• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hamileyim ama istemiyorum

Cocukluk travmam ortanci olmakla alakali degil. Baska sey


Bekledigim yorum buydu aslinda, sizden Allah razi olsun nekadar güzel yazdiniz. Burada insanlar cok acimasiz. Sagligimiz yerinde olsa zaten bu aldirmayi bi dakka bile dusunurmuyum. İnsanlar sadece kendi penceresinden bakiyor olaylara travmada neymis yok herkes biseyler yasamis. Herkes kendi yasadigini bilir. Dediginiz gibi bencede derdim ne ucuncu cocuk ne ortanci ne baska bisey. Benim derdim kendimle ve doktoruma danisip antidepresan kullanmaya tekrar baslicam hamilelikte kullanilabilen.
10 senelik terapinin, ilacinin yapamadığını yapan mesaj 😐
 
10 senelik terapinin, ilacinin yapamadığını yapan mesaj 😐
Sizin derdiniz ne anlamadim? Farkindamisiniz bilmiyorum ama karsinizda hem hamile hemde depresyonda bi insan var! İyi gelmeyecekseniz yazmayinda sizin gibi insanlarin yorumlarina ihtiyacim yok benim, bi saattir yorumlarinizi okuyorum ya asaglayici yada dalga geciyorsunuz. Karsinizda 18lik genc kiz yok. Yorumlarinizi kendinize saklayin.
 
Sizin derdiniz ne anlamadim? Farkindamisiniz bilmiyorum ama karsinizda hem hamile hemde depresyonda bi insan var! İyi gelmeyecekseniz yazmayinda sizin gibi insanlarin yorumlarina ihtiyacim yok benim, bi saattir yorumlarinizi okuyorum ya asaglayici yada dalga geciyorsunuz. Karsinizda 18lik genc kiz yok. Yorumlarinizi kendinize saklayin.
Buraya konu acip kimin ne msj yazacagina karisamazsiniz. Hosunuza gitmiyorsa engeller gecersiniz.
 
Ayrica kusura bakmayin bakmayın ama 10 senedir tedavi gorüp, terapi alip duzelememisken, tek bir mesaja tamam o zaman sinavimmis bu benim deyip bir anda aydinlanma yasamaniz degisik. Sağlıklı düşündüğünüzü düşünmüyorum, size bu kafayla dogur diyenlerin de hakli olduguna inanmıyorum. Kendiniz diyosunuz gördüğümü yapicam cocuguma diye. Keske bütün anne adayları psikolojik teste tutulsa.
 
Ayrica kusura bakmayin bakmayın ama 10 senedir tedavi gorüp, terapi alip duzelememisken, tek bir mesaja tamam o zaman sinavimmis bu benim deyip bir anda aydinlanma yasamaniz degisik. Sağlıklı düşündüğünüzü düşünmüyorum, size bu kafayla dogur diyenlerin de hakli olduguna inanmıyorum. Kendiniz diyosunuz gördüğümü yapicam cocuguma diye. Keske bütün anne adayları psikolojik teste tutulsa.

Saglikli olmadigimi zaten burda dile getirdim. Farkli bir uslup kullanabilirsin insanlar burda derdine derman arayişinda kimse azar işitim asaglanayim derdinde degil. Zaten yazdiklarinizin bende bilincindeyim yüzüme vurmanin anlami ne.
 
Saglikli olmadigimi zaten burda dile getirdim. Farkli bir uslup kullanabilirsin insanlar burda derdine derman arayişinda kimse azar işitim asaglanayim derdinde degil. Zaten yazdiklarinizin bende bilincindeyim yüzüme vurmanin anlami ne.
Neyse anlamaniz icin farkli bisey yazabilicegimi düşünmüyorum, dusunduklerimi yazdim zaten, iyi geceler
 
Nasil bir tedavi gördünüz son 10 sene biraz detay verebilirmisiniz?
Size git aldir demem 13. Haftalik bir bebek icin. Ama bakmak istemiyorsaniz veya kendinizde o gücü görmüyorsaniz evlatlik verin. Bir sürü insan bebek hasreti cekiyor.
Sizin yerinizde olsam (ve bunu eski bir depresyon hastasi olarak yaziyorum):
  • Bebek konusunda yukardaki fikrimi yazdim.
  • tedavimi degistiririm. 10 senedir yol katmadiysaniz tedavi süreciniz iyi yönetilmemis
  • ev doktorunuz ile konusun. Sizi ya anne cocuk kur a yazdirsin (Mutter-Kind-Kur) yada ev yardimci yazilsin (Haushaltshilfe) bunu kadin dogum uzmaniniz da yapabilir. Disardan ne kadar yardim alabiliyorsaniz alin. Bebek haric evde baska cocugunuz da var
  • Annenizden gördüklerinize gelince: evet arastirmalar göstrriyor ki stresli ve zayif zamanimizda kendi cocuklugumuzda gördügümüz yetistirme yöntemlerine kayabiliyoruz. Ama buna karsi calismak mümkün. Bende dayak yedim, ama.cocuklarimi asla dövmedim, dövmüyorum. Asaglamiyorum da. Onlarla konusma tarzima dikkat ediyorum ki ic sesleri güzel olsun. Siz de yapabilirsiniz ama önce dedigim gibi yardim alin disardan.
  • uzun süreli korunma yöntemleri arastirin ama aslinda
Ve en son ama en önemlisi:
- hayatima kambur olan adamdan bosanirdim. Madem hayatima yük o zaman gitmeli.
 
Hepimizin, herkesin geçmişten gelen ufak yada büyük bir travması var. Ama ortada travmam da travmam diye gezinirsek yaşamın tadını çıkaramaz, getirdiklerini de göğüsleyemeyiz. Olumsuz tarafından bakıp haliyle olumsuzu görüyosun. Nereden biliyosun sana bahşedilen o bebeğin sana iyi gelmeyeceğini, mucizeleri beraberinde getirmeyeceğini?
 
Merhabalar arkadaslar,

Konuya nereden basliyacagimi bilemiyorum. Söyle özetlemek istiyorum. Ben 13 haftalik hamileyim 3uncu cocuguma. Bi hastaligimdan dolayi hapi birakmak zorunda kaldim ve istemedigim halde hamile kaldim kendi dikkatsizligim yüzünden. Benim cocuklugum cok zor gecti, mutsuz bir evde hergun kavga icinde buyudum. Ortanci cocuk oldugum icin sevgisiz ve ilgisiz buyudum. Herseyimi kendim yaptim kendim calistim kendim ayaklarim uzerinde durdum, kisacasi ailemden ne maddi ne manevi hic bir destek gormedim. Onlar hep ilk cocuklarini sevdiler onemsediler. Halada oyle, surekli zaten hastayim diyip kendini acindiran bir insan. Benim esimle aram yillardir iyi degil, oda benim 4üncü cocugum gibi birsey, hep bir yuk bana asla kendi isini kendi göremez. Sanki evin babasi benim. Suan bunlari neden anlatiyorum. Hamile oldugumu ogrendigimde antidepresan hapi kullaniyordum birakmak zorunda kaldim. Suan çok kotuyum surekli aglama nobetleri geciriyorum ve iki çocugumla ilgilenemiyorum. Annemgilden hic bir destek gormuyorum onlarin tek derdi büyük çocuklari. Cocugu aldirmayi cok dusundum ama gunah oldugu icin aldiramadim. Ama dusundukce deli olcam, ne ucuncu cocuga bakacak gucum var nede kucuk kizimi kendi pozisyonuma sokmak istemiyorum, evimde bi ortanci cocuk olsun istemiyorum. Benim hayatim yok sayilmakla gecti ne deger verdiler nede sevgi. Suan kizim yanimda yatiyor ve ona baktikca icim gidiyor. Diyeceksiniz sen annengil gibi olma, ama insan gordugunu uyguluyor ne derseniz deyin. Benim bu hafta bi secim yapmam lazim son sansim bu bebegi aldirmak icin. Neyapayim neolır bana yardimci olun.
Ortanca çocuk olmakla sevgisizligin ne alakası var onu anlamadım tanıdığım kaç aile ortanca çocuklarını orta sekerim aşk meyvemiz falan diye seviyor . Ve kendi dikkatsizliğiniz ve ihmalkarliginiz sonucunu hiçbir çocuk çekmek zorunda değil lütfen kendinizi toparlayin destek alın böylece 3 çocuğunuza da aynı şekilde verimli sevgi dolu olabilin. Bu oyuncak değil yapayım aldirsammi sevebilir miyim.. çocuk sahibi olmak isteyip olamayan binlerce insan var evlat hasretiyle yanan
 
Merhabalar arkadaslar,

Konuya nereden basliyacagimi bilemiyorum. Söyle özetlemek istiyorum. Ben 13 haftalik hamileyim 3uncu cocuguma. Bi hastaligimdan dolayi hapi birakmak zorunda kaldim ve istemedigim halde hamile kaldim kendi dikkatsizligim yüzünden. Benim cocuklugum cok zor gecti, mutsuz bir evde hergun kavga icinde buyudum. Ortanci cocuk oldugum icin sevgisiz ve ilgisiz buyudum. Herseyimi kendim yaptim kendim calistim kendim ayaklarim uzerinde durdum, kisacasi ailemden ne maddi ne manevi hic bir destek gormedim. Onlar hep ilk cocuklarini sevdiler onemsediler. Halada oyle, surekli zaten hastayim diyip kendini acindiran bir insan. Benim esimle aram yillardir iyi degil, oda benim 4üncü cocugum gibi birsey, hep bir yuk bana asla kendi isini kendi göremez. Sanki evin babasi benim. Suan bunlari neden anlatiyorum. Hamile oldugumu ogrendigimde antidepresan hapi kullaniyordum birakmak zorunda kaldim. Suan çok kotuyum surekli aglama nobetleri geciriyorum ve iki çocugumla ilgilenemiyorum. Annemgilden hic bir destek gormuyorum onlarin tek derdi büyük çocuklari. Cocugu aldirmayi cok dusundum ama gunah oldugu icin aldiramadim. Ama dusundukce deli olcam, ne ucuncu cocuga bakacak gucum var nede kucuk kizimi kendi pozisyonuma sokmak istemiyorum, evimde bi ortanci cocuk olsun istemiyorum. Benim hayatim yok sayilmakla gecti ne deger verdiler nede sevgi. Suan kizim yanimda yatiyor ve ona baktikca icim gidiyor. Diyeceksiniz sen annengil gibi olma, ama insan gordugunu uyguluyor ne derseniz deyin. Benim bu hafta bi secim yapmam lazim son sansim bu bebegi aldirmak icin. Neyapayim neolır bana yardimci olun.
 
Merhabalar arkadaslar,

Konuya nereden basliyacagimi bilemiyorum. Söyle özetlemek istiyorum. Ben 13 haftalik hamileyim 3uncu cocuguma. Bi hastaligimdan dolayi hapi birakmak zorunda kaldim ve istemedigim halde hamile kaldim kendi dikkatsizligim yüzünden. Benim cocuklugum cok zor gecti, mutsuz bir evde hergun kavga icinde buyudum. Ortanci cocuk oldugum icin sevgisiz ve ilgisiz buyudum. Herseyimi kendim yaptim kendim calistim kendim ayaklarim uzerinde durdum, kisacasi ailemden ne maddi ne manevi hic bir destek gormedim. Onlar hep ilk cocuklarini sevdiler onemsediler. Halada oyle, surekli zaten hastayim diyip kendini acindiran bir insan. Benim esimle aram yillardir iyi degil, oda benim 4üncü cocugum gibi birsey, hep bir yuk bana asla kendi isini kendi göremez. Sanki evin babasi benim. Suan bunlari neden anlatiyorum. Hamile oldugumu ogrendigimde antidepresan hapi kullaniyordum birakmak zorunda kaldim. Suan çok kotuyum surekli aglama nobetleri geciriyorum ve iki çocugumla ilgilenemiyorum. Annemgilden hic bir destek gormuyorum onlarin tek derdi büyük çocuklari. Cocugu aldirmayi cok dusundum ama gunah oldugu icin aldiramadim. Ama dusundukce deli olcam, ne ucuncu cocuga bakacak gucum var nede kucuk kizimi kendi pozisyonuma sokmak istemiyorum, evimde bi ortanci cocuk olsun istemiyorum. Benim hayatim yok sayilmakla gecti ne deger verdiler nede sevgi. Suan kizim yanimda yatiyor ve ona baktikca icim gidiyor. Diyeceksiniz sen annengil gibi olma, ama insan gordugunu uyguluyor ne derseniz deyin. Benim bu hafta bi secim yapmam lazim son sansim bu bebegi aldirmak icin. Neyapayim neolır bana yardimci olun.
Gercekten acimasiz yorum yapan insanlar adina uzgunum kadin kadina bu sekilde acimasiz olmamali cunku bazen elimizde olmadan veya sartlar uysa bile hic birsey yapamayabiliyoruz bir psikologdan destek alin lutfen cunku kendinizi en iyi anlatacaginiz kisi psikologdur umarim derdinize derman bulursunuz.
 
Ben Almanyada yasiyorum ve bizde yasal surec 20 hafta. Hastaligimdan dolayida zaten bunu sorun yapmiyorlar. Ve evet ilk bastada dusundum haftalardir dusunuyorum cok kolay bi karar degil bu.
20 hafta olduğuna emin misiniz?

Emme yöntemli kürtaj; döllenmeden sonra 12. haftaya kadar (son reglden sonraki 14. hafta)
İlaçla kürtaj; döllenmeden sonra 7. haftaya kadar (son reglden sonraki 9. hafta)

Almanya'da kürtaj kararı için yasal danışmanlık var, gittiniz mi danıştınız mı? Onlar belge vermeden kürtaj olamıyorsunuz. Yani kararınızı değiştirmek zorunda değilsiniz ama danışmanlık almak zorundasınız diye biliyorum ben.

Tüm hataları siz yapmışsınız bedeli küçük bebek mi ödeyecek? Hadi son haftadasınız aldırdınız; ya süre geçer aldıramazsanız? 10 yıldır tedavi gör antidepresanlar al doğum kontrol hapı almayı bırak üstüne kocan da korunmasın. Hatanızı kabul edin ve bir an önce düşüncelerinizi davranışlarınızı değiştirmek için uzman yardımı alın. Kadının çok değerli olduğu ve her imkanın önüne serildiği Almanya'da yaşıyorsunuz
 
Hanimefendi lutfen sakin olmaya calısın...Gecmisteki yaralarinizi anlamaya calısıyorum...Inanin su forumdaki herkesi tek tek psikiyatri odalarina alsalar ne aile sorunlari cikar buna bende dahil....

13.haftada bebek artık bilmiyorum ultrasona girdiniz mi? Ziplıyor yaaa....Dunyadaki cocuk gibi artık uzluvlari olusmus oyun bile kuruyor...Sonradan pisman olabileceginiz birsey yapmayin lutfen...

Biliyorum zor durumdasiniz ama bir yandan psikolojik destek alabilirsiniz..

Ben bu saatten sonra mucadele etmeniz taraftariyim...Tabi destek almayida unutmayin..Hamilelere gore doz ayarlamasi yapiliyormus..

Allah yardımcıniz olsun...
 
cocugu istemememin bircok nedenini yazdim zaten. Sadece ortanci çocuk oldugum icin degil, genel olarak evde siddet gordugumuz icin ve o traumalari atlatamadigim icin antidepresan kullaniyorum yillardir. Ve bir nedenide ortanci cocuk oldugum icin hic değer gormemem ve cocugumda bunu yasasin istemiyorum. Tabiki gostermek istemezsin ama istemsizce olan birsey bu bence. Kaldiki tek sorun ortanci olmasi degil suan ucuncu bir cocuga bakacak ne gucum ( saglik acisindan) nede mental iyi degilim.
Bende almanyadayim. Yasal sürec burda 12 hafta. Yani aldirmak icin gec kaldiniz. Doktorunuzla görüsün, ilaci birakip kötü oldugunuzu anlatin, belki durumunuzu hafifleten bir yöntem biliyordur.
Insan hep ailesine benzemez. Iki cocugunuzuda seviyorsaniz, eminim ücüncüyüde seveceksiniz.
Hakkinizda hayirlisi.
 
Kadının yaşadığı yerde 20 hafta kısmını niye görmezden geliyorsunuz.

Avrupa’da ise Hollanda’ya gider aldırır. 24 hafta sınırı var orda.
24 hafta mı
6 aylık bebeğe kürtaj mı yapılıyor
6 aylık doğup yaşıyor bebekler ya
 
Belki de size iyi gelecek bu bebek
Ayrıca kızınız ortanca diye onu dışlamak zorunda değilsiniz bu nasıl mantık böyle yapmayın
 
Sadece anlayabilmek için soruyorum mazur görün, depresyonun en bilinen eşlik edicilerinden biri de anhedoni değil midir? İlaçları alamadığınız süre içinde ağlama krizlerine girecek kadar ağır durumdasınız, eşiniz zaten 4.çocuğunuz gibi size bir "yük" olarak tanımlamışsınız, bu şartlar altında nasıl o adamla sevişebiliyorsunuz? ben majör depresyon tedavisi görüyorum ve canım o kadar hiçbir şey yapmak istemiyor ki cinsellik aklıma bile gelmiyor bu yüzden sordum. sandığınız kadar ağır depresyonda olduğunuzu düşünmüyorum, sadece "ortanca olmak" olarak nitelendirdiğiniz ve yüzleşmekten korktuğunuz ne varsa onlardan kaçış için geçmiş travmalarınız ve depresyon tanınızın arkasına saklanıyor gibi görünüyorsunuz. Uzman değilim, sadece görüşümü belirttim. Umarım bebek ve sizin hakkınızda en hayırlısı olur.
 
Son düzenleme:
Siz ailenizdeki “zincirkıran” olabilirsiniz.Böyle gelmiş böyle gitmek zorunda değil.Doğumdan sonra ilaçlara yeniden başlarsınız,terapiyle desteklersiniz.Belki bebeğiniz evinize neşe, ruhunuza şifa olur.
 
Back