Ben bazı yorumları anlamadım.. neye dayanarak mihriban'ın ailesi kızın evinden çıkmıyor diyorsunuz arkadaşlar inanın anlamadım.. bu kavgalar esnasında abiden su istemek saçma mı? kusura bakmayın ama bu kadar olaydan sonra o adamdan su istemek saçmalamanın alası olurdu. hem sana sahip çıkmayacak hem de böyle horoz gibi kabaracak. biraz mantıklı olun arkadaşlar yaa yapmayın!!! kaçırdığım bir yer varsa mihriban'ın ailesinin evin içine ''çok'' girdiğini gösteren lütfen aydınlatın beni. ama yaşanan olaylar sonrası abinin babanın gelmesini ve adamla konusmasını diyorsanız bundan doğal ne olabilir ki diyorum. sahipsiz mi o kız orada, tabii ki gelecekler, tabii ki kollayacaklar. tersini düşünemiyorum bile.
hep derim insanlarda azıcık merhamet olmalı diye. bu adam kininden öfkesindin, kuyrugunu dik tutma derdinden bebeğini bile görmüyor. nedeni de merhametsizlik başka bir şey değil!
Ben su olayında haklı olduğu bu durumdaki adamdan su istenmeyeceğini hatta benim bile istemeyeceğimi söyledim.
Ama mihriban kendi ailesini istemeyerek ya da isteyerek olaylara dahil ediyor ve ailesi iyi niyetinden damadı alttan alıyor ki hiç tasvip etmiyorum belirttimde.
Kizlar hepinizin yazdiklarini tavsiyelerini okuyorum.
Is yerindeyim. Cok zamn ayiramiyorim.
Simdi abimle konustum.
Abim asagda selam verdiginde selamini bile almamis. Ben de duymadim ama aldi zannettim. Sonradan htirladimndiger konusmalari netti. O kismi anlayamadim.
Yer yuzunde yalan soylemeyen biri deseler ilk abim aklima gelir.
Allah in selamini almadan abimi savmis.
Of inanin bu adam evliligi saygiyi mantigi bilmiyor.
Babam yine diyoki abimle ben ciktiktan sonra sakinlemis. Haklisiniz demis.
Benden dondurna ister alir gelirim demis. Hayatimizda 1 kere oldu bu.
Babam da hep yapti zannetmis o konusunca.
Lafla peynir gemisi yurumuyor.
Bununla ben degil yanyana olmak gittigi sokaktan gecmem artik. O kadar buz gibiyim.
Dugun bitsin diyorum. Bi sakinleselimndiyirum ama sakinlestirmiyo.
Her soyledigi yanan alevi yayip harlamak.
Beynim uyusuyor. Izin alip eve gidesim var. Ne yapsam bilemedim
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Hhaklısın arkadaşım,onu işlemesi gerektiğine,sabretmesi ve kendinin çabasıyla kocasının değişeceğine katılıyorum
ben öyle yaptım yukarda anlattım yaşadıklarımı,
sadece şuna katılmıyorum
aile resi gibi hissetirme konusunda aynı şeyi düşünmüyorum
zaten mihribanbalık arkadaşım ona fazla yüz vermiş,
anneme gidebilirmiyim demiş, bu normal ama adam gittiğini sorun yapınca defalarca kullanmış şu sözleri,
ben senden izin aldım, sen git demiştin vs diye fazlasıyla adamın egosunu tavan yaptırmış
adam kadını köle gibi görmeye başlayıp, onun izin alıp gidebilirmiyim demesinden, kadının izin isterken kıvranmasından zevk alır hale gelmiş
bence o adam erkeklik taslıyor
kişiliği oturmayan bir erkek olduğu için, egosunun okşandığını hissediyor
evet mücadele et
ama senin de onun da ortak düşüncesiyle
aile konusunda da eşit şartlarda yaşamanız gerektiğini bilsin
sen yapmazsan bende yapmam demeli
yada en azından ben senin için 2 fedakarlık yaparsam sen 1 yap demeli
mihriban canım çok iyi tart düşün
arkadaşların da dediği gibi ailem girmedi evin içine diyosun da baya baya girmişler
sen onlardan kopamamışsın onlar da senden
adam da bayağı hırslanmış
eşin çok suçlu seni hamile halinle üzdüğü, inatlaştığı için
ama sen de suçlusun hem tırmalayıp ilk şiddeti başlattığın için
hem de ailene çok bağlılığını belli ettiğin için k.bakma
çok fevri davranma acele etme herşeyin hayırlısı canım
