Herkes eski yaşamına döndü. Peki ben?

ozge72 .!.:

Çok çok özür dileyerek, yanlış anlamayın ama, bir şey diyeceğim, sizinle aynı görüşte değilim ok bunu kabul ediyorum. Ve ben bir çok dan dun yorumlar da yazmış olabilirim.

Ama sabahtan beri üstteki üye ve onun gibi bir çok üye çocuğunuza yönelik duygusal içerikli mesajlar yazıyorlar ve siz hepsine aşırı soğuk dönüyorsunuz. Sıfır esneklik.

Bu gerçekten çok dikkatimi çekti. Hem onlara dönüşünüz hem de çocuğunuzla ilgili kurduğunuz donuk cümleler... Kalben diyorum, empati yoksunluğuna sebep veren bir rahatsızlığınız olabilir mi? Bir uzmana gözükseniz mi acaba? Normal gelmiyor bana bu donukluk...

Çocuktan önce de gençliğinizde de var mıydı bu tarz donukluklarınız? Donukluktan kastım da; mesela olaylar karşısında tepkisizlik ya da örmeğin karşınızdakinin acısını anlayamama gibi durumlar?

Yardım amaçlı soruyorum bu arada... Bunu da yanlış anlamayın lütfen...

Genişletmek için tıkla...

Donuklıktan kastınız nedir anlamadım.
Sonuçta yazarsan iletişim kuruyoruz ve kısa ve net yazmayı tercih ediyorum.

Empati kurmak konusunda hiç bir sorunum olmadı aksine sempati kurabilen bir insanım. Yani birisini ağlarken görür isem ağlarım ondan daha çok dertlenirim.
Hatta saçma insanlara bu sebeple saçma yardımlar yapmış olup çok incindiği zaman oldu.
Saçmalık işte.
Sie öyle gelmiş olmalı.

maydanozsuyu .!.:

Ediyor elbette.
Sorun çocuk değil inanın.
Sorun neden ben başaramıyorum?
Niye yani?
Emzirmeyi başaramadım olmadı.
Uyut ayı başaramıyorum yok olmuyor.

Genişletmek için tıkla...

Bebek daha cok minik ve annesi cok negatif.Bu sekilde zaten huzursuzlugunuz ona yansir ve uyku duzeni olmaz.Benim ikizlerim var.4 aylikken çok ballardı.Sut bitti mama verdim bu sorun degil ki mama verin doysun.2Bebek tek bakmis biri olarak hic bu kadar sinirlenmedim sevgi duymuyor gibi yazmissiniz ama eminim ki seviyorsunuzdur. Tek bebek çıkın gezin hava aldirin ben ikisini sarar sarmalar her gün çıkardım. Süreç gecici falan da degil yuruyunce ayrı buyuyunce ayri evlat omur boyu sorumluluk kolaya gitmiyor her sey zora gidiyor ama sevgisiyle aşılıyor.

UpToSky .!.:

Bacim icerikleri bastan sona bir oku istersen, konu sahibi ailesine cocugu atma derdinde falan değil aksine mukemmeliyetci oldugu icin yetemezlik hissinde ve kendisinden baska kimsenin bakamayacagini düşünüyor. El-insaf yahu..

Genişletmek için tıkla...

Tamam kim bakacak diyorum ben de başka? Olması gereken kendisinin bakması. Sıkıldım, bunaldım, ağlıyor, uyumuyor demek gerçeklikten uzak.

Inanin gececek hepsi bebekleri ve cocuklarin uyku düzenine girmesine yardımcı bir kitap var adını hatirlamayamadim ondan alıp bir deneyin sizi yoran asıl şey bebeğin uyumamasi her seyinizin yarim kalmasi eminim guzel bir bayansınız 4 kilo dedigin nedir ki

ozge72 .!.:

Çok haklısınız...
O da ilginç bir dışavurum...
Ve maalesef bazı tutarsızlıklar da içeriyor :/

Genişletmek için tıkla...

