- 4 Ağustos 2023
- 952
- 1.314
-
- Konu Sahibi diblerabla
- #21
Zaten baştan belli etmiş kendini çok hevesli değil sanırım ilk torunu mu ki?
Zaten baştan belli etmiş kendini çok hevesli değil sanırım ilk torunu mu ki?Hatta şöyle bir şey oldu. Ben dedim ki mevlüdü sizin orada yaparız akrabalar var orada bana dediki “bakarız” şok geçirdim. Eşimin halasına aynı şeyi söylediğimde çok mutlu oldu hemen planlar yapmıştı. Oğlumun mevlüdünü camiide yapıp hayrına yemek dağıtacağım. Kvmin görmesine lüzum olmadığını düşünüyorum.
Çok teşekkür ederimBenim de dolama olmustu parmagim, sadece teramisin kullandim ve hemen geçti.
Diger konu için de diyeceğim tek sey, esinle sen kendinize yetersiniz, baskalarinin yaptıklarına uzulmeyin de, takmayin da.
Anneciginize Allah rahmet eylesin.
Kim soyledi sutun besleyici olmadigini?8gunluk bebek hemen kilo almazki ben ogluma sut veremedim mesela sezeryan oldugum icin asla kabul etmedi napsamda istemedi ve allerjili çoçuk cikti çocuk yemeginide şekerlisini yiyemedi inek sutune allerjisi vardi bin takla atiyoduk yemegi bulmak icin diyetik mamaydi anlayacagin çocugum hep zayif kaldi ama gelişimi şukur iyiydi ev yemeklerine gecince kiloda aldi hepimizin başina bir turlu olay geliyor bu hayatda herşeyi stres yapma aslinda yemegini duzeltirsen sutunde belki daha doyurucu ola bilir ama şartlar bazen istedigimiz gibi olmuyor işteBaşka zaman olsa belki bu kadar takılmam ama şuan üst düzey duygular yaşıyorum. Sütüm besleyici değilmiş mesela bebeğim kilo alamadı 8 gündür. Öyle içim doldu ki anlatamam.
Benim de sütüm besleyici değilmiş. Doktor mama verdiriyor saatlerce de ona ağladım.
İlerde muhtaç olduklarında aynısını da siz onlara yaparsınız.Başka zaman olsa belki bu kadar takılmam ama şuan üst düzey duygular yaşıyorum. Sütüm besleyici değilmiş mesela bebeğim kilo alamadı 8 gündür. Öyle içim doldu ki anlatamam.
Annesizlik zor bende dünyaya çocuk getirmeye korkuyorum.Sirf annem yok diye.Merhaba Hanımlar
Uzun olduysa affola. Çok daraldığım için yazmak ve duanızı istemek istedim.
8 gün önce ilk kez doğum yaptım. Normal doğum oldu ve alttan dikişlerim var. Oturup yatarken çok zorlanıyorum. Bebeğimle çok rahat bir şekilde ilgilenemiyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Bunlar yetmiyormuş gibi eşimin elinde dolama çıktı parmağını neredeyse komple sardı. Tedavi görüyor ama Allah razı olsun elinden geldiğinden fazlasıyla yardım ediyor.
Geleyim sıkıntıma;
Kayınvalidemler doğumumdan 1 ay önce hiç zorunlulukları yokken şehirdışına taşındılar. Eşimin işi ailesinin evine yakın olduğu için öğle yemeklerini onlarda yerdi. Onlar taşınınca ben de 9 aylık hamile halimle bir de üzerine o muhteşem sıcak havada yemek çok yapamaz oldum. Kayınvalidemlere ben de eşim de bu konudan bahsettik ama dinlemeyip gittiler. Neyse doğum yaptım sabaha karşı, öğle civarı hastaneye geldiler. Kayınvalidem odaya girer girmez eşimi kenara çekip 3 yaşında bebekmiş gibi öpüp kokladı (ki hiç anaç bir insan değildir).
