Hayatımın en zor kararı..boşanma

yineyeniden0 .!.:

Merhaba kızlar,
En son 2017de üyelik alıp yine aynı şahıs için buraya konu açmış olmam çok garip.Bunu şuan farkediyorum hala aynı kişiden yana kararsız ve dertliyim..
Hızlıca konuya geçiyorum,konumuz:boşanma kararı
-6yıl flört 6yıl evlilik toplam 12yıllık tanışıklık(uzak mesafe ilişkisi)
-Ben 28 eşim 30 yaşında
-5 ve 3 yaşında iki erkek çocuk
-Mesleğim var finansal özgürlük kaygım yok eşim de calışıyor
Evett gerekli gördüğüm doneleri verdikten sonra başlıyorum.Eşim ilk sevgilim ve 16yasinda tanıştık.5cocuklu ailenin en büyüğü olduğum için de sorumluluk bilincim fazlaca yüksek ve ilk zamanlar madde bağımlısı olduğunu bildiğim halde merhamet ederek onu iyilestirmeye çalıştım benimsedim sevdim(anne babası çok travmatik bir şekilde defalarca ayrılıp barismis ve tüm kardeşler bir şekilde kendine zarar verecek alışkanlıklar edilmişler)neyse bu benim bu sahiplenişimi farketmiş olacak ki bir şekilde beni "biz evleneceğiz bir ömür mutlu olacağız ama birlikte olmamız lazım ki(cinsel birliktelik) bağlayıcılığı olsun,yoksa her kavgada ayriliriz"şeklinde kandırıp ismeye istemeye de olsa evlilik öncesi birlikteliğe ikna etti.bu noktada kizmakta çok haklısınız seneler sonra bunun istismar olduğunu ben de anlıyorum ne yazık ki.
Neyse biz birlikte olduk ve bunun sadece bir bağlayıcılığı sembolü olduğuna o kadar inanmisim ki 16yasindayim daha bunun ilk ve son kez olacağını ve düğüne kadar tekrarı olmayacağını düşünüyorum.Tabi öyle olmadı.
Ara sıra ayrılmak istiyorum maalesef bekaret engeli ve onun benim peşimi birakmayacagi korkusuyla vazgeçiyorum.Onda da benim onu bırakmayacağım rahatlığı psikolojik şiddet,paranoya,kısıtlama ne ararsan var.neyse bu şekilde yıllar geçiyo birbirimize mahkum bir şekilde ve ben tanışmanın 4.senesinde hamile kalıyorum.apartopar evlenmek istiyor ama benim devam eden bi okulum var ünv. 2 sınıfım.gizli saklı da olsa bu çocuğu aldiriyorum çünkü ne ailem ne ben bunun altından kalkacak gibi bi halde değiliz babam gece vardiysasina kaliyo beni okutmak için vs.cocugu aldiriyorum ve artık ne olacaksa olsun ayrılacağım diyorum.apar topar ailesini başka bı sehirden 1 hafta içinde evime gonderiyo ve beni ailemden istetiyo.surekli seni çok seviyorum sensiz ölürüm sana aşığım lafları manipülasyonlar kısıtlamalar.cok iyi hatirliyorum bi kere ailemle havuzu da olan bi piknik alanina gitmiştik tüm kuzanlerim kardeslerim havuza girdi bu başka bı şehirde olmasına rağmen bana izin vermedi diye havuza korka korka da olsa girdim her saniye elimi havuzun kenarında duran havluya kurulayip mesajına cevap veriyordum ben girmeyeyim diye sürekli yazıyordu geç yazınca havuzdasin dimi kavgası çıkarıyordu.arkadaslar bunlar şu an deli sacmasi gelebilir ama manipüle edilmenin ne demek olduğunu bilenler benim de 17-18yasinda bı kız olduğumu hesaba katarsa olası şeyler olduğunu anlayacaktır.neyse benim senelerim böyle zehir zıkkım gibi geçerken harika bi aşk yaşadığımı çok sevildiğimi falan sanıyorum.sürekli para biriktirip yanıma geliyo aldatma vs yok sadece tek derdi benim adamın ama beni gitgide öldürüyor.Neyse konumuza dönelim beni istemeye geliyolar ama ailem hem ilk çocuk olmanın tecrubesizligiyle hem de babasının üstün "ağzı iyi laf yapma yeteneğiyle kaylrsi karşıya kalınca hooop beni veriyolar ve nisanlaniyorum.2sene de nişanlı kalıyorum aynı şekilde kıskançlıklar kısıtlamalar manipülasyonlar ama hepsine aşk süsü seven sevdiğini kıskanır süsü veriliyor.
Ben sürekli ayrılmanın yollarını arıyorum ama inceden tehditler yapılıyor hemen beni irrite etmeyecek şekilde.vazgeciyorum.2018nisan ayına nikah günü alıyoruz ama ayaklarim gitmiyo resmen hatta arkadaşlarımla konuşurken falan "evlenir direkt ayrılırım en azından ailem bekaretimin bu şekilde gittigini zanneder" diyorum sıksık.neyse Nisan ayini beklerken bir de ne göreyim Mart ayında aşırı bulantılarim halsizligim sonucu bi bakiyorum ki ben tekrar hamileyim.dünyam başıma yıkılıyor.bu kez söylemiyorum ona kendi başıma halledip ayrılmayı kafama koyuyorum hayatım kabus gibi geliyo bana artık.dugune 1ay var başımı resmen yastiktan kaldiramiyorum kusma halsizlik inanılmaz boyutta günün yarım saati bile gözlerim acik değil.bu arada devam eden okulumu onun kıskançlıkları yüzünden yarıda bırakıp dünya kadar dersten kaldığımı stres evlenme süreci ailemin bilmediği gerçekten vs ben daha da bı çıkmaza giriyorum bebek de alınması mümkün olan haftayı geçmiş ve doktor da alamıyor mecbur evleniyorum ben öyle.annem hevesle temyiz falan hazirliyo düğün hazırlığı yapıyor ben sadece uyuyorum evleneceğim güne kadar serumlarla düğün salonuna gidip oturuyorum.onun ailesinden maddi manevi en ufak destek yok babası zaten sürekli evlenip şiddetle dayakla boşanan biri annesi hayata babasına öfkeli sürekli antidepresanlar la yasayan biri.maddi sıkıntı hat safhada.dugune bile yalvar yakar getirdik kimse bisey anlamasın gelin bari oturun diye.diger tarafta bana hevesle yuva kurmaya çalışan ailem.neyse ben evlenince eşim"artık evlendik hamilesin de bu saatten sonra kaçamazsın" diyo alenen.bambaska bi şehir,yarım birakilmis bi kariyer,narsist bipolar paranoyak eş,karnımda bi bebek ve ben 22yasindayim.bu şekilde 6sene evliliğimiz devam ediyo 2018de ilk çocuğum dünyaya geliyo bu arada sürekli kusmeli barismali ayrılmalı bı hayat.sonra 2020de 2.cocugum dünyaya geliyo hayat benim için daha çetrefilli daha zor.korunmaya yanaşmıyo.asiri ataerkil bi insan.kadın dediğin yerini edebini bilecek fazla dikbasli olmayacak vs diyo sürekli.ben de bi o kadar relax biriyimdir geleneklere degil de etik kurallara saygı duyarım.cocuklarimi bu kaotik ortamda olabilecek en zararsız şekilde büyütmeye çalışıyorum,kendimden veriyorum.Her gece ballı süt eşliginde masal rutinlerimiz var mesela elimde her ne iş varsa bırakıp soru sorduğu an ilgilenip cevap veririm evin dağılmasından rahatsız olmam bana karşı çıkmalarından rahatsız olmam herşeyi gelişimlerinin bı parçası olarak görürum ve farkındalığımı arttırmak için de sürekli çaba sarfederim kitap okurum pedogojik farkındalık konusunda eksiklerimi saptar ve gidermeye çalışırım.ama tüm bunlar tek bi ebevenyle de olmaz.eşime kalsa "çocuk bu anasını atasını bilecek,korkacak simartirsan ilerde çok hata yapar"kafasında.kendinde engel olamadığı bi bilinç altı mirası var babası bunların hayatını resmen mahvetmiş ama babasına resmen tapıyor onu gorunce hipnoz oluyor çünkü o da manipüle ediliyor.
Öncelikle bu kadar okuduysanız can-ı gönülden teşekkür ediyorum.Soruma gelecek olursak da bu adamdan ayrılmalı mıyım yoksa kalıp onu klinik terapi eşliğinde tedavi mi etmeliyim?
-Terapi seçeneginin amacı hem çocukların 2 SAGLIKLI ebeveynle büyümesinin doğru olacağını düşünmem hem de ona içten içe hala merhamet beslemem çünkü benim gözümde çocukluğu sabote edilmiş buyumemiş bi çocuk hala.
Merhamet dışında herhangi bi duygum yok