Psikolojik tahlil yapmanızı gerektiren bir durum mu bilmiyorum.
Feriştahı gelse bakamaz demek 'kimse benim gibi özenli bakmaz' demek.
Her şeyinin mükemmel veya mükemmele yakın olması için hamile kaldığım günden beri çabalıyorum.
Ama olmuyor.
Ve bu bana öyle yıkıcı bir şey geliyor ki.

Annelik herkese göre değil. Bence sorun burada. Ama bir kadın anne olmamayı tercih ettiği vakit toplum tarafından baskıya uğruyor. Hem de ne baskı. Çocukluğumuzdan beri kafalarımıza yerleştirilen bilgilerin ne kadar yanlış olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum. Anneliğin , çocuk sahibi olmanın tercih meselesi olduğu bile kafalarımızdan siliniyor.
Kendinizi zorlamaya devam edin. Çocuk için iyi bir hayat kurmaya çalışın. Diyebileceğim başka bişey yok. Başka çocuk yapmayın. aslında anlıyorum ben sizi. Çocuğun babası yardım etsin. Daha çok sorumluluk alsın.

Kolay bebek, kolay ev idaresi yok. Her şey olduğu kadar olacak. Biliyorum doğudasın hava soğuktur ama giydir sıkıca koy arabaya sokaklarda dolaş. Al bi cafeye git otur arkadaşlarınla. Herkes 5 dk kucağına alsa agucuk mugucuk yapsa bi kahveni içip karnını doyurursun. Uykusuzluğu bana anlatma 24 saatin 22 saatini hiç uyumadan geçirebilen bir bebeğim vardı. 2 yaşına girecek bazen akşam 5 oluyor ben hala kahvaltı yapmamış oluyorum. Gece gündüz sürekli de emer. Özellikle de gece minimum 5-6 defa emer. Bazen bu sayı 10 olur . 2 yıldır bu böyle. Ama çalışmasam da iş arkadaşlarımın etkinliklerini hiç kaçırmam. Nereye giderlerse ben de giderim. Bir iki iş arkadaşımla evde de görüşürüm. Ben giderim onlar gelir. Hiç öyle ben çalışmaya dönmedim onlar döndü diye de kendimi kötü hissetmedim. Okul çıkışı bana gelin gelirken de şunu alıverin derim yanına dışarıdan bir şey söylerim bir çay tamam. Ne oturduğumuzdan anlarız ne konuştuğumuzdan ama havam değişir. Alır çocuğu okula giderim simit vs alırım oturur arkadaşlarla yeriz dersi boş olan varsa sohbet ederiz birkaç saat. Kimin hangi dersi boş bilirim koşa koşa giderim. Geçen arkadaşım diyor ki herkese seni anlatıyorum hiçbir şeyden geri kalmıyor bebek arabasıyl indirir bindirir gezer dolaşır çocukluyum deyip işteki hiçbir şeyden geri kalmaz diye diyor. Niye geri kalayım? Kapanma eve kesinlikle bak psikolojin için hiç iyi değil

Yani lohusa depresyonu olabilir tamam anlıyorum da bu kadarı da fazla değil mi sizce? 4 aylıl bebeğin kalkıp yemeğini hazırlayıp sofrayı toplayıp akşam olunca da yatağa girip yatmasını mı bekliyodunuz?hamilelik, annelik ve ebeveyn olmak bebeği bırakın kedinin köpeğin sorumluluğunu almak bile kolay değil, zora gelemeyen rahatından vazgeçemeyen herkes sonra böyle depresyona girip çıkamıyor.

Bu durumu yaşayan bi tek siz değilsiniz, benim saçlarım doğumdan sonra bir buçuk sene döküldü.Siz bu kadar mutsuzken bebeğinizin mutlu olması da imkansız ayrıca.

maydanozsuyu .!.:

Çok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.

Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..

Genişletmek için tıkla...

Canım benim tünelin sonu aydınlık.
Geçtiğimi yıl aynı şeyleri yaşadım. Nefes alamıyor gibiydim.
Şimdi gülüşüne dünyaları verecepüm mutlu bir oğlum var ve ben de artık çok iyiyim.

kesenmakas .!.:

Canım benim tünelin sonu aydınlık.
Geçtiğimi yıl aynı şeyleri yaşadım. Nefes alamıyor gibiydim.
Şimdi gülüşüne dünyaları verecepüm mutlu bir oğlum var ve ben de artık çok iyiyim.

Genişletmek için tıkla...

Ne mutlu size.
Umarım ben de tünelin sonundaki o aydınlığa erişirim

Bu zamanlar geçecek inanın. Kendinize acımayı bırakın ve silkelenin. Hayat hep böyle devam etmeyecek bir şekilde düzene oturacak belki biraz geç olacak sizin bu da sizin elinizde. Önce bir yardım almanızı tavsiye ederim. Bebeğinizi yarım saatte olsa babasına bırakıp dışarı çıkın. Her gün en az yarım saat dolaşın. Sonra süreleri artırın eşiniz evde olduğunda. Arkadaşlarınızla kahve için onları çağırın. En azından nefes alacak vaktiniz olur.

[QUOTE="maydanozsuyu .!.:

Evet çıkıyorum.
Ama pek ayrılamıyorum apartmanın uzağına.
Sonra eve girip çarşı harikaydı vs diyorum.
Gece şimdilik ciddi bir sıkıntı yok.
Kalkıyor mama içiyor
Biraz oyalanıp kendi kendine dalıyor.
Ben zaten hep ayaktayım.
Uyuyamıyorum.
Pasiflora falan da işe yaramadı.
Şişeui içtim bana mısın demedi.

Genişletmek için tıkla...

passiflora bendede ise yaramadı çok hafif bitkisel bir ilac o.ama emmiyirmus bebek psikiyatra gidip ilaç kullanabilirsiniz uykusuzluktan dolayı diyorum.ben de anksiyete vardı .ama emzirdigim için kullanamiyirdum ilaç .dekore dekore geçti günler.siz kendinize bu eziyeti yapmayin

maydanozsuyu .!.:

Ne mutlu size.
Umarım ben de tünelin sonundaki o aydınlığa erişirim

Genişletmek için tıkla...

Konularım açık mı emin değilim. Ciddi depresyona girmiştim. Uyutamadığım bebeğimi öldürmeyi (!) düşündüğüm bir kaç gece sonrasında doktora giderek bu sorunu çözdüm.
Yazılanları okumadım. Burda mükemmel anneler türemiş olmalı. Can sıkıntına sıkıntı eklemişlerdir. Takma.
Emziremedim diye üzülme. Eğer bu konuda gerçekten istekliysen yeniden emzirmeye başlayabilirsin. Bu aylar yalancı meme redsdi yaşanabilecek aylar. Profosyonel bir yaedım alabilirsin

maydanozsuyu .!.:

Aynen.
O kadar daraldım ki.
Ailem iflas etti. 2 sene önce. Babam defalarca intihar etmek istedi yalvardım telefonda saatlerce.
Babam sürekli ağlıyor annem sürekli mutsuz.
Ben çaresiz.
Zor bi bebek.

Genişletmek için tıkla...

