HASTA OLMA KORKUSU YAŞATTIKLARI

gonegirll00

Üye
Kayıtlı Üye
17 Ağustos 2022
28
11
25
Merhaba. Paylaşmak nasıl hissettirecek bilmiyorum ama yaşadığım şeylerden bahsedip aynı şeyleri yaşayanlar varsa yada atlatanlar belki tavsiye öneri almak için iyi olur diye düşünüyorum. Çünkü artık çok köşeye sıkışmış hissediyorum. Ben 23 yaşındayım üniversite öğrencisiyim. Başlıktan daha anlaşıldığı gibi hayatımı her konuda etkileyen bir hastalık korkusu sorunum var. Nerdeyse son 7 aydır artık hayatımı mahvetti. Kendimi bildim bileli vardı üniversite sınavına çalıştığım zamanlar daha sıklaştı şuna üniversite son sınıf öğrencisiyim ve hemşirelik okuyorum. Başlatan şey bölümüm değil ama kötüleşmesinde etkisi çok oluyor. Mesleğimi çok seviyorum ama bu durum mesleğine karşı hevesi de alıp götürüyor. Neler yaşadığıma gelecek olursam kaygı anksiyete duygusunu bilenler beni çok iyi anlar. Artık vücudumu ne kadar dinliyorsam düşünmediğim düşünüp de kaygılanmadığım hastalık kalmamıştır galiba. Üniversite den önce google da arardım bunu çok yapmıyorum artık ama aramama gerek yok ki çoğu hastalığı tanısını belirtisini mesleğimden dolayı biliyorum. Hatta bizzat o hastalarla ilgileniyorum. Gün içinde milyon kez kendime tanı koyup ruh halimi ona büründürüyorum. Düşünüyorum sebebi ölüm korkusu mu hasta olmak özellikle kötü hastalıklar bundan kat kat daha çok korkutuyor. Hastaneye gidiyor muyum şüphelendiğim şey için başkarda evet hep gittim en son 6 ay önce detaylı bir kan ultrasın vs kontrolü yaptırdım 4 ay önce de meme ağrısı için gitmiştim teniz dediler bişet çıkamdı. İlk zamanlar o ataklar geçti iyiydim şimdi tekrar aynı şeyleri hissediyorum. En büyük fark doktora şuan gitmeye korkuyorum. Baktırdığım şeyler için aynı endişeler başladı kendimi telkin edip daha şu kadar zaman önce baktırdın diyorum sonra üzerinden çok zaman geçti ya bişey varsa diyorum. Bazen minik de olsa başediyorum bazense hiç başedemiyorum. Çok halsiz mutsuz hissediyorum. Hastalıklı görünüyorum diye aynaya bilr bakmak istemiyorum. Banyo yaomak bile korkutuyor. Kendimi sürekli istemsizce yokluyorum. Belki stresten göbek yaptım o bile sanki bana karnım sıvı toplamış kötü bir şey var gibi geliyor.vücudumun heer yerini yokladığım için birmsürğ beze hissediyorum bizde genetik diyor annem ailede neredeyse herkesde var diyor biraz rahatlıyorum sonra yine aynı korku döngüsü (ya bişey varsa) tarifsiz bir korku endişe kaplıyor sanki Kendimi 10 ton hissediyorum. Yorgunluk halsizlik haddi hesabı yok. Bunları düşğnce şeklimi anlatabilmek için yazıyorum. Psikiyatri tarafını dene diyenleriniz olacak sağlıkçı olarak bunu tabiki yaptım antidepresan değil ihtiyacım olan terapiymiş onun da fiyatları ortada ve maalesef hiç karşılayacak gücüm yok. Bu çıkmazdan kurtulmayı en çok ben istiyorum. Ama bazı yerlerde elim kolum bağlı öylece kalıyorum. Yaşamaya devam etmeye çalışıyorum. Büyük bir külfet gelsede bazen. Kendim için bir şeyler yapmak kendime yardım etmek istiyorum ama nereden başlamalıyım bilmyorum. Her şeyden önce bbir şeyim var gibi hissediyorum. Aama bunu öğrenmek için adım atmaya deli gibi korkuyorum.sonra geçsebbile tekrarlıyor? Yazacaklarınız için şimdiden teşekkür ederim. (Tek ricam ltfen) şunlar hariç herşeye açığım kötüyü çağırıyorsun kötğ enerji vs çağırıırsan olur cümleleri beni çok daha beter yapıp korkutuyor. En son ihtiyacım olan şey. Saolun okuduğunuz için
 
