- 26 Eylül 2010
- 17.480
- 32.651
- 798
Kızlar selam, aslen kayınvalide konusu gibi görünse de genel manada yalnızlığımı anlatan bir konudur.
27 aylık bir oğlum var, sene başından beri kreşe gidiyordu ancak kreşteki istikrarsızlık ve başkaca sorunlar sebebiyle oğlumu aldım. Yalnız yıllık finansman olarak ödediğimiz için okula peşin versek de aslen aydan aya ödüyoruz. Biz okuldan alınca hem bir aylık ücretin kesileceği söylendi (sözleşmede yazıyor) hem de ödeme 3 ay içinde olacakmış. Bizim de değil başka kreş, bakıcı vs ekstradan 100 tl verecek durumumuz dahi yok. O parayı almadan kıpırdayamıyoruz. Kreşten almamak bir seçenek değildi, oğlumda artık davranış bozuklukları başgöstermişti, pedagog ile de görüşerek bu karara vardık ancak ücreti de hemen alamayacağımı düşünmedim. HOş bilsem de devam edemezdi kreşe.
Okullar açılacak olup ben işe başlayacak olunca da idare etmesi için kardeşime söyledim. Üniversite öğrencisi olacak kendisi zaten saatler az, bakabilirdi. Yakın zmanda da 2 hafta kadar bizde kaldı, gördük yani. Ailem ona izin vermedi, annem de ben babanla kardeşini bırakamam dedi. Zaten uzak bir şehirdeler ama belki annem gelir diyerek sordum ona da. Hep beraber gelecbilirlermiş ama kalacak yer olmadığı için eşim annesinde kalacakmış. Buna da saçma dedim, zaten ev 2+1 kıpırdayacak yer yok. Ayrıca annemle de yakın zamanda problemler yaşadık, eşim aşırı kırgın ona. Neyse eşim annesine söylemiş, o da kabul etmiş. Ben tabi sevindim ve okulların durumu da istikrarsız olunca belki tekrar kapanır boşa değişiklik olmaz çocuğa da diyerek bu konuda arayışımı devam ettirmedim.
Yalnız dün eşim annesiyle konuşurken gelmeyecek gibi imalarda bulunmuş. Siz bana bırakın pazartesi getirip cuma götürün gibi şeyler söylemiş. Eşim de sinirlendi, gitmiş kredi çekmiş başka bir kreşe vereceğiz mecburen diyerek. Şimdi yarına kadar hem kreş araştırıyoruz hem de oryantasyon döneminin nasıl olacağına bakıyoruz. Kimse de arayıp sormuyor nasıl yaptınız, ne olacak diye. O kadar zoruma gitti ki son dakikada ortada bırakılmak baştan bakamam dese inanın bozulmazdım. Zaten 2.5 aylıktan beri bakıcı ve kreşlerde oğlum. Yani kocaman iki aileden bir kaç hafta idare etmelerini istedik ama kimseden olumlu dönüş alamadık. Bakılacak saatler de 9-14 arası (çarşamba evdeyim), oğlum en geç 1 de uyur. Kendi ailem de ayrı, zaten yakın zamanda kardeşim geldi ve kaldı, yine öyle düşünüp 2 hafta gelmesine razı olabilirlerdi. Onun okulu uzaktan eğitimle devam ediyor, daha başlamadılar ve zaten kendisi istedi bunu.
Eskiden beri tanıyanlar bilir eşimin ailesini fazlaca idare etmişimdir ama benim için son nokta buydu. Cidden yüzlerine bakasım yok, yani bakmak zorunda değiller zaten orası ayrı ama tamam diyip de son gün mırın kırın etmek de nedir? Hayır deseydiniz ben geçtiğimiz haftada hemen oryantasyon sürecine girecektim. Ben kendi kendime mi kuruyorum yoksa cidden ağır bir şey mi bu yapılan inanın kestiremiyorum ve çok da sağlıklı düşünemiyorum.
