu şehrindeyim. Süt olayı izne çıkıp evimize gittiğimizde oldu ki arkadaşım daha geçen ay doğuyu görmek için bize gelmişti. Tatil için gelmiş.
20 yıllık arkadaşım. O kadar şaşırdım ve üzüldüm ki. Bundan sonra asla eskisi gibi olmaz zaten. Ücretsiz iznim bitince tekrar aynı yerde çalışacağız ama ancak merhaba merhaba.
İzniniz bitince 20 yıllık arkadaşınızla aynı yerde çalışmaya devam etmeyecek misiniz ? Tamam doğru anlamışım.
Konuyu açarken ki mesaj dışında 8 yıllık arkadaşa dair hiçbir ayrım yapmamışsınız.
Size birsey soyleyeyim.. eger sosyal medya kullaniyorsaniz gezdiğiniz yerleri de cok paylaşıyorsaniz insanlar da söyle bir algi olusuyor.. bunlar zengin iyi geziyor iyi yiyorlar.. bizi de gezdirir beklentisine giriyorlar..Gerçekten özellikle eşim çok verici. Bu konuda tartışsak bile zaman zaman değişmiyor. Şimdi ona üzüntümü anlatsam boşver biz doğrusunu yaptık der eminim. Biz karı koca gezmeyi çok seviyoruz. Arkadaşlarımız da hep bize imrendiklerini söyler ama maddi olarak aynı olsak da paralarına kıyıp evden dışarı çıkmazlar. Biz çok gezince sanki rehbermişiz gibi bir yakıştırma oldu gerçekten. Bu arada arkadaşım da araba kullanıyor ve benzin parasından şikayet eder. Ama biz 5 gün gece gündüz yoldaydık. En az 4 kere depo doldurduk ama bir kere bile ödemeyi teklif etmedi. Gelirken bebeğime LCW den bir takım getirmişti onu verdikten sonra bu marka bile çok pahalı dedi. Ben boş bulundu diye üstünde durmamıştım. Biz kaza geçirdikten sonra sigorta değer kaybı ödemesi yaptı. Arkadaşım da o konuşmaya şahit oldu. Belki de paraları var harcayalım psikolojisine girdi emin değilim. Mesela ben hesabı karşıdakinin ödeyeceğini biliyorsam menüden uygun fiyatlı olanı seçerim. O hep en pahalısını istedi
Bence ikinci arkadaşınız "var da ödüyor/ zaten kendileri de gezmiş oldular" moduna girmiş.Yani sizin onu gezdirdiğinizi değil sizin gezerken kendisinin de size takıldığını yani onun için özel birşey yapmadığınızı" düşünmüş..bence olan olmuş çok kendinizi üzmeyin kimseyi de (sonrasında canınızı sıkacak kadar ) mutlu etmek için normalde yapmayacağınız masrafları yapmayınEvet ikisi farklı arkadaşım.
AynenKuş uçmaz kervan geçmez bir yerde misiniz? Otobüs yokmu?
Benin durumumda senden pek farklı değil açıkçası kime canım desem canın çıksın dıye anlar. Herşeyimle herkese çok şükür batarım. Ve herkeste bunu çok ama çok güzel belli eder. İnan bende çok yoruldum sıkıldım artık. Benim bunları yaşadığım genelde iş yerindeki arkadaşlar. Artık unursamıyorum kimseyi Dünya sizden ibaret değil, benim hayatım sizden ibaret değil diyorum ve yoluma bakıyorum inan. Kafaya takınca da olmuyor sağlığınla oynuyosun resmen. O yüzden umursamaMerhaba kadınlar kulübünün değerli kadınları. Derdin bu mu diyebilirsiniz ama bu konu son zamanlarda o kadar kafama takılıyor ki artık kendimi çok mutsuz hissediyorum. Şöyle bir bakıyorum etrafıma iyilik yapıp, özen gösterip karşılığında vefasızlık görmediğim tek tük insan var. Örnek vermek gerekirse en ufak sıkıntısında arayıp sorduğum, derdini dinlediğim bir arkadaşım var (dı). Biz ailecek büyük bir trafik kazası geçirdik hiç aramadı bile. Yaklaşık 1.5 yıldır farklı şehirlerde yaşıyoruz 1 ay önce yine ailecek kovit olduk. Çocuğum kovite bağlı zatürre geçirdi. Yine aramadı. Aslında bizim eşlerimiz arkadaş ben de evlendikten sonra arkadaş oldum. Yaklaşık 8 yıl oldu. Başka bir arkadaşım şu anda yaşadığımız şehir doğu Anadolu'da buraları gezmek istiyormuş davet ettim. Kızıyla birlikte geldiler. Yaşadığımız yere 2.5 saat uzaklıktaki havaalanından alıp 5 gün boyunca gezdirdik. Eşim işinden izin aldı onları gezdireceğiz diye. 6 saat uzaklıktaki turistik yerlere götürdük. Her istediklerini yaptık. Uçak biletleri dışında sadece bir kere yemek parası ödedi arkadaşım elini cebine attırmadı eşim. Siz gelin ben de sizi ağırlamak istiyorum, teşekkürler, kalpler. İzne gittiğimizde kovit olunca piknik sepeti yapıp getirdi eve davet edemeyeceğim diye. Konu oldu evlerinin yakınında sütçü varmış 5 kilo bana alır mısın dedim ki parasını elbet verecektim. Bana hemen kilosu 8 TL bilgin olsun dedi. Sütü alırken elden vermeyeyim para havale yapacağım dedim tamam dedi. Biz 5 günde sadece 3000 TL yakıt aldık. Yemek paraları, tesis ücretleri falan saymıyorum bile. Dondurucu soğukta sırf onlar iyi vakit geçirsin diye küçük çocuğumla yollara düştük. Ve o 40 liranın hesabını yaptı. Çok şaşırdım ve üzüldüm. Artık kimseye güvenemiyorum, kimseyle arkadaş olmak, görüşmek, konuşmak bile istemiyorum. İçimden bir ses sürekli boşver sonunda sana vefasızlık edecek nasılsa diyor. Sizlerde durum nasıl, bu duyguyu taşıyanlar varsa nasıl başediyor ve arkadaşlık kuruyor. Önerileriniz olursa çok sevinirim.