Ben de 24 yaşında bir hastalık hastasıyım üstelik şu sıralar da maalesef atak dönemindeyim ve emin ol yalnız değilsin. Vücudumu görür de bir şeye kafamı takarım diye duşa girmekten, bedenime dokunmaktan korkacak kadar takıntılı hale gelmek nedir çok iyi bilirim. Uykusuzluk, iştahsızlık, ağlama nöbetleri, kafamda yarattığım o korkunç senaryolar.. diğer yandan ya senaryo değilse ya gerçekse endişeleri.. 2022 benim için anksiyete yılı oldu. Ocaktan beri girdiğim anksiyete ataklarını gittiğim doktorları şuraya yazsam destan olur. Son tam kan sayımımın üstünden bir ay bile geçmedi ama ben yine tatmin olmadım. Rabbim beterinden korusun diyip kendimi telkin etmeye çalışıyorum ama hep aynı döngüdeyim. Terapi alacak gücüm kesinlikle yok. Nasıl geçecek bilmiyorum.
 
Merhaba. Paylaşmak nasıl hissettirecek bilmiyorum ama yaşadığım şeylerden bahsedip aynı şeyleri yaşayanlar varsa yada atlatanlar belki tavsiye öneri almak için iyi olur diye düşünüyorum. Çünkü artık çok köşeye sıkışmış hissediyorum. Ben 23 yaşındayım üniversite öğrencisiyim. Başlıktan daha anlaşıldığı gibi hayatımı her konuda etkileyen bir hastalık korkusu sorunum var. Nerdeyse son 7 aydır artık hayatımı mahvetti. Kendimi bildim bileli vardı üniversite sınavına çalıştığım zamanlar daha sıklaştı şuna üniversite son sınıf öğrencisiyim ve hemşirelik okuyorum. Başlatan şey bölümüm değil ama kötüleşmesinde etkisi çok oluyor. Mesleğimi çok seviyorum ama bu durum mesleğine karşı hevesi de alıp götürüyor. Neler yaşadığıma gelecek olursam kaygı anksiyete duygusunu bilenler beni çok iyi anlar. Artık vücudumu ne kadar dinliyorsam düşünmediğim düşünüp de kaygılanmadığım hastalık kalmamıştır galiba. Üniversite den önce google da arardım bunu çok yapmıyorum artık ama aramama gerek yok ki çoğu hastalığı tanısını belirtisini mesleğimden dolayı biliyorum. Hatta bizzat o hastalarla ilgileniyorum. Gün içinde milyon kez kendime tanı koyup ruh halimi ona büründürüyorum. Düşünüyorum sebebi ölüm korkusu mu hasta olmak özellikle kötü hastalıklar bundan kat kat daha çok korkutuyor. Hastaneye gidiyor muyum şüphelendiğim şey için başkarda evet hep gittim en son 6 ay önce detaylı bir kan ultrasın vs kontrolü yaptırdım 4 ay önce de meme ağrısı için gitmiştim teniz dediler bişet çıkamdı. İlk zamanlar o ataklar geçti iyiydim şimdi tekrar aynı şeyleri hissediyorum. En