Esinizde suclu sizde... Esinizin en büyük hatasi, siz hamileken bukadar olay cikartmasi ve evi terk etmesi, ama demekki tak etmis adama... Isin icinde degiliz ,tek sizin anlattiklarinizi biliyoruz ama sunu anladimki siz zaten esinizden sogumusunuz ve isi yokusa sürüyorsunuz... Bence bastan hayal ettiginiz gibi olmamis hicbirsey, esinizin karakterinide kabullenememisiniz ve buyüzdende sogudukca sogumusunuz, simdi esiniz adim atsada siz ayriligi kafaya koymussunuz... Aileniz gelmis olmasada cok sokmussunuz evliliginiz icine... Söyle böyle diyeceginize,gercekten kararliysaniz kestirip atacaksiniz, ama siz "benim icin bitti"desenizde aklinizda kesin bi sebep ariyorsunuz ve farkindasinizki bulamiyorsunuz o yüzdende uzuyor.... Yani bitti diyorsunuz ama aslinda sizin icinde bitmis degil,bunun farkida degilsiniz ve hamile oldugunuz icinde hormonlar tavan yapmis iyice afallamissiniz... Esinize ve kendinize zaman taniyin... Ailelerin yani ücüncü kisilerin konusmasini birakin siz evlisiniz iyisiyle kötüsüyle siz aranizda halletmeniz lazim.... Su olayida farkinda degilsiniz ama cok yanlis olmus, siz öyle düsünmesenizde ona inat yapar gibi olmus, kimi arkadaslarinda dedigi gibi cesmeden doldurup kaynatip icebilirdniz, o saatte ne gerek vardi abiye babaya, esiniz evde olmasaydi eminim ailenizi o saatte yormazdiniz böyle bisey icin ama o evdeyken bi nevi ona göstermek icin,bak ailem bana kosuyor gibi bi durum olmus... Yuva kurmakta bozmakta kolay bence, ama eger gercekten huzur istiyorsaniz fevri davranmayin, herseyi detayli düsünüp karar verin, artilari eksikeri bi tartin, yanliz tabiiki cocuk büyute bilirsiniz, belkide daha mutlu olur ama sizin sebepleriniz bana biraz basit geldi,en azindan en son olanlar, esinizin tatafindanda düsünmek ,onun neler hissettigini bilmek, neden aileye böyle tavirli, cözmek lazim...ama bunu siz ikiniz konusarak cözebilirsiniz, sonu ayrilikmi olur barismakmi o bilinmez ama bu sekildede cözülmez...saygilar
Sunu eklemeden gecemiycem, normalde tokat yani siddet basli basina bitirme sebebidir, ama tokat vardir, tokat vardir, bilmem anlata bildimmi, ve siz tokattan sonra ayrilik karari almamissiniz devam etmissiniz simdiki bitirme sebeniz o yüzdende tuaf geliyor, ha bi gram sevgim kalmadi bitti artik derseniz hemen kestirip atin ama kurtara bileceginze biraz olsun inaniyorsaniz, evladinizin anne babayla büyüme sansini elinden almayin derim....hernekadar mükemmel ve sevgiyle yetistirseniz bile icinde bi ekslik hep kalacaktir, vurdum duymaz akillanmaz bi adam icin degmez evet ama bence esinizi anlaya bilirseniz cözebilirsiniz, bunuda konusarak aklindan gecenleri dile dökmesini saglayarak ve sonrada bi ortak yol bularak hallede bilirsiniz, inatlasarak karsi tepkiler vererek degil...
ben yukarıdaki kısma gerçekten katılmıyorum. hamile karısını yedi gün bırakıp giden bir adama karsı niye bu kadar sorumluluk duyulmalı ki? mihriban zaten demiş bu iş bitti diye. adam utanmıyor ama bunu karım bana inat yapıyor diye düşünüyorsa bence onda ayıp var. ayrıca madem benim soyadımı tasıosun diyor böyle kabarıyor, gidip alacak o suyu. ondan sonrası tamam. kendi çocugunuzu düşünün bu durumda.. siz nasıl tepki veriridiniz, kızınız hamile, buna ragmen tokat yemiş, hatta bırakılıp gidilmiş.. yani çok uç bir noktada bence durum. ben ailesi olsam ben de bu sekilde davranabilirdim. bu kız ağaç kavugundan çıkmadıki. yani dediğim gibi kopma noktasında zaten. aileler bu noktada girmez de araya ne zaman girerler?
