- 16 Şubat 2012
- 1.560
- 500
Merhabalar.
Aslında konuyu açıp açmamakla kararsızdım. Ancak 1 yıldır içimi kemiriyor bu durum. Ya gerçekten çok taktım bu kişiye, yada gerçekten seviyor ve unutamıyorum. Sizden ricam haklı mıyım, haksız mıyım onu bana söylemeniz, en azından kendimi daha iyi hissedeceğim.Çünkü ben sağlam bir analiz yapamıyorum ve kendimi suçluyorum. Gerçekten suç bende mi?
5 yıldır tanıdığım, ailesini, çevresini bildiğim bir adam var. kendisiyle beraberliğe başlamıştık. ama hep çalkantılıydı bu süreç. kendisinin sorunlarından ötürü, geri çekiyordu kendini. bu son 4 yıldır bir kaç ay görüşüp, uzaklaşıyordu. arkadaş mıyız, sevgili miyiz hep ortada kalıyordu. ama tamamen kendisinden kaynaklanan sebepler. (sinirli oluşu,maddi yetersizlik, çevresi ve ailesiyle uyum problemi, sonradan öğrendiğim esrar kullanımı, hayatta çok para kazanmayı isteyip de yeteri kadar çalışmama ve aramızda 14 yaş farkı) bunları belirterek, benden uzak durması gerektiğini, beraberliğimizin devam etmesi halinde, bana ve ilerde ciddi bir şey olursa doğacak çocuğun günahına girmek istemediğini söylerdi. ki nitekim de doğru şeyler söylerdi.
En son geçen sene ağustos ayında benim kendisine yazmam ile biz tekrar başladık. ve bu defa gerçekten çok farklıydık. tam anlamıyla bir beraberliğe başlamıştık.tekrar iyi ki geldin hayatıma, ben seni en son kırdığım için cesaretim yoktu, hep bana gelmeni bekledim, seni çok seviyorum, bu hayatta iki değerlim var biri annem biri sensin artık, merak etme herşey çok güzel olacak, artık hayatımdasın ya, diye söyleyerek beni karşıladı. ben de onu gerçekten sevdiğim için, özünde iyi bir insan ve güvenilir, sözü eri olarak gördüğüm için bu söz ve davranışları hoşuma gitti ve tüm olumsuzluklarını beraber aşacağımızı düşündüm ki bunu da ona karşı dile getiriyordum. evlilik kararı aldık. ama bir türlü benim ailemle (üstü kapalı tanıyorlar birbirlerini) ailecek tanışmayı istemedi, ben bu tarz şeylere gelemem, beni kalabalığın içine sokma, gizliden evlenelim, sonrasında açıklarız vs. dedi. ki kendi ailesi benim ailemle tanışmayı çok istiyordu, bana annesi gelelim kararlaştırın günü demesine rağmen, o yanaşmıyordu.tam tersi böyle mevzu açılınca geriliyordu fazlasıyla benden uzaklaşıyordu. ben de nikah olmasına okey dedim. sonra ortaya çıkınca, en iyisi ailenin dediği gibi yapalım , nikah işini erteleyelim, seni gelip isteyelim dedi. ben daha önce evlenip ayrıldım, kendisi de benden 14 yaş büyük olduğu için ve bazı şeyleri görüp geçirdiği için , kendisi, çocuk değiliz kimseye söylemeye gerek yok özgür irademizle sen beni istiyorsan ben seni istiyorsam pek alada nikahımızı kıyabiliriz demişti. allah tan sonra vazgeçti. çünkü ben ailemi karşıma almak istemiyor, herşey rızayla olsun istiyordum.
böyle ağustos- kasım ayları zarfında yakın yerlere haftasonu için gezmeye gittik. güzel vakit geçiriyorduk , gerçekten bana karşı samimi ve sevgi hissettiğinin farkındaydım. çünkü diğer seneler gibi asla değildi. kuzenlerimle tanıştırdım, kuzenimin bulunduğu yere gittik kendisi üniversitede okuyor, bizi gezdirdi bulunduğu şehri vs. bu tarz hafta sonları için geziyorduk. açıkçası yine isteyerek kendisiyle beraber oluyordum. ama evleneceğiz ne de olsa düşüncesiyle değil. sadece kendisini sevdiğim ve onunla beraber olmak istediğim için , beraber oluyorduk. yine tatildeyken bir gün beraber olduk ve bu defa çok farklıydı ve bana karşı çok saygısızca davrandı. o saygısız hareketini o an dile getiremedim, ne yapıyorsun farkında mısın yaptığın şeyin diye uyarmak istedim ama uyaramadım. çünkü ben de kendime hakim olamayıp sinirlenebilirdim, ki o na söylesem o da sinirlenip herşeyi bitirebilirdi.