büyük fark doktora şuan gitmeye korkuyorum. Baktırdığım şeyler için aynı endişeler başladı kendimi telkin edip daha şu kadar zaman önce baktırdın diyorum sonra üzerinden çok zaman geçti ya bişey varsa diyorum. Bazen minik de olsa başediyorum bazense hiç başedemiyorum. Çok halsiz mutsuz hissediyorum. Hastalıklı görünüyorum diye aynaya bilr bakmak istemiyorum. Banyo yaomak bile korkutuyor. Kendimi sürekli istemsizce yokluyorum. Belki stresten göbek yaptım o bile sanki bana karnım sıvı toplamış kötü bir şey var gibi geliyor.vücudumun heer yerini yokladığım için birmsürğ beze hissediyorum bizde genetik diyor annem ailede neredeyse herkesde var diyor biraz rahatlıyorum sonra yine aynı korku döngüsü (ya bişey varsa) tarifsiz bir korku endişe kaplıyor sanki Kendimi 10 ton hissediyorum. Yorgunluk halsizlik haddi hesabı yok. Bunları düşğnce şeklimi anlatabilmek için yazıyorum. Psikiyatri tarafını dene diyenleriniz olacak sağlıkçı olarak bunu tabiki yaptım antidepresan değil ihtiyacım olan terapiymiş onun da fiyatları ortada ve maalesef hiç karşılayacak gücüm yok. Bu çıkmazdan kurtulmayı en çok ben istiyorum. Ama bazı yerlerde elim kolum bağlı öylece kalıyorum. Yaşamaya devam etmeye çalışıyorum. Büyük bir külfet gelsede bazen. Kendim için bir şeyler yapmak kendime yardım etmek istiyorum ama nereden başlamalıyım bilmyorum. Her şeyden önce bbir şeyim var gibi hissediyorum. Aama bunu öğrenmek için adım atmaya deli gibi korkuyorum.sonra geçsebbile tekrarlıyor? Yazacaklarınız için şimdiden teşekkür ederim. (Tek ricam ltfen) şunlar hariç herşeye açığım kötüyü çağırıyorsun kötğ enerji vs çağırıırsan olur cümleleri beni çok daha beter yapıp korkutuyor. En son ihtiyacım olan şey. Saolun okuduğunuz için
Yaşadığınız durum kaygı bozukluğu.Mesleğiniz icabı gördüğünüz vakaalarda kaygınız artıp,anksiyete yaşamanızı tetikliyor.Hayatınızı çok etkileyen başa çıkmakta zorlandığınız durumlarda doktorunuzun takibiyle antideprasan kullanmanız ve beraberinde psikoterapi almanız iyi gelecektir.
Devlet hastanelerinde randevu bulmak zor olsa da,bu hizmete ayıracak bütçeniz yoksa,en iyisi yine oralara baş vurmak.
Beraberinde düşünce ve duygularınızı doğru yönetebilmek adına,bu konularla ilgili yayınları takip edip,tavsiyeleri uygulamaya çalışmalısınız.
Kendinize en çok yine siz yardımcı olacaksınız.İsteyin ve yapın.
 
