Herkes eski yaşamına döndü. Peki ben?

ulasimiz .!.:

Ne olur yapmayın böyle..Bakin yanlış anlamayın gidin tedavi olun ..Bebeğinize iyi bakın 4 aylık olmuş küçük de değil artık.O size muhtaç bir masum.

Genişletmek için tıkla...

Kötü bakmıyorum zaten.

maydanozsuyu .!.:

Bakacak kimse yok.

Genişletmek için tıkla...

Ne demek o ya 2 cocuk sezeryanla dogurdum kendim baktim siz gezmeyi tozmayi ozlemissiniz watsapp grubundan cikmaniz iyi olmus gezme tozma herzaman yapilir bütun sosyal medya hesaplarinizi kapatin cocugunuza zaman ayirin Herkesin bebeginin dadisi yok halinize sukredin biraz bakim yapin zor bise deil silkelenin kendinize gelin hergun dus alin kiloyu takmayin daha normal emziriyorsunuz verilir Kilo en son derdin olsun daha gecen bir bebek öldu kanser den o anneyi bi dusunun melis bebegin annesini ahh yasassydida uyutmasaydi emmeseydi mama yeseydide yasasaydi biraz güclü olun yahuu

Tıbbın kabul ettiği lohusa depresyonunu kabul etmiyor çok bilmiş mükemmel annecikler.İnan bana anneliğine,öğretmenliğine bile hadsizce saldıranlar normal bir psikoloji de değil.Geçen yıl ben de ücretsiz izindeydim,bebeğim kolay bir bebekti,yardım edenim çoktu ama buna rağmen ben de çok bunalmıştım.Daha çok küçük ,6 aydan sonra her şey daha kolay oluyor.Bahar gelince bebek de büyümüş olur,alır çıkarsın dışarı.Gerçekten geçiyor hepsi.Ben ilk 1 ay bebeğimi tutmayı bile beceremiyordum.Hepsi geldi geçti,büyüdükçe daha eğlenceli oluyor her şey

Madamgazel .!.:

Ne demek o ya 2 cocuk sezeryanla dogurdum kendim baktim siz gezmeyi tozmayi ozlemissiniz watsapp grubundan cikmaniz iyi olmus gezme tozma herzaman yapilir bütun sosyal medya hesaplarinizi kapatin cocugunuza zaman ayirin Herkesin bebeginin dadisi yok halinize sukredin biraz bakim yapin zor bise deil silkelenin kendinize gelin hergun dus alin kiloyu takmayin daha normal emziriyorsunuz verilir Kilo en son derdin olsun daha gecen bir bebek öldu kanser den o anneyi bi dusunun melis bebegin annesini ahh yasassydida uyutmasaydi emmeseydi mama yeseydide yasasaydi biraz güclü olun yahuu

Genişletmek için tıkla...

Benim için benim çocuğuma feriştahı gelse bakamaz.
Kimseye bırakamam demek istediğimi açıkladım.
Gezmek tozmak değil derdim.
Ben gezip tozmam hatta tatillerde nefret ederim.
Sadece ne kadar bunaldığımı. Anlatmak istedim.
İş yerindeki etkinlik vs bahane.
Sadece çok sıkıldığımı anlattım

Madamgazel .!.:

Ne demek o ya 2 cocuk sezeryanla dogurdum kendim baktim siz gezmeyi tozmayi ozlemissiniz watsapp grubundan cikmaniz iyi olmus gezme tozma herzaman yapilir bütun sosyal medya hesaplarinizi kapatin cocugunuza zaman ayirin Herkesin bebeginin dadisi yok halinize sukredin biraz bakim yapin zor bise deil silkelenin kendinize gelin hergun dus alin kiloyu takmayin daha normal emziriyorsunuz verilir Kilo en son derdin olsun daha gecen bir bebek öldu kanser den o anneyi bi dusunun melis bebegin annesini ahh yasassydida uyutmasaydi emmeseydi mama yeseydide yasasaydi biraz güclü olun yahuu

Genişletmek için tıkla...

