Haklisiniz saygi duyuyorum. Ama sanki bana biraz kararsiz gibi geldiniz.
Haklisiniz saygi duyuyorum. Ama sanki bana biraz kararsiz gibi geldiniz.Belki ama 15 20 sene sonrasını şimdiden öngöremem ki...
Hamilelik ve doğum bebek sahibi olmanın en sorunsuz kısmı bence, yanlış anlaşılmasın kimi hamilelik ağır geçer, doğumda birtakım komplikasyonlar olur veya hamile kalmayla ilgili sorunlar yaşanır ben bunlardan bahsetmiyorum, herşey normal seyirinde gidiyorsa gebelik ve doğum da hiçbir şey yok, mesele bebek doğduğundan itibaren siz ölene kadar ki süreçte olanlar, doğumdan itibaren artık bir bireyin sorumluluğunu alıyorsunuz ve bu sorumluluk ömür boyu sürüyor, çocuğunuzu iyi, ahlaklı, vicdan ve merhamet sahibi dürüst biri olarak yetiştirmek için var gücünüzle çaba sarf etmeniz gerekiyor, siz çocuğunuzu bu şekilde yetiştirirken aynı zamanda dışarıdaki kötülüklere karşı da devamlı algılarınızın açık olması, çocuğunuzu tehlikelere karşı bilinçlendirmeniz gerekiyor, devamlı güncellemeniz lazım anneliğinizi çünkü zaman değişiyor, çocukların sorunları da değişiyor haliyle.
Benim çocukluğumda uyuşturucu nedir bilmezdik biz, adını bile duymamıştık ya da pedofili nedir bilinmezdi, komşu amcalardan sakınma diye birşey olmazdı, akıllara gelmezdi böyle şeyler, belki de yaşanmadığından herkesin komşusunu aile bireyi gibi gördüğü bir dönem olduğundandır bilmiyorum, bebekken yaşanan yaş sendromu, büyüme atakları, ergenlik dönemi nedir bilinmezdi, daha kendi halinde, basit ve anadan babadan kalma metodlarla büyütülürdü çocuklar.
Artık zaman değişti, herşey gelişti ama tehlikelerde çoğaldı, eskiden bilinmeyen herşeyden artık korkar olduk, küçükken ayrı endişe duyuyorsunuz, büyüyünce ayrı korkuyorsunuz, belli yaşa kadar pedofili kabusunuzken, belli yaştan sonra saplantılı bir aşığa denk gelirse diye panikliyorsunuz.
Çocuk ömür boyu sorumluluktur, o yüzden ben çocuk sahibi olmak istemeyen kadınları çok iyi anlıyorum, onların zorla çocuk sahibi olmaları yönünde telkinleri de uygun bulmuyorum, her kadın anaç olacak diye birşey yok, ki her kadın anaç değildir, anaç doğsaydık, annelik duygularımız doğuştan olsaydı, bugün kendi elleriyle çocuğunu öldüren kadın haberleri okumazdık ya da anneleri tarafından terk edilmiş çocuklar için bir kurum olmazdı.
Işte o beklentilere kulak asıp kafa karışıklığı yaşamak bile üzücü. Hele çocuk gibi önemli ve özel bir konuda "Yapıver canım ya." gibi berbat bir mantık nasıl aşılanmış bize bilemiyorum. Istediğiniz, mutlu olduğunuz gibi yaşayın umarim.Evet... Bir kere geldiğimiz kısacık hayatımız insanların beklentilerini karşılamak ve kendimizi hiçe saymakla geçiyor .
Haklisiniz saygi duyuyorum. Ama sanki bana biraz kararsiz gibi geldiniz.
Işte o beklentilere kulak asıp kafa karışıklığı yaşamak bile üzücü. Hele çocuk gibi önemli ve özel bir konu da "Yapıver canım ya." gibi berbat bir mantık nasıl aşılanmış bize bilemiyorum. Istediğiniz, mutlu olduğunuz gibi yaşayın umarim.
Evli biri için kisinin tek başına alacagı bir karar değil çocuk sahibi olmak yada olmamak
Çiftin ortak kararı ise tabiki her evlilikte çocuk olmak zorunda değil
Bana kalırsa eşlerden birinin çocuk sahibi olmak istememesi üzerine boşanma doğal bir haktır
Aynen öyle. Sonra herkes, eşin bile (zaten emziren sensin) çekip uyumaya gidiyor.
