- 13 Ekim 2018
- 3.615
- 4.662
- 83
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Aldırıp aldirmamak sizin kararınız.Merhaba,
5 yıldır evliyim.Severek evlendik ancak bir süre sonra şiddetli tartışmalar yaşadık yine de eşimin ağzından boşanalım lafını hiç duymadım. 2019 yılı Mart ayında eşim görevi için yurt dışına yerleşince tam 18 ay ayrı kaldık. Eşim döndüğünde yaşımız da arttığı için çocuk istemeye başladı ancak salgın hastalıktan çekindiğim için bu sefer de ben tedbirli olmak adına en azından aşının gelmesini beklemek istiyordum.bu esnada hayalim olan bir işe de kabul edilmişken hamile oldugumu öğrendim. Bizim için planlı değildi ama olmuştu. Herşeyden vazgeçmeye hazırdım, hayalim olan işten vazgeçtim, kendimi bebeğin sağlıgı için herşeyi yapmaya hazırşadım çünkü duydugum ilk andan itibaren kendimi anne gibi hissetmeye başlamıştım.ancak tam 2 gün önce eşim çocugu aldırmamı ve benden ayrılmak istediğini söyledi. Yakın zamanda annemle yüzeysel bir fikir uyuşmazlığı tartışması yaşamıştı, sebebi bu olarak gösterdi ve benim onun çocuğunu doğrumamı istemediğini, zaten ortada daha bebek olmadığını bu yüzden nazlanmamamı, şuan hayatında biri olmadıgını ama ona uygun birinden yine çocuk yapabileceğini söyledi. O ana kadar hamilelik sürecim rahat gelmişti ama bunu duyduktan sonra bulantı ve iştahsızlık başladı. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum, yanında kendimi ve bebeğimi güvende hissetmiyorum. Ne olursa oldun bebeğimi doğurmak istiyorum ancak eşimle de daha fazla evli kalmak istemiyorum ki o da benle istemiyor. Ne yapmalıyım, başına benzer şeyler gelen oldu mu? Hamileyken boşanmak nasıl olur? Lütfen akıl verin kızlar eşim benle iletişim kurmuyor, yüzüme bakmıyor. Hiç bir şey konuşmamız şu aşamada mümkün görünmüyor ve tüm bunlar olurken yarın bebeğimin ilk kalp atışlarını duyacağım. Dini olarak kendini çok bilge görüyor ama gözünü kırpmadan hiç uğruna ilk hamileliğimde ben ve bebeğim sağlıklı iken onu aldırmamı istiyor. Akıl verin nolur
Aldırıp aldirmamak sizin kararınız.
Fakat şunu söyleyeyim:
Çocuğunuzu babası istemeyecek. Istemiyor. Maalesef durum bu. Ve belki bunu belli edecek. Ileride yüzüne belki seni aslında istemedim diyecek. Veya en kötüsü hiç ilgilenmeyecek. Yok sayacak. O çocuk travmalarla büyüyecek. Buna razı mısınız?
Burada üyeler yazmış. Kocaya ihtiyaç mi var diye..
Kocaya yok ama o çocuğun babaya ihtiyacı var.
Çocuk açısından çok kötü durumlar olacak.
Ayrıca babası ölmüş olanla aynı şey değil babasız olmak. Ölmüş olan durumda baban maalesef artik hayatta değil. Buna bir çözüm yok ama diğer konuda baban hayatta hatta sapasağlam ama seni istemiyor. Bir çocuk için bu yıkımdır. Uye için kocasız olmak yıkım olmayabilir ama çocuğu farklı etkilenecek.
Bunlara razı mısınız?
Ben çocuğum bunları yaşamasındansa doğmamış olmasını tercih ederdim. Bunun bütün sorumluluğunu hem ruhsal hem tinsel alırdım.