Benim annem 12 yıl önce vefat etti. Babam da 2.ye evlendikten sonra elini eteğini çekti üzerimden. Hamileliğim boyunca kendi öz babam bir kere bile aramadı. Doğumumu haber verdim bebeğimi tebrik etti halimi hatrımı sormadı bile. Ben o haldeyken kayınvalidem oğlunu 39 yaşındaki adamı öpüp kokladı. Bana sadece iyi misin diye sordu ki ben o sırada ağlayarak bebeğimi emzirmeye çalışıyordum. Ertesi gün eve döndük. Evimiz dubleks kayınvalidemler alt kattaki yatak odasına yerleşti. Ben zor yürüdüğüm için aşağı pek inemedim doğal olarak. Allah razı olsun eşim taşıdı yemeğimi suyumu yukarı.
Kayınvalidem pek yemekten anlamaz ama yine de 3 gün yemek yaptı. 3. gün kuru fasülye yapmış lohusa bana. Ben de yiyemedim normalde bile gaz yapar bir de emzirirken yiyemem dedim. Bir tencere kuru fasülyeyi çöpe döktü ben yemedim diye. Yukarı yanıma geliyor arada ben bebeğimle uğraşıyorum emzirmeydi gazdı beni kafeste bir maymunmuşum gibi izliyor. Asla konuşma yok destek yok ya da herşeyi geçtim bir sevgi belirtisi yok.
4. gün sabah kalktılar. Eşime demiş ben gidiyorum. Eşim bekleyin dönünce ben sizi bırakırım. O gün bebeğimin kontrolü vardı geç kalıyorduk alel acele çıktık onlar da çıkıp gitmişler. Eve geldik yoklar. Eşimin parmağı şiş canı yanıyor ben yürüyemiyorum dikişler fena bir de üzerine göğsüm şişti yara emzirirken kan geliyor ağlaya ağlaya geziyorum. Bir kap yemek yok evde. Her yer her yerde.
Biz oturduk eşimle başladık ağlamaya. Eşim çok üzüldü hem benim halime hem annesinin yaptığına. O günden beri de kendimize gelemedik. Ben zaten psikolojik olarak çok sıkıntıdayım eşimin halini de kafama takmaya başladım.
Bebeğimin bu zamanları geri gelmeyecek. Böyle yaşamak istemezdim. Kimsesiz kanadı kırık kuşlar gibi hissediyorum. Ve 31 yaşımda anne diye ağlıyorum. Lütfen bana dua edin.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Anne yaramı bilmesine rağmen böyle davranması çok üzdü beni. Ben annesiz bir kedi görsem bırakıp gidemiyorum.İnsan sırf insanlık için bile güleryüz gösterir yeni doğum yapmış bir kadına, şevkat gösterir, ilgi gösterir. Kayınvalideniz maalesef bu insanlıktan belli ki pek nasibini almamış. Görev gibi gelmiş evinize, görev gibi yemek pişirmiş. Siz şu an bunları lütfen düşünmeyin. Eşiniz de sizi anlıyormuş, birbirinize destek olarak atlatacaksınız bu günleri...
Geriye dönüp bakınca bu zorlukları değil, evladınızın dünyaya gelişini hatırlayıp mutlu olacaksınız.
Kalbim sizinle, lütfen sadece ve sadece bebeğinize odaklanın
Hamileliğim zor geçti. Değil buzluğa bir şeyler atmak günlük yemeği zor çıkardım. Dışardan sürekli beslenecek ne maddi gücüm var ne de temizliğine güvenebilirim çünkü emzirmeye çalışıyorum. Trajedi sevmem aksine mantık insanıyım. Şimdiye kadar hep tek başıma ayakta kaldım. Ama insan lohusayken düşüyormuş.Neden öyle davranıyor?
Bir de bana trajediyi çok seviyorsunuz gibi geldi. Çok takıyorsunuz.