Bana da ders oldu. Ödediğim paraya değil harcadığım zamana ona verdiğim değere rağmen hak etmediğim muameleye üzüldüm.fazla fedakarlık olmuş sizinkisi. bunu bazen ben de yapıyorum ve her defasında kendime kızıyorum.
çok sevdiğim bir arkadaşımla ara sıra alkollü mekana gideriz. hesap ödeme şeklimiz de öyle alman usulü ya da herkes yediğini içtiğini ödesin tarzında olmadı hiçbir zaman. ne bileyim bi akşam çıktık, ben ödedim hepsini. bi akşam çıktık o ödedi. sonra tekrar çıktık hatta kardeşi de geldi, ben ödedim hepsini bir öncekini o ödediği için. üstelik bana, "ben bunun altında kalmam, rövanşını alırım bi sonraki buluşmamızda" demişti, gülüşmüştük. geçenlerde çıktığımızda sıra ondaydı. eşit şeyler tükettik bu arada yanlış olmasın. ben o öder diye düşünürken kasaya gittiğimizde hiç bana bakmadan ikiye bölünecek denince ben şok oldum. çok yüklü bir miktar da değildi hani. benim bir öncekinde ödediğim hesabın yarısı kadar falan tutmuştu. ikiye bölerek ödedik, bişey demedim tabii denmez yani. ama bozuldum içten içe zira ben ona öyle yapmıyordum. 3 kuruşluk hesabı ikiye böldürmesi tuhaf geldi ikimiz de çalışan insanlarız. ve dönüşte altında arabası olmasına ve evim arabayla 5 dk mesafede olmasına rağmen (kendi evi de 2 sokak ötedeydi) asla eve bırakmayı teklif etmedi, arabayı almıyorum zaten evim yakın dedi, bişey demedim. ki ben zamanında (arabayı çıkarmamıştı) gece vakti yalnız kalmasın diye yürüyerek evine kadar eşlik de etmiştim. ama o beni gece vakti, soğukta öylece bıraktı. eve geldiğimde de mesaj atmış ben dayanamadım arabayı aldım sen de vardın mı? diye sormuşbence ben salça olmayayım diye bana arabayı almıcam demişti. öyle hissettim sonradan. ben kiii ne zaman ihtiyacı olsa maddi manevi hep yanında oldum. arabası yolda kalmıştı bir keresinde, bende de araç yok ama ben bi taksiye atlayıp gidip yardım etmiştim ona, hava kararmış, yalnız hissetmesin diye. paragöz değilim ama ince düşünce bağımlısıyımdır. ve ben bu arkadaşla bir daha çıkmayacağım, çıktığım zaman da sadece kendi hesabımı ödeyip taksime atlayıp gideceğim. artık ne yaptığını umursamayacağım yani. insanlardan vefa beklemek lüks oldu. ama bunların hiçbirinde onun suçu yok hepsi benim suçum. yani b.k mu var ödedin, b.k mu var yolda kaldı diye yanına gittin, sana ne? suç benim :) siz de çok fazla harcama yapmışsınız, kendinizi zora sokmaya değmez kimse için. bak mesela ben bunları yazdım yazdım şimdi biri gelir alıntı yapar, "yapmasaydın sen de, kafana silah mı dayadı" der
ders olması iyidir, bana da oldu. ben de aynı şey için üzgünüm. ama hata bende çünkü insanlar ne cömert, iyi yürekli diye düşünmüyor. ne güzel bir kaz, tam yolmalık diye düşünüyor.Bana da ders oldu. Ödediğim paraya değil harcadığım zamana ona verdiğim değere rağmen hak etmediğim muameleye üzüldüm.