Ayrıca emmiyor maalesef.

Millet neden bu kadar yüklendi konu sahibine...herkesin çocuğu bir mi bende konu sahibinin yaşadıklarını çocuklarım doğunca ilk 5 ay iliklerime kadar yaşadım...Destek olmak yerine bu kadar eleştiri neden yaaa gerçekten kadının düşmanı yine kadın pess..

ulasimiz .!.:

Ne olur yapmayın böyle..Bakin yanlış anlamayın gidin tedavi olun ..Bebeğinize iyi bakın 4 aylık olmuş küçük de değil artık.O size muhtaç bir masum.

Genişletmek için tıkla...

maydanozsuyu .!.:

Kötü bakmıyorum zaten.

Genişletmek için tıkla...

Çok çok özür dileyerek, yanlış anlamayın ama, bir şey diyeceğim, sizinle aynı görüşte değilim ok bunu kabul ediyorum. Ve ben bir çok dan dun yorumlar da yazmış olabilirim.

Ama sabahtan beri üstteki üye ve onun gibi bir çok üye çocuğunuza yönelik duygusal içerikli mesajlar yazıyorlar ve siz hepsine aşırı soğuk dönüyorsunuz. Sıfır esneklik.

Bu gerçekten çok dikkatimi çekti. Hem onlara dönüşünüz hem de çocuğunuzla ilgili kurduğunuz donuk cümleler... Kalben diyorum, empati yoksunluğuna sebep veren bir rahatsızlığınız olabilir mi? Bir uzmana gözükseniz mi acaba? Normal gelmiyor bana bu donukluk...

Çocuktan önce de gençliğinizde de var mıydı bu tarz donukluklarınız? Donukluktan kastım da; mesela olaylar karşısında tepkisizlik ya da örmeğin karşınızdakinin acısını anlayamama gibi durumlar?

Yardım amaçlı soruyorum bu arada... Bunu da yanlış anlamayın lütfen...

ozge72 .!.:

Çok çok özür dileyerek, yanlış anlamayın ama, bir şey diyeceğim, sizinle aynı görüşte değilim ok bunu kabul ediyorum. Ve ben bir çok dan dun yorumlar da yazmış olabilirim.

Ama sabahtan beri üstteki üye ve onun gibi bir çok üye çocuğunuza yönelik duygusal içerikli mesajlar yazıyorlar ve siz hepsine aşırı soğuk dönüyorsunuz. Sıfır esneklik.

Bu gerçekten çok dikkatimi çekti. Hem onlara dönüşünüz hem de çocuğunuzla ilgili kurduğunuz donuk cümleler... Kalben diyorum, empati yoksunluğuna sebep veren bir rahatsızlığınız olabilir mi? Bir uzmana gözükseniz mi acaba? Normal gelmiyor bana bu donukluk...

Çocuktan önce de gençliğinizde de var mıydı bu tarz donukluklarınız?

Genişletmek için tıkla...

Bu benim de dikkatimi cekti ancak ruh haline yordum kolay değil. Ancak feristahi gelse cocuguma bakamaz bana gore.. cumlesini okuduktan sonra bir kaldim.. kalış o kalış..

UpToSky .!.:

Bu benim de dikkatimi cekti ancak ruh haline yordum kolay değil. Ancak feristahi gelse cocuguma bakamaz bana gore.. cumlesini okuduktan sonra bir kaldim.. kalış o kalış..

Genişletmek için tıkla...

Feristahi gelse bakamaz mi diyor o neden miski

maydanozsuyu .!.:

Ayrıca emmiyor maalesef.

Genişletmek için tıkla...