Ben mi yanlış biliyorum yada yaşadım.. Ésinizle her şeyi halledebilirsiniz. Yemek olayını dışardan çözün. Kendinize gelene kadar parasıyla bir hanım bulun gelsin size çorba, sebze yemekleri yapsın gitsin.
Yani hepimiz böyle doğurduk böyle büyüttük. Doğumdan önce keşke dolabıniza mantıdır, buzluk böreğidir. Vs.. atsaydınız.
Bir 10 kavanoz şakşuka vs yapsaydınız kocanız bir makarnayla bile yemek ortaya çikarırdı hatta çorbalar bile yapıp konserveleyebilirdiniz.
Hayat herkes için kolay değildir ama biraz da kplaylaştırmak bizim elimizde..
Demek ki kayınvali de size kırgın ki bek karış suratla gezmiş.
Beklentiyi azaltın. Daha insanlar taşınacağı zaman bile beklenti içine girmişsiniz. Annesi oğlunu öpmüş ona takmışsınız. Evet kadın keşke ikinize de anne gibi davransaydı demek ki bir sebebi var size anne olmak istemiyor. Boşvereceksiniz o zaman bu kadar kendinizi üzmeyin olan sütünüz kesilmesin.
Gitsin eşiniz bir krem ilaç alsın sürün memenize ağlayıp durmayın o enerjiyi bebeğiniz de çeker ne gerek var.. Kalkın ayağa!
manevi güç istiyor insan yanında bazen. Eşim destekliyordu ama o da çok üzgün kaç gündür beni o çok düşürdü.Bebeginiz hayirli olsun . Haklisin uzulmekte ve yasadiginiz duygular cok normal. Ama inanin hepsi gececek.
Kayinvalideniz de artik yok gibi dusunun. Esinle sen varsiniz. Bir komsu arkadas varsa yardim isteyin.
Maddi imkaniniz varsa ,yardimci tutun.
Yemekleri disaridan yiyin.
Maddi imkan yoksa , yemekleri pratik yapin.
Yumurta, peynir, kahvalti turu seyler
Hurma, hem sut yapar hem besleyici . Sabah aksam 3 er tane yiyin,cevizle beraber.
Esiniz de birkac gune toparlar daha cok yardimci olur
Ne kadar güzel bir teselli. Gerçekten bu ara beynimi toparlayıp kendimi teskin edemiyorum.Uzmeyin kendinizi. Bazi seyler bizim elimizde degil, kendi secimlerimiz degil, kader bu oluyor iste. Eminim ki kayinvalideniz sacinizi okşayıp nasilsin desin diye beklediniz ama yapmadi. Yapacak bisey yok. Insan hangi duyguyu beslerse onu dahada cok büyütüyor. Bu olayları düşünüp uzuldukce uzuntunuz katlanarak artacak. Esinize ve bebeginize sımsıkı sarılın, diğerlerini bosverin
Evet ilk torunZaten baştan belli etmiş kendini çok hevesli değil sanırım ilk torunu mu ki?
Inan suan yaninda olmayı ve size yardım etmeyi sırf ALLAH rızasi için bakardımMerhaba Hanımlar
Uzun olduysa affola. Çok daraldığım için yazmak ve duanızı istemek istedim.
8 gün önce ilk kez doğum yaptım. Normal doğum oldu ve alttan dikişlerim var. Oturup yatarken çok zorlanıyorum. Bebeğimle çok rahat bir şekilde ilgilenemiyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Bunlar yetmiyormuş gibi eşimin elinde dolama çıktı parmağını neredeyse komple sardı. Tedavi görüyor ama Allah razı olsun elinden geldiğinden fazlasıyla yardım ediyor.