Merhaba. Paylaşmak nasıl hissettirecek bilmiyorum ama yaşadığım şeylerden bahsedip aynı şeyleri yaşayanlar varsa yada atlatanlar belki tavsiye öneri almak için iyi olur diye düşünüyorum. Çünkü artık çok köşeye sıkışmış hissediyorum. Ben 23 yaşındayım üniversite öğrencisiyim. Başlıktan daha anlaşıldığı gibi hayatımı her konuda etkileyen bir hastalık korkusu sorunum var. Nerdeyse son 7 aydır artık hayatımı mahvetti. Kendimi bildim bileli vardı üniversite sınavına çalıştığım zamanlar daha sıklaştı şuna üniversite son sınıf öğrencisiyim ve hemşirelik okuyorum. Başlatan şey bölümüm değil ama kötüleşmesinde etkisi çok oluyor. Mesleğimi çok seviyorum ama bu durum mesleğine karşı hevesi de alıp götürüyor. Neler yaşadığıma gelecek olursam kaygı anksiyete duygusunu bilenler beni çok iyi anlar. Artık vücudumu ne kadar dinliyorsam düşünmediğim düşünüp de kaygılanmadığım hastalık kalmamıştır galiba. Üniversite den önce google da arardım bunu çok yapmıyorum artık ama aramama gerek yok ki çoğu hastalığı tanısını belirtisini mesleğimden dolayı biliyorum. Hatta bizzat o hastalarla ilgileniyorum. Gün içinde milyon kez kendime tanı koyup ruh halimi ona büründürüyorum. Düşünüyorum sebebi ölüm korkusu mu hasta olmak özellikle kötü hastalıklar bundan kat kat daha çok korkutuyor. Hastaneye gidiyor muyum şüphelendiğim şey için başkarda evet hep gittim en son 6 ay önce detaylı bir kan ultrasın vs kontrolü yaptırdım 4 ay önce de meme ağrısı için gitmiştim teniz dediler bişet çıkamdı. İlk zamanlar o ataklar geçti iyiydim şimdi tekrar aynı şeyleri hissediyorum. En büyük fark doktora şuan gitmeye korkuyorum. Baktırdığım şeyler için aynı endişeler başladı kendimi telkin edip daha şu kadar zaman önce baktırdın diyorum sonra üzerinden çok zaman geçti ya bişey varsa diyorum. Bazen minik de olsa başediyorum bazense hiç başedemiyorum. Çok halsiz mutsuz hissediyorum. Hastalıklı görünüyorum diye aynaya bilr bakmak istemiyorum. Banyo yaomak bile korkutuyor. Kendimi sürekli istemsizce yokluyorum. Belki stresten göbek yaptım o bile sanki bana karnım sıvı toplamış kötü bir şey var gibi geliyor.vücudumun heer yerini yokladığım için birmsürğ beze hissediyorum bizde genetik diyor annem ailede neredeyse herkesde var diyor biraz rahatlıyorum sonra yine aynı korku döngüsü (ya bişey varsa) tarifsiz bir korku endişe kaplıyor sanki Kendimi 10 ton hissediyorum. Yorgunluk halsizlik haddi hesabı yok. Bunları düşğnce şeklimi anlatabilmek için yazıyorum. Psikiyatri tarafını dene diyenleriniz olacak sağlıkçı olarak bunu tabiki yaptım antidepresan değil ihtiyacım olan terapiymiş onun da fiyatları ortada ve maalesef hiç karşılayacak gücüm yok. Bu çıkmazdan kurtulmayı en çok ben istiyorum. Ama bazı yerlerde elim kolum bağlı öylece kalıyorum. Yaşamaya devam etmeye çalışıyorum. Büyük bir külfet gelsede bazen. Kendim için bir şeyler yapmak kendime yardım etmek istiyorum ama nereden başlamalıyım bilmyorum. Her şeyden önce bbir şeyim var gibi hissediyorum. Aama bunu öğrenmek için adım atmaya deli gibi korkuyorum.sonra geçsebbile tekrarlıyor? Yazacaklarınız için şimdiden teşekkür ederim. (Tek ricam ltfen) şunlar hariç herşeye açığım kötüyü çağırıyorsun kötğ enerji vs çağırıırsan olur cümleleri beni çok daha beter yapıp korkutuyor. En son ihtiyacım olan şey. Saolun okuduğunuz için
Sizi çok iyi anlıyorum. Benzer şeyleri yaşadım. Bende sürekli nabız atışlarımı sayıyordum. Öğrenciyim sizin gibi sadece meslek farkli. Hastaneye bir hasta geliyor. Ve bazen şikayet ettiği şeylerle ozdeslestiriyorum şikayetlerimi. Tanı üzerine Tanı koyuyorum. Biraz başım dönse tansiyon şeker ne varsa ölcüyordum. Bu anksiyeteler hayatimi cehenneme çeviriyor ama bir yol buldum. Böyle davranmam da bir hastalık bunu kabul ettim. Başım döndüğünde oralı olmuyorum aylık testlerimj ertelesem de umursamıyorum. Zor oluyor ama yani olacak olanda oluyor. Benim görevim vücuduma iyi bakmak. Sporumu yapiyorum, saglikli kalmaya çalışıyorum. Anksiyeteniz çok fazla ve bu konuda beyninizi o an başka şeylere yönlendirmeyi öğrenmeniz gerek. Evet zor biliyorum ama imkansız değil. Birazdan dışarı çıkacağım araba carpmayacagi ne malum, kazara birseyler olabilir. Sadece yaşadığınız şeylerin üzerine gidin ve sağlığınızı geri kazanın. Siz ne yaparsanız yapın hayatta hicbirseye garanti veremezsiniz. Bunu iyice idrak ettikten sonra hayatını normale dönecek.
 
