Her Gün Pişmanlık!

neslihanhan

Üye
Kayıtlı Üye
29 Nisan 2012
21
0
16
İstanbul
Merhaba uzun süredir takiip ediyorum ama bir türlü yazmaya cesaret edemedim. Sorun eşimle olan ilişkimiz. Ona artık aşık olduğumu düşünmüyorum. zaten evlilik kararını daha yeni çıkmaya başladığımızda almıştık ve hemen evlendik de. o zamanlar çok gençtim hatta çocuk denecek yaştaydım. çok çocukça hatalar yaptım. ailemden isteme zahmetine bile girmedi, kaçtık evlendik. akrabalarının evinde kalıyorduk. 2 ay sonra ailem beni geri istedi, benim evimin olmadığını duyunca. düğün olsun akrabalar bilmesin düğün yapalım nişanı yapalım dedi ailem ama biraz zaman istemişti babam. ben elimde vermedim kızımı sana, böyle kaçarak düğünsüz derneksiz adabına uygun olmadan olmaz dedi. tamam dedik yakın akrabaları çağırıp kendi aramızda yemek verdik, düğünün gelecek senelerde olacağını duyurduk. ama sürekli eşim sıkıştırmaya başladı ailen beni istemiyo adam yerine koymuyo,aileni siliceksin görüşmeyeceksin diye. ailen mi ben mi demeye başladı. ailem istemiyordu çünkü. hem benden 15 yaş büyük hem de eğitimi kültürü uymuyor diye. ben o zaman lisans öğrencisiydim eşim de ilkokul mezunuydu. bir yandan da eski eşiyle konuşuyordu saatlerce, sanki iki samimi dost gibi. çocuk hasta oldu diye evine çağırıp burada söyleyemeyeceğim bir kaç şey yapmış. tutmuş bir de beni o kadınla kıyaslıyordu, kaç kere kavga ettik git onla beraber ol diye çekip gittim ama yine kopamadım. ailemin düğün için düşündüğü tarihlerde babam ani bir kalp krizi sonucu vefat etti. düğün dernek haliyle askıya alındı. bu süre zarfında ayrıldık ama derken hamile olduğumu öğrendim ve yeniden barıştık. o sırada düğün yapıldı, ama ne düğün ! eşim hiç bir şeye elini sürmedi. düğünü ailem yaptı abim kredi çekti. bana eşimin düğünde aldığı bir gelinlik, bir küçük kolye ve bilezik düğünün ertesi günü hemen bozdurdu ikisini de kredi kartına yatırdı. düğünüme annesi babası kardeşi abileri ablaları gelmedi. sadece 2 kuzeni geldi. yeni bir ev tuttuk bu zamana kadar kuzeninde kalıyordu. ev eşyaları hep benim çeyizim. haricen buzdolabı ve çamaşır makinası aldı ve bunun için de yüklü miktarda çektiği krediyi çektiğini söylüyor. şu an borç batağında gibiyiz çektiği o kredi yüzünden ve bunun için de ailemi suçluyor. millete bir sürü borcu var onları verdi, önceki krediyi kapattı sanki bilmiyorum beni aptal yerine koyuyor. böyle de suçu başkasına atıyor. abim annem düğünü kendi cebinden yapıyor ama iki tane eşya alıp annemin teyzemin halamın dayımın yani tüm akrabalarımın aldığı eşyaları görmüyor. çektiği kredi abimin suçuymuş, düğünü zorla yapmışlar. ona kalsa imza atıp nikah salonunda geçip gidicektik. ne gelinlik giydirecekti bana ne de başka bir şey. bir balayını bile çok gördü bana. bir de üstüne üstlük haklıymış gibi abin annen evime giremez diyor. aileni sileceksin diyor.

sürekli de baskı, onu giyme bunu giyme. sanki mini etek giyiyorum. alt tarafı kot pantolon giyiyorum. ne zaman kapanıcaksın diyor bana. ben böyle şeyleri evimde babamda yaşamadım ya. muayneye gittiğim doktordan bile kıskanıyor. eve tamirci gelse kafayı yiyor. tamirciyi bırakın sucu gelse bile ima yapıyor. adamın biri böyle yapmış iş yerinde, iş yerleri hep böyleleri dolu, çalışma diyor.