Geleyim sıkıntıma;
Kayınvalidemler doğumumdan 1 ay önce hiç zorunlulukları yokken şehirdışına taşındılar. Eşimin işi ailesinin evine yakın olduğu için öğle yemeklerini onlarda yerdi. Onlar taşınınca ben de 9 aylık hamile halimle bir de üzerine o muhteşem sıcak havada yemek çok yapamaz oldum. Kayınvalidemlere ben de eşim de bu konudan bahsettik ama dinlemeyip gittiler. Neyse doğum yaptım sabaha karşı, öğle civarı hastaneye geldiler. Kayınvalidem odaya girer girmez eşimi kenara çekip 3 yaşında bebekmiş gibi öpüp kokladı (ki hiç anaç bir insan değildir).
Benim annem 12 yıl önce vefat etti. Babam da 2.ye evlendikten sonra elini eteğini çekti üzerimden. Hamileliğim boyunca kendi öz babam bir kere bile aramadı. Doğumumu haber verdim bebeğimi tebrik etti halimi hatrımı sormadı bile. Ben o haldeyken kayınvalidem oğlunu 39 yaşındaki adamı öpüp kokladı. Bana sadece iyi misin diye sordu ki ben o sırada ağlayarak bebeğimi emzirmeye çalışıyordum. Ertesi gün eve döndük. Evimiz dubleks kayınvalidemler alt kattaki yatak odasına yerleşti. Ben zor yürüdüğüm için aşağı pek inemedim doğal olarak. Allah razı olsun eşim taşıdı yemeğimi suyumu yukarı.
Kayınvalidem pek yemekten anlamaz ama yine de 3 gün yemek yaptı. 3. gün kuru fasülye yapmış lohusa bana. Ben de yiyemedim normalde bile gaz yapar bir de emzirirken yiyemem dedim. Bir tencere kuru fasülyeyi çöpe döktü ben yemedim diye. Yukarı yanıma geliyor arada ben bebeğimle uğraşıyorum emzirmeydi gazdı beni kafeste bir maymunmuşum gibi izliyor. Asla konuşma yok destek yok ya da herşeyi geçtim bir sevgi belirtisi yok.
4. gün sabah kalktılar. Eşime demiş ben gidiyorum. Eşim bekleyin dönünce ben sizi bırakırım. O gün bebeğimin kontrolü vardı geç kalıyorduk alel acele çıktık onlar da çıkıp gitmişler. Eve geldik yoklar. Eşimin parmağı şiş canı yanıyor ben yürüyemiyorum dikişler fena bir de üzerine göğsüm şişti yara emzirirken kan geliyor ağlaya ağlaya geziyorum. Bir kap yemek yok evde. Her yer her yerde.
Biz oturduk eşimle başladık ağlamaya. Eşim çok üzüldü hem benim halime hem annesinin yaptığına. O günden beri de kendimize gelemedik. Ben zaten psikolojik olarak çok sıkıntıdayım eşimin halini de kafama takmaya başladım.
Bebeğimin bu zamanları geri gelmeyecek. Böyle yaşamak istemezdim. Kimsesiz kanadı kırık kuşlar gibi hissediyorum. Ve 31 yaşımda anne diye ağlıyorum. Lütfen bana dua edin.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Çok ruhsuzmuş cidden.Evet ilk torun
Manevi gucte onemli ama sartlar boyle.manevi güç istiyor insan yanında bazen. Eşim destekliyordu ama o da çok üzgün kaç gündür beni o çok düşürdü.
Benim annem gebeligim boyunca cocugun gelisimi nasıl diye sormadi bile. Dogum yaptim, misafir gibi geldi gitti. Gorumcem bana corba icirirken karsidan izliyordu. Cikarttigi olaylar, kendi dogum yapmış gibi aglayip sizlanmasi vs onlara girmiyorum bile. Elimden uzulup kizmaktan baska bisey gelmedi. Bunlarinda kimseye faydası olmadı. Insan basini koyacak bir omuz bekliyor ama bulamıyorsa yapacak biseu yok maalesef. Uzulmeyin, dusunmemeye calisinNe kadar güzel bir teselli. Gerçekten bu ara beynimi toparlayıp kendimi teskin edemiyorum.