- Konu Sahibi ManzaramDeniz
-
- #21
Sizinkisi gerçek bir evlilik , eşinizde olması gereken bir eş . Korkularınızı bol bol şükür edip , dua ile atlatın . Elinizden geldikçe ihtiyacı olanlara yardım edin . Allah’ın izniyle hiç birşey olmaz. Burda çokça konu vardı , eşini yük olarak görüp git markette çalış diyordu biri . Allah huzurunuzu daim etsinEvet tam olarak derdim bu..
Özellikle şu sıralar bu korku beni yiyor anlamadığım bi şekilde..
Yıllarca emek verdik eşimle..
Taa ünivesrte yıllarında tanıştık..filmlere konu olacak bi aşk ile çok zor evlenebildik..fakat eşim ilk yıllarda gerek ailesinin borcu gerek dügün borcu kredileeini ödemekten ilk 4 yıl çok maddi zorluk çektik..
Evliliğimin ilk 4 yilı benim atanma hayallelerim ve mücadelem ile geçtı..
Ve anne olamıyordum..hayallerimde hep bir kız bebek vardı ama olmuyordu..hep sancılı stresli geçti..
Tabiki eşimkm hep yanında oldum..gönlümüzce gezip tozamadık,ama hep eglenmesini bildik..o da hep benim yanımda oldu..
Maddi sıkıntı çekerken çalısmak istedim eşim izin vermedi..kendisi memur fakat maasi kredilere ev kirasina faturalara ancak yetiyordu.
2015 kpss ye çok hazırlanmıstım ve yine olmamıstı..
Evimizin site çardagina oturduk omuzunda ağladim..çalışacagim dedim..bana; sen ögretmen olma hayali ile girdin bu yola..bi amacın vardı..bak bitanem,bigun herşeyimiz olur,bebegimizde olur,evimizde olur arabamızda olur ama sen hayalini gerçeklestirmezsen bi ömür icinde kalır mutsuz olursun..sen mutsuz olursan bende olurum..senin bu yükle yaşamanı istemiyorum..emeklerini heba etme dedi ve beni ikna etti 1 yıl.daha çabaladim..gezmedim tozmadim..hatta borç ile kpss kitapları alıyorduk..
Eşim part time iş buldu gece 12 llere kadar çalısıyordu..
Ve ben o yıl atandım..Hemde karnımda bir Melek ile..
Hayallerimdeki kızımada kavuştum..
14 eylülde imzamı attım..25 eylülde kızımı kucagıma aldım..
Peşpeşe 2 duam kabul olmuştu..
Tabi atamam dogunun bi ilçesine oldu..e biz batıdayız..yeniden bir düzen kurmak hiç kolay olmadı..ben bebegimle kaldım eşim aylarca yanıma geçiş yapmak için uğraştı..
Evi atandığım ilçeye 40 dk uzak bi mesafede tutmuştuk..geçen yıl bu yüzden epey zorlandım..bebek ile karda kışta araba sürüp bakıciya bırakip okula geliyordum..
Eşim yanıma geçış yapti nihayet..kurumu okulumun ön binası hemen üstelik:)
Kısa sürede gösterdiği başarıları sayesinde müdür oldu ve ilçede çok saygın bi konuma sahip oldu..
Tek sorunumuz evimizin uzak olmasıydı ki oda bianda çözüldü..
Hemen okukumun yan binasındaki lojman çıktı ve 20 gün içinde taşındık yerlestık..
Düzenimizi öyle güzel kurduk ki hergünüm şükür ile geçiyor..sabah bakıcım geliyir..bakıcim dünya tatlısi ve kızima çok iyi bakıyor..aralarda bile gelebiliyorum..evin balkonundan hem eşimj gorebiliyorum hem okulumu..
Eşimle sabahlari rahatça kahvaltı yapıp mesai saatine 5 dakika kala işlerimize giduyoruz..
Trafik derdi yok..yakıt derdi yok.. eve geç gelme derdi yok..
Sosyal faaliyet burda az olduğu için birbirimze tutunduk ve çok iyi arkadaşlıklar edindik..günlerimiz çok keyifli geçiyor..
Meğer büyük şehir nede stres veriyormuş bize..
Bunu geçtigimiz bayramda oraya gidince bir kez daha anladik..
Birde konu başında belirttiğim borçlarda bitti...kredi çekmek yok artik hayatımizda...tabiki kredi kartıda kullanmıyoruz 2 yıldır ve maddi olarak çok rahatladik..arabamızı aldik..şimdide ev alma planları yapıyoruz:)
Hergün çok huzurlu uyanıyorum..burayı,evimi,okulumu öğrencilerimi kızımi çok seviyorum..