Bir de böyle insan olmayan biriyle sürekli bağınız olacak. Belki çocuğunuzu mahvedecek ama çocuğunuz gene de masumca baba diye ağlayacak ve siz bu insan musveddesiyle görüşmek zorunda kalacaksınız.
Dediğim gibi bu olayın asıl ayağı çocuğun psikolojisi. Çocuğunuzu ruhsal olarak mazalah mahvederse buna dayanabilir misiniz?
Onu istemiyorum demek çok ciddi bir laf.
Aman nolcak doğur gitsin ile olmuyor. O çocuğun bir de babası var.
Takkenizi önünüze alın düşünün..nafaka alıp maddi olarak çocuğa yetersiniz. Peki ya ruhsal olarak? Istenmeyen çocuk olmanın etkileri ile ilgili çok sarsıcı hikaye okudum burada.. iyice bir düşünün..ruhsal kısmı düşünün. Istenmeyen çocuk olmak çocuğunuza neler yapabilir bence once bunu düşünün..
Suclayamazdiniz çünkü var olmamış olurdunuz.Annemle babam bn çok küçükken ayrılmışlar ve ben babamı severdim tabiki 2 3 sefer gördüm ama severdim anneme hep destek oldum aklım kesince ve annemi asla suçlamadım annemi ne zaman suçlardım biliyor musun?
Benden vazgeçtiği zaman!!
Bebegi aldirma ilerisi cok pismanlik yasayan biri olarak soyluyorum.esinde ayrilmak istiyorsa yapacak bisey yok bebegine kendin bakarsin .Merhaba,
5 yıldır evliyim.Severek evlendik ancak bir süre sonra şiddetli tartışmalar yaşadık yine de eşimin ağzından boşanalım lafını hiç duymadım. 2019 yılı Mart ayında eşim görevi için yurt dışına yerleşince tam 18 ay ayrı kaldık. Eşim döndüğünde yaşımız da arttığı için çocuk istemeye başladı ancak salgın hastalıktan çekindiğim için bu sefer de ben tedbirli olmak adına en azından aşının gelmesini beklemek istiyordum.bu esnada hayalim olan bir işe de kabul edilmişken hamile oldugumu öğrendim. Bizim için planlı değildi ama olmuştu. Herşeyden vazgeçmeye hazırdım, hayalim olan işten vazgeçtim, kendimi bebeğin sağlıgı için herşeyi yapmaya hazırşadım çünkü duydugum ilk andan itibaren kendimi anne gibi hissetmeye başlamıştım.ancak tam 2 gün önce eşim çocugu aldırmamı ve benden ayrılmak istediğini söyledi. Yakın zamanda annemle yüzeysel bir fikir uyuşmazlığı tartışması yaşamıştı, sebebi bu olarak gösterdi ve benim onun çocuğunu doğrumamı istemediğini, zaten ortada daha bebek olmadığını bu yüzden nazlanmamamı, şuan hayatında biri olmadıgını ama ona uygun birinden yine çocuk yapabileceğini söyledi. O ana kadar hamilelik sürecim rahat gelmişti ama bunu duyduktan sonra bulantı ve iştahsızlık başladı. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum, yanında kendimi ve bebeğimi güvende hissetmiyorum. Ne olursa oldun bebeğimi doğurmak istiyorum ancak eşimle de daha fazla evli kalmak istemiyorum ki o da benle istemiyor. Ne yapmalıyım, başına benzer şeyler gelen oldu mu? Hamileyken boşanmak nasıl olur? Lütfen akıl verin kızlar eşim benle iletişim kurmuyor, yüzüme bakmıyor. Hiç bir şey konuşmamız şu aşamada mümkün görünmüyor ve tüm bunlar olurken yarın bebeğimin ilk kalp atışlarını duyacağım. Dini olarak kendini çok bilge görüyor ama gözünü kırpmadan hiç uğruna ilk hamileliğimde ben ve bebeğim sağlıklı iken onu aldırmamı istiyor. Akıl verin nolur
Niye benim annem 22 yaşında babam onu aldattığında boşanmış beni bırakıp başkasına gidebilirdi babama al sen bak bnane diye bilirdi babaanneye ananeye bırakıp başka evlilik yapardı genç yaştaydı yani ama yapmadı eğer bunları yapsaydı suçlardımSuclayamazdiniz çünkü var olmamış olurdunuz.