Bakin ben suc konusahibinde demiyorum, hamileyken ona bunlari yasarm esi dahada suclu, ama iki taraftada var!!! Ben niye böyle bisey yazdim, cünkü bitti desede konusahibi icin daha bitmemis evliligi, yoksa kestirip atardi cünkü birda yazma tarzi cok güclü ve kararli gibi ama aslinda bence öyle olmak istiyor ama hala gel gitler yasiyor ve kurtarabiöcegine esinin ve kendisinin degisip üstesinden gelebilcegine inaniyorsa ozaman sakin kafayla ikisi halledip karar vermeleri lazim... Tabiiki bi duruma gelinmisken ailesinin yaninda olmasi ve destek olmasi cok önemli ve dogru yanlis ikili arasinda gecemesi gereken konusmalar ücüncü sahislar tarafinda yapilmamasi lazim, ben böyle düsünüyorum... Tokat olayina gelince bence o an bitirmesi gerekirdi zaten ama onuda anlatmis ve esinizi gaza getiren kendisi olmus tirnaklamak ilk tokadi atmak gibi, tabi bu esini hakli cikartmaz ama hep ese yüklenilmis yani genel anlamda Kadinlar melekte adamlar seytanmi? Demek istedigim tokat vardir tokat cardir, adam vardir adam vardir... Eger esinin degise bilecegine inaniyorsa ki bence hem konusahibin umudu var hemde esi düzelmeye egilimli ozaman bi sana tanisin, en azindan biraz zamana viraksinlar ve birbirleriyle konussunlar, biteceksede kendi aralarinda bitirsinler... Su olayida söyle yanlis, esinin dediklerinim hicbirine katilmiyorum biraz sacmalamis hatta baya sacmalamis, haklisiniz 7 gündür nerdeydi, ama eminim esi evde olmasaydi son 7 gün gibi o saatte abisini babasini arayip su istemezdi baska cözüm bulurdu en basiti kaynatip icerdi, anlata biliyormuyum ortalik gerginkem dahada büyütmek tek konu sahibi icin zarar...
Arkadaşım ben cidden cok merak ettiğim için soruyorum yukarıda da yazdım ama bi cvp alamadım. Mihriban'ın ailesini çok içeri soktugunu yazmıssınız ya nerede sokmuş cidden anlayamıyorum. Yani son durumu söylüyorsanız eğer bana cok normal geliyor, iş bu duruma geldikten sonra anne baba zaten haberdar edilir. eğer olumlu ya da olumsuz katkıları varsa yapsınlar çözsünler diye. ve gördüğüm kadarıyla baba falan gayet makul yaklaşmış.. bunun dısında mihriban dior ki evlendim annem 3 kere kapıdan girip yemek verebildi. yani bunları duyunca ben diyorum ki bu kadar işin içinde olan anne bana bu şekilde çekinmez. beni bir aydınlatın lütfen
ailemle konuştum.
eşim yapıcı olsaydı. onunla konuştum yazardım buraya.
babam sabah aramış. "oğlum nerdesin" diye. evdeymiş. "gel kahvaltı yapalım" demiş. "saat 12de işte olucam" demiş. babam "tamam" demiş.
zaten bu cevap beni hiç şaşırtmadı.
neyse. kp ile babam saat5 te görüşecekmiş.
görüşse ne olacak bilmiyorum. kp zaten oğluna karşı etkisiz.
annem babam çocuğum için şans ver diyor. abim de adam olmazsa olmaz diyor.
size 10 mayıstan sonraki aşamayı anlataym arkadaşlar kısaca sonra diyinki şans ver bu adama.
10 mayıs: yine bir sebeple kavgalı küsüz. bebeğin cinsiyetini öğrenmişiz. benim yüzüm gülüyor. oğlumu gördüm çok sağlıklı diye. bizimki yine sus pus. konuşmuyor.
