Merhaba kızlar,
En son 2017de üyelik alıp yine aynı şahıs için buraya konu açmış olmam çok garip.Bunu şuan farkediyorum hala aynı kişiden yana kararsız ve dertliyim..
Hızlıca konuya geçiyorum,konumuz:boşanma kararı
-6yıl flört 6yıl evlilik toplam 12yıllık tanışıklık(uzak mesafe ilişkisi)
-Ben 28 eşim 30 yaşında
-5 ve 3 yaşında iki erkek çocuk
-Mesleğim var finansal özgürlük kaygım yok eşim de calışıyor
Evett gerekli gördüğüm doneleri verdikten sonra başlıyorum.Eşim ilk sevgilim ve 16yasinda tanıştık.5cocuklu ailenin en büyüğü olduğum için de sorumluluk bilincim fazlaca yüksek ve ilk zamanlar madde bağımlısı olduğunu bildiğim halde merhamet ederek onu iyilestirmeye çalıştım benimsedim sevdim(anne babası çok travmatik bir şekilde defalarca ayrılıp barismis ve tüm kardeşler bir şekilde kendine zarar verecek alışkanlıklar edilmişler)neyse bu benim bu sahiplenişimi farketmiş olacak ki bir şekilde beni "biz evleneceğiz bir ömür mutlu olacağız ama birlikte olmamız lazım ki(cinsel birliktelik) bağlayıcılığı olsun,yoksa her kavgada ayriliriz"şeklinde kandırıp ismeye istemeye de olsa evlilik öncesi birlikteliğe ikna etti.bu noktada kizmakta çok haklısınız seneler sonra bunun istismar olduğunu ben de anlıyorum ne yazık ki.
Neyse biz birlikte olduk ve bunun sadece bir bağlayıcılığı sembolü olduğuna o kadar inanmisim ki 16yasindayim daha bunun ilk ve son kez olacağını ve düğüne kadar tekrarı olmayacağını düşünüyorum.Tabi öyle olmadı.
Ara sıra ayrılmak istiyorum maalesef bekaret engeli ve onun benim peşimi birakmayacagi korkusuyla vazgeçiyorum.Onda da benim onu bırakmayacağım rahatlığı psikolojik şiddet,paranoya,kısıtlama ne ararsan var.neyse bu şekilde yıllar geçiyo birbirimize mahkum bir şekilde ve ben tanışmanın 4.senesinde hamile kalıyorum.apartopar evlenmek istiyor ama benim devam eden bi okulum var ünv. 2 sınıfım.gizli saklı da olsa bu çocuğu aldiriyorum çünkü ne ailem ne ben bunun altından kalkacak gibi bi halde değiliz babam gece vardiysasina kaliyo beni okutmak için vs.cocugu aldiriyorum ve artık ne olacaksa olsun ayrılacağım diyorum.apar topar ailesini başka bı sehirden 1 hafta içinde evime gonderiyo ve beni ailemden istetiyo.surekli seni çok seviyorum sensiz ölürüm sana aşığım lafları manipülasyonlar kısıtlamalar.cok iyi hatirliyorum bi kere ailemle havuzu da olan bi piknik alanina gitmiştik tüm kuzanlerim kardeslerim havuza girdi bu başka bı şehirde olmasına rağmen bana izin vermedi diye havuza korka korka da olsa girdim her saniye elimi havuzun kenarında duran havluya kurulayip mesajına cevap veriyordum ben girmeyeyim diye sürekli yazıyordu geç yazınca havuzdasin dimi kavgası çıkarıyordu.arkadaslar bunlar şu an deli sacmasi gelebilir ama manipüle edilmenin ne demek olduğunu bilenler benim de 17-18yasinda bı kız olduğumu hesaba katarsa olası şeyler olduğunu anlayacaktır.neyse benim senelerim böyle zehir zıkkım gibi geçerken harika bi aşk yaşadığımı çok sevildiğimi falan sanıyorum.sürekli para biriktirip yanıma geliyo aldatma vs yok sadece tek derdi benim adamın ama beni gitgide öldürüyor.Neyse konumuza dönelim beni istemeye geliyolar ama ailem hem ilk çocuk olmanın tecrubesizligiyle hem de babasının üstün "ağzı iyi laf yapma yeteneğiyle kaylrsi karşıya kalınca hooop beni veriyolar ve nisanlaniyorum.2sene de nişanlı kalıyorum aynı şekilde kıskançlıklar kısıtlamalar manipülasyonlar ama hepsine aşk süsü seven sevdiğini kıskanır süsü veriliyor.