Ben de 24 yaşında bir hastalık hastasıyım üstelik şu sıralar da maalesef atak dönemindeyim ve emin ol yalnız değilsin. Vücudumu görür de bir şeye kafamı takarım diye duşa girmekten, bedenime dokunmaktan korkacak kadar takıntılı hale gelmek nedir çok iyi bilirim. Uykusuzluk, iştahsızlık, ağlama nöbetleri, kafamda yarattığım o korkunç senaryolar.. diğer yandan ya senaryo değilse ya gerçekse endişeleri.. 2022 benim için anksiyete yılı oldu. Ocaktan beri girdiğim anksiyete ataklarını gittiğim doktorları şuraya yazsam destan olur. Son tam kan sayımımın üstünden bir ay bile geçmedi ama ben yine tatmin olmadım. Rabbim beterinden korusun diyip kendimi telkin etmeye çalışıyorum ama hep aynı döngüdeyim. Terapi alacak gücüm kesinlikle yok. Nasıl geçecek bilmiyorum.
Anlıyorum. Bir süre sonra hangi şeyin tetiklediğini anlamadığım şekilde o ataklar tekrar tekrar oluyor bende de.
 
Yaşadığınız durum kaygı bozukluğu.Mesleğiniz icabı gördüğünüz vakaalarda kaygınız artıp,anksiyete yaşamanızı tetikliyor.Hayatınızı çok etkileyen başa çıkmakta zorlandığınız durumlarda doktorunuzun takibiyle antideprasan kullanmanız ve beraberinde psikoterapi almanız iyi gelecektir.
Devlet hastanelerinde randevu bulmak zor olsa da,bu hizmete ayıracak bütçeniz yoksa,en iyisi yine oralara baş vurmak.
Beraberinde düşünce ve duygularınızı doğru yönetebilmek adına,bu konularla ilgili yayınları takip edip,tavsiyeleri uygulamaya çalışmalısınız.
Kendinize en çok yine siz yardımcı olacaksınız.İsteyin ve yapın.
Haklısınız istemek çok önemli.gerçekten kendim için bir şeyler yapmak istiyorum Ben galiba biraz destek de arıyorum bunun yanında. Çevremdeki insanlara da destek almak için bu durumu anlatmak istesem anlaşılmadığımı düşünüyorum. Usandırıyorum belkide. O yüzden burda paylaşma ihtiyacı hissettim. Teşekkür ederim yorumun için ❣️
 