Canım geçecek bu günler ama biraz daha sabır lazım...o arkadaşlarının etkinliklerine belli süre katilamayacaksin ki bırak katilmayiver bir süre...bebeğin çok küçük daha adapte oluyor oda sonuçta çok taze annesin...o kusmuklar,o dökülen saçlar,o uyumayan bebek hepsi çoğu annenin başında ki şu an bende aynı furumdayim ...4.5 aylık dünyalar güzeli bir kız bebeğim var ve hiçbir arkadaşımın etkinliği onun önüne geçemez...ve ayrıca 4.5 yaşında afacan,yerinde duramayan bir oğlum daha var...tüm günüm onlarla geçiyor ki ben çok mutlu oluyorum...ha bazen tükenme noktasına geliyorum çünkü benimde Allah'tan başka. Yardımcım.yok ama hemen onların masumluhuna bakıp sabır çekiyorum...ailem İstanbul'un bir ucundan ben diğer ucundan...bebeğim dış cikartiyo galiba sürekli kucak ve mız miz...oğlan bı yandan sürekli bir şeyler istiyor...ikiye bolunuyirim resmen...bunlarda geçecek emin ol...kuaföre gitmek lazım nasıl gideyim... Allah'tan epilasyon yaptim bekarkende kıl derfim yok yoksa ne yapardım bilmem bu arada

Yazdıklarınızdan çok bunalmış olduğunuz anlaşılıyor. Yeğenim de oyle bir bebektı. Sürekli ağlama krizleri olan uyumayan bir bebek. Büyüyünce düzelecek elbet. Anneniz veya kv yanıniza gelip biraz kalsa. Siz bebekle ilgilenirken yemek temizlik vs. yapar yukunuzu hafifletirdi. Siz de esinizle dışarıya çıkar biraz dolasirdiniz.

maydanozsuyu .!.:

Çok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.

Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..

Genişletmek için tıkla...

Lohussalik depresyonu uzun sürebiliyormuş sakin ol lütfen geçecek eğer sakinleşmek istiyorsan bebeğin uyurken onu izle

maydanozsuyu .!.:

Çok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.

Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..

Genişletmek için tıkla...

Olaylara bakis acinizla ilgili bence. Evet cok zor bi donem ama bebeginiz bi daha hic bi zaman bu donemde olmayacak. Onun guzelliklerini farkina varin anneligin tadina varmak icin olumlu dusunun derim. Gecen sene tamda bu zamanlar bebegim sizinki gibiydi. Asla uyumayan emmeyen bi bebek. Ve evde 2bucuk yasinda bi cocuk. Hep yorgun mutsuz ben. Sonra bi dusundum dedim ki ben mytsuz oldugumdan belki bebegim de mutsuz. Anneyim gucly olmak zorundayim. Her isimi kenara biraktim sadece cocuklarimin ihtiyaclari icin kendimden vakit ayirdim eger yorgun degilsem diger islere baktim. Kar kista olsa cocuklarimi giydirdim gittim arkadaslarimin yanina. Kendim icin kuafore gittim her hafta. Uyumuyosa uyusun diye ugrasmak yerine bende kalktim oturdum onun ne istedigini anlamak icin. Uyuyorsa buyuk cocugumla vakut gecirdim. Her gun bebegimle banyo yaotik ten temasi onu cok rahatlatiyodu. Evde yapabilcem hobiler edindim.sizde deneyin belki faydali olur

Sonsuza kadar böyle sürecek gibi geliyor size şu an. Biz de o yollardan geçtik. Gülümseyerek hatırlıyorum . Okula gidiyorlar ve ben diyorum ki, keşke benim kontrolümde oldukları döneme geri dönsem. Nasıl hızlı geçiyor ah bir bilseniz?

Aynı benim hissettiklerimi anlatmışsın, ne eksik ne fazla hepsini ben de yaşadım. Ama öyle bir eşik var ki, büyüyüp oyun çocuğu olduğunda 2.5 yaşından sonra sanki o günler hiç yaşanmamış gibi hissedeceksin. Öyle çok öyle çok seveceksinki.. Bu günler asla geçmeyecek gibi geliyor biliyorum ama inan geçecek.

Konunu okuduğum iyi oldu, bu ara bizim sıpayı gördükçe birtane daha doğurasım geliyor “hemen bu yazdıklarınızı hatırlayıp, otur oturduğun yerde” diyorum