2 cocugum var ikisinii de dunyalar kadar cok seviyorum. Gercekten cok degisik bir sevgi bağ bu. Oyle anneye babaya kocaya kardese karsi olan bir ask degil. Ama ayni zamanda cook ta buyuk bir sorumluluk gercekten. Cocuk sahibi olmak dunyanin hem en guzel duygusu hemde dunyanin en zor işi.Evet... Sanırım. Daha önce tatmadığım bi şeyi isteyemiyorum da... öyle tuhaf bi şey işte..
Bence başkalarının hayatını, doğrularını yaşamak daha büyük pişmanlık sebebi. Pişman olacaksanız da kendi kararlarınızdan olun. Kültürel seviye düştükçe, herkes aynı şeyleri isteyecek diye bekliyorlar.Ben de çocuk sahibi olmak istemiyorum ve bu konuda eşimle hemfikiriz.
Bana da çok söyleyip duruyorlar, işte ilerde pişman olursun, çocuk evin neşesi vs vs. Ama her evli çift çocuk sahibi olmak zorunda değil. Ki ben, oldum olası istemedim ve çocuk da sevmem. Eşimle en başından bunları konuşarak yola çıktık.
İşin özü, çocuksuz bir hayat tercih ettik ve çok şükür mutluyuz. Minik bir köpeğimiz var, benim için evlâttan öte.
İnsanlar hep konuşur. Ben artık zerre umursamıyorum ve bizim hayatımız deyip geçiyorum.
Hayat sizin.
4 yıl evliliğim boyunca asla! Dedim.
Bebek hele hele ilk geceden yapılmış, koca elde tutmak için yapılmış vs vs
1,5 yıldır tek hayalim bebek sahibi olmak. Tüplerim de tıkanıklık varmış. Tüp bebek ya da açma ameliyatsız olma ihtimali düşükmüş.
Ölüyorum sanıyorum 3 gündür.
Nefes alamıyorum. Rabbim isteyen herkese versin sağlıkla doğru vakitte.
Bu kadar isteyip aç susuz kendimi perişan edeceğim aklıma gelmezdi.
Elbette değil ama ben olaya biraz farklı bir açıdan yaklaşmak istiyorum. Tüp bebek merkezinde çalışıyorum demişsiniz ve oradaki kadınların acılarıdan bahsetmişsiniz. Acaba siz "ben acı çekmek istemiyorum olmayacaksa o yüzden hiç olmasın" diye düşünürken kendi anaçlık duygularınıza biraz ket mi vurdunuz ki ? Yanlış anlamayın asla psikolojinizi yargılamak yada sorgulamak bana düşmez ama genelde bu tarz psikolojik travmaların fazla olduğu ortamlarda bir şekilde bulunan kişiler o durumundan kaçma eğiliminde oluyorlar o yüzden bunu merak ettim şahsen
Özellikleriniz isteklerinizin farkindaysaniz ne mutlu size. İstemiyorsaniz asla yapmayun derim cunku sevgisi evet cok buyuk ama sorumlulugu ve yorucu yönüde cok büyuk buyuk arzularla cocuk yapan insanlarin bile bir donem geliyor pili bitiyor inanki. O evlat sevgisi hic eksilmez o bambaska bir mesele ama demem o ki cocuk insani gerckten yipratiyor ve bunu istemiyorsaniz sirf sag sol elalem ne der istiyorlar diye cocuk yapmayin
2 cocugum var ikisinii de dunyalar kadar cok seviyorum. Gercekten cok degisik bir sevgi bağ bu. Oyle anneye babaya kocaya kardese karsi olan bir ask degil. Ama ayni zamanda cook ta buyuk bir sorumluluk gercekten. Cocuk sahibi olmak dunyanin hem en guzel duygusu hemde dunyanin en zor işi.
Ve sunu da söyleyebilirim 2 cocuguma da tam anne olmaya hazirim dedigimi hatirlamiyorum. Bence hic bir anne eveeeet hazirim anne olmaya demiyordur.
Ama karar esiniz ve sizin karariniz. Insallah hakkinizda dogru olan karari verirsiniz.
Amin :)Aynen öyle. 10 sene de beklesem asla "hazırım" diyemeceğimi ve bunu ciddi anlamda diyen çok kişi olduğunu sanmıyorum. Zamanla kabullenerek ilerleyecek bi durum sanırım . Allah bağışlasın kuzularınızı
Bilmem ki... belki de öyledir. Çünkü o masalarda yatan kadınları gördükçe onlar için üzülüyorum ve asla yerlerinde olmak istemiyorum .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?