Sizi çok iyi anlıyorum. Benzer şeyleri yaşadım. Bende sürekli nabız atışlarımı sayıyordum. Öğrenciyim sizin gibi sadece meslek farkli. Hastaneye bir hasta geliyor. Ve bazen şikayet ettiği şeylerle ozdeslestiriyorum şikayetlerimi. Tanı üzerine Tanı koyuyorum. Biraz başım dönse tansiyon şeker ne varsa ölcüyordum. Bu anksiyeteler hayatimi cehenneme çeviriyor ama bir yol buldum. Böyle davranmam da bir hastalık bunu kabul ettim. Başım döndüğünde oralı olmuyorum aylık testlerimj ertelesem de umursamıyorum. Zor oluyor ama yani olacak olanda oluyor. Benim görevim vücuduma iyi bakmak. Sporumu yapiyorum, saglikli kalmaya çalışıyorum. Anksiyeteniz çok fazla ve bu konuda beyninizi o an başka şeylere yönlendirmeyi öğrenmeniz gerek. Evet zor biliyorum ama imkansız değil. Birazdan dışarı çıkacağım araba carpmayacagi ne malum, kazara birseyler olabilir. Sadece yaşadığınız şeylerin üzerine gidin ve sağlığınızı geri kazanın. Siz ne yaparsanız yapın hayatta hicbirseye garanti veremezsiniz. Bunu iyice idrak ettikten sonra hayatını normale dönecek.
Düşününce bu telkinleri kendime yapıyorum bazen. Bazen kaygı ve atak daha kuvvetli oluyor şuan olduğum gibi. Bu durumlarda çıkamıyorum işin içinden belirti umursamamak o kadar güç oluyor ki yorgun düşüp uyuyorum.
 
Düşününce bu telkinleri kendime yapıyorum bazen. Bazen kaygı ve atak daha kuvvetli oluyor şuan olduğum gibi. Bu durumlarda çıkamıyorum işin içinden belirti umursamamak o kadar güç oluyor ki yorgun düşüp uyuyorum.
Iste bu da düşüncelerinizin gücü. Bilmiyorum hasta psikolojisi dersi var mi Turkiye'de bize o derste hocamız düşünceyle ölümü düşünerek intihar bile edebilirsiniz demişti. Kendimize iyi davranmaliyiz. Hiç hasta olmadan hasta olmuşuz gibi davranmak çok ağır bir duygu. Size iyi gelen birseyler bulup tılsım gibi yaninizda taşıyın. Anksiyetenizde kaygilandiginizda sizi iyi şeyler düşünmeye sevk etmeyi hatirlatsin. Bir arkadasim stilimi degistirmemi önermişti ve bence bu da hayatımı etkiledi. Kıyafet olur sac olur sanki baştan yeni bir hayata başlıyorsunuz hissi olabilir. Basaracaksiniz
 
Iste bu da düşüncelerinizin gücü. Bilmiyorum hasta psikolojisi dersi var mi Turkiye'de bize o derste hocamız düşünceyle ölümü düşünerek intihar bile edebilirsiniz demişti. Kendimize iyi davranmaliyiz. Hiç hasta olmadan hasta olmuşuz gibi davranmak çok ağır bir duygu. Size iyi gelen birseyler bulup tılsım gibi yaninizda taşıyın. Anksiyetenizde kaygilandiginizda sizi iyi şeyler düşünmeye sevk etmeyi hatirlatsin. Bir arkadasim stilimi degistirmemi önermişti ve bence bu da hayatımı etkiledi. Kıyafet olur sac olur sanki baştan yeni bir hayata başlıyorsunuz hissi olabilir. Basaracaksiniz
Mesela benim için spor yapıp şekle girmek hayatta kendimde en sevdiğim şeydi bunu denemek istiyorum maalesef hayatımın her alanına o kadar yayılmış ki kilo vermek bilr beni ürkütüyor sporun yorgunluğu bile kötü hissettirir diye spor yapıp o hamlamayı çekmekten geri duruyorum ne kadar sağlıklı olsa bile bu konuda mantıklı düşünüp adım atamıyorum bu kaygı yüzünden. İşte böyle sevdiğim şeyleri yapmayı bile etkiliyor. Hayatımın her alanında Aşmam lazım biliyorum. İnşallah başarmayı iyi hissetmeyi çok istiyorum.
 