Ben sürekli ayrılmanın yollarını arıyorum ama inceden tehditler yapılıyor hemen beni irrite etmeyecek şekilde.vazgeciyorum.2018nisan ayına nikah günü alıyoruz ama ayaklarim gitmiyo resmen hatta arkadaşlarımla konuşurken falan "evlenir direkt ayrılırım en azından ailem bekaretimin bu şekilde gittigini zanneder" diyorum sıksık.neyse Nisan ayini beklerken bir de ne göreyim Mart ayında aşırı bulantılarim halsizligim sonucu bi bakiyorum ki ben tekrar hamileyim.dünyam başıma yıkılıyor.bu kez söylemiyorum ona kendi başıma halledip ayrılmayı kafama koyuyorum hayatım kabus gibi geliyo bana artık.dugune 1ay var başımı resmen yastiktan kaldiramiyorum kusma halsizlik inanılmaz boyutta günün yarım saati bile gözlerim acik değil.bu arada devam eden okulumu onun kıskançlıkları yüzünden yarıda bırakıp dünya kadar dersten kaldığımı stres evlenme süreci ailemin bilmediği gerçekten vs ben daha da bı çıkmaza giriyorum bebek de alınması mümkün olan haftayı geçmiş ve doktor da alamıyor mecbur evleniyorum ben öyle.annem hevesle temyiz falan hazirliyo düğün hazırlığı yapıyor ben sadece uyuyorum evleneceğim güne kadar serumlarla düğün salonuna gidip oturuyorum.onun ailesinden maddi manevi en ufak destek yok babası zaten sürekli evlenip şiddetle dayakla boşanan biri annesi hayata babasına öfkeli sürekli antidepresanlar la yasayan biri.maddi sıkıntı hat safhada.dugune bile yalvar yakar getirdik kimse bisey anlamasın gelin bari oturun diye.diger tarafta bana hevesle yuva kurmaya çalışan ailem.neyse ben evlenince eşim"artık evlendik hamilesin de bu saatten sonra kaçamazsın" diyo alenen.bambaska bi şehir,yarım birakilmis bi kariyer,narsist bipolar paranoyak eş,karnımda bi bebek ve ben 22yasindayim.bu şekilde 6sene evliliğimiz devam ediyo 2018de ilk çocuğum dünyaya geliyo bu arada sürekli kusmeli barismali ayrılmalı bı hayat.sonra 2020de 2.cocugum dünyaya geliyo hayat benim için daha çetrefilli daha zor.korunmaya yanaşmıyo.asiri ataerkil bi insan.kadın dediğin yerini edebini bilecek fazla dikbasli olmayacak vs diyo sürekli.ben de bi o kadar relax biriyimdir geleneklere degil de etik kurallara saygı duyarım.cocuklarimi bu kaotik ortamda olabilecek en zararsız şekilde büyütmeye çalışıyorum,kendimden veriyorum.Her gece ballı süt eşliginde masal rutinlerimiz var mesela elimde her ne iş varsa bırakıp soru sorduğu an ilgilenip cevap veririm evin dağılmasından rahatsız olmam bana karşı çıkmalarından rahatsız olmam herşeyi gelişimlerinin bı parçası olarak görürum ve farkındalığımı arttırmak için de sürekli çaba sarfederim kitap okurum pedogojik farkındalık konusunda eksiklerimi saptar ve gidermeye çalışırım.ama tüm bunlar tek bi ebevenyle de olmaz.eşime kalsa "çocuk bu anasını atasını bilecek,korkacak simartirsan ilerde çok hata yapar"kafasında.kendinde engel olamadığı bi bilinç altı mirası var babası bunların hayatını resmen mahvetmiş ama babasına resmen tapıyor onu gorunce hipnoz oluyor çünkü o da manipüle ediliyor.
Öncelikle bu kadar okuduysanız can-ı gönülden teşekkür ediyorum.Soruma gelecek olursak da bu adamdan ayrılmalı mıyım yoksa kalıp onu klinik terapi eşliğinde tedavi mi etmeliyim?
-Terapi seçeneginin amacı hem çocukların 2 SAGLIKLI ebeveynle büyümesinin doğru olacağını düşünmem hem de ona içten içe hala merhamet beslemem çünkü benim gözümde çocukluğu sabote edilmiş buyumemiş bi çocuk hala.
Merhamet dışında herhangi bi duygum yok
Şimdiden teşekkürler...
çünkü bunu yapmazsam ilerde keşke yapsaydım diyeceğim kesin.insan bir ömrü geçireceği insana 16yasinda karar veremez.evet o da çocuktu ama hesap kitap yaptı.hesapsiz kitapsız olan bendim.taktiksiz dümdüz inanan seven bendim.kurban rolü mü oynuyorum diye bazen kendimden de süphe duyuyorum.ama zaten mutlu olsaydım ayrılık fikri gelmezdi aklıma dimi.tum bunları açıp tekrar okumak için yazıyorum kararım yeniden değişmesin diye.