Şimdiden teşekkürler...

Genişletmek için tıkla...

zxshermine .!.:

Neden 2.üyelik ?

Genişletmek için tıkla...

yineyeniden0 .!.:

Merhaba kızlar,
En son 2017de üyelik alıp yine aynı şahıs için buraya konu açmış olmam çok garip.Bunu şuan farkediyorum hala aynı kişiden yana kararsız ve dertliyim..
Hızlıca konuya geçiyorum,konumuz:boşanma kararı
-6yıl flört 6yıl evlilik toplam 12yıllık tanışıklık(uzak mesafe ilişkisi)
-Ben 28 eşim 30 yaşında
-5 ve 3 yaşında iki erkek çocuk
-Mesleğim var finansal özgürlük kaygım yok eşim de calışıyor
Evett gerekli gördüğüm doneleri verdikten sonra başlıyorum.Eşim ilk sevgilim ve 16yasinda tanıştık.5cocuklu ailenin en büyüğü olduğum için de sorumluluk bilincim fazlaca yüksek ve ilk zamanlar madde bağımlısı olduğunu bildiğim halde merhamet ederek onu iyilestirmeye çalıştım benimsedim sevdim(anne babası çok travmatik bir şekilde defalarca ayrılıp barismis ve tüm kardeşler bir şekilde kendine zarar verecek alışkanlıklar edilmişler)neyse bu benim bu sahiplenişimi farketmiş olacak ki bir şekilde beni "biz evleneceğiz bir ömür mutlu olacağız ama birlikte olmamız lazım ki(cinsel birliktelik) bağlayıcılığı olsun,yoksa her kavgada ayriliriz"şeklinde kandırıp ismeye istemeye de olsa evlilik öncesi birlikteliğe ikna etti.bu noktada kizmakta çok haklısınız seneler sonra bunun istismar olduğunu ben de anlıyorum ne yazık ki.
Neyse biz birlikte olduk ve bunun sadece bir bağlayıcılığı sembolü olduğuna o kadar inanmisim ki 16yasindayim daha bunun ilk ve son kez olacağını ve düğüne kadar tekrarı olmayacağını düşünüyorum.Tabi öyle olmadı.
Ara sıra ayrılmak istiyorum maalesef bekaret engeli ve onun benim peşimi birakmayacagi korkusuyla vazgeçiyorum.Onda da benim onu bırakmayacağım rahatlığı psikolojik şiddet,paranoya,kısıtlama ne ararsan var.neyse bu şekilde yıllar geçiyo birbirimize mahkum bir şekilde ve ben tanışmanın 4.senesinde hamile kalıyorum.apartopar evlenmek istiyor ama benim devam eden bi okulum var ünv. 2 sınıfım.gizli saklı da olsa bu çocuğu aldiriyorum çünkü ne ailem ne ben bunun altından kalkacak gibi bi halde değiliz babam gece vardiysasina kaliyo beni okutmak için vs.cocugu aldiriyorum ve artık ne olacaksa olsun ayrılacağım diyorum.apar topar ailesini başka bı sehirden 1 hafta içinde evime gonderiyo ve beni ailemden istetiyo.surekli seni çok seviyorum sensiz ölürüm sana aşığım lafları manipülasyonlar kısıtlamalar.cok iyi hatirliyorum bi kere ailemle havuzu da olan bi piknik alanina gitmiştik tüm kuzanlerim kardeslerim havuza girdi bu başka bı şehirde olmasına rağmen bana izin vermedi diye havuza korka korka da olsa girdim her saniye elimi havuzun kenarında duran havluya kurulayip mesajına cevap veriyordum ben girmeyeyim diye sürekli yazıyordu geç yazınca havuzdasin dimi kavgası çıkarıyordu.arkadaslar bunlar şu an deli sacmasi gelebilir ama manipüle edilmenin ne demek olduğunu bilenler benim de 17-18yasinda bı kız olduğumu hesaba katarsa olası şeyler olduğunu anlayacaktır.neyse benim senelerim böyle zehir zıkkım gibi geçerken harika bi aşk yaşadığımı çok sevildiğimi falan sanıyorum.sürekli para biriktirip yanıma geliyo aldatma vs yok sadece tek derdi benim adamın ama beni gitgide öldürüyor.Neyse konumuza dönelim beni istemeye geliyolar ama ailem hem ilk çocuk olmanın tecrubesizligiyle hem de babasının üstün "ağzı iyi laf yapma yeteneğiyle kaylrsi karşıya kalınca hooop beni veriyolar ve nisanlaniyorum.2sene de nişanlı kalıyorum aynı şekilde kıskançlıklar kısıtlamalar manipülasyonlar ama hepsine aşk süsü seven sevdiğini kıskanır süsü veriliyor.
