- 25 Şubat 2010
- 2.299
- 1.557
- Konu Sahibi blueblacking
- #161
Çocuğunuzu yanınıza almanıza engel olan nedir? Anlamadım.. Madem içiniz içinizi kemiriyor, niye çocuğunuzu yanınıza almıyorsunuz ki?
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Öncelikle teşekkür ederim bir süredir işinde uzman bir psikologdan(aile danışmanı) destek alıyorum ve sizin yazdıklarınıZla benzer nitelikte yorumlar yapıyor fakat sanırım ben kendimi doğru ifade edemediğim için insanlar son derece olumsuz tepkiler verdiler bu platformda benim tek derdim herkesin mutlu olabileceği bir denge kurabilmek bunun bir çıkar yolu olmalı evladıyla aynı evde yaşamadığı halde sağlıklı bir şekilde anne evlat ilişkisini devam ettirebilen kimse yok mu bu imkansız mı bilmiyorum çok acımasız yorumlar var ben evladımı TERKETMEYECEĞİM sadece şartlar ondan uzakta bir şehirde yaşamamı gerektirecek dedim ama anlatamadım
Hangi sorunuza cevap alamadınız ?
önemli kaliteli sağlıklı zaman geçire bilmek. Psikoloji bozuk bir kadın çocuğuna sağlıklı bir annelik yapamaz. Her zaman anne ve babası olarak kalacaklar. Dünyanın sonu değil. Önemli olan sağlıklı iletişim bilgilerinizi
Velayet kimde olursa olsun babası çocuğun psikolojisi açısından onun başka biriyle aynı evde yaşamasına izin vermeyeceğini söylüyor ve ancak bu şartla anlaşmalı boşanmayı kabul ediyor oğlum babasına çok düşkün 1 yıldır ara sıra yanıma gelsede babasıyla birlikteydi ve babası yeniden evlenmeyi düşünmediği için onunla yaşamasının daha sağlıklı olacağını düşünüyor.. Boşanmak isteme sebebim hiçbir zaman aile olmayı başaramamış olmamız yıllardır eş anlamında karşı cins anlamında bir paylaşımımızın olmaması aramızda duygu anlamında birşey kalmamış olması vs.....Ailem ben çalıştığım için çocuğumu büyüttü bu yaşa getirdi boşanma durumuna oğluma kıyamadıkları için karşı cıkıyorlar ve iki tarafada vermeyiz ezdirmeyiz biz büyütürüz diyorlar durumumuzun farkındalar ve çok mutsuzlar bense hayatımın kontrolünü kaybetmiş hissediyorum birilerinin isteği ve beklentileri doğrultusunda yaşamaktan yoruldum sadece insanlar mutlu olsun üzülmesin düzen bozulmasın diye kendimi feda ettim ki eşimle tanımadan evlenmeme acele karar vermeme sebepte ailemdir belki hayatimdaki insanı bi kaçış gibi sığınacak liman gibi gördüğümden vazgeçmek imkansız geliyor...@@blueblacking size birkaç soru sordum cevabını alamadım, başta kocanızın çocuğu size vermediğinden bahsettiniz velayetten bahsettik sorun velayet değil dediniz o zaman sorun ne dedim
kimse neden boşanmak istediğimi sormuyor yaşamayan bilemez dediniz neden boşanmak istiyorsunuz dedim
anneniz babanız neden boşanmanızı istemiyor dedim
ve bilmiyorlar mı ev arkadaşı gibi yaşıyor olduğunuzu dedim
bunlara ek olarak neden yanınıza alamıyorsunuz size engel olan ne
oğlunuzu bir yetişkin gibi karşınıza alıp konuşun. Uzman bu konuda size destek olacaktır. Onu asla terk etmediğinizi ihtiyacı olduğunda yanında olacağınızı açıkca ifade edin.Yeni evinizinde ona bir oda hazırlayın ve birlikte geçireceğiniz zamanlar ile ilgili plan program yapın. Bunun doğal bir süreç olduğunu dünyanın sonu olmadığını onu terk etmediğinizi doğru bir şekilde ifade edin açık ve net yalın olun
Velayet kimde olursa olsun babası çocuğun psikolojisi açısından onun başka biriyle aynı evde yaşamasına izin vermeyeceğini söylüyor ve ancak bu şartla anlaşmalı boşanmayı kabul ediyor oğlum babasına çok düşkün 1 yıldır ara sıra yanıma gelsede babasıyla birlikteydi ve babası yeniden evlenmeyi düşünmediği için onunla yaşamasının daha sağlıklı olacağını düşünüyor.. Boşanmak isteme sebebim hiçbir zaman aile olmayı başaramamış olmamız yıllardır eş anlamında karşı cins anlamında bir paylaşımımızın olmaması aramızda duygu anlamında birşey kalmamış olması vs.....Ailem ben çalıştığım için çocuğumu büyüttü bu yaşa getirdi boşanma durumuna oğluma kıyamadıkları için karşı cıkıyorlar ve iki tarafada vermeyiz ezdirmeyiz biz büyütürüz diyorlar durumumuzun farkındalar ve çok mutsuzlar bense hayatımın kontrolünü kaybetmiş hissediyorum birilerinin isteği ve beklentileri doğrultusunda yaşamaktan yoruldum sadece insanlar mutlu olsun üzülmesin düzen bozulmasın diye kendimi feda ettim ki eşimle tanımadan evlenmeme acele karar vermeme sebepte ailemdir belki hayatimdaki insanı bi kaçış gibi sığınacak liman gibi gördüğümden vazgeçmek imkansız geliyor...