aramızda ciddi iletişim kopukluğu var. sen bunları bilmezsin diyor, almanca eğitim görmüş biriyim, almanca ders veriyorum o öyle değil böyle diyor. her konuda akrabasının yanında o bilmez öyle şeyleri diyor. çıldırıcam artıkçocuğum olmasa çoktan boşanmıştım. ama çocuk olsa bile ne kadar dayanacağım bilmiyorum.
 

cok hatalısın bastan berı...ama hatanın da farkındasın...unıversiteyı bıtırebıldın mı? ayrılsan aılen sana destek olur mu? bunlar cok onemlı.bır de adamı sevmedıgın ıcın mı acaba boyle goruyorsun yoksa gercekten cahıl mı?eger net olarak anlattıgın gıbıyse cocuk degıldır ewlılıgı baglayan bunu unutma.tabı sana kımse dırekt ayrıl dıyemez de...
 
her günü bırakın her saat pişman olsanız az.olumlu olmak isterdim ama elle tutulur hiç bir yanı yok evliliğinizin.nasıl kandınız nasıl inandınız böyle bir adama.size karşı duygusal şiddet harici şiddet uyguladımı merak ettim.yarın bir gün onuda yaşarsanız şaşırmayın.hani bir ata sözü vardır'' insanın kendine ettiğini 9 köy bir araya gelse edemezmiş'' ne kadar doğru.
 
Oncelıkle basınız sagolsun..
evlılıgınız tamamen saygı cercevesınden cıkmıs bana kalırsa.
sureklı sızı ezik konuma getıren, aılenızle gorusmenıze dahı mudahale eden bır es.
balık bastan kokmus neden cocuk yaptınız? kacmıssınız, aılenız dugun demıs o zamanlardan suyun rengı cıkmıstır ortaya
huzursuzlugunuza bırde yavrunuzu eklemıssınız. olan olmus allah saglık versın evladınıza.
ama sız bu adamla omur gecırebılecegınıze ınanabılıyormusunuz?
ıyı bır yonunu goremedım esınızın aılesı dugune gelme lutfunda bıle bulunmamıslar ustune ustluk esınız gelınlıgı bıle cok goruyor sıze.
borc batagında olmanızın tek sebebı bu oldugunu sanmıyorum.
hanı dıyecegım ki konusun vs. ama o boyutu zaten asmıssınız gıbı duruyor.
meslegınız var mı? ayaklarınızın ustunde durabılecek konumdamısınız? aılenız bu eve gıremez dıyebılıyorsa bırseylerı ölcup bıcmenın zamanı gelmıs gecıyor bıle sanırım..

 
canım sen ne yapmıssın ya genclıgıne yazık arada 15 yas fark kultur farkı egıtım farkı adamın ıkıncı evlılıgı ondan bı cocugu var e sımdı sendende olucak nedıyım yanı bılemedım
 


kesinlikle kendim ettim mahvettim yani. uyguladı şiddeti de gördüm. o kadar çakal ki sorsan tokatlarında demir nihaleyi fırlatmalarında kendi suçu değil. onu bile bnm suçummuş gibi gösterir anlatır herkese
 

çok teşekkür ederim.

inanın o çocuk istemdışı oldu, korunuyordum. hatta riskli geçti gebeliğimin hamile olduğumu bilmeden haplarıma devam ettiğim için. geçirebileceğimi hiç düşünmüyorum çocuğum aklıma geliyor aklım çok karışık. ne yapsam bilmiyorum, aileme de çok güveniyorum. tabi abimlerin de kendi hayatları var ona bir şey demeyeceğim. evet mesleğim var, yüksek lisansımı çocuk sebebiyle tamamlayamadım. yabancı dilim var, bitirdiğim okul var. ama hiç tecrübem yok. bir şekilde kendi hayatımı kurabilirim, ailemin de beni destekleyeceğini düşünüyorum. geçenlerde annem boşan bu adamdan dedi yine kavga etmiştik. her gün aklımda düşünüyorum doğru karara varmak istiyorum.
 
kesinlikle kendim ettim mahvettim yani. uyguladı şiddeti de gördüm. o kadar çakal ki sorsan tokatlarında demir nihaleyi fırlatmalarında kendi suçu değil. onu bile bnm suçummuş gibi gösterir anlatır herkese

neden peki bu kadar aciz davranıyorsunuz.kusura bakmayın ama yaptığınız bence bu.
 