Ben sürekli ayrılmanın yollarını arıyorum ama inceden tehditler yapılıyor hemen beni irrite etmeyecek şekilde.vazgeciyorum.2018nisan ayına nikah günü alıyoruz ama ayaklarim gitmiyo resmen hatta arkadaşlarımla konuşurken falan "evlenir direkt ayrılırım en azından ailem bekaretimin bu şekilde gittigini zanneder" diyorum sıksık.neyse Nisan ayini beklerken bir de ne göreyim Mart ayında aşırı bulantılarim halsizligim sonucu bi bakiyorum ki ben tekrar hamileyim.dünyam başıma yıkılıyor.bu kez söylemiyorum ona kendi başıma halledip ayrılmayı kafama koyuyorum hayatım kabus gibi geliyo bana artık.dugune 1ay var başımı resmen yastiktan kaldiramiyorum kusma halsizlik inanılmaz boyutta günün yarım saati bile gözlerim acik değil.bu arada devam eden okulumu onun kıskançlıkları yüzünden yarıda bırakıp dünya kadar dersten kaldığımı stres evlenme süreci ailemin bilmediği gerçekten vs ben daha da bı çıkmaza giriyorum bebek de alınması mümkün olan haftayı geçmiş ve doktor da alamıyor mecbur evleniyorum ben öyle.annem hevesle temyiz falan hazirliyo düğün hazırlığı yapıyor ben sadece uyuyorum evleneceğim güne kadar serumlarla düğün salonuna gidip oturuyorum.onun ailesinden maddi manevi en ufak destek yok babası zaten sürekli evlenip şiddetle dayakla boşanan biri annesi hayata babasına öfkeli sürekli antidepresanlar la yasayan biri.maddi sıkıntı hat safhada.dugune bile yalvar yakar getirdik kimse bisey anlamasın gelin bari oturun diye.diger tarafta bana hevesle yuva kurmaya çalışan ailem.neyse ben evlenince eşim"artık evlendik hamilesin de bu saatten sonra kaçamazsın" diyo alenen.bambaska bi şehir,yarım birakilmis bi kariyer,narsist bipolar paranoyak eş,karnımda bi bebek ve ben 22yasindayim.bu şekilde 6sene evliliğimiz devam ediyo 2018de ilk çocuğum dünyaya geliyo bu arada sürekli kusmeli barismali ayrılmalı bı hayat.sonra 2020de 2.cocugum dünyaya geliyo hayat benim için daha çetrefilli daha zor.korunmaya yanaşmıyo.asiri ataerkil bi insan.kadın dediğin yerini edebini bilecek fazla dikbasli olmayacak vs diyo sürekli.ben de bi o kadar relax biriyimdir geleneklere degil de etik kurallara saygı duyarım.cocuklarimi bu kaotik ortamda olabilecek en zararsız şekilde büyütmeye çalışıyorum,kendimden veriyorum.Her gece ballı süt eşliginde masal rutinlerimiz var mesela elimde her ne iş varsa bırakıp soru sorduğu an ilgilenip cevap veririm evin dağılmasından rahatsız olmam bana karşı çıkmalarından rahatsız olmam herşeyi gelişimlerinin bı parçası olarak görürum ve farkındalığımı arttırmak için de sürekli çaba sarfederim kitap okurum pedogojik farkındalık konusunda eksiklerimi saptar ve gidermeye çalışırım.ama tüm bunlar tek bi ebevenyle de olmaz.eşime kalsa "çocuk bu anasını atasını bilecek,korkacak simartirsan ilerde çok hata yapar"kafasında.kendinde engel olamadığı bi bilinç altı mirası var babası bunların hayatını resmen mahvetmiş ama babasına resmen tapıyor onu gorunce hipnoz oluyor çünkü o da manipüle ediliyor.
Öncelikle bu kadar okuduysanız can-ı gönülden teşekkür ediyorum.Soruma gelecek olursak da bu adamdan ayrılmalı mıyım yoksa kalıp onu klinik terapi eşliğinde tedavi mi etmeliyim?
-Terapi seçeneginin amacı hem çocukların 2 SAGLIKLI ebeveynle büyümesinin doğru olacağını düşünmem hem de ona içten içe hala merhamet beslemem çünkü benim gözümde çocukluğu sabote edilmiş buyumemiş bi çocuk hala.
Merhamet dışında herhangi bi duygum yok