Çok huzurluyum..yıllarca çektiğimiz sıkıntıların meyvesi biliyorum..ama içimdeki bu korkuyu yenemıyorum..sanki bişey olacak bozulacak herşey..
Kötü bi haber alacağim kaygisi oluşuyor içimde..buaraya yazmak paylaşmak istedim..
Bu korku neden oluyor? Ben doyasiya keyini sürmek istesigim bian gelip yüregimi kapliyor ve huzursuz ediyor beni..
Geçsın istiyorum...
Amin cümlemizinkini inşallah:) is çikışı eşimle kızımizla ilce turu yapip onun civciv pesinden koşarkenki mutlulugunu bile doyasiya izleyemiyorum..o korku bianda engel oluyor herşeyr..
Insallah gecicidir:) cok teşekkurler
Yok atandiktan sonra kuruma baslama tarihim:)Daim olsun inşallah.. ben de 14 Eylül'de evlendim..( yanlis anlamadimsa, 14 Eylulden kastiniz evlilik tarihi :)))
Inanamadim. Boyle dusunmen cok guzel. Senin yerinde baskasi olsa, bebege bakamiyorum, hem annelik yapip hem ise gidemiyorum, guzelim sehrimi biraktim doguda boyle bir yerde ne isim var... Alisamiyorum yapamiyorum bin tane sorun uretirdi. Ben de oyleyimdir meselaEvet tam olarak derdim bu..
Özellikle şu sıralar bu korku beni yiyor anlamadığım bi şekilde..
Yıllarca emek verdik eşimle..
Taa ünivesrte yıllarında tanıştık..filmlere konu olacak bi aşk ile çok zor evlenebildik..fakat eşim ilk yıllarda gerek ailesinin borcu gerek dügün borcu kredileeini ödemekten ilk 4 yıl çok maddi zorluk çektik..
Evliliğimin ilk 4 yilı benim atanma hayallelerim ve mücadelem ile geçtı..
Ve anne olamıyordum..hayallerimde hep bir kız bebek vardı ama olmuyordu..hep sancılı stresli geçti..
Tabiki eşimkm hep yanında oldum..gönlümüzce gezip tozamadık,ama hep eglenmesini bildik..o da hep benim yanımda oldu..
Maddi sıkıntı çekerken çalısmak istedim eşim izin vermedi..kendisi memur fakat maasi kredilere ev kirasina faturalara ancak yetiyordu.
2015 kpss ye çok hazırlanmıstım ve yine olmamıstı..
Evimizin site çardagina oturduk omuzunda ağladim..çalışacagim dedim..bana; sen ögretmen olma hayali ile girdin bu yola..bi amacın vardı..bak bitanem,bigun herşeyimiz olur,bebegimizde olur,evimizde olur arabamızda olur ama sen hayalini gerçeklestirmezsen bi ömür icinde kalır mutsuz olursun..sen mutsuz olursan bende olurum..senin bu yükle yaşamanı istemiyorum..emeklerini heba etme dedi ve beni ikna etti 1 yıl.daha çabaladim..gezmedim tozmadim..hatta borç ile kpss kitapları alıyorduk..
Eşim part time iş buldu gece 12 llere kadar çalısıyordu..
Ve ben o yıl atandım..Hemde karnımda bir Melek ile..
Hayallerimdeki kızımada kavuştum..
14 eylülde imzamı attım..25 eylülde kızımı kucagıma aldım..
Peşpeşe 2 duam kabul olmuştu..
Tabi atamam dogunun bi ilçesine oldu..e biz batıdayız..yeniden bir düzen kurmak hiç kolay olmadı..ben bebegimle kaldım eşim aylarca yanıma geçiş yapmak için uğraştı..
Evi atandığım ilçeye 40 dk uzak bi mesafede tutmuştuk..geçen yıl bu yüzden epey zorlandım..bebek ile karda kışta araba sürüp bakıciya bırakip okula geliyordum..
Eşim yanıma geçış yapti nihayet..kurumu okulumun ön binası hemen üstelik:)
Kısa sürede gösterdiği başarıları sayesinde müdür oldu ve ilçede çok saygın bi konuma sahip oldu..
Tek sorunumuz evimizin uzak olmasıydı ki oda bianda çözüldü..
Hemen okukumun yan binasındaki lojman çıktı ve 20 gün içinde taşındık yerlestık..
Düzenimizi öyle güzel kurduk ki hergünüm şükür ile geçiyor..sabah bakıcım geliyir..bakıcim dünya tatlısi ve kızima çok iyi bakıyor..aralarda bile gelebiliyorum..evin balkonundan hem eşimj gorebiliyorum hem okulumu..
Eşimle sabahlari rahatça kahvaltı yapıp mesai saatine 5 dakika kala işlerimize giduyoruz..
