46'dan 42 bedene çok güzel inmişsin, umarım 30'lu bedenleri de görebilirsin. ben de normalde tatlı çok seven biriyimdir, yedim mi ciddi de yerim hani. benim için çikolata, sütlü tatlı, şerbetli vs. değişmiyor, içinde şeker olan herşeyi yiyebilen bir kapasitem vardır :):) sonra bir yerde okudum hani 21 günde alışkanlıklar kazanılıyor yada bırakılıyor deniyor ya, bırakma kısmında konu şuymuş, 21 gün boyunca tekrar edilmeyen bir bilgiyi beyin unutuyormuş. hani hatırlarsanız küçükken öğretmenlerimiz hep tekrar edin unutmamak için derlerdi. neyse dedimki kendi kendime yeme şekerli birşey, 21 günde bakalım noolcak,her canım çektiğinde de az sabret 21 gün geçsin, baktın hala canın istiyor yersin. benim bünye 15 günde bitirdi olayı :):) bende şaşırdım, bak iştahım kapandı vs. demiyorum, tatlı görünce içim çekmiyor bile, yani cebelleşmiyorum, sadece içgüdüsel olarak tatlı sevdiğimi biliyorum ama inan birçok şeyin tadını hatırlamıyorum bile.
aynı sıkıntıyı unlu hamurişi gıdalarda yaşadım, normalde pilav-makarna vs. hiç yemem, aramam da, o tarz yiyecekleri 40 yemesem inan hatırlamam, mesela herkes mantıya falan bayılır, azğıma sürmem, çünkü sevmem. işte cumartesi dedimki madem şekeri bitirdim, hamurişini de bitirebilirsin, 21 günlük deneme sürecine başladım cumartesi günü. inşallah becerebilirim.
bu bende işe yarayan yöntem, herkesde olacak diye bir kural yok, belki denemek isteyen çıkar diye yazıyorum. umarım hiç olmazsa birilerinde faydalı olur.
inşallah hepimiz istediğimiz kilolara inmeyi başarabiliriz. ben şu tatile kadar bir versem 8-9 kilo başka şey istemem. artık kızıyorum kendime, gırtlağımdan geçen gramın hesabını yapar hale geldim mecburen. 34 beden tonla giysim var, hiçbirine giremiyorum. haziran başına kadar tartılmayacağım, kendimi yeni düzene adapte etmek için de elimden geleni yapacağım.
tabiki güzelim şişiyorum benim tam anlamıyla kendime gelmem 4-5 gün sürüyo regl sürem 6 gün oertalama olarakCanim seni tebrik ediyorum yaaaa... :))) cornetcii senii.d amahelal olsunn valaa. .
Sadece sey dicem aci yiyince aciktrmiomu??
Bide benimde midem kuculduu resmenn yaa oglenleri yemek yemek istemiorum resmennn..
Allah hepimize saglik versin ki su kilolardan kurtulalim cuma gunu tarti var ama bn reglm 2. Gunum bugun karnim sis sanki olurmu bole regl ken ???
benim hikayemi ismi : Buyuk degisim)
olleyyyykornetçi dilvin haaa :)) hadi bakalım 50 kilo olda sana başka bi lakap buluyim :)))
aynışmışız su perisi, sen benden uzunsun sadece :) ben de tatlı falan sevmem hiç, hamurişi de eh. ama makarna falan seviyorum, ve porsiyon kontrolü yapamıyorum. benim için en büyük problem porsiyon kontrolü.
ben de 25 haziran'da 32-34 beden olmak istiyorum.
camamber var ya tam olarak aynıyız biliyor musun? yemeye yemeye zamanla bende porsiyon kontrolü uçtu gitti. o yüzden kilo verebilmek için herşeyden elimi eteğimi çekmiş durumdayım. seninle tek farkımız sen makarna vs. seviyorsun ben de hamurişi. tatlı seviyorum ama bitirdim. ben de 14 temmuz'a kadar 32-34 beden olmayı hedefledim ama son güne bırakmiyim şu işi, en kötü haziran sonuna kadar istediğim ölçülere ineyim diyorum.