Şimdiden teşekkürler...

Genişletmek için tıkla...

yineyeniden0 .!.:

Merhaba kızlar,
En son 2017de üyelik alıp yine aynı şahıs için buraya konu açmış olmam çok garip.Bunu şuan farkediyorum hala aynı kişiden yana kararsız ve dertliyim..
Hızlıca konuya geçiyorum,konumuz:boşanma kararı
-6yıl flört 6yıl evlilik toplam 12yıllık tanışıklık(uzak mesafe ilişkisi)
-Ben 28 eşim 30 yaşında
-5 ve 3 yaşında iki erkek çocuk
-Mesleğim var finansal özgürlük kaygım yok eşim de calışıyor
Evett gerekli gördüğüm doneleri verdikten sonra başlıyorum.Eşim ilk sevgilim ve 16yasinda tanıştık.5cocuklu ailenin en büyüğü olduğum için de sorumluluk bilincim fazlaca yüksek ve ilk zamanlar madde bağımlısı olduğunu bildiğim halde merhamet ederek onu iyilestirmeye çalıştım benimsedim sevdim(anne babası çok travmatik bir şekilde defalarca ayrılıp barismis ve tüm kardeşler bir şekilde kendine zarar verecek alışkanlıklar edilmişler)neyse bu benim bu sahiplenişimi farketmiş olacak ki bir şekilde beni "biz evleneceğiz bir ömür mutlu olacağız ama birlikte olmamız lazım ki(cinsel birliktelik) bağlayıcılığı olsun,yoksa her kavgada ayriliriz"şeklinde kandırıp ismeye istemeye de olsa evlilik öncesi birlikteliğe ikna etti.bu noktada kizmakta çok haklısınız seneler sonra bunun istismar olduğunu ben de anlıyorum ne yazık ki.
Neyse biz birlikte olduk ve bunun sadece bir bağlayıcılığı sembolü olduğuna o kadar inanmisim ki 16yasindayim daha bunun ilk ve son kez olacağını ve düğüne kadar tekrarı olmayacağını düşünüyorum.Tabi öyle olmadı.
Ara sıra ayrılmak istiyorum maalesef bekaret engeli ve onun benim peşimi birakmayacagi korkusuyla vazgeçiyorum.Onda da benim onu bırakmayacağım rahatlığı psikolojik şiddet,paranoya,kısıtlama ne ararsan var.neyse bu şekilde yıllar geçiyo birbirimize mahkum bir şekilde ve ben tanışmanın 4.senesinde hamile kalıyorum.apartopar evlenmek istiyor ama benim devam eden bi okulum var ünv. 2 sınıfım.gizli saklı da olsa bu çocuğu aldiriyorum çünkü ne ailem ne ben bunun altından kalkacak gibi bi halde değiliz babam gece vardiysasina kaliyo beni okutmak için vs.cocugu aldiriyorum ve artık ne olacaksa olsun ayrılacağım diyorum.apar topar ailesini başka bı sehirden 1 hafta içinde evime gonderiyo ve beni ailemden istetiyo.surekli seni çok seviyorum sensiz ölürüm sana aşığım lafları manipülasyonlar kısıtlamalar.cok iyi hatirliyorum bi kere ailemle havuzu da olan bi piknik alanina gitmiştik tüm kuzanlerim kardeslerim havuza girdi bu başka bı şehirde olmasına rağmen bana izin vermedi diye havuza korka korka da olsa girdim her saniye elimi havuzun kenarında duran havluya kurulayip mesajına cevap veriyordum ben girmeyeyim diye sürekli yazıyordu geç yazınca havuzdasin dimi kavgası çıkarıyordu.arkadaslar bunlar şu an deli sacmasi gelebilir ama manipüle edilmenin ne demek olduğunu bilenler benim de 17-18yasinda bı kız olduğumu hesaba katarsa olası şeyler olduğunu anlayacaktır.neyse benim senelerim böyle zehir zıkkım gibi geçerken harika bi aşk yaşadığımı çok sevildiğimi falan sanıyorum.sürekli para biriktirip yanıma geliyo aldatma vs yok sadece tek derdi benim adamın ama beni gitgide öldürüyor.Neyse konumuza dönelim beni istemeye geliyolar ama ailem hem ilk çocuk olmanın tecrubesizligiyle hem de babasının üstün "ağzı iyi laf yapma yeteneğiyle kaylrsi karşıya kalınca hooop beni veriyolar ve nisanlaniyorum.2sene de nişanlı kalıyorum aynı şekilde kıskançlıklar kısıtlamalar manipülasyonlar ama hepsine aşk süsü seven sevdiğini kıskanır süsü veriliyor.
