- 3 Ekim 2010
- 11.455
- 3.697
- 448
Bu konuyu açıp açmamak konusunda çok kararsız kaldım ama akıl akıl' dan üstündür niyetiyle açmaya karar verdim. Beni anlayabilecek, derdimi anlatabileceğim kimsem yok. Başlıyorum kızlar, biraz uzun olacak elimden geldiğince imlama, içeriğe dikkat edeceğim sıkılmadan okuyan, yardım eden, destek olan herkese şimdiden teşekkür ederim. Benim 6 yıllık aşk hayatımı bilenler bilir. Bunca yıl saklanarak yaşadık her şeyi, bunun 3 yılı şehir dışında olduğumuz için zorlanmadık. Annemi kaybedince babama haksızlık ettiğimi düşündüm sürekli, teyzemler vardı bir tek yanımda, annemden sonra büyüğüm bu sebeple de sevdiğim insanın annesi ve yengeleriyle tanıştırdım onları, en azından tanısınlar, içleri rahat etsin dedim.
Sonra onlarda babama söylemekten bahsettiler, kendimizi suçlu hissediyoruz habersiz iş yaptığımız için dediler. Söylemeleri 5 ayı aldı. Söyleyeceğiz, söyleyeceğiz deyip söyleyemediklerinden alışmıştım artık, kesin yine söylemezler dedim hiç umursamadım, bir anda başka bir konudan konuşurken araya beni sıkıştırdılar ve babama söylediler! Babam sakin karşıladı ama sakinliği olgunluğundan değil şaşkınlıktandı. Tanışmak istiyorlar, bir söz olsun arada falan dediler. Babam bir şey demedi benim yanımda.
Bir ertesi gün teyzemlerle konuşmuş yine, zaten ön yargısının büyük kısmı memleket meselesi! Bizim gibi göçmen olmadığından ve sürekli o memleket hakkında olumsuz, kötü konuşurdu ben oralılara kız vermem, ordan adam çıkmaz falan diyordu. Bizim maddi durumumuz iyiydi, şuan iyi mi kötü mü bilmiyorum açıkçası, zorlandığımız dönemler çok fazla ama yaşam standardımız aynı, değişmedi. Onun babası sinopta yaşıyor ve inşaat ustası, çok öncesinde çok varlıklı bir ailelermiş, ama batmışlar. Erkek arkadaşım üniversite okumuş, aklı başında bir insan şuan smmm sınavının açıklanmasını bekliyor kendini sürekli geliştiriyor.
Babam şu kadar paraya geçinebilecekler mi? SmuwiLa çok rahat yaşadı, hala yaşıyor şu kadar parayı bir ayakkabıya bilmem neye veriyor, dolabı açsan kaç tane kıyafeti vardır, yarın öbür gün baba bana ev al derse demiş!
İşte koptuğum an bu andı, ilk bunu duyunca yıkıldım ama olsun, babam dedim. Beni ne olarak görüyor bilmiyorum ki? Hiç tanımadığı bir insana para avcısı muammelesi yapıyor resmen. Erkek arkadaşım şu yaşında 1500 TL alıyor önü açık, ama sanırım babam benim hiç hazetmediğim babadan zengin bir damat istiyordu herhalde. Bense tam tersi biz bir yerlere gelelim, kıymetini bilelim istiyorum.
Dün teyzemler bizdeydi haftaya tanışma gerçekleşeceğinden evin biraz şekliyle oynadık. Babam konuşmaya başladı, ben '' fakirim '' diyecekmiş, benden bir şey beklemesinler dedi. O kadar şaşırdım ki o nasıl bir cümle? Karşı taraf sanki para için geliyor, sevgilim benimle maddi durumumuz için evleniyormuş gibi. Teyzem de enişte zaten bir şey beklemezler, kız veriyorsun dedi. Üzerinize düşeni yaparsınız dedi. Kız ya yatak odası ve dahilinde halı perde, ya da beyaz eşya alıyor dedi.
Babam parladı, almazmış hiç bir şey, yapmazmış, o annemi nasıl aldıysa öyleymiş! Annem yatak odası mı getirmiş, beyaz eşya mı getirmiş? O zaman böyle bir şey yoktu ki, şimdi böyle diyorlar anlamıyor. Ben çalışıyorum ama babamdan ihtiyaçlarım dışında para almıyorum, belirli bir ücrete tabii değilim yani. Teyzemler de kızlar çalışıyorlar zaten dedi, biriktirirler alırlar ihtiyaçlarını dedi. Babam yine bağırmaya başladı, hem burda yatacaklar, yiyecekler, içecekler bide eve para vermeyecekler ben onları kaç yıl okuttum dedi. Kız kardeşim de; baba ne öylesin, ne böyle dedi, hem para biriktirmeyeceğiz hemde evlenince destek olmayacaksın, havadan mı gelecek bize para dedi. O zaman sustu, bir şey demedi.
