• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Herkes eski yaşamına döndü. Peki ben?

Yeni olduğu için normal olarak bunalmissiniz 🌸 çoğumuz 2 haftalık evde kaldiktan sonra duvarlarla konuşur olduk bunaldık. Sizin bir de bebi# var bence hissettikleriniz çok normal. Kimsenin sizin anneliginizi sorgulamaya elestirmeye hakkı yok. Acaba kendinize ev ici aktivite mi bulsanız evde spor yapmak mesela ? Dizi izlemek ? Bir de bence işinize dönün bakici tutun size de iyi gelir.
 
Anne olunca "yoruldum" kelimesi yasaklaniyor sanki. Hele bir yoruldum de öcü görmüş gibi bakiyorlar. Uyuyamayan, yemek yiyemeyen, hatta tuvalete dahi zor giden bir insanin yorulmasindan, bunalmasindan daha dogal ne olabilir? Bunun cocugu sevmemekle ya da az sevmekle uzaktan yakindan alakasi yok. Kizimi canimdan cok seviyorum ama o dogdugundan beri omrumun en yorucu aylarini geciriyorum. Anneler super kahramanlar degildirler, bunalabilirler, yorulabilirler. Kadinlar bari kadinin halinden anlasin.
 
Buradaki insanlar öyle bir yorumlar yapmışlar ki sanki anne olunca yorulmak sıkılmak, kendine vakit ayırmak istemek yasak. Anne olunca bir insanın neden tamamen kendinden vazgeçmesini bekliyorlar ki. Bunları dile getirince de anne çok bencilsin vs diye suçlanıyor.
Konu sahibi hissettikleriniz gayet normal, geçecek bu günler merak etmeyin. Eşiniz gündüz çalışıyorsa geceleri yardım etsin. Nöbetleşerek bakın bebeğinize. İkinizin sorumluluğu altında o bebek.
 
Siz ne yaptiniz simdi, duzeldi mi hersey bilmiyorum ama, oglum 16 aylik oldu, ve ben hala o dipsiz cukurdan cikamadim. Herkes normal hayatina dondu, tum dogum yapan arkadaslarim isine dondu sosyal hayatina dondu, ama ben hala bu kuyudayim.
oglum cok huysuz degil, ama uyumuyor , hep ilgi istiyor kendi halinda kalmak hic istemiyor, esim ve annem var benle birlikte ilgilenen, ama bir turlu olmuyor. Isime donemiyorum, kendi hayatima donemiyorum.
Dogumdan sonra 16 aydir yani, kendi basima sadece 2-3 kere disari ciktim. Onlar da acil isler icin. Oglumla da oyle cikip gezmiyoruz. Cunku canim cikmak istemiyor hala. Bebekten once bambaska bir insandim. Eve girmezdik, hic bos vaktim olmazdi, hep aktiftim. Simdi tam tersi...
Tedavi goruyorum ilaclara basladim. Ama bir turlu toparlanamiyorum. Ve eski hayatina donebilen, kendi kendine basaran anneleri cok kiskaniyorum. En son makyajimi hamileyken yapmistim. Saclarimi dogumdan once fonlettim en son. Sosyal medya hesaplarimi kapattim. Whatsapp kullanmiyorum. Tamamen icine kapanmis, bombos bir hayatin icindeyim. Yazarken kendime uzuldum, ama bunlar benim gercegim suan. Herseyin gecip eski gunlere donecegim gunleri bekliyorum. Umudumu yitirdim ama, yine de belki diyorum.
Hayatimda hic boyle derin bi depresyon icine girmemistim. Ofke patlamalarim hic olmamisti.
sadece yazmak istedim. Benim gibi olan anneler varsa belki, yalniz hissetmemek icin. Onun haricinde, disari cik hava al, spor yap, kendin icin birseyler yap onerileri artik bende calismiyor maalsef. Herkese sevgiler
Konum hortlamis.
Valla canım benim ben gayet normale döndüm.
Tahmin edildiği üzre lohusalık depresyonu yaşıyormuşum...
Psikiyatri uzmanına göründüm.
Anlattım durumu.
Zaten anksiyete vardı bu da üzerine tuz biber olmuş. İlaç basladık. Spor yürüyüş vs derken şu an çok şükür iyiyim.
Oğlan da iyi. Egzemaları vardi artık yok.
Gunduz uykuları uzadı azıcık yani ben yanında isem uyuyor 1.5 saat. Ben de o ara dinleniyorum. Gece de uyuyor maşallah 2 de disimiz var artık. Tam bir tosuncuk oldu. 8 ay 10 günlük....
Ayaklari falan eksimik eksimik kokuyor. Koklaya koklaya geziyoruz evde babasıyla 😬
 
Çok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.

Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla.. :KK42::cry:
Nasıl bir olumsuz enerji yaydıysanız, bütün dünya sizin gibi yaşamaya başladı🤣

Artık yalnız değilsiniz yani:))
 
Çocuk yaparken düşünseydiniz keşke bunları.