Ben sürekli ayrılmanın yollarını arıyorum ama inceden tehditler yapılıyor hemen beni irrite etmeyecek şekilde.vazgeciyorum.2018nisan ayına nikah günü alıyoruz ama ayaklarim gitmiyo resmen hatta arkadaşlarımla konuşurken falan "evlenir direkt ayrılırım en azından ailem bekaretimin bu şekilde gittigini zanneder" diyorum sıksık.neyse Nisan ayini beklerken bir de ne göreyim Mart ayında aşırı bulantılarim halsizligim sonucu bi bakiyorum ki ben tekrar hamileyim.dünyam başıma yıkılıyor.bu kez söylemiyorum ona kendi başıma halledip ayrılmayı kafama koyuyorum hayatım kabus gibi geliyo bana artık.dugune 1ay var başımı resmen yastiktan kaldiramiyorum kusma halsizlik inanılmaz boyutta günün yarım saati bile gözlerim acik değil.bu arada devam eden okulumu onun kıskançlıkları yüzünden yarıda bırakıp dünya kadar dersten kaldığımı stres evlenme süreci ailemin bilmediği gerçekten vs ben daha da bı çıkmaza giriyorum bebek de alınması mümkün olan haftayı geçmiş ve doktor da alamıyor mecbur evleniyorum ben öyle.annem hevesle temyiz falan hazirliyo düğün hazırlığı yapıyor ben sadece uyuyorum evleneceğim güne kadar serumlarla düğün salonuna gidip oturuyorum.onun ailesinden maddi manevi en ufak destek yok babası zaten sürekli evlenip şiddetle dayakla boşanan biri annesi hayata babasına öfkeli sürekli antidepresanlar la yasayan biri.maddi sıkıntı hat safhada.dugune bile yalvar yakar getirdik kimse bisey anlamasın gelin bari oturun diye.diger tarafta bana hevesle yuva kurmaya çalışan ailem.neyse ben evlenince eşim"artık evlendik hamilesin de bu saatten sonra kaçamazsın" diyo alenen.bambaska bi şehir,yarım birakilmis bi kariyer,narsist bipolar paranoyak eş,karnımda bi bebek ve ben 22yasindayim.bu şekilde 6sene evliliğimiz devam ediyo 2018de ilk çocuğum dünyaya geliyo bu arada sürekli kusmeli barismali ayrılmalı bı hayat.sonra 2020de 2.cocugum dünyaya geliyo hayat benim için daha çetrefilli daha zor.korunmaya yanaşmıyo.asiri ataerkil bi insan.kadın dediğin yerini edebini bilecek fazla dikbasli olmayacak vs diyo sürekli.ben de bi o kadar relax biriyimdir geleneklere degil de etik kurallara saygı duyarım.cocuklarimi bu kaotik ortamda olabilecek en zararsız şekilde büyütmeye çalışıyorum,kendimden veriyorum.Her gece ballı süt eşliginde masal rutinlerimiz var mesela elimde her ne iş varsa bırakıp soru sorduğu an ilgilenip cevap veririm evin dağılmasından rahatsız olmam bana karşı çıkmalarından rahatsız olmam herşeyi gelişimlerinin bı parçası olarak görürum ve farkındalığımı arttırmak için de sürekli çaba sarfederim kitap okurum pedogojik farkındalık konusunda eksiklerimi saptar ve gidermeye çalışırım.ama tüm bunlar tek bi ebevenyle de olmaz.eşime kalsa "çocuk bu anasını atasını bilecek,korkacak simartirsan ilerde çok hata yapar"kafasında.kendinde engel olamadığı bi bilinç altı mirası var babası bunların hayatını resmen mahvetmiş ama babasına resmen tapıyor onu gorunce hipnoz oluyor çünkü o da manipüle ediliyor.
Öncelikle bu kadar okuduysanız can-ı gönülden teşekkür ediyorum.Soruma gelecek olursak da bu adamdan ayrılmalı mıyım yoksa kalıp onu klinik terapi eşliğinde tedavi mi etmeliyim?
-Terapi seçeneginin amacı hem çocukların 2 SAGLIKLI ebeveynle büyümesinin doğru olacağını düşünmem hem de ona içten içe hala merhamet beslemem çünkü benim gözümde çocukluğu sabote edilmiş buyumemiş bi çocuk hala.
Merhamet dışında herhangi bi duygum yok