10 mayıs akşamı: içimden diyorum ki huzursuz hamilelik geçimiyeyim. yapıcı olayım. onunla konuşmaya çalışıyroum. "benim diyor konuşçak bişeyim yok". ben de "böyle mi devam edicez" diyorum. "evet" diyor. ben zor hal naz niyaz özürler barışıyoruz. seni seviyorum diyorum. bu yine nazlı. yatıyor yine tripli.
bir kaç gün geçiyor. yumuşuyor.
bana bir gece yarısı yatarken. annemi arayacaksın her gün diyor. haftada bir arıyorum diyorum. hayır diyo annenle 10 kere konuşuyorsan benimkiyle de 1 kere konuşacaksın. ama diyorum arayayım da bişey derim alıngan. olabilir diyor.
benim kafama yatmıyor. yine küsüyor.
ben yine tamam diyorum barışalım arıycam.
sonra annesine gidiyoruz, hasta hasta görümceme gidiyorum. hastayım yataıyım demeye inanın "gelin tribi" demesinler diyip susup gidiyorum.
o günden sonra 3 gün rapor alıp evde yatıyorum.
eşimde hasta. annem yakınımda. gelemiyor. niye eşim evde. aslında niyeti bi kase çorba getirmek bize bakmak. annelik duygusunu şimdi anlıyorum. eşime diyorumki annem gelsin çorba getirsin. "yaaaa bırak" diyor.
kendi kalkıyor. Allah var. kahvaltı hazırlıyor bana.
ama annemin aklı bende biliyorum yine bişey demiyorum.
sonra iyileşiyorum. kayınvalideme gidiyoruz. dönüşte ertesi günü eğitimi var. sabahtan akşama kadar. ben de abimlerle kahvaltı yapıcam. "benden diyor izin alacaksın" önce anlayamıyorum. yanlış bişey yapmıyorum ki "olsun soracaksın yine de". benim hatam sadece "yarın sen eğitimdeyken ben abimlerle kahvaltı yaparım" demem.
yine tamam diyorum.
ve işte geçen hafta çarşamba günü. izin alıp anneme gidiyorum. o yolda. bana aşkım canım gidebilirsin diyor. gidiyorum. sonra gelmiş mi diye arıyorum. eve gelmiş. amcamları eve bırakabilir misin diyorum. önce isteksiz oluyor. sonra tamam diyor.
götürüyoruz. dönüşte zahmet oldu diyorum. çünkü canı sıkkın belli.
başlıyor ben şöför müyüm? ben izin versem de sen gitmiyceksin. diye arabayı çınlatıyor. ben sadece "izin aldım ya" diye bağıyorum.
bi tokat vuruyor. elim karnımda çocuğum korkmasın diye. saçımı çekip "a.q" diyor (ne anlama geldiğini bilirsiniz) "babanın evine bırakıyorum" seni diyor. ben ağlamaktan konuşamıyorum.
zor hal babama söyle beni neden bıraktığını diyorum.
bu mahalleye geliyor.
vazgeçip evin önüne çekiyor arabayı. babamla annemi arayıp gelin diyorum. korkuyorum.
geliyolar.
bizimki evi terketcek ya bavulu toplamış hemen babam annem durduruyor. ben de duruyorum.
sonrası malum.
ertesi günü düşünüp bu işin olmayacağını anlıyorum.
ve tek dediğim şey "ben sadece bana saygı duyulsun özgür olmak istiyorum ama bu şart sana uymaz" diyorum.
uymuyor da.
akşamda dolabında sadece bi kaç giymediği gömlek çorap bırakıp tüm bavulu toplayıp gidiyor..
sonrası burdayım işte.
ben daha ne kadar toplıyayım. ne kadar uğraşayım?
bana dün akşam diyor ki çarşamba günü annemlere bebeğin fotoğrafını göndermişsin nispet yapar gibi.
dedim niye nispet yapıyım. tek fikrim onların torunları. görmek ister dedim. onlarla benim husumetim yok ki.
annesi babası çırpınıyormuş barışmamız için.
annesi bi kere beni aramadı.
babası için bişey demiycem.
çok kısa bişey anlatayım:
annesi bi kere bize geldi kaldı. "annecim dedim burası senin oğlunun evi. istediğin zaman atla gel. hiç çekinme"
bunu demem olay oldu.
eşim diyorki niye öyle söyledin. o laftan alınır.
niye dedim
çünkü zaten gelirmiş. böyle dersem alınırmış.