27 aylık bir oğlum var, sene başından beri kreşe gidiyordu ancak kreşteki istikrarsızlık ve başkaca sorunlar sebebiyle oğlumu aldım. Yalnız yıllık finansman olarak ödediğimiz için okula peşin versek de aslen aydan aya ödüyoruz. Biz okuldan alınca hem bir aylık ücretin kesileceği söylendi (sözleşmede yazıyor) hem de ödeme 3 ay içinde olacakmış. Bizim de değil başka kreş, bakıcı vs ekstradan 100 tl verecek durumumuz dahi yok. O parayı almadan kıpırdayamıyoruz. Kreşten almamak bir seçenek değildi, oğlumda artık davranış bozuklukları başgöstermişti, pedagog ile de görüşerek bu karara vardık ancak ücreti de hemen alamayacağımı düşünmedim. HOş bilsem de devam edemezdi kreşe.
Okullar açılacak olup ben işe başlayacak olunca da idare etmesi için kardeşime söyledim. Üniversite öğrencisi olacak kendisi zaten saatler az, bakabilirdi. Yakın zmanda da 2 hafta kadar bizde kaldı, gördük yani. Ailem ona izin vermedi, annem de ben babanla kardeşini bırakamam dedi. Zaten uzak bir şehirdeler ama belki annem gelir diyerek sordum ona da. Hep beraber gelecbilirlermiş ama kalacak yer olmadığı için eşim annesinde kalacakmış. Buna da saçma dedim, zaten ev 2+1 kıpırdayacak yer yok. Ayrıca annemle de yakın zamanda problemler yaşadık, eşim aşırı kırgın ona. Neyse eşim annesine söylemiş, o da kabul etmiş. Ben tabi sevindim ve okulların durumu da istikrarsız olunca belki tekrar kapanır boşa değişiklik olmaz çocuğa da diyerek bu konuda arayışımı devam ettirmedim.
Yalnız dün eşim annesiyle konuşurken gelmeyecek gibi imalarda bulunmuş. Siz bana bırakın pazartesi getirip cuma götürün gibi şeyler söylemiş. Eşim de sinirlendi, gitmiş kredi çekmiş başka bir kreşe vereceğiz mecburen diyerek. Şimdi yarına kadar hem kreş araştırıyoruz hem de oryantasyon döneminin nasıl olacağına bakıyoruz. Kimse de arayıp sormuyor nasıl yaptınız, ne olacak diye. O kadar zoruma gitti ki son dakikada ortada bırakılmak baştan bakamam dese inanın bozulmazdım. Zaten 2.5 aylıktan beri bakıcı ve kreşlerde oğlum. Yani kocaman iki aileden bir kaç hafta idare etmelerini istedik ama kimseden olumlu dönüş alamadık. Bakılacak saatler de 9-14 arası (çarşamba evdeyim), oğlum en geç 1 de uyur. Kendi ailem de ayrı, zaten yakın zamanda kardeşim geldi ve kaldı, yine öyle düşünüp 2 hafta gelmesine razı olabilirlerdi. Onun okulu uzaktan eğitimle devam ediyor, daha başlamadılar ve zaten kendisi istedi bunu.
Eskiden beri tanıyanlar bilir eşimin ailesini fazlaca idare etmişimdir ama benim için son nokta buydu. Cidden yüzlerine bakasım yok, yani bakmak zorunda değiller zaten orası ayrı ama tamam diyip de son gün mırın kırın etmek de nedir? Hayır deseydiniz ben geçtiğimiz haftada hemen oryantasyon sürecine girecektim. Ben kendi kendime mi kuruyorum yoksa cidden ağır bir şey mi bu yapılan inanın kestiremiyorum ve çok da sağlıklı düşünemiyorum.
Tamam bakmak zorunda değiller ama evladın dara düşmüş 2 hafta idare etseler ne olurdu ki.. Bundan sonra sizde herkese buna göre davranın madem..