ben böyle düşünürken, bir hışım kalktım ve ben gideceğim dedim, üstümü giyinmek için fevri harekette bulundum. onun yanından ayrılmak istemeyen ben, kendime hakim olamadım ve çok sert hareketler içinde kendisine birşey söylemeden, suratımda alaycı bir tavır ile ben üzerimi giyinip gideceğim dedim. hayırdır ne oldu, üzgün gözüküyorsun dedi. hayır , sadece mutsuzum dedim. bu lafım üzerine kendisi de toparlandı. ve sinirli bir şekilde , birşey söylemeden istanbula dönüyoruz dedi. ben o dakika kadınlık gururumun incinmesini bir tarafa bırakarak, ya tamam özür dilerim gitmeyelim vs. dedim. ama sonuç geri döndük. sonra da bir daha ulaşamadım kendisine. sadece bana yazdığı erkekliğime laf ettin! erkeklik gururumu incintin! bu işin geri dönüşü yok! bir daha hiç bir kadınla olmayacağım senin yüzünden diye bir mesaj attı.
beni bırakıp gider ,snirlenir diye o akşam söylemediğim, bana yapmış olduğu saygısızca davranışı mesajda belirttim ve esas sen benim kadınlık gururumu incilttin. ben senin erkekliğine laf etmedim dedim. neymiş ben mutsuzum demişim ve odadan çıkmak istemişim bu o anlama geliyormuş.
çok uzun oldu biliyorum anlaşılır bir şekilde de ifade etmeye çalıştım. umarım anlaşılmıştır. yani bu noktada ben haksız mıyım , yoksa kendisi ilişkiyi bitirmek için bir bahane mi arıyordu da bunu öne sürdü. gerçekten anlamıyorum, yorumlarınıza ihtiyacım var. teşekkür ederim.
Aslında konuyu açıp açmamakla kararsızdım. Ancak 1 yıldır içimi kemiriyor bu durum. Ya gerçekten çok taktım bu kişiye, yada gerçekten seviyor ve unutamıyorum. Sizden ricam haklı mıyım, haksız mıyım onu bana söylemeniz, en azından kendimi daha iyi hissedeceğim.Çünkü ben sağlam bir analiz yapamıyorum ve kendimi suçluyorum. Gerçekten suç bende mi?
5 yıldır tanıdığım, ailesini, çevresini bildiğim bir adam var. kendisiyle beraberliğe başlamıştık. ama hep çalkantılıydı bu süreç. kendisinin sorunlarından ötürü, geri çekiyordu kendini. bu son 4 yıldır bir kaç ay görüşüp, uzaklaşıyordu. arkadaş mıyız, sevgili miyiz hep ortada kalıyordu. ama tamamen kendisinden kaynaklanan sebepler. (sinirli oluşu,maddi yetersizlik, çevresi ve ailesiyle uyum problemi, sonradan öğrendiğim esrar kullanımı, hayatta çok para kazanmayı isteyip de yeteri kadar çalışmama ve aramızda 14 yaş farkı) bunları belirterek, benden uzak durması gerektiğini, beraberliğimizin devam etmesi halinde, bana ve ilerde ciddi bir şey olursa doğacak çocuğun günahına girmek istemediğini söylerdi. ki nitekim de doğru şeyler söylerdi.