Arkadaşlar durum şu; 8 yıllık evliliğim yıllar öncesinde fiilen bitmiş olsa da çocuğum için aynı evi ev arkadası modunda paylaşmaya devam ettik fakat ben farklı bir ile atandım ve son bir yıldır evi de ayırdık ve bu süreçte hayatıma çok sevdiğim saygı duyduğum yanında huzur bulduğum beni seven sahiplenen benimle evlenmek isteyen düzgün bir insan girdi ..Çocuğumun babası boşanmayı çoktan kabullenmiş durumda hatalarımı biliyorum mutlu olmak seninde hakkın diyor fakat ailem boşanmama kesinlikle karşı onu da aşabilirim fakat en önemli sorun sevdiğim adamla yeni bir yuva kurarsam oğlumdan ayrı bir şehirde yaşamak zorunda olmam (oğlum 7 yaşına girmek üzere).Ne yapacağımı bilmez haldeyim bir tarafta evlat diğer tarafta hayatımın geri kalanını yanında geçirmek istediğim çok sevdiğim adam..ki o da eşinden ayrılmış ve annesinde kalan bir kızı var..Ben birkaç gün önce 30 uma yeni bastım,sevmek sevilmek kendimi yanında mutlu huzurlu ve güvende hissettiğim adamla evlenmek istiyorum kalbim deli gibi bunu istiyor peki ama oğlumdan nasıl ayrı kalacağım uykularımı yitirdim seçim yapamıyorum en son kendimden vazgeçicem lütfen bana yardım edin...
Bulunduğum yerde(doğu görevi) zor şartlar altında olduğumdan ve çocuguma bakacak kimse olmadığından çocuk okula devam ettiğinden akşamları ve haftasonları babasıyla olmak suretiyle bakımını ailem üstlendi yeterli mi cevabım?bu neden peki?
Öğretmensiniz ( profile göre ) , ayakları üzerinde duran bir kadın olmanıza rağmen 8 yıllık evliliğinizi klasik bir ifade ile çocuğunuz için fiilen bitirmediniz.
Atama ile farklı ildesiniz , çocuğunuz babasıyla mı onu bu mesajdan anlayamadım. Çocuğunuz için sürdürdüğünüz evliliği 1 yıllık ayrı ilde yaşama sürecinde bitirmeye karar verdiniz. Çünkü yeni bir insanla tanıştınız , kanunen evli olmanıza rağmen ayrılmadan evlilik planları yapmaya başladınız.
Atama ile neden eşinizin olduğu yerden ayrı bir yerdesiniz anlayamadım açıkçası. Kanunen evli iken yeni bir aşka yelken açmışsınız , önce boşanma cesaretini gösterin.
Çocuğunuz için evliliğinizi sürdürdü iseniz eşinizin iyi bir baba olduğunu varsayıyorum. Şu anda da babası ile yaşıyor sanırım. Babası ile yaşamını sürdürür ise en azından duygusal gelgitlerle harap olma ihtimali daha düşük olacak gibi duruyor.
Mevcut ilişkiniz evlilikle sonuçlanır mı bilemem ancak evli iken yeni bir ilişkiye başladığınız her zaman hatırlatılacak size. Yeri gelecek aklı ermeye başlayan oğlunuz hatırlatacak , yeri gelecek evlenmeyi düşündüğünüz insan.
Bencil bakış açısının kitabına uygun hale getirilişi...Ailenizin kararlarınıza karışma yaşını çoktan geçmiş bir bireysiniz. On yıl sonra oğlunuz yanınızda olmayacak. Yeni bir hayat kurarken oğlunuzdan vazgeçmeniz de beklenmiyor. Sağlıklı mutlu anne mutlu ve sağlıklı evlat yetiştirir. Aşk her zaman kapınızı çalmaz. Eminim hepinizin mutlu olabileceği dengeyi kurabilirsiniz.
karşılıklı zihnen bedenen ve ruhen uzun zaman önce feshedilmiş resmi anlamda boşanma sürecine girilmiş bir imzadan bahsediyoruz yoksa inançlarımda değer yargılarımda en az sizinki kadar yerinde