Şimdiden teşekkürler...

Genişletmek için tıkla...

yineyeniden0 .!.:

Bu arada belirtmeyi unutmuşum nerdeyse 1ay önce tüm bunları ağlayarak anlattım ona karşı öfkeli olduğumu evlenmeye zorlandığımı söyledim ben aslında evlilik insanı degilmişim kendimi tanımadan bi yola girdik vs dedim anlaşmalı boşanma protokolü hazırlayıp mahkemeye verdik geçen salı duruşmaya cagrildik ve ben orda bizim terapi alma ihtimalimiz var biraz zaman tanır mısınız diye rica ettim hakimden 10gün süre verdi Perşembe günü tekrar duruşma var.adliyeden çıkar çıkmaz pişman oldum perşembeye kadar ben nasıl bekleyeceğim dedim,ama şimdi Perşembe yaklaştıkça yine kaygılarım artiyo nasıl adım atacağım diyorum dünyanın sonu gibi geliyo.düşünme,karar verme yetimi kaybettim.o yüzden buraya geldim diyebilirim.

Genişletmek için tıkla...

Tweetiy .!.:

Merhabalar iyi geceler, iki tane evladınız varmış, sürekli mücadele içindesiniz okuduğum kadarıyla. Bu zamana kadar ayrılamamış olmanız bi şekilde size, kendine zarar verir diye korktuğumuzdan anlıyorum. Ama şuan için durum daha da tehlikeli değil mi? İki çocuk var size zarar verme durumu olabilir mi? Asla öyle bir durum yoksa; psikolojik tedavi almayı denedi mi hiç? Birlikte çift terapisi alsanız. Yani bilmiyorum bunca zaman onun düzelmesi için yalnızca sabretmiş görünüyorsunuz ve maalesef düzelen bişey yok kayıp koca bi zaman var. Eşinizin tedavi olması gerekiyor. Dediğiniz gibi çocuklarınızın sağlıklı ebeveyne ve ebeveynler arası sağlıklı iletişimine ihtiyacı var. Ayrılsanız bile manipülasyonlara devam edebilir tabi ne kadar zarar verir artık bilemiyorum. Şahsi fikrim, bunca zaman sabredip biran da kestirip atmamanız, kendisini karşınıza alıp ciddi ciddi konuşmanız gerekirse ilaç tedavisi görmesi, babasıyla görüşmemesi. Ailesi için bunları yapmalı. Ha bunların hepsini reddeder size başka seçenek bırakmazsa yapacak bişey yok. Rabbim bu yolda yardımcınız olsun inşallah.

