Bırakmayın bir daha. Ne demek 2 yaşındaki bebeği ittirmek? İnsan yanlışlıkla çarpsa tutacağım diye kırk şekle girer. Kvnize gıcık olmakta da haklısınız. Benim de son isteyeceğim şey, neresinin kanadığını bilmediğim çocuğuma endişe içinde koşarken araya giren kvnin annecilik oynaması olurdu herhalde o durumda.
Size ufak bir de olay paylaşayım: Oğlumu kvme pek bırakmazdım bebekken, aşırı pimpirikli olduğumu kabul ediyorum, evhamlanırdım benim kadar dikkat edemez diye çünkü bana nazaran daha rahat bir kadındır. Her ne ise, bir işim çıkmıştı, annem de müsait değildi (Anneme rahat bırakabiliyordum çünkü benim gibi titizlenir çocuk bakımında), hadi dedim kvye bırakayım. Kadının da torunu, itina ile bakacaktır, ben abartıyorumdur vs.
Ama ciddi bir kuralım var; "Çocuğu komşuya vb. gönderme, başında dur".
Ufak çocuk, kendi annemden başkasına emanet etmemişim o yaşına kadar, ilk kez kvye emanet edeceğim ve altını çize çize, üstüne basa basa "Ya komşu çocuklarını çağır birlikte oynasınlar sizde ya tek oynasın gözünün önünde, illa göndereceksen komşuya başında sen de ol tek yollama" dedim. Tamam kızım dedi, sözler verdi "Ya bırakır mıyım hadi gözün arkada kalmasın" dedi de dedi.
Akşam üzeri çocuğumu aldım, eve geldik. Üzerini değiştirirken koltuk altından dirseğine kadar kıpkırmızı bir çizik gördüm. "Noldu kuzum?" dedim, anlattı yavrum. Benim kv, dışarı çıkacağım hemen gelirim diye komşuya bırakmış benim oğlanı. Oğlum da ranzanın merdivenlerinden düşmüş komşuda ve kolu komple çizilmiş. O kadar sinirlendim ki anlatamam. 1 değil, 2 değil belki 3 kere tekrar etmişim "Çocuğu tek bırakma" diye ve hemen verdiği sözü çiğnemiş. Üstelik söylemiyor da bana "Böyle böyle oldu" diye, gizlemeye kalkıyor bir de, sanki fark etmeyeceğim. İlk ve sondu. Çok uzun bir süre kvme bırakmadım oğlumu ve lafımı da soktum yeri geldiğinde.
En kıymetlimiz, çocuklarımız. Görümcenizin tavrının yanlış anlaşılacak bir yanı yok işte ittirmiş bebeğinizi daha ötesi yok.