Kanguru sevmedi.
Emmesi o kadar önemliydiki.
Alerjik ve emmesi Lazım.
O kadar üzüldüm ki anlatamam.
Doktor çocuk zaten alerjik bide emziren etmişsin dedi şok oldum
Eşinizde öğretmendi sanırım.Doğu iznine çıkana kadar dedim farkında iseniz.
Şu an saat 2 bulduk ve ben ağzıma lokma koyamadım. Uyutmaya çalışıyorum oğlumu.
Keşke yapabiliyor olsaydım.
Ve evet öğretmenim.
Zihin engelliler öğretmeniyim.
Yardımcı oluyor ama tabi bir yere kadar..Herkes eski hayatına dönmüş, siz ücresiz izin mi aldiniz? Neden etkinliklere katılamıyorsunuz? Siz tüm bunları yaşarken eşiniz nerede, hiç yardımcı olmuyor mu?
hatçe teyzede çok iyiydiHanım efendi, buna bizim gibiler demiyor; tıp bilimi diyor:
Doğum sonrası depresyonu | E-Psikiyatri
Psikiyatri alanındaki son gelişmeler ve ruh sağlığına ilişkin merak edilen her şey uzman ağızlardan bu sitede cevap buluyor.www.e-psikiyatri.com
Tamam en mükemmel anne siz olun yine de, taze anneleri 65lik komşu Hatçe teyze gibi darlamayın lütfen.
Çok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.
Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..
Alışık olmadığınız bir şey ve kendinizden fazlaca ödün veriyorsunuz (annelik tabiki normal) ama biraz rahatlamanız gerekir böyle devam ederse hep sinirli, gergin, mutsuz olursunuz, haliyle bu bebeğede yansır. Öncelikle geçici bir dönem bunu unutmayın. Eşiniz evdeyken bebeği ona bırakıp biraz kendinize vakit ayırmayı deneseniz? Ya da anne kardeş artık her kim varsa onlardan rica etseniz size yardımcı olsalar. Sorun bebek değil diye okudum yukarida, acaba bebek sonrasi eş ile problemler mi olduÜcretsiz izindeyim.
Eşim işte elbette.
Ya olay etkinlik değil..
Sevmem zaten. Eskiden de katılmadım
Olay düzensizlik.
Düzen kuramıyorum evde.
Her gün bambaşka bir kaosa uyanıyprum gibi
Sadece o an sinirlendim.
Hayrı emmiyorÇocuğunuza bakarken mutlu değilseniz, yani bakarken ıstırap çekiyor ve bu çocuğa yansıyorsa, aranizdaki bağı yipratici boyutaysa , bakıcı bulup işe dönün . Sonucta cocukta hissediyordur. Heryerim kusmuk kokuyor dediniz ya sadece anne sütü alıyorsa kusmuklari sut gibi kokuyor hani büyüyünce ek gida vs cok berbat bisey bunu neden dedm bilmiyorum,oğlum 5 yaşında sanirim o hallerini özledim
annenin yaşadığı psikoloji ile mesleği inanılmaz bağlantısız.koca koca proflar yaşıyor en dibini.o zaman o bilim kadınlarınada yakışmaz bu depresif haller,yada doğum yapan doktora,hakime,memura, hele büyük fırma yöneticilerineEşinizde öğretmendi sanırım.
Eve gelince biraz o ilgilenmeli oğlunuzla.
Siz önce banyo yapın sonra atıştırın.
Sosyal kıyası da bırakın.
Benim çocuğum yok benimde yakın 2 arkadaşım anne. Ilk aylar sürekli bebek konularından bahsediyorlar whatsappta anlayış gosteriyorum.
Sizinki de aynısı. Bir sürü çocuğu olmayan hoca vardır. Haliyle istedikleri etkinliğe giderler plan yaparlar. Siz de anlayışlı olmalısınız.
Küstüm oynamıyorum davranışını ben bir öğretmene yakıştıramıyorum.
Sorun kendim.Alışık olmadığınız bir şey ve kendinizden fazlaca ödün veriyorsunuz (annelik tabiki normal) ama biraz rahatlamanız gerekir böyle devam ederse hep sinirli, gergin, mutsuz olursunuz, haliyle bu bebeğede yansır. Öncelikle geçici bir dönem bunu unutmayın. Eşiniz evdeyken bebeği ona bırakıp biraz kendinize vakit ayırmayı deneseniz? Ya da anne kardeş artık her kim varsa onlardan rica etseniz size yardımcı olsalar. Sorun bebek değil diye okudum yukarida, acaba bebek sonrasi eş ile problemler mi oldu
Yardımcı oluyor ama tabi bir yere kadar..
İşte oluyor 5 e kadar.
5 de geliyor. 6 da banyo yaptırıp yatırıyoruz çocuğu.
Yani hafta içi 1 saat.
Hafta sonu da c. Tesş yarım gün sadece o bakıyor. Ben dışarıfayım. Güya yani.
Aklımda çocuk evin arkasına geçip oturuyorum.
2 sata sonra giriyorum eve.. Çarşı güzeldi vs. Diyorum
haftasonu falan kendinle ilgilenecek şeyler yap.1,5 saatlik bi zaman tanı kendine.git bir kuaföre saçını kestir azda olsa,fön çektir,azcık dolan.bak buda çok rahatlatır.bunu yaz biyere.iyi görünemkte seni rahatlatır.Hayrı emmiyor
Alerjik mama yiyor..
Ve kokusunu alan öğürüyor.
Kusmuk demek alerjik reaksiyon demek.
Foşur foşur kusuyor panik yapıyorum.
Kusmuk kokmak istemiyorum.
Çünkü artık iyi olsun istiyorum.
İyileşsin
Öff okurken içim şişti valla madem bu kadar şikayet edecektin hazır değildin evde oturup çocuk bakmaya, etkinlikten etkinliğe koşmak istiyodun madem e niye yaptın o zaman çocuğu?!Çok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.
Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..
İşte sorun şu çıkamıyırum.Bebeğiniz biraz büyüdükten sonra siz de hayatınızı tekrar bir düzene koyarsınız. Bu kadar kasmayın. Benim sıpa 3,5 aylık. Gündüz sadece memede uyuyor. Yatağına koyduğum an açıyor ağızını, basıyor yaygarayı. Yarın misafir var ve sabahtan beri bir şeyler hazırlamaya çalışıyorum. Ev pis, evde eksikler var, çıkamıyorum. Ha bir de haftasonu Aöf sınavım var. Ben koltuğa yapıştım, küçücük bebeğe emzik oldum ama yine de rahatım. Nedenini söyleyeyim mi? Bu günler geçiyor. Bebekler büyüyor. Size bu kadar ihtiyaçları olmuyor. Doya doya sevin, koklayın. Evi .ok götürsün. Onlardan daha önemli değil ya. Arada bebeği eşinize bırakıp arkadaşlarınızla bir kahve için. Eve birilerini çağırın. Hazır bir iki çeşit yanına bir çay. Ya da kahve çikolataya davet edin. İki laflar kafa dağıtırsınız. Mümkün olduğu kadar da dışarı çıkıp gezdirin bebişi. Ayrıca 4 kilo nedir ki? Hafif bir diyetle bir ayda verilir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?