Genişletmek için tıkla...

theblackswan .!.:

Hata üstüne hata, zincirleme trafik kazası gibi bir hayat. Kendiniz etmişsiniz, kendiniz bulmuşsunuz maalesef, çok üzüldüm; insana ne yapıyorsa kendine, yine sadece kendisi yapıyormuş gerçekten.

Bunca yaşananlardan sonra hâlâ tedavi umudunuzun olması, ona merhametle yaklaşmanız, çocukları öne sürmeniz benim nazarımda akıllanmadığınızın göstergesi desem?

O çok ataerkil, yobaz, kadın dediğin yerini bilecek, çok diklenmeyecek diyen eşiniz sizce tedavi olur mu? Sizi dinler mi? Sürekli aynı şeyleri deneyip aynı sonucu almaktan yorulmadınız mı?

Nasıl yaptınızsa mezun olmuşsunuz sanırım, mesleğiniz, ekonomik kaygınız yoksa; bence kendinize yeni bir hayat kurun. Çocuklarınız illâki bir baba(!) figürüyle büyüyecek diye bu uyuşturucu bağımlısıyla neden yaşıyorsunuz? ÇOK TEHLİKELİ. Çocuklarınızı gerçekten düşünüyorsanız, daha fazla vakit kaybetmeden boşanın; kangrenin tek çaresi kesip atmaktır. Farkındaysanız sizin de heba olan en güzel yıllarınız var, niye hâlâ bir şeyleri oldurmaya çalışıyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

yineyeniden0 .!.:

İyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim çok tatlısınız size de iyi geceler.Öncelikle sabır konusunda haklısınız bir miktar sabrettim bir miktar farkındalık kazanması için çabaladım diyelim.ama ayni zamanda bi savaş halinde olduğumuzu da düşünürsek çok yıpratıcı oldu diyebilirim.ilaç tedavisi aldı eh işte com faydası oldu diyemem.direttiği huylarının yanlis olduğunun farkında değil adamın normalleri o çünkü bu travmatik diyebileceğim normallerin içine doğmuş.klinik terapiye çok yanaşmıyo benim de tedavi olmam gerektiğine inanıyor(bosansak da bosanmasak da terapi alacağım bu arada)artık değişmek istemediğini mevcut haliyle mutlu olduğunu düşünüyor.örn,terapist ona esininiz de bi hayatı dusunceleri idealleri bu doğrultuda çabaları olabilir derse bunun doğru olduğunu bilse bile asla kabul etmezmis dünya çok kötüymüş ve ben o hedefler uğruna başka erkeklerden zarar görebilirmişim(kişi kendine bilir işi demek geliyo içimden)
İkincisi,terapi sonucunda benim dogrularim değişmez söylemini de yine bu hasta fikir yapısıyla söylediği için pek inanasim gelmiyo belki de değişecek.ama ben ona ebeveynlik yapmak istiyor muyum,istemiyorum aslında.cunku bana acimadı.bencillik etti.ben ona inanmanın bedelini en güzel yillarimda ve karşıma bidaha çıkması mümkün olmayan fırsatları tepmemle ödedim.o da cahilliginin bedelini bundan sonraki hayatının çilesini tek başına çekmekle ödemeli.hepimizin tek 1hayati var günün sonunda keşke diye pişman olmak var.aslinda ayrılmak istiyorum.50yasina gelince "yaşadım"diyebilmek için.ama onarılması mümkün bi durum varsa onu da kaderine terketmeye gönlüm razı olmuyo.isin içinden çıkamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Tweetiy .!.:

Bu raddeye geldiğinizde neden vazgeçtiniz? Yani kendisine karşı merhametten başka duygunuzda yokmuş. Aslında çocuklarınızın psikolojik sağlığı açısından boşanmanız daha sağlıklı bir karar görünüyor.

Genişletmek için tıkla...

Tweetiy .!.:

Teşekkür ediyorum evet şimdi anladım, niçin terk etmede zorlandığınızı. Zamanında tekdiniz ve yalnızca sizi manipüle ediyordu, onu iyileştirmeye çalışırken yıllarınız geçti gitti değişen bişey olmadığını gördünüz. Şuan ise iki çocuğunuz var, ve maalesef babaları örnek almaması gereken kişiliğe sahip. Beraberken ne kadar korumaya çalışsanız da bu başarılı olmayacak. Aslında bizzat evlatlarınız için ayrılmalısınız. Siz zaten bilinçli bi insansınız, bunca zaman sabrettiniz çabaladınız bi anda bırakmak zorunda olmak sizin yumuşak kalbinize ağır geliyor. Zaten bu kalbe sahip olmasaydınız bu adama yıllarca katlanamazdınız hepsi sizin duygusal olarak hassas olmanızdan kaynaklı. Terapi kesinlikle almalısınız, bir sorun olduğundan değil sağlıkla ilerleyebilmek adına. Bence doğru bi karar vermişsiniz, vicdan yapacak bi durum yok. Çünkü değişime açık değil. Bundan sonrası için plan yapmaya bakın. Çocuklarınızın geleceği adına. Hayat güzellikler çıkarsın karşınıza

