Hamileyim ve eşimin davranışlarından çok rahatsızım. Öyle çok mız mız bir insan değilim zaten hamileliğimde çoğu kadına oranla oldukça rahat geçiyor. Mide bulantılarım var arada artıyor o zaman midem bulanıyor diyorum hemen benimde midem yanıyor diyor. Sık sık acıkıyorum offf acıktım yine diyorum sanki bir tek sen açsın bende açım diyor. Belim karnım ağrıyor diyorum benimde belim ağrıyor diyor.
Yani ben biraz ilgi bekleyeyim diyorum ama ilgiyi bırakın sürekli kendine acımamı istiyormuş gibi bir tavır takınıyor. Beni en çok üzen iki olay oldu. Ben hamileliğimin başından beri bebe aspirini kullanıyorum önlem olarak. Cumartesi günü son aspirini içmiştim kutu bitti. O günde dışarı çıkmama rağmen unutmuşum. Akşam gelince dedim ben aspirin almayı unuttum diye. Bana yarın ben sana alırım dedi. Tamam dedim. Neyse pazar günü hava bulutluydu yani yağmur yağdı yağacak ama henüz yağmur falan yok. Dedimki yağmur başlamadan git eczaneye al bari dedim. Bu bir başladı işte yağmur yağıyor bende insanım nasıl gideyim dedi. Sanki ben ondan çok zor bir şey istemişim gibi bir sitem bir sitem. Altı üstü eczaneye gidecek. Neyse ben sinirlendim giyindim ben giderim dedim. O anda bekledimki bana en azından beraber gidelim demesini ama demedi. Bende gittim ha ben gittiğimden gocunmuyorum ama sanki ben çok zor bir şey istemişim gibi bana alakasızca çıkış yapmasına çok kızdım. Üstelik kendi dedi bana ben alırım yarın diye.
Bir sonrakinde de evde ekmek yoktu. Telefonda ekmek yok evde dedim. Tamam ben alırım dedi. Almadan gelmiş canı sıkkın biraz suratı asmış yanımda oturuyor. Dedim ekmek almamışsın almayacak mısın? Almıyorum yaa dedi bana. Ama söyleyiş tarzı o kadar kötü ki. Ben çok üzüldüm hemde kırıldım. O gün akşam kahvaltılık yiyecektik o yüzden yemekte yapmamıştım. Ben yine giyiniyorum ben giderim dedim. Tamam tamam ben gidiyorum dedi gitti aldı ekmek. Ama yani ben haksız mıyım? Hamile olduğum için biraz özen beklerken karşılaştığım şeyler beni hayalkırıklığına uğratıyor.
Bu sıralar maddi konulardan canı sıkkın anlıyorum ki zaten bende onunla aynı şartlarda yaşıyorum. Onun canını sıkan konular benimde canımı sıkıyor. Yinede bana bu şekilde davranmasına bunları bahane etmesi olarak göremiyorum. Bana söylediği şeyleri bir duysanız şuan aklıma gelmiyor ama sanki hamile olan o. O şekilde davranıyor. Ben fazla hassas mı bakıyorum olaylara yoksa haklı mıyım? Hep sorunlarını öne sürerek sorumsuzca davranıyor gibi geliyor bana. Çocuk oluncada mı böyle davranacak bilemiyorum.
Yani ben biraz ilgi bekleyeyim diyorum ama ilgiyi bırakın sürekli kendine acımamı istiyormuş gibi bir tavır takınıyor. Beni en çok üzen iki olay oldu. Ben hamileliğimin başından beri bebe aspirini kullanıyorum önlem olarak. Cumartesi günü son aspirini içmiştim kutu bitti. O günde dışarı çıkmama rağmen unutmuşum. Akşam gelince dedim ben aspirin almayı unuttum diye. Bana yarın ben sana alırım dedi. Tamam dedim. Neyse pazar günü hava bulutluydu yani yağmur yağdı yağacak ama henüz yağmur falan yok. Dedimki yağmur başlamadan git eczaneye al bari dedim. Bu bir başladı işte yağmur yağıyor bende insanım nasıl gideyim dedi. Sanki ben ondan çok zor bir şey istemişim gibi bir sitem bir sitem. Altı üstü eczaneye gidecek. Neyse ben sinirlendim giyindim ben giderim dedim. O anda bekledimki bana en azından beraber gidelim demesini ama demedi. Bende gittim ha ben gittiğimden gocunmuyorum ama sanki ben çok zor bir şey istemişim gibi bana alakasızca çıkış yapmasına çok kızdım. Üstelik kendi dedi bana ben alırım yarın diye.
Bir sonrakinde de evde ekmek yoktu. Telefonda ekmek yok evde dedim. Tamam ben alırım dedi. Almadan gelmiş canı sıkkın biraz suratı asmış yanımda oturuyor. Dedim ekmek almamışsın almayacak mısın? Almıyorum yaa dedi bana. Ama söyleyiş tarzı o kadar kötü ki. Ben çok üzüldüm hemde kırıldım. O gün akşam kahvaltılık yiyecektik o yüzden yemekte yapmamıştım. Ben yine giyiniyorum ben giderim dedim. Tamam tamam ben gidiyorum dedi gitti aldı ekmek. Ama yani ben haksız mıyım? Hamile olduğum için biraz özen beklerken karşılaştığım şeyler beni hayalkırıklığına uğratıyor.
Bu sıralar maddi konulardan canı sıkkın anlıyorum ki zaten bende onunla aynı şartlarda yaşıyorum. Onun canını sıkan konular benimde canımı sıkıyor. Yinede bana bu şekilde davranmasına bunları bahane etmesi olarak göremiyorum. Bana söylediği şeyleri bir duysanız şuan aklıma gelmiyor ama sanki hamile olan o. O şekilde davranıyor. Ben fazla hassas mı bakıyorum olaylara yoksa haklı mıyım? Hep sorunlarını öne sürerek sorumsuzca davranıyor gibi geliyor bana. Çocuk oluncada mı böyle davranacak bilemiyorum.