sevdiğim şeylerden hep uzak kaldığım için, arada nefsimi köreltmek için birşeyler yediğimde çatlayana kadar yiyorum. evet bu psikolojik bir sorun olabilir. abarttığımı düşünenler olabilir ama gerçekten çatlayana kadar yiyorum, sonraki 2-3 gün mide-bağırsak sorunlarıyla uğraşıyorum. en son böyle çok yediğimde annem git kus dedi, bir anne bunu der mi? düşünün ne haldeydimki kadın en son çare rahatliyim diye kusmamı bile önermek zorunda kaldı. alışkanlık olmaması için böyle bir yönteme başvurmuyorum. kafamda nasılsa kusabiliyorum amaaan istediğimi yiyeyim fikri oluşsun istemiyorum. yemek içmek konusunda böyle problemli bir beyin herşeyi düşünebilir neticede.
en azından sorunumu biliyorum. bu da önemli benim için. benim şimdiki ilk hedefim en kötü haziran sonuna kadar istediğim kiloya inmek. şu tatil olayını atlatırsam hayırlısıyla ondan sonraki ilk amacım kilomu koruyarak porsiyon kontrolü yapmak. hani herkes der ya herşeyden ye az ye, böylece canın çekmez, spor da yaparsan kilo almazsın diye. işte bunu yapmak istiyorum. hem böylece ömrümün sonuna kadar hiçbirşeyden mahrum kalmak zorunda kalmam, hemde yiyecekten korkmam. gerçekten bildiğin herşeyden korkuyorum. abartırım korkusuyla elimi hiçbirşeye sürmemeye başladım. bu da doğru değil. deneyimlerimi buradan seve seve paylaşırım, belki benim gibi olanlar varsa ve bende başarılı olaiblirsem faydalanabilirler.
sakın sakın sakın kusma! sende şu an binge eating problemi var, bende de var sayılır. dün annemle tartıştım falan baktım baya bi yedim.
bende kusma problemi de vardı 1 seneden fazladır yok allaha şükür. hiç başlatma bunu. ben terapiste gitmeye başladım, aslında karar veremediğim için ama bugün de gideceğim bu binge eating i de sorucam. sana da söylerim ne dediğini. çünkü kusma kontrol içinmiş, hayatında kontrol edemediğin şeyleri bu şekilde dışarıya vurmakmış.
tıkınırcasına yemek aynı mı bilmiyorum, çünkü pek tıkınmıyorum artık, sadece fazla yiyorum, o yüzden sormadım 2 hafta önce gittiğimde. (aradaki farkı sen anlamışsındır)
evet aynen benim de amacım her şeyden az yemek. benim 32-34 beden arkadaşlarım ne zaman yemek yesek hiçbir şeye hayır demezler, ama tabaklarını hep yarım bırakırlar, normal kola içerler ama 4-5 yudum. bu hem diğer insanlarla ilişkilerimiz için hem de akıl sağlığımız için en doğrusu gibi geliyor. amacım evde mümkün olduğunca sağlıklı beslenip spor yapıp, sosyal ortamlarda ya da canım gerçekten bir şey istediğinde her istediğimi yemek ama tabağımda yemek bırakabilmek.
dün ben de çok yediğim için bu sabah biraz karnım ağrıyordu, ama tıkınırcasına yediğim zamanlar gibi değil...
ben de spora başladım, günlük de tutuyorum, ilk ölçüm tarihim 23 mayıs sonra 25 haziran.
valla sıkıntımın adını bilmiyordum ama sayende öğrendim :) eğer senin terapini engellemeyecekse sorabilirsen doktoruna sevinirim. benimki fazla yeme diil, tıkınmak sözcüğü bile hafif kalır, yediğim zaman çatlayana kadar yiyorum. artık karnım davul gibi çıkıyor, yediklerim ağzıma gelmeye başlıyor, nefesim kesiliyor. ama durmak yokdediğin gibi kusmuyorum, kusmayı da düşünmüyorum, alışkanlık olsun istemiyorum, doğru değil neticede.
ben 4 senedir sporla iç içiiçeyim. zayıflama olayının ardı arkası gelmeyince iştah,porsiyon kontrolü konusunda sıkıntılar başladı bende, bir ara o kadar zayofladımki reglim kesildi, sonra yeme atakları gelmeye başladı, tabi arkasından hoop kilolar.