%100 artniyetsiz yaklaşsanız bile. sürekli yapıcı olsanız bile. sonucu bu oluyor.
Allah aşkına benim hatam ne olmuş?
şiddeti başlatmam?(ki durup dururken onun gibi hiç vurmadım) anneme izinle bile gitmem? ailemi bana gelmemesi? annesine her zaman gelebilirsin demem? annesini her gün aramaya çalışmam? he bunun yanında aileme tokat yiyince ya da eşimde dün akşamki gibi yine korkunca gelin demem?
daha napim.
babam gergin. annem üzgün. ben suçlu. eyvallah. bi hasta parmak var. ne yaptıysam olmuyor. hala bana ailem yine de şans ver diyor.
anneme tek bir şey sorucam dedim. uykusuz gecelere hazırmısın anne? yine her gece kızım acaba mutsuz mu diye uyumaya? ben de anneyim artık dedim. seni ağlattı. benim zaten canımı yaktı. babamı da ağlattı. sıra abim de herhalde. o da evlenecek. ağlamasın dedim.
kızlar bana bebeğin için düşün diyorsunuz. zaten onun iyiliği için çırpınıyorum.
inanın dün bu olaylar olacağını bilsem suyu kazanda kaynatıp içerdim. bi kere su kaynatıp su içeceğim aklıma gelmedi. 2 bu olayların olacağı.
ama iyi oldu. onu tartışırken hiç babam görmemişti. şimdi nasıl biri olduğunu daha net gördüler.
sınavın çok zor canımailemle konuştum.
eşim yapıcı olsaydı. onunla konuştum yazardım buraya.
babam sabah aramış. "oğlum nerdesin" diye. evdeymiş. "gel kahvaltı yapalım" demiş. "saat 12de işte olucam" demiş. babam "tamam" demiş.
zaten bu cevap beni hiç şaşırtmadı.
neyse. kp ile babam saat5 te görüşecekmiş.
görüşse ne olacak bilmiyorum. kp zaten oğluna karşı etkisiz.
annem babam çocuğum için şans ver diyor. abim de adam olmazsa olmaz diyor.
size 10 mayıstan sonraki aşamayı anlataym arkadaşlar kısaca sonra diyinki şans ver bu adama.
10 mayıs: yine bir sebeple kavgalı küsüz. bebeğin cinsiyetini öğrenmişiz. benim yüzüm gülüyor. oğlumu gördüm çok sağlıklı diye. bizimki yine sus pus. konuşmuyor.
10 mayıs akşamı: içimden diyorum ki huzursuz hamilelik geçimiyeyim. yapıcı olayım. onunla konuşmaya çalışıyroum. "benim diyor konuşçak bişeyim yok". ben de "böyle mi devam edicez" diyorum. "evet" diyor. ben zor hal naz niyaz özürler barışıyoruz. seni seviyorum diyorum. bu yine nazlı. yatıyor yine tripli.
bir kaç gün geçiyor. yumuşuyor.
bana bir gece yarısı yatarken. annemi arayacaksın her gün diyor. haftada bir arıyorum diyorum. hayır diyo annenle 10 kere konuşuyorsan benimkiyle de 1 kere konuşacaksın. ama diyorum arayayım da bişey derim alıngan. olabilir diyor.
benim kafama yatmıyor. yine küsüyor.
ben yine tamam diyorum barışalım arıycam.
sonra annesine gidiyoruz, hasta hasta görümceme gidiyorum. hastayım yataıyım demeye inanın "gelin tribi" demesinler diyip susup gidiyorum.
o günden sonra 3 gün rapor alıp evde yatıyorum.
eşimde hasta. annem yakınımda. gelemiyor. niye eşim evde. aslında niyeti bi kase çorba getirmek bize bakmak. annelik duygusunu şimdi anlıyorum. eşime diyorumki annem gelsin çorba getirsin. "yaaaa bırak" diyor.
kendi kalkıyor. Allah var. kahvaltı hazırlıyor bana.
ama annemin aklı bende biliyorum yine bişey demiyorum.