Herkes sizin gibi olamaz. Siz belki de sanslisiniz.Benim babamda vardı ama yok gibiydi yani babalık yapmadı hiç ama hep zulüm yaptığı annem de keşke kararını verip boşanıp üzülmeseydi dedim sadece, annem öyle güçlü bi kadındı ki baba ihtiyacını hissettirmedi. Ne kardeşim ne ben sorun yaşamadık. Hatta sayesinde biz de güçlü olduk. Yani yaşayan biri olarak gerçekten gerek yok, anne güçlüyse sorun olmuyor hatta hayata toz pembe bakan yaşıtlarıma göre hep gerçekçi kararlar aldım sayesinde.
Ah ah cok safsınn. Adamla 18 ay ayrı kalmıssın. Kesin hayatında biri var ki senden vazgeçmiş cocugu aldırmanı söylüyor.. Annenle kavga etmesi ayrılmak için bahane degil emin ol... Bebegini sakın aldırma.. Esine de bosanmak istiyorsa şartlar kos. Maddi olarak isteklerini sırala.. Baya bi iste... O zaman eminim ki adamın işine bile gelemiycek ayrılmak. Hala daha devam ederse ayrılmak istedigini o zaman da anla ki kesinlikle hayatın da baska bir kadın var her seyi göze alıyor yani.... Esini hemen takip etmeye basla kredi kartları harcamaları bütün her seyi ni.. Şu telefon vatsap bi kurcala bakalım... Sen 18 ay ayrı kalmakla cok buyuk hata yapmıssın onla birlikte gidicektin.. Yalnız göndermiycektin onu.Merhaba,
5 yıldır evliyim.Severek evlendik ancak bir süre sonra şiddetli tartışmalar yaşadık yine de eşimin ağzından boşanalım lafını hiç duymadım. 2019 yılı Mart ayında eşim görevi için yurt dışına yerleşince tam 18 ay ayrı kaldık. Eşim döndüğünde yaşımız da arttığı için çocuk istemeye başladı ancak salgın hastalıktan çekindiğim için bu sefer de ben tedbirli olmak adına en azından aşının gelmesini beklemek istiyordum.bu esnada hayalim olan bir işe de kabul edilmişken hamile oldugumu öğrendim. Bizim için planlı değildi ama olmuştu. Herşeyden vazgeçmeye hazırdım, hayalim olan işten vazgeçtim, kendimi bebeğin sağlıgı için herşeyi yapmaya hazırşadım çünkü duydugum ilk andan itibaren kendimi anne gibi hissetmeye başlamıştım.ancak tam 2 gün önce eşim çocugu aldırmamı ve benden ayrılmak istediğini söyledi. Yakın zamanda annemle yüzeysel bir fikir uyuşmazlığı tartışması yaşamıştı, sebebi bu olarak gösterdi ve benim onun çocuğunu doğrumamı istemediğini, zaten ortada daha bebek olmadığını bu yüzden nazlanmamamı, şuan hayatında biri olmadıgını ama ona uygun birinden yine çocuk yapabileceğini söyledi. O ana kadar hamilelik sürecim rahat gelmişti ama bunu duyduktan sonra bulantı ve iştahsızlık başladı. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum, yanında kendimi ve bebeğimi güvende hissetmiyorum. Ne olursa oldun bebeğimi doğurmak istiyorum ancak eşimle de daha fazla evli kalmak istemiyorum ki o da benle istemiyor. Ne yapmalıyım, başına benzer şeyler gelen oldu mu? Hamileyken boşanmak nasıl olur? Lütfen akıl verin kızlar eşim benle iletişim kurmuyor, yüzüme bakmıyor. Hiç bir şey konuşmamız şu aşamada mümkün görünmüyor ve tüm bunlar olurken yarın bebeğimin ilk kalp atışlarını duyacağım. Dini olarak kendini çok bilge görüyor ama gözünü kırpmadan hiç uğruna ilk hamileliğimde ben ve bebeğim sağlıklı iken onu aldırmamı istiyor. Akıl verin nolur