Ne kadar gereksiz bir yorum ya...
Gelecekten siz haberdarsiniz galiba.
Lohusalık depresyonu tamam ben geliyorum mu diyor.
Ama tek dileğim var hem de çok içten be' ve benim gibi bu sıkıntıyı yaşamış annelere gereksiz tepki veren her kadın bir gün aynı sürece yaşasın istiyorum.
Çünkü empati yapamıyorsunuz.
Yaşayın ki anlayın.
 
Ne kadar gereksiz bir yorum ya...
Gelecekten siz haberdarsiniz galiba.
Lohusalık depresyonu tamam ben geliyorum mu diyor.
Ama tek dileğim var hem de çok içten be' ve benim gibi bu sıkıntıyı yaşamış annelere gereksiz tepki veren her kadın bir gün aynı sürece yaşasın istiyorum.
Çünkü empati yapamıyorsunuz.
Yaşayın ki anlayın.
İnşallah inşallah keşke yasasam da anlasam
Dua gibi beddua
 
Konum hortlamis.
Valla canım benim ben gayet normale döndüm.
Tahmin edildiği üzre lohusalık depresyonu yaşıyormuşum...
Psikiyatri uzmanına göründüm.
Anlattım durumu.
Zaten anksiyete vardı bu da üzerine tuz biber olmuş. İlaç basladık. Spor yürüyüş vs derken şu an çok şükür iyiyim.
Oğlan da iyi. Egzemaları vardi artık yok.
Gunduz uykuları uzadı azıcık yani ben yanında isem uyuyor 1.5 saat. Ben de o ara dinleniyorum. Gece de uyuyor maşallah 2 de disimiz var artık. Tam bir tosuncuk oldu. 8 ay 10 günlük....
Ayaklari falan eksimik eksimik kokuyor. Koklaya koklaya geziyoruz evde babasıyla 😬

cok sevindim iyi olmaniza. Ben yorumlari okurken daha cok uzuldum. Neden bu kadar kotu kalpli insanlar? Hersey insanlar icin, yargilamadan elestirmeden once durup dusunmek gerek. Kim ister kendini boyle birseyin icine sokmak? Herkes heryerde mutluluk pozlari verirken, mutsuzlugundan bahsedeni neden itiyor herkes? Butun anneler cok ozel. Yasadigimiz sey cok ozel ama herkesin basina hersey gelebilir, kimse digerinden daha ustun yada yetenekli degil...
 
Edit. O kadar yazdim komu hortlamis ah ulan leyla 😁
Zaten au aralar plan yapmaları sacma evde kalmak en iyisi ayni sizin gibiydim bende saçlarım birden sökülmeye basladi 1 ay icinde resmen kel kaldim açıldı önlerden demir eksikliği oluyor genelde dogumdan sonra ilac tedavisi basla kafana bisey takma cocuk uyuunca yat uyu sende yoksa dayanamazsın . Her kes senin gibi emin ol !.

Geçecek zamanla uyku düzeni oturuyor rahatlıyorum bebek 20 dakikada bir uyanıyorsa belki gazı vs biseyi vardır ayaklarına masaj yap gazini cikar kolay değil evlat büyütmek simdo benimki 2 yaşına yaklaştı hic zararı yok bana yemegini suyunu altini temizliyorum kendi kendine oyuncaklarıyla oynuyor uykusunda düzeldi gece hic kalkmıyor mesela düzelecek emin ol
 
Konum hortlamis.
Valla canım benim ben gayet normale döndüm.
Tahmin edildiği üzre lohusalık depresyonu yaşıyormuşum...
Psikiyatri uzmanına göründüm.
Anlattım durumu.
Zaten anksiyete vardı bu da üzerine tuz biber olmuş. İlaç basladık. Spor yürüyüş vs derken şu an çok şükür iyiyim.
Oğlan da iyi. Egzemaları vardi artık yok.
Gunduz uykuları uzadı azıcık yani ben yanında isem uyuyor 1.5 saat. Ben de o ara dinleniyorum. Gece de uyuyor maşallah 2 de disimiz var artık. Tam bir tosuncuk oldu. 8 ay 10 günlük....
Ayaklari falan eksimik eksimik kokuyor. Koklaya koklaya geziyoruz evde babasıyla 😬
Çok tatlı bi mesaj olmuş bu :) çok sevindim sizin adınıza. Konunun tarihine dikkat etmeden okudum üzülmüştüm iyi olmanıza çok mutlu oldum .
 
Burada bir annenin evladına olan sevgisini sorgulayan ya da yeni Doğum yapmış bir kadının ya da tek başına bebek büyüten bir annenin iç dökmesini zalimce merhametsizce eleştiren kadınları görmek çok çok üzücü.

Bir anne yoruluyor ya da kendini iyi hissetmiyor diye nasıl onun çocuğunu sevmediğini düşünürsünüz! En mükemmel anne siz misiniz?

Tek başına (gerçek anlamda tek başına) bebek büyüten anneleri anlamanız için gerçekten sizin de o şartlarda olmanız gerek. Kayınvalidesine annesine çocuğu atıp orda burda gezip farkında olmadan çocuk büyütenler yargı dağıtıyor maşallah!