Bende dayanamadım baba, X teyzeme çocukları sermaye gibi görüyorlar diyorsun, kızıyorsun ama sende aynısın dedim, ben okuttum onları kaç sene, bana borçlarını ödeyecekler deyip duruyorsun dedim. Yine sustu bir şey diyemedi. Amcamın oğluna evlenince 10.000 TL para vermekten bahsetmiş zamanında, evlenince verecekte, ona canı gönülden o kadar paraı verirken benim için düşündüklerine bakar mısınız?Teyzem bunu dillendirdi biz odamızdayken eniştem çocuklarına niye bu kadar becil şuna yardım etmeyi biliyor insan çocuğuna böyle yapar mı? dedi.
Ben odamdayken yüksek sesle teyzeme babam şöyle dedi; bak söylüyorum, sadece tanışma olacak sakın söz demesinler bana dedi. Erkek arkadaşım kısa dönem askerlik yapacak, daha yapmadı. Bunu bahane etti. Kendi bilir, flörte karşı olduğundan, rahatsız olur düşüncesiyle söz konusuna ılımlı bakmıştım ben, ama bunu diyen adam diğer taraftanda, o nişanlı bekletmezmiş, öyle ben nişanlımı almaya geldim deyip eve tin tin girip beni alıp çıkamazmış, sevmemiş o öyle şeyleri.... Ki teyzemler yine devreye girdi enişte sen gelmiyor muydun? Almıyor muydun ablamı dediler.
Sevgili olup görüştüğümüzü bilen adam nişanlı olunca rahatsızlık duyacak? Çelişkinin daniskası diyorum ben bu yoruma..
Kendisi kaç ay nişanlı kalmış annemle, öyle 6 içinde evlenmek kolay mı? İşime gelmezse '' bozarım ben '' dedi. Sürekli ben bir kere evlendiririm, iyi düşün taşın diyor bana, sonra ben yapamıyorum baba, ben boşanıcam baba demek yok! diyor. Çocuğunu alıp baba evine gelmek yok, izin vermem diyor. :26:
İşte babama söylendiğinden bu yana babamdan duyduklarım bunlar, o kadar çok kırıldım ki anlatamam, ben onu yere göğe sığdıramaz, kendi hayatımı hiçsizleştirirken babamın yorumları, düşünceleri kahretti beni. Üzüntüden sabahın 5' ine kadar gözüme uyku girmedi. Arkadaşlarıma bakıyorum kimisi nişanlı, kimisi sözlü aileler mutlu, kendileri mutlu. Nişanlısı evine geliyor, gezmeye gidiyorlar hatta öyle ki ben bile erkek arkadaşımla kaç kez arkadaşıma gittim, annesi babası evde oturduk sohbet ettik, gülüştük vs. En acısı da bunları duymak, şahit olmak.. Keşke hiç bilmeseydim, öğrenmeseydim, keşke babama hiç söylemeselerdi..
Sonra onlarda babama söylemekten bahsettiler, kendimizi suçlu hissediyoruz habersiz iş yaptığımız için dediler. Söylemeleri 5 ayı aldı. Söyleyeceğiz, söyleyeceğiz deyip söyleyemediklerinden alışmıştım artık, kesin yine söylemezler dedim hiç umursamadım, bir anda başka bir konudan konuşurken araya beni sıkıştırdılar ve babama söylediler! Babam sakin karşıladı ama sakinliği olgunluğundan değil şaşkınlıktandı. Tanışmak istiyorlar, bir söz olsun arada falan dediler. Babam bir şey demedi benim yanımda.
Bir ertesi gün teyzemlerle konuşmuş yine, zaten ön yargısının büyük kısmı memleket meselesi! Bizim gibi göçmen olmadığından ve sürekli o memleket hakkında olumsuz, kötü konuşurdu ben oralılara kız vermem, ordan adam çıkmaz falan diyordu. Bizim maddi durumumuz iyiydi, şuan iyi mi kötü mü bilmiyorum açıkçası, zorlandığımız dönemler çok fazla ama yaşam standardımız aynı, değişmedi. Onun babası sinopta yaşıyor ve inşaat ustası, çok öncesinde çok varlıklı bir ailelermiş, ama batmışlar. Erkek arkadaşım üniversite okumuş, aklı başında bir insan şuan smmm sınavının açıklanmasını bekliyor kendini sürekli geliştiriyor.
Babam şu kadar paraya geçinebilecekler mi? SmuwiLa çok rahat yaşadı, hala yaşıyor şu kadar parayı bir ayakkabıya bilmem neye veriyor, dolabı açsan kaç tane kıyafeti vardır, yarın öbür gün baba bana ev al derse demiş!