En son geçen sene ağustos ayında benim kendisine yazmam ile biz tekrar başladık. ve bu defa gerçekten çok farklıydık. tam anlamıyla bir beraberliğe başlamıştık.tekrar iyi ki geldin hayatıma, ben seni en son kırdığım için cesaretim yoktu, hep bana gelmeni bekledim, seni çok seviyorum, bu hayatta iki değerlim var biri annem biri sensin artık, merak etme herşey çok güzel olacak, artık hayatımdasın ya, diye söyleyerek beni karşıladı. ben de onu gerçekten sevdiğim için, özünde iyi bir insan ve güvenilir, sözü eri olarak gördüğüm için bu söz ve davranışları hoşuma gitti ve tüm olumsuzluklarını beraber aşacağımızı düşündüm ki bunu da ona karşı dile getiriyordum. evlilik kararı aldık. ama bir türlü benim ailemle (üstü kapalı tanıyorlar birbirlerini) ailecek tanışmayı istemedi, ben bu tarz şeylere gelemem, beni kalabalığın içine sokma, gizliden evlenelim, sonrasında açıklarız vs. dedi. ki kendi ailesi benim ailemle tanışmayı çok istiyordu, bana annesi gelelim kararlaştırın günü demesine rağmen, o yanaşmıyordu.tam tersi böyle mevzu açılınca geriliyordu fazlasıyla benden uzaklaşıyordu. ben de nikah olmasına okey dedim. sonra ortaya çıkınca, en iyisi ailenin dediği gibi yapalım , nikah işini erteleyelim, seni gelip isteyelim dedi. ben daha önce evlenip ayrıldım, kendisi de benden 14 yaş büyük olduğu için ve bazı şeyleri görüp geçirdiği için , kendisi, çocuk değiliz kimseye söylemeye gerek yok özgür irademizle sen beni istiyorsan ben seni istiyorsam pek alada nikahımızı kıyabiliriz demişti. allah tan sonra vazgeçti. çünkü ben ailemi karşıma almak istemiyor, herşey rızayla olsun istiyordum.
böyle ağustos- kasım ayları zarfında yakın yerlere haftasonu için gezmeye gittik. güzel vakit geçiriyorduk , gerçekten bana karşı samimi ve sevgi hissettiğinin farkındaydım. çünkü diğer seneler gibi asla değildi. kuzenlerimle tanıştırdım, kuzenimin bulunduğu yere gittik kendisi üniversitede okuyor, bizi gezdirdi bulunduğu şehri vs. bu tarz hafta sonları için geziyorduk. açıkçası yine isteyerek kendisiyle beraber oluyordum. ama evleneceğiz ne de olsa düşüncesiyle değil. sadece kendisini sevdiğim ve onunla beraber olmak istediğim için , beraber oluyorduk. yine tatildeyken bir gün beraber olduk ve bu defa çok farklıydı ve bana karşı çok saygısızca davrandı. o saygısız hareketini o an dile getiremedim, ne yapıyorsun farkında mısın yaptığın şeyin diye uyarmak istedim ama uyaramadım. çünkü ben de kendime hakim olamayıp sinirlenebilirdim, ki o na söylesem o da sinirlenip herşeyi bitirebilirdi.
ben böyle düşünürken, bir hışım kalktım ve ben gideceğim dedim, üstümü giyinmek için fevri harekette bulundum. onun yanından ayrılmak istemeyen ben, kendime hakim olamadım ve çok sert hareketler içinde kendisine birşey söylemeden, suratımda alaycı bir tavır ile ben üzerimi giyinip gideceğim dedim. hayırdır ne oldu, üzgün gözüküyorsun dedi. hayır , sadece mutsuzum dedim. bu lafım üzerine kendisi de toparlandı. ve sinirli bir şekilde , birşey söylemeden istanbula dönüyoruz dedi. ben o dakika kadınlık gururumun incinmesini bir tarafa bırakarak, ya tamam özür dilerim gitmeyelim vs. dedim. ama sonuç geri döndük. sonra da bir daha ulaşamadım kendisine. sadece bana yazdığı erkekliğime laf ettin! erkeklik gururumu incintin! bu işin geri dönüşü yok! bir daha hiç bir kadınla olmayacağım senin yüzünden diye bir mesaj attı.
beni bırakıp gider ,snirlenir diye o akşam söylemediğim, bana yapmış olduğu saygısızca davranışı mesajda belirttim ve esas sen benim kadınlık gururumu incilttin. ben senin erkekliğine laf etmedim dedim. neymiş ben mutsuzum demişim ve odadan çıkmak istemişim bu o anlama geliyormuş.
çok uzun oldu biliyorum anlaşılır bir şekilde de ifade etmeye çalıştım. umarım anlaşılmıştır. yani bu noktada ben haksız mıyım , yoksa kendisi ilişkiyi bitirmek için bir bahane mi arıyordu da bunu öne sürdü. gerçekten anlamıyorum, yorumlarınıza ihtiyacım var. teşekkür ederim.
