Merhaba kadınlar kulübünün değerli kadınları. Derdin bu mu diyebilirsiniz ama bu konu son zamanlarda o kadar kafama takılıyor ki artık kendimi çok mutsuz hissediyorum. Şöyle bir bakıyorum etrafıma iyilik yapıp, özen gösterip karşılığında vefasızlık görmediğim tek tük insan var. Örnek vermek gerekirse en ufak sıkıntısında arayıp sorduğum, derdini dinlediğim bir arkadaşım var (dı). Biz ailecek büyük bir trafik kazası geçirdik hiç aramadı bile. Yaklaşık 1.5 yıldır farklı şehirlerde yaşıyoruz 1 ay önce yine ailecek kovit olduk. Çocuğum kovite bağlı zatürre geçirdi. Yine aramadı. Aslında bizim eşlerimiz arkadaş ben de evlendikten sonra arkadaş oldum. Yaklaşık 8 yıl oldu. Başka bir arkadaşım şu anda yaşadığımız şehir doğu Anadolu'da buraları gezmek istiyormuş davet ettim. Kızıyla birlikte geldiler. Yaşadığımız yere 2.5 saat uzaklıktaki havaalanından alıp 5 gün boyunca gezdirdik. Eşim işinden izin aldı onları gezdireceğiz diye. 6 saat uzaklıktaki turistik yerlere götürdük. Her istediklerini yaptık. Uçak biletleri dışında sadece bir kere yemek parası ödedi arkadaşım elini cebine attırmadı eşim. Siz gelin ben de sizi ağırlamak istiyorum, teşekkürler, kalpler. İzne gittiğimizde kovit olunca piknik sepeti yapıp getirdi eve davet edemeyeceğim diye. Konu oldu evlerinin yakınında sütçü varmış 5 kilo bana alır mısın dedim ki parasını elbet verecektim. Bana hemen kilosu 8 TL bilgin olsun dedi. Sütü alırken elden vermeyeyim para havale yapacağım dedim tamam dedi. Biz 5 günde sadece 3000 TL yakıt aldık. Yemek paraları, tesis ücretleri falan saymıyorum bile. Dondurucu soğukta sırf onlar iyi vakit geçirsin diye küçük çocuğumla yollara düştük. Ve o 40 liranın hesabını yaptı. Çok şaşırdım ve üzüldüm. Artık kimseye güvenemiyorum, kimseyle arkadaş olmak, görüşmek, konuşmak bile istemiyorum. İçimden bir ses sürekli boşver sonunda sana vefasızlık edecek nasılsa diyor. Sizlerde durum nasıl, bu duyguyu taşıyanlar varsa nasıl başediyor ve arkadaşlık kuruyor. Önerileriniz olursa çok sevinirifazla