- 30 Ekim 2015
- 1.605
- 2.367
- 28
Arkadaşlar merhaba, bu saatten sonra alacağım aklın bir önemi kaldı mı bilemiyorum ama içimi dökmek istiyorum belki onaylanma ihtiyacı…
Uzun zamandır çalışmakta olduğum (5yıl) işyerinden 20 gün önce ayrıldım. Hiç bir mantıklı sebebim yok sadece benim suçum olmayan bir konuda ufak bir tartışma yaşadık patronumla sonra bi kaç gün kafaya taktım zaten doluydum ve çok yorgundum son 3 yıldır sadece dini bayramlarda tatilim vardı bir de pazar günleri. Yeri geldi haftada 50/60 saat mesai yaptım pazar günleri çalıştım sahurda çalıştım bayramda çalıştım … böyle liste uzar gider hevesim vardı başta ama maddi olarak da tüm bunları asgari ücretin birazcık üzerinde ücrete yapmak canımı sıkıyordu. Sonra her maaş zammı zamanı (haziran-Ocak) sürekli mobbing yapması zam istemeyelim diye işlerimizde kusur araması vs oldukça yıprattı beni.Daha fazla detaylara girmek istemiyorum çünkü iyiliklerini de gördüm patronumun bazı konularda çok desteği de vardı. İş arkadaşlarıma gelecek olursam fazla bir entegrasyonumuz olamıyordu çünkü ben daha disiplinli ve dakiktim onlarsa salaş takılıyordu böylelikle çoğu işimizi istediğim gibi yol aldırmıyordum ve de bu şekilde kendimi geliştiremediğimi hissediyordum. Son zamanlarda kendimi aşırı mutsuz ve gergin hissediyordum öyle ki boynum tutulmuştu.
Her neyse kafama esti ve bir anda istifa etmiş bulundum sonra kimse niye diye de sormadı eşyalarımı topladığım gibi kendimi kapının önünde buldum. Ertesi sabah aşırı ızdırap ve üzüntü içinde uyandım bi şeyleri yanlış yaptığımın farkındaydım. Hala o üzüntümüzü içimden atamıyorum her alarm saatinde uykum kaçıyor tavanı izliyorum sanki yetişmem gereken bir yer var ve gidemiyorum gibi.
Olayları fazla dramatize ettiğimin farkındayım ama elimde değil aşırı derecede düşünüyorum zaten artık ağlayamıyorum bile. Patronum benim arkamdan ‘ben ona abilik ettim o beni sırtımdan vurdu başka personelin çıkacağını bile bile istifa etti beni yüz üstü bıraktı’ gibi söylemleri kulağıma geliyor sağdan soldan daha da çok üzülüyorum aslında beni manipüle ettiğinin de farkındayım ama haksız bir yanı yok gibi. Ben de o işyerine babamın yeriymiş gibi emek verdim evimden çok hizmet ettim ama ben de değerimi göremedim. Bu şekilde olsun istemezdim bana bu şekilde bi son yakışmadı o kadar sene emek verdim ben oraya.
Daha sonra özür mahiyetinde hem de kalan eşyalarımı almak için istifadan bir kaç gün sonra uğradım adam ben oturmuşum not almış kalkmışım not almış. Örneğin sen şurda şunu demiştin şöyle yapmıştın vs gibi art niyetli bi şekilde kusurlarımı ortaya döktü . Oysa ben oraya iyi niyetli bir şekilde özür dilemeye gitmiştim hatta kal deseydi kalacaktım ama olmadı hemen çıkışımı verdi. Ben de kendime kindar derdim ama o adamın bana yaptığı mobbinglri hatırlayamıyorum sanki hafızam silindi bi anda
Velhasıl kendimi çok kötü hissediyorum çok mutsuz ve üzgünüm zaten 2 aydır yemek yiyemiyorum, uyku sıfır, kilo veriyorum durmadan, çirkinleştiğimi farkediyorum.