işte benim hedefim de tam senin arkadaşların gibi olmak :) tabakta yemek bırakabilmek, sosyal ortamlara girdiğimde yemek yenilecekse nasıl başa çıkacağım diye soğuk terler dökmekten bıktım artık. dediğin gibi akıl sağlığımız ruh sağlığımız için önemli bunlar. acele etmiyorum şimdilik, önce hedeflediğim kiloya inmeliyim. çünkü o kiloya indiğimde kendimi daha güçlü ve güvenli hissedeceğim. en azından mücadeleme başlarken güç alabilirim. sonrasında tatili aradan çıkarayım diyorum. tatil dönüşü de şu yeme-içme kontrolü üzerine denemelerim olacak. baktım beceremiyorum daha da mutsuz bir insan oldum, o zaman dooruca bir doktora gideceğim.
öyle oldu gerçekten :)
bende var yeme bozukluğu, çünkü sen az önce yazınca netten hemen baktım biraz obezite haricinde tüm semptomplar bendenizde mevcut :):)
bildiğin korkuyorum yemek yemeye, yemek sözcüğünü bile kafamdan uzak tutmaya çalışıyorum. 34 yaşındayım canım, üniv. yıllarında çok çok zayıftım, az yerdim, iştahsız bir hatundum, iş hayatına başlayınca kilo aldım ama öyle kendimi kötü hissetmedim hep kendimle barışıktım, sonra bundan 4 yıl önce biraz zayıfliyim dedim, çünkü tartıda hiç görmediğim rakamları görmeye başladım, annem sağlıklı kilo ver, rejim yapma sağlıklı beslen + spor yap dedi. spor salonuna yazıldım, spordan büyük keyif aldığımı farkettim, 4 senedir de düzenli gidiyorum, kendimi aç bırakmadan o kiloları güzel güzel vermeye başladım, taaaki geçen seneye kadar en son 53 kiloya inince, baktım iyi kötü 34 bedene sığıyorum, neden daha zayıf olmasınki dedim, ipin ucu kaçtı 47 kiloya kadar indim, aç gezip sürekli spor yapıyordum, herkes çirkin oldun yapma böyle yüzündeki ışık gitti dedi, ama benim gibi olanlar bilir onların derdi güzel olmak diil, cılız olmaktır. çünkü ben cılızdım, 34 beden pantolonlarım bol geldikçe keyifleniyordum, yeme bozukluğumun olduğunun farkında diildim, çünkü kendime ödül günleri koymuştum, o günlerde çatlayana kadar yiyordum ama ayda 1 kere falan, tabi düzgün beslenmediğim için reglim kesildi. ilaçlar fayda etmeyince doktorum yağ oranımın çok düşük olduğunu, ancak kilomu normale getirirsem hormonlarımın düzene gireceğini söyledi. tamam dedim birkaç kilodan ne zarar gelir, kontrollü kilo alırım böylece sağlığım da düzelir dedim. ama yeme bozukluğu olduğu için kontrollü alamadım o kiloları çünkü yemeye başlayınca kendimi durdurmıyordum, bu durum aylarca sürdü. en son geçen ay yeter dedim. 7-8 kilo kadar almıştım çünkü, regl geldi tekrar ama bu sefer de ben mutsuzum. tabi bu kilo alma sürecinde yeme-içme durumunu kontrol edemediğimi farkettim. Allah'tan bu süre zarfında spora devam ettim, yoksa aldığım kilo miktarı 7-8 değil 17-18 olabilirdi. yemeğe başladığımda sanki o yiyeceği bir daha asla yiyemeyecekmişim de dünyanın sonu gelecekmiş hissine kapılıyorum. bazen burada insanlar "kaçamak yaptım, ayy 1 tane topkek, 2 tane biskrem yedim" diye yazınca nasıl gıpta ediyorum, keşke kaçamaklarım öyle olsa. biskrem paketinin dibini görmeden, hatta 2. paketi açmadan rahat edemiyorum. eskiden çok zayıf olduğum için babam beni azıcık yerken görse anneme "ohh şükür bizim kız yiyor :)" diye sevindiğini belli ediyormuş. bu kilo alma sürecindeki ataklarda babam kendisi "yeter kızım, mahvettin kendini" dediki benim babam kimsenin yediğini içtiğini hayatta görmez dikkat etmez, kendi de iştahlıdır ayrıca güzel yiyen bir adamdır. böyle bir adamın bile dikkatini çektim yani. sonrasında evdekilerden gizli gizli yediklerim oldu. paket paket alıp odama saklıyordum. gece herkes yatınca odamda gizli gizli yiyordum. işte bu son noktaydı benim için. aynanın karşısına geçtim kilo vereceksin ve psikolojik durumunu düzelteceksin!!!! dedim. herşeyi adım adım yapacağım.