Genişletmek için tıkla...

yineyeniden0 .!.:

Gerçekten bu raddeye kadar getirip o golü atamadim inanabiliyor musunuz.ve evlendigimden beri her günü içimden ben bosanacagim dediğim halde.sanirim bir şeylerin müsebbibi olmaya korkuyorum.yani adam tutup beni aldatsa ya da gelip ben ayrılmak istiyorum dese bi ohhh çekip ayrılacağım.bu kesin.ama konu ne olursa olsun herhangi bi seyde etkin rol oynamaktan kaciniyorum,korkuyorum.hata yapma korkusu sanırım.zaten 12senemden de anlayacağınız gibi hep başkasının yön verdiği akışta yaşamışım.acı çeksem de acıya adapte olmak bana bu acıyı değiştirmekten daha kolay gelmiş.

Genişletmek için tıkla...

Tweetiy .!.:

Son cümle resmen hayatınızın özeti. Ne acı değil mi bile bile kendinize bunları yaşatmanız peki eşiniz ayrılma konusunda nasıl bi tavır aldı? Onun tavrı yüzünden biraz suçlu hissettiniz sanırım. Aslında öncesinde terapiye başlamış olsaydınız emin adımlarla ayrılmaya karar vermiştiniz, ihmal etmeyin olur mu. Ayrılsanız da ayrılmasanız da terapi alın ve kendinize iyi davranın.

Genişletmek için tıkla...

Tweetiy .!.:

Son cümle resmen hayatınızın özeti. Ne acı değil mi bile bile kendinize bunları yaşatmanız peki eşiniz ayrılma konusunda nasıl bi tavır aldı? Onun tavrı yüzünden biraz suçlu hissettiniz sanırım. Aslında öncesinde terapiye başlamış olsaydınız emin adımlarla ayrılmaya karar vermiştiniz, ihmal etmeyin olur mu. Ayrılsanız da ayrılmasanız da terapi alın ve kendinize iyi davranın.

Genişletmek için tıkla...

Perimasal .!.:

Ben yetişkin bir insanin biseye kolay kolay ikna edileceğini düşünmüyorum hele bu terapi gibi kendisiyle çalışmak zorunda olacağı bi şey için. İkna olsa da değişir düzelir mi boşanmak tabi yeni düzen kurana kadar çok zor gelecek ama dzen kurunca da oh be dünya varmış dersiniz gibi geliyor tabi adam peşinizi bırakırsa .

Genişletmek için tıkla...

yineyeniden0 .!.:

Kesinlikle bu da bi etken.beni anladı benimle konuştu ve nasıl mutlu olacaksan öyle yapalım dedi.sana zarar verdiğimin bile farkında değildim dedi.bana da zarar veriyo senin mutsuz oluşun benden uzaklasman dedi.en iyisi ayrılmak dedi.ya bağırıp çağırmanin suçlamanın direkt ayrılık getireceğini anladığı için beni bu şekilde manipüle ediyo barışır barismaz zebaniliğine devam edecek,ya da büyüdü artık ve iletişim kurmayı ögrendi benim çok ciddi olduğumu farketti.bilemiyorum.bana her hareketi manipülasyon gibi geliyo.cunku kavga çıkarsa gönül rahatligiyla ayrilacagimi biliyo böyle iyi davranarak kafamı karistiriyo belki de.
Bu arada daha önce onun gereksiz kıskançlık krizi yüzünden 4ay ayrı kaldık hem fiziksel hem mental olarak prime dönemimi yaşadım diyebilirim.asla özlemedim ve üzülmedim.hatta bi sebepten barisacagiz diye ödüm kopuyordu.ama yine barıştık yine aynı paradoks.

Genişletmek için tıkla...

yineyeniden0 .!.:

Çoooookk teşekkür ederim ne kadar iyi geldiğini bi bilseniz tarafsız baktığınıza o kadar güvendim ki içimden istemsizce onu savunma kelimeleri dökülürdü normalde ama iyi niyetli olduğunuz ve bi anne ile çocuklarını düşündüğünü aşikar tüm süreci burda paylaşacağım.umarım bu içinde bulunduğum duruma adapte olduğumu ve çok kötü bı hayatı terkederken bile tereddüt yaşadığımı bunların normal olduğunu benden sonra da birileri görür ve kendini yalnız hissetmez

Genişletmek için tıkla...