Kardesimin meme ucu ice donuk oldugundan emziremiyordu mama aldi oda rahat bebe de rahat oglumu da mama la buyuttum kizim da 5 ay emdi oda mamaya gecti çünkü sutum cekilmisti babam vefat edince

UpToSky .!.:

Bu benim de dikkatimi cekti ancak ruh haline yordum kolay değil. Ancak feristahi gelse cocuguma bakamaz bana gore.. cumlesini okuduktan sonra bir kaldim.. kalış o kalış..

Genişletmek için tıkla...

Çok haklısınız...
O da ilginç bir dışavurum...
Ve maalesef bazı tutarsızlıklar da içeriyor :/

Mune abla bi baksan. ap acik lohusa depresyonuna girmis bi kadina demediklerini birakmayanlar var. kiblemeye kalksam tek tek sabah olacak.

konu sahibi destek alman lazim. depresyondasin. bu bebegini sevmedigin anlamina gelmez.
mutlaka her gün disari cik yarim saat de olsa gör bak bebegin de daha rahat uyuyacak temiz havada.

maydanozsuyu .!.:

Benim için benim çocuğuma feriştahı gelse bakamaz.
Kimseye bırakamam demek istediğimi açıkladım.
Gezmek tozmak değil derdim.
Ben gezip tozmam hatta tatillerde nefret ederim.
Sadece ne kadar bunaldığımı. Anlatmak istedim.
İş yerindeki etkinlik vs bahane.
Sadece çok sıkıldığımı anlattım

Genişletmek için tıkla...

Bak kuzum, bunlar "Annelik hüznünden, depresyona doğru kayıyorum" belirtisi, yazımın, kendin için yakınmaların-bitmeyen şikayet, çocuğunu başka hiç kimsenin desteğine açamaman-herkes incitecek/tutamayacak/elinden düşürüverecek/iyi bakamaz/altını üstünü alamaz vb. diye kasman (Kocan da ufaktan şamar oğlanına bağlamıştır, sıkıntını çıkardığın kanal olarak), emziremedim-emmedi diye kendini deşmen, duşa-banyoya girememen (Çocuk ağlarsa başında olmalıyım hissinden bu, tamamen vakitsizlikten değil), genel itibariyle hayra alamet değil. Cümle aralarını, yazdıklarından çok es verdiklerini okumaya çalışıyorum, yanlış tahmin de olabilir ama tanıdık bir gidişat olduğu için uyarma ihtiyacı hissettim.

Bak, benim ilk aylarım kendimle savaşarak geçti; başka bir anneye yazdığım yorumdan kopyalıyorum:

Oğlum doğduğunda, pusetsiz hiçbir yere taşıyamıyordum, arabaya puseti yerleştirmekten bahsetmiyorum, bebek kucağımda merdiven inip çıkamıyordum "Ya düşersem, bebek elimden fırlarsa, merdivene kafası gelir kırılırsa, ölürse" diye; aylarca çocuğu, dışarıda, pusetinden başka hiçbir şekilde taşımadım-taşıtmadım.

Hala daha tik halindedir, tüm pencere, dış kapı ve oda kapılarının (çocuk ve bizim oda kapısı hariç) kilitli olduğundan emin olmadan-kontrol etmeden uykuya dalamam "Ya çocuk benden önce uyanırsa, ya mutfağa girer bir şey alırsa, bir yere tırmanır düşerse vb." diye. (Oğlum 2 ay sonra 3 yaşını dolduracak)

Kesinlikle babama ve eşime tek başlarına emanet edemiyordum, erkekler biz kadınlar kadar tetikte ve farkında değil, iyi bakamazlar diye. Anneme bırakırken bile 34543349 kere tembihliyor, yarım saate bir arıyor, çocuğun durumunu soruyordum.