daha öncede yazdığım gibi ilk hedefim 7-8 kilo vermek sonrasında da porsiyon kontrolü yapmak, kendimi cezalandırıyorum resmen, herkesten ve herşeyden kaçıyorum, herkes çok güzel olduğumu söylüyor ama ben kendimi çok çirkin buluyorum. bunlar da sonra halledeceğim sıkıntılar :)
işte benim hikayem. kafa şişirdiysem kusura bakmayın kızlar. en azından ibret alın benim gibi olmayın.
valla sıkıntımın adını bilmiyordum ama sayende öğrendim :) eğer senin terapini engellemeyecekse sorabilirsen doktoruna sevinirim. benimki fazla yeme diil, tıkınmak sözcüğü bile hafif kalır, yediğim zaman çatlayana kadar yiyorum. artık karnım davul gibi çıkıyor, yediklerim ağzıma gelmeye başlıyor, nefesim kesiliyor. ama durmak yokdediğin gibi kusmuyorum, kusmayı da düşünmüyorum, alışkanlık olsun istemiyorum, doğru değil neticede.
ben 4 senedir sporla iç içiiçeyim. zayıflama olayının ardı arkası gelmeyince iştah,porsiyon kontrolü konusunda sıkıntılar başladı bende, bir ara o kadar zayofladımki reglim kesildi, sonra yeme atakları gelmeye başladı, tabi arkasından hoop kilolar.
işte benim hedefim de tam senin arkadaşların gibi olmak :) tabakta yemek bırakabilmek, sosyal ortamlara girdiğimde yemek yenilecekse nasıl başa çıkacağım diye soğuk terler dökmekten bıktım artık. dediğin gibi akıl sağlığımız ruh sağlığımız için önemli bunlar. acele etmiyorum şimdilik, önce hedeflediğim kiloya inmeliyim. çünkü o kiloya indiğimde kendimi daha güçlü ve güvenli hissedeceğim. en azından mücadeleme başlarken güç alabilirim. sonrasında tatili aradan çıkarayım diyorum. tatil dönüşü de şu yeme-içme kontrolü üzerine denemelerim olacak. baktım beceremiyorum daha da mutsuz bir insan oldum, o zaman dooruca bir doktora gideceğim.
Merhaba kızlar, 2 gündür pek giresim yoktu. Moralim çok bozuk, en son ne yazdım hatırlamıyorum. Yazılanları da okuyamadım. Umarım herkesin keyfi yerindedir..
Ben sanırım yapamayacağım. Kontrol demiştim ama yok, sanırım iradesizim ya da dengeyi ayarlayamıyorum( Ya da hastalık benimkisi. Eşim de uyarıp duruyor haklı da ( Bu gidişle vermek yerine alacağım Herkese moral verirken insanın kendisine yetememesi çok kötü
Camamber ve superisi ikinize de baya katildim alinti yaptim ama sonra hepsini alinti yaptigimi farkedince vazgectim
O hastalik bende de olucakti ayni sekilde sifir bedene dustum deli gibi saldirdim sonra mide fesati gecircek gibi oluyordum ama benim midem cok kuvvetliydi kac kere gittim geldim kusamadim iyiki de kusamamisim bulimia nervosa demekmis cok arastirdim ve gozum korktu o insanlari gorunce yorumlari okudum 1 tepsi baklava ustune mantikar pizzalar yiyip kusanlar dislerini kaybedenler saclari dokulenler cildi deforme olanlar ..neler neler ve vazgectim bu sekilde..benimde camamber gibi citi piti arkadaslarim var herseyi yiyolar ama alip bitirmiyolar hep kaliyo ben ise bu kiloma ragmen bitiriyorum onumde ne var ne yoksa yada sunu da cok yaptim yemek yenilcegi zaman salata yedim karsimda manti falan yediler noldu 2 gun sonra gittim yine manti yedim ama porsiyonum daha buyuk seklinde ustelik diyeti bozdum diye ustune neler nelerde ekledim..bizim boyle olabilmemiz icin istedigimiz kiloda olmamiz ve onu korumamiz lazim inaniyorum ki kilo verince bir daha almamiz cok zor olur ben sahsen bu kilolu halimi bir daha yasamak istemem hep dikkatli olucam ama iste tek bi sorun var kilo vermek 😕😕
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Merhaba kızlar, 2 gündür pek giresim yoktu. Moralim çok bozuk, en son ne yazdım hatırlamıyorum. Yazılanları da okuyamadım. Umarım herkesin keyfi yerindedir..