Herkesin kendi süreci yolculuğu farklıdır. Anneyi eleştirmek yerine bu günlerin geçeceğini söyleseniz keşke! Eğitimci kişiliğini eleştirenler olmuş bir de! Doğum sonrası herkes sizin gibi mükemmel olamıyor maalesef bunun bilimde de dinde de yeri var. Bi salın şu yenidoğum yapmış anneleri ya bırakın döksünler içlerini!

Dünyada lohusa sendromu için farkındalık oluşturmaya çalışan binlerce insan var.

Siz işte orda burda “aa üşür o çocuk aaa gazı var bunun annesi aaa öyle tutulmaz bebek” diyen tayfasınız! Çok yazık!
👏 Gerçekten de tek başına çocuk bakmak, bir bebekle vakit geçirmek nasıl zordur. Bebeğin kişisel özelliklerinden bağımsız olarak zordur. Emzirip hooop anneanneye gönderen güruh en cevval anneler sorsanız, en bilgili,en sevecen... Kendine zaman ayırmalıyım ki çocuğuma faydalı olayımcılar... Kendine ayırdığı tek vakit klozet üzerindeki 1 dk olanlar pekii? Onların depresyondayım deme hakkı yokkk
 
başkalarına bakarak onlar döndü ben dönemedim diyip kendı hayatına odaklanmazsan daha çok ağlarsın...
supriz bebek anlaşılan

bıktım ulen konu hortlatmalarınızdan
 
👏 Gerçekten de tek başına çocuk bakmak, bir bebekle vakit geçirmek nasıl zordur. Bebeğin kişisel özelliklerinden bağımsız olarak zordur. Emzirip hooop anneanneye gönderen güruh en cevval anneler sorsanız, en bilgili,en sevecen... Kendine zaman ayırmalıyım ki çocuğuma faydalı olayımcılar... Kendine ayırdığı tek vakit klozet üzerindeki 1 dk olanlar pekii? Onların depresyondayım deme hakkı yokkk
Kesinlikle çok haklısınız. O bir dakikanın kıymetini değerini anlayanlardanım ben de. Bu kötü kalpli tayfanın da hepsini birlikte alt edebiliriz ;)
 
Ne kadar gereksiz bir yorum ya...
Gelecekten siz haberdarsiniz galiba.
Lohusalık depresyonu tamam ben geliyorum mu diyor.
Ama tek dileğim var hem de çok içten be' ve benim gibi bu sıkıntıyı yaşamış annelere gereksiz tepki veren her kadın bir gün aynı sürece yaşasın istiyorum.
Çünkü empati yapamıyorsunuz.
Yaşayın ki anlayın.
Yaşıyorlar merak etmeyin beni böyle zalimce eleştiren çok kişi anne olunca özür diledi :)
 
O kadar küçük bebekle işe dönsen bugünü ararsın.Bu uyumayan bebekler şans işi mi nedir bilmem ama çok sinir bozucu.Kızım da öyle.2.5 yaşında ve daha 2 aydır geceleri uyuyor diyebilirim.Gene 2-3 kez kalktığı oluyor.

Ben mesela bir anda 7.5 aylıkken çalışmaya başladım.Sabah okula gittiğimde kulaklarım uğulduyordu uykusuzluktan sendelediğim de.

İnan evde olmak çok daha iyi.Sürekli aklın onda oluyor.Tamam iş yerinde bş nefes alıyor insan.Ama eve gelince sanki çocuk biriktirmiş olarak bekliyor seni.Bazen WC’ye gidemiyordum okuldn gelince.

Sana tavsiyem çocuğa kendini mahkum hissetme.Beraber çıkın sık sık.Havalar serin ama sıkı giyince bişey olmaz :) , ikinize de iyi gelir.Uyumayan çocuk korku gibi içini de yiyor insanın sanki psikolojisini bitiriyor .Ha uyudu ha uyucak insan yıpranıyor.

Sans isi falan değil anne babanın beceriksizliği. Bende hiç uyumazmışım. Benimde çocuğum olcak kısmetse. Uyumazsa bu onun sorunu degil benim becerememem olcak. Nice insan cocuguna uyku eğitimi de veriyor uyumayan cocugunu gece deliksiz uyutmaya da başlıyor. Yani oluyor bunlar.Sadece biz bilmiyoruz hepsi bu. Ve uyumayan cocugun gelecekte psikolojik bozukluklarına,yeme içme bozukluklarına,gerginliğine huysuzluguna hatta karakterinde ciddi sıkıntılara kendini hazırlasın anneler ve anne adayları. Ben de dahil tabiki. Sizi eleştirmek icin söylemedim bunu sizi alintiladimm ama genel olarak yazdım. Ilerinin obez veya yemeyen mıy miy dedigimiz çocukları da elinde mama tabagiyla cocugunun pesinde kosan annelerinin eseri olacak yine.
 
Back