bahsettıgın sorunlar basit seyler degıl. kafanın karısması neden cok mu sevıyorsun esını? neyını?
allah bagıslasın evladınızı. ama onu da zor bı gelecek beklemesın. onu dusunucek olan sızsınız elbettekı.
sen ılerde annesının ustune demır nıhale atan bır baba mı gormesını ıstersın?
meslegın var okumussun, pekala kendı kendıne bakabılırsın annen sana destek en onemlısı.
hakaret sıddet duymakla evlılık mı olur?. sana ayrıl dıyemem sadece fıkrımı soylerım.
fakat esının dogru karar olması ıcın ne var elde?
anlattıklarında en ufak bır olumlu sey goremedım. zararın neresınden donsen kardır dıyecegım malesef.
 
bir şeyleri değiştirmek mi istiyorsunuz yoksa içinizi dökerek biraz rahatlamamık mı? ona göre konuşalım derim..
 
ne aşkmış ama, gözünüz hakikaten kör olmuş

sakın ola işinizi bırakmayın. iyice dizginleri ona kaptırırsınız. söyleyecek başka birşey bulamıyorum çok üzgünüm.
 
daha da pişman olmak istemiyorsan sakın işi bırakma
neden boşanmıyorsunuz
ailenizin tepkisi ne olur

bebeğim 3 aylık daha, ailemin destek çıkacağından eminim. yengem abim bile boşanırsa boşansın zorla duracak değil yanında demiş. ben hazır mıyım hiç bilmiyorum şu an. elbette biliyorum bu evlilik bitecek.
 
bence sıkı sekılde kpssye hazırlan...su an en garantı cozum yolu senın ıcın...
 
Anlatiiklarini okuyunca soka girdim valla.ne duruyorsun orada anlamis degilim.hata üstüne hata .hata üstünr hata yapmissin.cocuk kücükken ayrilmalisin.büyüyünce cok zor olur..benim arkadasim kizi kücükken ayrilmis..baslarda zor olmus ama alismalari daha kolay oluyor.ne bileyim nolur kusura bakma beni yanlis anlama ama benim bile esimle aramda fazla kültür farki yok.ama bana bazen kirici ve hakarat vari konustugunda bile ayrilmayi düsünüyorum.benimde kizim 9 yasinda.bazen ayrilayim diyorum annecim siz ayrilmayin diyor..cok zor basta ellerine veriyoruz bütün kozlari bizler.
 

doğru diyorsunuz. çok sevmiyorum değil sevmiyorum. şu an tek düşündüğüm çocuğum. boşanmış bir anne babanın çocuğu olacak olması korkutuyor beni. bekar anne olmak nasıldır. sanırım biraz cesarete ihtiyacım var.
 
bir şeyleri değiştirmek mi istiyorsunuz yoksa içinizi dökerek biraz rahatlamamık mı? ona göre konuşalım derim..

değiştirmek istiyorum. döngü bu kapatırsak tekrar başa dönüyor eskiden yaptığım gibi.



ne aşkmış ama, gözünüz hakikaten kör olmuş

sakın ola işinizi bırakmayın. iyice dizginleri ona kaptırırsınız. söyleyecek başka birşey bulamıyorum çok üzgünüm.

öyleydi, çocuktum resmen onunla ilk tanıştığımda. o zamanları bilirsiniz.
 
eşiniz çok zor ve komplekslı biri baş etmesi çok çok zor ömür törpüsü gibi bir şey
ayrıca da cok bencil üstünden suçu atıp sizin üzülmenizi umursamıyor merhametsiz
aklı başına nasıl gelir bilemem
çocuk var ayrılamam demişsiniz, öyleyse onu bu şekilde kabul edın,yada sessizliğe bürünerek tepkinizi koyun belkı bir şeylerin farkına varır.
 
bence sıkı sekılde kpssye hazırlan...su an en garantı cozum yolu senın ıcın...

keşke bu sene olsaydı. katılıyorum kesinlikle.


küçükken olursa çocuk da bende kalıyor. velayet konusunda çok zorlar beni biliyorum yoksa.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…