Ben sanırım yapamayacağım. Kontrol demiştim ama yok, sanırım iradesizim ya da dengeyi ayarlayamıyorum( Ya da hastalık benimkisi. Eşim de uyarıp duruyor haklı da ( Bu gidişle vermek yerine alacağım Herkese moral verirken insanın kendisine yetememesi çok kötü
tekrar hosgeldin ebru merak ettim seni iyimisinnn.. eminim o bir kiloyuda vericeksinnnnMerhaba arkadaşlar nasılsınız uzun bir sure giremedim ama artik takipteyim oglumun dogum gunune az kaldi son bir kiloyu da vermem gerek.
canım benim yapmadığım tek şey kusmaktı, çok şükür onu yapmadım. çünkü ben kendimi tanıyorum nasılsa yiyebilirim mantığıyla yer yer kusarım. bunun sonu da dediğin gibi saçların dişlerin ölmesi, hatta ileride Allah korusun gırtlak kanserine kadar yolu var. Çünkü sürekli kusanlarda mide öz suyu yüzünden gırtlak zamanla tahriş oluyor, önce ses telleri ve yemek borusu zarar görüyor, sonrasında da mide kapakçığı atıyor, işte o zaman geri dönüşü çok zor yola girmiş oluyorsun. Benim bu kadar yazdıklarıma bakmayın canım kıymetlidir. Büyük sözüme tövbe ama öyle bir işe girişmem. yakın zamanda yakın çevremde biri başka sebeplerden kanser tedavisi gördü, ne zor ne yıkıcı birşey gözlemleme şansım oldu. Allah kimselere vermesin, o isteyerek olmadı tabi, lenf kanseriydi, ama benim anlattığımda resmen bile bile lades durumu var.
Ben öncelikle kilo verip istediğim fiziğe kavuşmak istiyorum bu şekilde kendimi daha özgüvenli ve mutlu hissedebilirim. Ondan sonra porsiyon kontrolü yapmaya çalışacağım. başka çarem yok, yoksa ömrümün sonuna kadar yemek yemekten korkan, her an dozunu kaçıracağım diye ödü kopan biri olarak yaşamak zorunda kalacağım. bugüne kadar çoğu sorunumu kendim düşünüp mantıklı hareket ederek çözmüş biriyim, bunu da başarırım diyorum. Olur da yapamazsam ilk işim bir doktora başvurmak olacak. Çünkü ne korkular içinde, ne de sürekli aç bir halde sağlığımı tehlikeye atarak yaşamak niyetindeyim. Kendimi sürekli telkin ediyorum şimdiden 34 beden olmak illa en güzel olmak diildir diye. herkesin genelde ortak bahsettiği birşey var. tabağı bitirmemek, yani abartmamak. O insanlar doyduklarını anladıklar anda bırakıyorlar çünkü rahatsız oluyor, bir daha yiymem aman bitti gitti gibi bir psikolojileri yok, tabiki kilo da almıyorlar, kaçamaklarını küçük bir dilim kek, yada 2 tane bisküvi ile yapıyorlar. ÖNemli olan da bu zaten. İnsanız canımız çekecek, aslında 2 dilim baklava da yetiyor, oturup yarım kilo yemenin alemi yok :):) zaten bu aralar kendimi istediğim zaman istediğim birşeyi yiyebilecek özgürlükte olduğumu, azla da doyabildiğimi düşünerek oyalıyorum. Aman bir daha yiyemem fikrinden %100 kurtulduğum anda bu konuda hayatımı yoluna koymuş olacağım Allah'ın izniyle.