sonra iyileşiyorum. kayınvalideme gidiyoruz. dönüşte ertesi günü eğitimi var. sabahtan akşama kadar. ben de abimlerle kahvaltı yapıcam. "benden diyor izin alacaksın" önce anlayamıyorum. yanlış bişey yapmıyorum ki "olsun soracaksın yine de". benim hatam sadece "yarın sen eğitimdeyken ben abimlerle kahvaltı yaparım" demem.
yine tamam diyorum.
ve işte geçen hafta çarşamba günü. izin alıp anneme gidiyorum. o yolda. bana aşkım canım gidebilirsin diyor. gidiyorum. sonra gelmiş mi diye arıyorum. eve gelmiş. amcamları eve bırakabilir misin diyorum. önce isteksiz oluyor. sonra tamam diyor.
götürüyoruz. dönüşte zahmet oldu diyorum. çünkü canı sıkkın belli.
başlıyor ben şöför müyüm? ben izin versem de sen gitmiyceksin. diye arabayı çınlatıyor. ben sadece "izin aldım ya" diye bağıyorum.
bi tokat vuruyor. elim karnımda çocuğum korkmasın diye. saçımı çekip "a.q" diyor (ne anlama geldiğini bilirsiniz) "babanın evine bırakıyorum" seni diyor. ben ağlamaktan konuşamıyorum.
zor hal babama söyle beni neden bıraktığını diyorum.
bu mahalleye geliyor.
vazgeçip evin önüne çekiyor arabayı. babamla annemi arayıp gelin diyorum. korkuyorum.
geliyolar.
bizimki evi terketcek ya bavulu toplamış hemen babam annem durduruyor. ben de duruyorum.
sonrası malum.
ertesi günü düşünüp bu işin olmayacağını anlıyorum.
ve tek dediğim şey "ben sadece bana saygı duyulsun özgür olmak istiyorum ama bu şart sana uymaz" diyorum.
uymuyor da.
akşamda dolabında sadece bi kaç giymediği gömlek çorap bırakıp tüm bavulu toplayıp gidiyor..
sonrası burdayım işte.
ben daha ne kadar toplıyayım. ne kadar uğraşayım?
bana dün akşam diyor ki çarşamba günü annemlere bebeğin fotoğrafını göndermişsin nispet yapar gibi.
dedim niye nispet yapıyım. tek fikrim onların torunları. görmek ister dedim. onlarla benim husumetim yok ki.
annesi babası çırpınıyormuş barışmamız için.
annesi bi kere beni aramadı.
babası için bişey demiycem.
çok kısa bişey anlatayım:
annesi bi kere bize geldi kaldı. "annecim dedim burası senin oğlunun evi. istediğin zaman atla gel. hiç çekinme"
bunu demem olay oldu.
eşim diyorki niye öyle söyledin. o laftan alınır.
niye dedim
çünkü zaten gelirmiş. böyle dersem alınırmış.
%100 artniyetsiz yaklaşsanız bile. sürekli yapıcı olsanız bile. sonucu bu oluyor.
Allah aşkına benim hatam ne olmuş?
şiddeti başlatmam?(ki durup dururken onun gibi hiç vurmadım) anneme izinle bile gitmem? ailemi bana gelmemesi? annesine her zaman gelebilirsin demem? annesini her gün aramaya çalışmam? he bunun yanında aileme tokat yiyince ya da eşimde dün akşamki gibi yine korkunca gelin demem?
daha napim.
babam gergin. annem üzgün. ben suçlu. eyvallah. bi hasta parmak var. ne yaptıysam olmuyor. hala bana ailem yine de şans ver diyor.
anneme tek bir şey sorucam dedim. uykusuz gecelere hazırmısın anne? yine her gece kızım acaba mutsuz mu diye uyumaya? ben de anneyim artık dedim. seni ağlattı. benim zaten canımı yaktı. babamı da ağlattı. sıra abim de herhalde. o da evlenecek. ağlamasın dedim.
kızlar bana bebeğin için düşün diyorsunuz. zaten onun iyiliği için çırpınıyorum.
inanın dün bu olaylar olacağını bilsem suyu kazanda kaynatıp içerdim. bi kere su kaynatıp su içeceğim aklıma gelmedi. 2 bu olayların olacağı.
ama iyi oldu. onu tartışırken hiç babam görmemişti. şimdi nasıl biri olduğunu daha net gördüler.