O başka bişey canım insan doğmuş kanlı canlı evladindan tabii vazgecmemeliNiye benim annem 22 yaşında babam onu aldattığında boşanmış beni bırakıp başkasına gidebilirdi babama al sen bak bnane diye bilirdi babaanneye ananeye bırakıp başka evlilik yapardı genç yaştaydı yani ama yapmadı eğer bunları yapsaydı suçlardım
Bu doğru bir önerme değil.Benim babamda vardı ama yok gibiydi yani babalık yapmadı hiç ama hep zulüm yaptığı annem de keşke kararını verip boşanıp üzülmeseydi dedim sadece, annem öyle güçlü bi kadındı ki baba ihtiyacını hissettirmedi. Ne kardeşim ne ben sorun yaşamadık. Hatta sayesinde biz de güçlü olduk. Yani yaşayan biri olarak gerçekten gerek yok, anne güçlüyse sorun olmuyor hatta hayata toz pembe bakan yaşıtlarıma göre hep gerçekçi kararlar aldım sayesinde.
Siz baya bosanma diyorsunuz yani? Neden?Ah ah cok safsınn. Adamla 18 ay ayrı kalmıssın. Kesin hayatında biri var ki senden vazgeçmiş cocugu aldırmanı söylüyor.. Annenle kavga etmesi ayrılmak için bahane degil emin ol... Bebegini sakın aldırma.. Esine de bosanmak istiyorsa şartlar kos. Maddi olarak isteklerini sırala.. Baya bi iste... O zaman eminim ki adamın işine bile gelemiycek ayrılmak. Hala daha devam ederse ayrılmak istedigini o zaman da anla ki kesinlikle hayatın da baska bir kadın var her seyi göze alıyor yani.... Esini hemen takip etmeye basla kredi kartları harcamaları bütün her seyi ni.. Şu telefon vatsap bi kurcala bakalım... Sen 18 ay ayrı kalmakla cok buyuk hata yapmıssın onla birlikte gidicektin.. Yalnız göndermiycektin onu.
Bnce şuan kalbi Atan bi bebekten de vazgeçmek çok saçma ha karnında ha kucağında o rahmine düştüğü an inanki onun sevgisi veriliyor sanaO başka bişey canım insan doğmuş kanlı canlı evladindan tabii vazgecmemeli
Herkes sizin gibi olamaz. Siz belki de sanslisiniz.
Kimseye ihtiyacin yok denmemeli. Bu bencillik olur. O cocugun nasil bir psikolojide olacagini nereden biliyorsunuz?
Babasi tarafindan daha hucreyken bile istenmeyen biri olacak. onu arayip buldugu zaman istenmedigini ogrendiginde ne olacak?
Bu karar enine boyuna dusunulmesi gereken ve bencil olunmamasi gereken bir karar.
Aldir ya da aldirma diyemeyiz. Cunku konu sahibinin sartlarini bilmiyoruz.
Siz baya bosanma diyorsunuz yani? Neden?
Çünkü Adam karısını, Cocugunu gözden cıkarmış.. Dünden bahane arıyor bosanmak için, bu durum da Bayanın da Baya şartlar taleb etsinki gercek mi niyeti bu anlasılsın.... Kendi tecrübe mi söyliyim. Bu adamın hayatında baska bir kadın var Net....Siz baya bosanma diyorsunuz yani? Neden?