Trafik derdi yok..yakıt derdi yok.. eve geç gelme derdi yok..
Sosyal faaliyet burda az olduğu için birbirimze tutunduk ve çok iyi arkadaşlıklar edindik..günlerimiz çok keyifli geçiyor..
Meğer büyük şehir nede stres veriyormuş bize..
Bunu geçtigimiz bayramda oraya gidince bir kez daha anladik..
Birde konu başında belirttiğim borçlarda bitti...kredi çekmek yok artik hayatımizda...tabiki kredi kartıda kullanmıyoruz 2 yıldır ve maddi olarak çok rahatladik..arabamızı aldik..şimdide ev alma planları yapıyoruz:)
Hergün çok huzurlu uyanıyorum..burayı,evimi,okulumu öğrencilerimi kızımi çok seviyorum..
Çok huzurluyum..yıllarca çektiğimiz sıkıntıların meyvesi biliyorum..ama içimdeki bu korkuyu yenemıyorum..sanki bişey olacak bozulacak herşey..
Kötü bi haber alacağim kaygisi oluşuyor içimde..buaraya yazmak paylaşmak istedim..
Bu korku neden oluyor? Ben doyasiya keyini sürmek istesigim bian gelip yüregimi kapliyor ve huzursuz ediyor beni..
Geçsın istiyorum...
Belkide...ama şehir hayatında hep sıkıntı ve stres ile geçirdik yıllarımızı eşimle..hem bebegimiz olmuyordu tedaviler..hem borclar vs..o yüzden şuan ki hayatım huzur veriyor bana.Ins daim olur..çok sagolun:)Inanamadim. Boyle dusunmen cok guzel. Senin yerinde baskasi olsa, bebege bakamiyorum, hem annelik yapip hem ise gidemiyorum, guzelim sehrimi biraktim doguda boyle bir yerde ne isim var... Alisamiyorum yapamiyorum bin tane sorun uretirdi. Ben de oyleyimdir meselaSenin hayata bu yonden bakabilmene hayran oldum.
Endiselenmeyi birak, hayatinin tadini cikar.
O kadar ciddi boyutlara ulaşmış ve aşmış olmanıza çok sevindim:) Allah daim etsin ..yazdıklarinız iyi geldi varolun:)Öyle iyi anlıyorum ki sizi. Ben de ergenlik, gençlik dönemimde bir sürü sıkıntıyla, insanla boğuştum. Sonra okulu, işi hallettim, bir de eşimle tanıştım. Sonra hep iyi şeyler oldu hayatımda. Kötü günler yaşamış, hele bunlara hazırlıksız yakalanmış insanların çoğunda bir tetikte olma dürtüsü gelişiyor. Bende sonuna kadar vardı bu. Her an bir kıyamet kopacak, bu güzel şeyleri kaybedeceğim hissi. Yıllar geçti, ben hala felaket bekliyordum ama gelen giden yoktu. Sonra psikologa filan da gittim, epey yardımcı oldu.
Kızım doğana kadar o korkularım geçmişti, sonra bir süre yine tetiklenir gibi oldu ama sonra fark ettim ki, felaket beklerken bugünün tadını çıkaramıyorum. Hayat bu, iyi şeyler de kötü şeyler de var ve şuan iyi şeylerin tadını çıkarmak için zamanımız var. Ve sonra hayatımdaki güzelliklerin tadını çıkaramamaktan daha çok korkmaya başladım, olası felaketlerin korkusu silindi gitti.
Şuan her anıma şükreden bir insanım. Gece kızım "Anne çişim geldi" diye beni çağırıyor, insan buna bile sevinçle uçarak gider mi? Çok şükür diyorum, anne deyişine, tatlı yüzüne, aynı çatı altında soluk alıp vermene... Çok şükür yanımda uyuyan adama... Karnımdakine çok şükür... Evime, kitaplarıma, kahvaltıda birlikte içtiğimiz bir fincan çaya... Her şeye şükür... Sanki hayatta nirvanaya ulaşmışım da, başka hiçbir şeye ihtiyacım yokmuş gibi hissediyorum. Sıkıntılı günlerimin mükafatları olarak görüyorum bu güzellikleri.
Uzun oldu, pardon, huyum bu. =)) Kısaca herkes ömür boyu sıkıntı çekmiyor, kötü şeyler yaşamıyor. Hayatın neler getireceği elbette bilinmez ama hiçbir şey de getirmeyebilir. Şuan elinizde ne var, size huzur veren bir hayat... O zaman tadını çıkarmaya odaklanın, çünkü şuan bunu yapmanız gerekiyor. Kötü günler gelirse bir gün, inanın bugünlerin tadını çıkarmış olmak sizi daha güçlü bir savaşçı yapar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?