Çok değil 5-6 sene önce, annem aniden felç geçirdi. Bursa'da götürdüğümüz tüm doktorlar geçmeyeceğini söyledi. Ama biz inat ettik, İstanbul'a özel hastaneye götürdük, tedavi oldu düzeldi çok şükür. Tabi özel hastane masrafları belimizi oldukça büktü. Sadece babam çalışıyor ve annemin 3 aydan 3 aya amekli maaşı var. Kardeşim üniversite sınavlarına hazırlanıyor, ben üniversite son sınıfım. Biz annemin hastane masrafları için babamın çektiği krediyi öderken, birden kardeşim rahatsızlandı. Omuriliğinde sorun vardı (sıkolyoz) ameliyat şarttı. 2 tane ameliyat olacaktı, ve doktor bizim evimizin değeri kadar para istedi. Biz de ne yaptık, evimizi enişteme satıyor gibi yaptık ona ev kredi kullandırdık kredi taksitlerini biz ödemeye başladık. Yani bir nevi, kendi evimizi kredi ile tekrar satıl aldık. Borçlar yığıldı üstümüze, derken son bomba patladı ve babam kalp krizi geçirdi. Bir sabah uyandığımız da, tam 200 milyar (200.000TL) borcumuz vardı. Krediler, faizler, kredi kartları vs vs... Babam emekli, annem emekli, kardeşim hem üniversite okuyor hem çalışıyor ben çalışıyorum. Ve herkes aldığı parayı eve veriyor. Ve ben, eşimle tanıştım, o evlilik planları yaparken ben başımı önüme eğdim, halen daha ödenen krediler vardı çünkü. Anlatamadım, çünkü onun babası hiç zorluk yaşamamış, çalışmış her oğluna bir daire yapmış, dükkanlar almış. Beni anlayamaz dedim. Ben çeyiz yapmadım, aileme yardım ettim. Evet evlendim, ama benim çok anlayışlı bir eşim ve onun harika bir ailesi var. Benim ailemde yaptı tabi ki pek çok şey, ilk zamanlara göre çok daha hafif artık yükleri. Ama ben daha geçen gün, maaşımı aldığım da bir miktar parayı kardeşimle anneme yolladım.
Dışarıdan bakınca, babam emekli, annem emekli ee kardeşim de çalışıyor eve 3 maaş giriyor, hala evli kızlarından para alıyorlar dersiniz belki ama, 4 duvar bilir insanın neler yaşadığını. Ben gerekirse soğukta battaniye ile otururum, doğalgaz yakmam, onun parasını anneme veririm, eşimde tek ses çıkartmaz. Çünkü bilir ki, onun ailesinin başına gelse, ben yine böyle yaparım.