Çocuğum 11 aylıkken, eşimle baş başa, doktorumun tavsiyesi üzerine bir tatil planı yaptık. (Çocuktan, çocuklu hayattan biraz uzaklaşıp dinlenmem ve saplantı gibi çocuk bakımı-güvenliğini abartmamam, biraz rahatlamam için), 7 gece 8 günlük tatilimizin 4. günü dolmadan ve ödemeyi 8 günlük yapmamıza rağmen, tatili yarıda bırakıp "Ben çocuğumu özledim, bensiz ne yapıyordur" diye geri döndüm. Yine gün içinde zilyon kere annemi arayıp, yemeğini uykusunu, kaç kere sçtığını filan soruyordum, whtsppten 2-3 saatte bir fotoğraf/video istiyordum.

Oğlumla birlikte, maaile araba yolculuğuna çıktığımızda, 90 ile gidilecek yolu 80-70 ile götürüyordum, eşim araç sollarken mecburen hızlanmak zorunda kaldığında bile, elimi ayağımı dişimi sıkmaktan bir hal oluyordum.

Daha hiçbir toplu taşıma-otobüs vb. tecrübem olmadı çocukla, otobüs ani fren yapar da çocuk elimden, kucağımdan, yanımdan fırlarsa diye kesinlikle oğlumu otobüs yolculuğuna çıkaramıyorum, hususi araba ile anca işte.

Kaldırımda yanımda yürürken, kesinlikle iç taraftan yürütüyorum, araçların geçtiği tarafta asla bulundurmamaya dikkat ediyorum, sağ kaldırımda isek çocuk sağımda, sol kaldırımda isek çocuk solumda olmak zorundadır yani, araba ile arasında mutlaka ben olmalıyımdır.

Çocuk kesinlikle arkamdan yürüyemez, mutlaka gözümün önünde olmalıdır, göz hapsimde olmalı ve takip edebileceğim mesafede kalmalıdır.

Daha sayabilirim :))

Bu halimin artmaması için mümkün olduğunca annemle paslaşarak götürüyorum, çünkü bu tedirgin enerji çocuğa geçerse, onun özgüveninden çalarım, farkındayım.

İlk yürümeye başladığı zaman, kendimi tutmak için resmen sırtımdan ter iniyordu "Her düşünce koşma Gangsta, kötülük ediyorsun" diye, bir koştum, iki koştum, üçüncüye koşmadım. Şimdi sokakta (Tabi araçların olmadığı büyük meydanlarda) biraz önümden koşsa düşse, dizi parçalanıp kanasa, yaldır yaldır yavrusunu şahin kapmış Fatma Girik gibi koşmuyorum misal. Alışıyorsunuz git gide. Çok sıkmayın kendinizi, bunun çocuğunuza da zarar olacağını düşünüp rahatlamaya çalışın, önlemini alın, gerisini bırakın.

...

Bu kısır döngüye girme; bunu aşmaya çalış ve baktın olmuyor psikolojik destek almaktan çekinme hem bebeğinin, hem senin, hem kocanın huzuru için.

maydanozsuyu .!.:

Yardımcı oluyor ama tabi bir yere kadar..
İşte oluyor 5 e kadar.
5 de geliyor. 6 da banyo yaptırıp yatırıyoruz çocuğu.
Yani hafta içi 1 saat.
Hafta sonu da c. Tesş yarım gün sadece o bakıyor. Ben dışarıfayım. Güya yani.
Aklımda çocuk evin arkasına geçip oturuyorum.
2 sata sonra giriyorum eve.. Çarşı güzeldi vs. Diyorum

Genişletmek için tıkla...

bu olmaz ama iste. kuaföre git, masaja git, kahve icmeye git. ama biseyler yap sirf kendin icin.

destek alman sart.

maydanozsuyu .!.:

Benim için benim çocuğuma feriştahı gelse bakamaz.
Kimseye bırakamam demek istediğimi açıkladım.
Gezmek tozmak değil derdim.
Ben gezip tozmam hatta tatillerde nefret ederim.
Sadece ne kadar bunaldığımı. Anlatmak istedim.
İş yerindeki etkinlik vs bahane.
Sadece çok sıkıldığımı anlattım

Genişletmek için tıkla...