İşte koptuğum an bu andı, ilk bunu duyunca yıkıldım ama olsun, babam dedim. Beni ne olarak görüyor bilmiyorum ki? Hiç tanımadığı bir insana para avcısı muammelesi yapıyor resmen. Erkek arkadaşım şu yaşında 1500 TL alıyor önü açık, ama sanırım babam benim hiç hazetmediğim babadan zengin bir damat istiyordu herhalde. Bense tam tersi biz bir yerlere gelelim, kıymetini bilelim istiyorum.
Dün teyzemler bizdeydi haftaya tanışma gerçekleşeceğinden evin biraz şekliyle oynadık. Babam konuşmaya başladı, ben '' fakirim '' diyecekmiş, benden bir şey beklemesinler dedi. O kadar şaşırdım ki o nasıl bir cümle? Karşı taraf sanki para için geliyor, sevgilim benimle maddi durumumuz için evleniyormuş gibi. Teyzem de enişte zaten bir şey beklemezler, kız veriyorsun dedi. Üzerinize düşeni yaparsınız dedi. Kız ya yatak odası ve dahilinde halı perde, ya da beyaz eşya alıyor dedi.
Babam parladı, almazmış hiç bir şey, yapmazmış, o annemi nasıl aldıysa öyleymiş! Annem yatak odası mı getirmiş, beyaz eşya mı getirmiş? O zaman böyle bir şey yoktu ki, şimdi böyle diyorlar anlamıyor. Ben çalışıyorum ama babamdan ihtiyaçlarım dışında para almıyorum, belirli bir ücrete tabii değilim yani. Teyzemler de kızlar çalışıyorlar zaten dedi, biriktirirler alırlar ihtiyaçlarını dedi. Babam yine bağırmaya başladı, hem burda yatacaklar, yiyecekler, içecekler bide eve para vermeyecekler ben onları kaç yıl okuttum dedi. Kız kardeşim de; baba ne öylesin, ne böyle dedi, hem para biriktirmeyeceğiz hemde evlenince destek olmayacaksın, havadan mı gelecek bize para dedi. O zaman sustu, bir şey demedi.
Bende dayanamadım baba, X teyzeme çocukları sermaye gibi görüyorlar diyorsun, kızıyorsun ama sende aynısın dedim, ben okuttum onları kaç sene, bana borçlarını ödeyecekler deyip duruyorsun dedim. Yine sustu bir şey diyemedi. Amcamın oğluna evlenince 10.000 TL para vermekten bahsetmiş zamanında, evlenince verecekte, ona canı gönülden o kadar paraı verirken benim için düşündüklerine bakar mısınız?Teyzem bunu dillendirdi biz odamızdayken eniştem çocuklarına niye bu kadar becil şuna yardım etmeyi biliyor insan çocuğuna böyle yapar mı? dedi.
Ben odamdayken yüksek sesle teyzeme babam şöyle dedi; bak söylüyorum, sadece tanışma olacak sakın söz demesinler bana dedi. Erkek arkadaşım kısa dönem askerlik yapacak, daha yapmadı. Bunu bahane etti. Kendi bilir, flörte karşı olduğundan, rahatsız olur düşüncesiyle söz konusuna ılımlı bakmıştım ben, ama bunu diyen adam diğer taraftanda, o nişanlı bekletmezmiş, öyle ben nişanlımı almaya geldim deyip eve tin tin girip beni alıp çıkamazmış, sevmemiş o öyle şeyleri.... Ki teyzemler yine devreye girdi enişte sen gelmiyor muydun? Almıyor muydun ablamı dediler.
Sevgili olup görüştüğümüzü bilen adam nişanlı olunca rahatsızlık duyacak? Çelişkinin daniskası diyorum ben bu yoruma..
Kendisi kaç ay nişanlı kalmış annemle, öyle 6 içinde evlenmek kolay mı? İşime gelmezse '' bozarım ben '' dedi. Sürekli ben bir kere evlendiririm, iyi düşün taşın diyor bana, sonra ben yapamıyorum baba, ben boşanıcam baba demek yok! diyor. Çocuğunu alıp baba evine gelmek yok, izin vermem diyor. :26:
İşte babama söylendiğinden bu yana babamdan duyduklarım bunlar, o kadar çok kırıldım ki anlatamam, ben onu yere göğe sığdıramaz, kendi hayatımı hiçsizleştirirken babamın yorumları, düşünceleri kahretti beni. Üzüntüden sabahın 5' ine kadar gözüme uyku girmedi. Arkadaşlarıma bakıyorum kimisi nişanlı, kimisi sözlü aileler mutlu, kendileri mutlu. Nişanlısı evine geliyor, gezmeye gidiyorlar hatta öyle ki ben bile erkek arkadaşımla kaç kez arkadaşıma gittim, annesi babası evde oturduk sohbet ettik, gülüştük vs. En acısı da bunları duymak, şahit olmak.. Keşke hiç bilmeseydim, öğrenmeseydim, keşke babama hiç söylemeselerdi..
Son düzenleme: