Evlendikten bir ay sonra kimyasal gebelik yaşadım o süreci o kadar zor atlattım ki, üstüne kısır(!) muamelesi gördüm eşimin annesinden.
Hususi arayıp “tedavi olsana sen, komşunun gelini iki ayda hamile kalmış” gibi cümleler duydum. Bu da açıkçası odağımı hamile kalmaya kaydırdı çünkü zaten hayal kırıklığını atlatamamıştım kendimi yetersiz hissettim duyduklarım sonubelirttiğim gibi eşimle uzun süredir birlikteydik, çocuk kararı verince evlendik o yüzden şimdi dönüp bakınca amacım, özlemim hep anne olabilmekmiş.
Çalışmadım ama üniversite okumaya, kpss için çalışmaya devam ettim, ediyorum. Kimse boşanmak için evlenmiyor bu yüzden böyle bir girdaba gireceğimi düşünüp temkinli olamadım.
O büyük şansın, benim annem ve babam ayrı olduğu için ne uzun süre kalabilirim ne de onlardan süresiz maddi destek alabilirim kendi yuvam yıkılırken onlarınkini huzursuz etmek istemem.
Kurtarabileceğimizi artık bende düşünmüyorum. Teşekkür ederim