O zaman cocugunuza atmayin sucu belliki onceki hayatinizi istiyorsunuz artik gecti diye bise yok asil zaman simdi basliyo feristahi gelmesin zaten basta bakan kimse yok dediniz die yazdim birisi de lohusa depresyonu yazmis dogru bazilari çok zor atlatiyo Karakter meselesi olabilir esinize söyleyin biraz gezin tozun cocugunuzu annenize ve babaannesine birakin yoksa bir yer alin yaniniza ben bayiliyordum bebisimiz kanguruya katardik avm avm gezerdik hicde zor deil vee mamaya baslasin bence emmeyen bebek uyumazda çok sik uyanir

Zamanin varken evin arkasina gecip oturup neyi bekliyorsun ya canim sen bence bi destek al ben fink ata ata giderdim tirnakciya iki cocugu satardim esime haftada 2 gunum olurdu degerlendiriridim bise olmaz bebegine korkma Allaha emanet et çik gez

Aslında kimse eski yaşamına dönmüyor çocuktan sonra, çocukla beraber yeni bir yaşam yeni bir düzen oluşturmak zorundayız.
Bunu anlamak ne kadar uzun sürerse o kadar depresyon, o kadar bunalım oluyor işte.
İlk aylar çok zorlandım, küçük bir bebekle neler yapılır bilemedim ben de, eski yaşamımı özledim. Yalnızlığı özledim, uzun uzun duş almayı, tırnak uzatmayı mesela oje sürmeyi.
Ama sonra zamanla alışıyor insan hayatındaki o küçük mis kokulu varlığa. En büyük keyfim yabancı diziler izlemekken bir anda ekşi ekşi kokan ayaklarını koklamak oldu :)

Eski hayata dönemeyeceğimizi kabullenmek zorundayız. Şu an yaşadığınız hayat size zor geliyor anlıyorum ama düzelecek. Hepsi geçecek.

Kızım 15 aylık oldu, yürümeye başladı. Yavaş yavaş derdini anlatmaya da başladı. Ben işe başladım. Yani yeni hayattan sesleniyorum, bu hayat çok güzel. Bazen hala depresif olsam da, hala bazen çok zorlanıp erken evlendim, erken anne oldum düşüncelerine kapılsam da, hem ev, hem iş hem annelik çok zor olsa da yeni hayat çok güzel inanın.

Az kaldı sabır :)

maydanozsuyu .!.:

Çok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.

Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..

Genişletmek için tıkla...

Abartmayın Allah aşkına. Sizin bebek en şanslılari. Bir yaşına kadar herkes bebeği ile kalmalı kesinlikle.
Ne o kendinizi gommussunjz

Bir de neden hep uyutmaya çalışıyorsunuz bebeğinizi? Uyku eğitimi vs veriyorsanız bilemem ama bu insanın ruh halini mahveden birşey. Ben de bir dönem sürekli zamanında uyusun, aman uykusuz kalmasın, aman düzenli olsun derken çıldırma noktasına gelmiştim. En sonunda vazgeçtim, ne zaman uykusu tamamen gelirse o zaman uyutmaya başladım. O zamana kadar odaya tıkılıp kalmadık mesela, evin içinde gezdik. Eşimle oturduk çayımızı içtik o yanımızda uzanırken. Hem onunla oynadık hem çayımızı kahvemizi içtik, bazen film dizi izledik.
Yürümeye emeklemeye başlayınca çay kahve içmek hayal oluyor çünkü bebek uyanıkken :))

Angell007 .!.:

Feristahi gelse bakamaz mi diyor o neden miski

Genişletmek için tıkla...

Görünce aciklar kendisi, elbette bebege annesinden daha guzel bakan ya da eş ölçüde bakan zor bulunur ancak zor da olsa bulunuyor. Etrafımda birkac örnek var. Ben de ayni umutla arayistayim.