3 ay önce sevgilimden de ayrıldım ailem istemedi herşey berbat bi durumda hiç bir işim rast gitmiyor. Gerçekten inançlı bi insan olmasam kendime bi zarar vereceğim. Sanki şu an beni mutlu edecek tek şey yarın öleceğimi bilmek olur. Sağlıklı düşünemiyorum mantıklı kararlar alamıyorum . Çok sevdiğim arkadaşımı kırdım dün bugün gittim çiçek aldım özür diledim. Sürekli insanlardan özür dileme halindeydim. çok bunaldım Bu depresyondan nasıl kurtulabilirim sanki hayatım kaydı bi anda. Bir sürü ödemem var kira krediler falan filan
Umarım derdimi anlatabilmişimdir şimdiden teşekkür ederim
Uzun zamandır çalışmakta olduğum (5yıl) işyerinden 20 gün önce ayrıldım. Hiç bir mantıklı sebebim yok sadece benim suçum olmayan bir konuda ufak bir tartışma yaşadık patronumla sonra bi kaç gün kafaya taktım zaten doluydum ve çok yorgundum son 3 yıldır sadece dini bayramlarda tatilim vardı bir de pazar günleri. Yeri geldi haftada 50/60 saat mesai yaptım pazar günleri çalıştım sahurda çalıştım bayramda çalıştım … böyle liste uzar gider hevesim vardı başta ama maddi olarak da tüm bunları asgari ücretin birazcık üzerinde ücrete yapmak canımı sıkıyordu. Sonra her maaş zammı zamanı (haziran-Ocak) sürekli mobbing yapması zam istemeyelim diye işlerimizde kusur araması vs oldukça yıprattı beni.Daha fazla detaylara girmek istemiyorum çünkü iyiliklerini de gördüm patronumun bazı konularda çok desteği de vardı. İş arkadaşlarıma gelecek olursam fazla bir entegrasyonumuz olamıyordu çünkü ben daha disiplinli ve dakiktim onlarsa salaş takılıyordu böylelikle çoğu işimizi istediğim gibi yol aldırmıyordum ve de bu şekilde kendimi geliştiremediğimi hissediyordum. Son zamanlarda kendimi aşırı mutsuz ve gergin hissediyordum öyle ki boynum tutulmuştu.
Her neyse kafama esti ve bir anda istifa etmiş bulundum sonra kimse niye diye de sormadı eşyalarımı topladığım gibi kendimi kapının önünde buldum. Ertesi sabah aşırı ızdırap ve üzüntü içinde uyandım bi şeyleri yanlış yaptığımın farkındaydım. Hala o üzüntümüzü içimden atamıyorum her alarm saatinde uykum kaçıyor tavanı izliyorum sanki yetişmem gereken bir yer var ve gidemiyorum gibi.
Olayları fazla dramatize ettiğimin farkındayım ama elimde değil aşırı derecede düşünüyorum zaten artık ağlayamıyorum bile. Patronum benim arkamdan ‘ben ona abilik ettim o beni sırtımdan vurdu başka personelin çıkacağını bile bile istifa etti beni yüz üstü bıraktı’ gibi söylemleri kulağıma geliyor sağdan soldan daha da çok üzülüyorum aslında beni manipüle ettiğinin de farkındayım ama haksız bir yanı yok gibi. Ben de o işyerine babamın yeriymiş gibi emek verdim evimden çok hizmet ettim ama ben de değerimi göremedim. Bu şekilde olsun istemezdim bana bu şekilde bi son yakışmadı o kadar sene emek verdim ben oraya.
Daha sonra özür mahiyetinde hem de kalan eşyalarımı almak için istifadan bir kaç gün sonra uğradım adam ben oturmuşum not almış kalkmışım not almış. Örneğin sen şurda şunu demiştin şöyle yapmıştın vs gibi art niyetli bi şekilde kusurlarımı ortaya döktü . Oysa ben oraya iyi niyetli bir şekilde özür dilemeye gitmiştim hatta kal deseydi kalacaktım ama olmadı hemen çıkışımı verdi. Ben de kendime kindar derdim ama o adamın bana yaptığı mobbinglri hatırlayamıyorum sanki hafızam silindi bi anda
Velhasıl kendimi çok kötü hissediyorum çok mutsuz ve üzgünüm zaten 2 aydır yemek yiyemiyorum, uyku sıfır, kilo veriyorum durmadan, çirkinleştiğimi farkediyorum.
3 ay önce sevgilimden de ayrıldım ailem istemedi herşey berbat bi durumda hiç bir işim rast gitmiyor. Gerçekten inançlı bi insan olmasam kendime bi zarar vereceğim. Sanki şu an beni mutlu edecek tek şey yarın öleceğimi bilmek olur. Sağlıklı düşünemiyorum mantıklı kararlar alamıyorum . Çok sevdiğim arkadaşımı kırdım dün bugün gittim çiçek aldım özür diledim. Sürekli insanlardan özür dileme halindeydim. çok bunaldım Bu depresyondan nasıl kurtulabilirim sanki hayatım kaydı bi anda. Bir sürü ödemem var kira krediler falan filan
Umarım derdimi anlatabilmişimdir şimdiden teşekkür ederim