Aha bu Ben. Az önce bir konu açtım buraya bakın. Dışarıdan okuyunca komik duruyor ama 😄 bende hiv var mı acaba diye baştan sona tüm belirtileri okudum. Ve kendimi bi süre sonra ona inandirdim. Yemin ederim 10 ton hissediyorum başım felaket ağrıyor. Ama size bisey diyim mi. Dünyada milyonlarca sağlıklı insan yaşıyor. Kötü hastalıklara yakalanan sayı daha az. Bu oran bile sizin hasta olma ihtimalinizin daha az olduğu, sağlıklı olma ihtimalizin daha çok oldugunu gösterir.
Sizden ricam benim konuma da bakıp cevap atar mısınız biliyorsanız. Ya da özelden de yazabilirsiniz. Madem saglikcisiniz😊
 
Okullarda psikolojik destek veriliyor hatta sizin üniversite hastaneniz de vardır. Mediko varsa orada psikolog ve/veya psikiyatrist vardır. Hiç kendi kendinize çabalamakla vakit kaybetmeyin. Son sene iyice strese gireceksiniz, daha beter artar. Yandan yemişinin uzaktan akrabası bende de vardı. Hala destek almadım ama yok. Gittikçe ilerliyor vesveselerim. Gitmem yakındır.
 
Okullarda psikolojik destek veriliyor hatta sizin üniversite hastaneniz de vardır. Mediko varsa orada psikolog ve/veya psikiyatrist vardır. Hiç kendi kendinize çabalamakla vakit kaybetmeyin. Son sene iyice strese gireceksiniz, daha beter artar. Yandan yemişinin uzaktan akrabası bende de vardı. Hala destek almadım ama yok. Gittikçe ilerliyor vesveselerim. Gitmem yakındır.
Okuduğum okulda bunu bilmiyorum ama araştırıcağım
 
Okullarda psikolojik destek veriliyor hatta sizin üniversite hastaneniz de vardır. Mediko varsa orada psikolog ve/veya psikiyatrist vardır. Hiç kendi kendinize çabalamakla vakit kaybetmeyin. Son sene iyice strese gireceksiniz, daha beter artar. Yandan yemişinin uzaktan akrabası bende de vardı. Hala destek almadım ama yok. Gittikçe ilerliyor vesveselerim. Gitmem yakındır.
Okuduğum okulda bunu bilmiyorum ama araştırıcam
 
aynılarını yaşadım, bir dünya tahliller o poliklinikten bu polikliniğe koşmalar uykusuz geceler delirmenin eşiğindeydim bütün tahlillerden çıkan tek sonuç boyun düzleşmesiydi bi de komik tarafı :KK70: ben bir süre sonra artık psikiyatride aldım soluğu dedim böyle böyle ölüyorum yardım 10 mgdan başlayıp 60 mg çıkardığı ilaç ve destekleyici yan ilaçlar beni yeniden doğmuş gibi yaptı hiçbir kaygım kalmadı ama bırakmadan kullanmam söylendi ve ben yaklaşık 2 yıllık bir ilaç tedavisi gördüm. Hiçbir şeyim kalmadı...
 
Mesela benim için spor yapıp şekle girmek hayatta kendimde en sevdiğim şeydi bunu denemek istiyorum maalesef hayatımın her alanına o kadar yayılmış ki kilo vermek bilr beni ürkütüyor sporun yorgunluğu bile kötü hissettirir diye spor yapıp o hamlamayı çekmekten geri duruyorum ne kadar sağlıklı olsa bile bu konuda mantıklı düşünüp adım atamıyorum bu kaygı yüzünden. İşte böyle sevdiğim şeyleri yapmayı bile etkiliyor. Hayatımın her alanında Aşmam lazım biliyorum. İnşallah başarmayı iyi hissetmeyi çok istiyorum.
Tüm bunlar olurken vucudunuzda yan etki olarak bir şeyler oluyor mu? Benım vucut ısım yükseliyor halsizleşiyorum:KK43: cok zor..
 
Ya ben sunu anlamiyorum hasta olmadiginizi hordukce hepsinin kafanizda kurdugunuz sacmaliklar oldugunu idrak edemiyomusunuz sonucta hasta degilsiniz tahliller temiz cikiyor ee niye ozaman hala ayni korku? İlac kullanin bence siz terapiye ihtiyaciniz olduğunu kim soyledi
 
X