alinti
canim iyiyim sen nasılsın nasil gidiyor ben aslında ideal kilom 54 ama o bir kiloyu da vereceğim ki kas yapayim sıkılasayim
ancak kiloyu korumak icin ne yapayim bilmiyorum
alinti
canim iyiyim sen nasılsın nasil gidiyor ben aslında ideal kilom 54 ama o bir kiloyu da vereceğim ki kas yapayim sıkılasayim
ancak kiloyu korumak icin ne yapayim bilmiyorum
bende iyiyimm canim.. gecen hafta ve bu hafta yatili misafirlerim vardi diyeti bozmadim ama ufak kacamaklari oldu sayilir onlarda abartili seyler degil.. hala yavas gidiyorummm.. yarin egzersize tekrar baslicam insallahh..
sen kiloyu verdikten sonra... hayatina yuruyus ve egzersizi sok.. hangisini yapa biliyorsan haftada 3 gun.. normal ye porsiyonlar kucuk kararinda..gazli icecek cips kola seker yememeye calis.. mumkunse hayatindan cikar(ardada ozel gunlere sakla hakkini) zaten bildigin seyler.. kilonu koruyacagindan eminimmm..
Allah korusun canim kanserin donusu yok bile bile kendimize zarar vermis oluruz oyle birseyde ..tedavisi yillar suren insanlar var hayatimi bu sekilde gecirmek istemiyorum istemem de kesinlikle..olanlara da Allahtan sifa dilerimcanım benim yapmadığım tek şey kusmaktı, çok şükür onu yapmadım. çünkü ben kendimi tanıyorum nasılsa yiyebilirim mantığıyla yer yer kusarım. bunun sonu da dediğin gibi saçların dişlerin ölmesi, hatta ileride Allah korusun gırtlak kanserine kadar yolu var. Çünkü sürekli kusanlarda mide öz suyu yüzünden gırtlak zamanla tahriş oluyor, önce ses telleri ve yemek borusu zarar görüyor, sonrasında da mide kapakçığı atıyor, işte o zaman geri dönüşü çok zor yola girmiş oluyorsun. Benim bu kadar yazdıklarıma bakmayın canım kıymetlidir. Büyük sözüme tövbe ama öyle bir işe girişmem. yakın zamanda yakın çevremde biri başka sebeplerden kanser tedavisi gördü, ne zor ne yıkıcı birşey gözlemleme şansım oldu. Allah kimselere vermesin, o isteyerek olmadı tabi, lenf kanseriydi, ama benim anlattığımda resmen bile bile lades durumu var.
Ben öncelikle kilo verip istediğim fiziğe kavuşmak istiyorum bu şekilde kendimi daha özgüvenli ve mutlu hissedebilirim. Ondan sonra porsiyon kontrolü yapmaya çalışacağım. başka çarem yok, yoksa ömrümün sonuna kadar yemek yemekten korkan, her an dozunu kaçıracağım diye ödü kopan biri olarak yaşamak zorunda kalacağım. bugüne kadar çoğu sorunumu kendim düşünüp mantıklı hareket ederek çözmüş biriyim, bunu da başarırım diyorum. Olur da yapamazsam ilk işim bir doktora başvurmak olacak. Çünkü ne korkular içinde, ne de sürekli aç bir halde sağlığımı tehlikeye atarak yaşamak niyetindeyim. Kendimi sürekli telkin ediyorum şimdiden 34 beden olmak illa en güzel olmak diildir diye. herkesin genelde ortak bahsettiği birşey var. tabağı bitirmemek, yani abartmamak. O insanlar doyduklarını anladıklar anda bırakıyorlar çünkü rahatsız oluyor, bir daha yiymem aman bitti gitti gibi bir psikolojileri yok, tabiki kilo da almıyorlar, kaçamaklarını küçük bir dilim kek, yada 2 tane bisküvi ile yapıyorlar. ÖNemli olan da bu zaten. İnsanız canımız çekecek, aslında 2 dilim baklava da yetiyor, oturup yarım kilo yemenin alemi yok :):) zaten bu aralar kendimi istediğim zaman istediğim birşeyi yiyebilecek özgürlükte olduğumu, azla da doyabildiğimi düşünerek oyalıyorum. Aman bir daha yiyemem fikrinden %100 kurtulduğum anda bu konuda hayatımı yoluna koymuş olacağım Allah'ın izniyle.