Nereden başlasam bilemiyorum.
Kafamda uçuşan şeyler o kadar karmaşık ki…
Benim mesajlaşmaları ve fotoları anı kalsın diye silmeme gibi bir huyum vardır. Arkadaşım da olsa eski sevgilim de, tutarım yani onları. Arada bakıp duygulanırım filan. Ama arşivde tutuyorum hepsini tabii. Ne gerek var sürekli önümde durmalarının.
Bir süre önce eşimin ailesinin evinde oturuyorduk. 10 yaşındaki yeğeni fotoğraflara bakacağım diye telefonumu elimden aldı salondan odasına gitti. (Selfie çekmiştik beraber) Önemsemedim. O arada annesi(görümcem) de içerideydi. Biz salonda oturuyorduk.Sonra salona gelip çayları koyalım mı dedi bana. Tamam dedim. mutfağa gittik. Bir anda bana “bir tanıdığım eski sevgililerinin mesajlarını saklamış, eşi öğrenmiş, hemen boşanmışlar.” gibi şeyler demeye başladı.Önce anlamadım. Sonra bir ürperdim. Yani umrumda değil. Gitsin söylesin. Bir korkum yok ama tavrı çok iğrençti. Ne alaka yani sanki eline koz geçmiş. Ya da farklı mı aktaracak filan acaba diye düşündüm.Olayın şokuyla kem küm ettim orda. Sizce napayım bundan sonra?
Ekleme:
Herkesin mesajını okudum tek tek. Vakit ayırdığınız için teşekkürler gerçekten.
Çocuk telefonu aldı kaçtı resmen, arkasından gitmedim ben de.
Sadece biraz fazla üzerime gidildiğini düşünüyorum çünkü, eşimle ilişkimiz sırasında o bana hep eski sevgililileriyle neler yaptığını anlatmıştır. Durduk yere değil, ben sorduğum için tabiiki de ama sonuç olarak bu konular aramızda o derece tabu değil. Ben de konusu oldu mesela üç beş kez bahsettim, onun kadar olmasa da. Çünkü ben rahatsız olmuyorum, onun da olmayacağını varsaydım. Cidden de tepki vs vermedi ama tabii o kendisi sormadı hiç.
Aramızda bu rahatlık olduğu için ben hiç eski mesajlarımı silmemiştim. Tabiiki şu an görüşmediğim bazı arkadaşlarım da dahil olmak üzere. Onlarınkini de tuttum hep. Arşivleme huyum yüzünden bunlar. Yani eski sevgililerimin mesajlarını özel olarak ayırmadım. Bakıp duygulanmak dediğimde, eski arkadaşlarımla olan mesajları kastetmiştim başlığın ilk yazısında.
Velhasıl görümce, eşimin küçük kardeş yani, beni hiç sevmedi. Hep evin tontişi küçük kızı olmuş hayatı boyunca. Şımartılmış. Her istediği alınmış. Tanıştığımızdan beri de yıldızı benimle barışmadı. Hep laf sokuyor, aptal yorumlar yapıyor, arkamdan konuşuyor vs. Tipime laf ediyor. Eşim esmer ben de esmerim. Herkesin içinde “abime aslında sarışın ince birisi daha iyi olurdu.” gibisinden laf etti bir kere. Kiloma takık zaten bence. Kariyerime laf ediyor. Kendi bir baltaya sap olabilmiş değil. Ama sürekli eşinin maddi durumuyla övünen falan birisi.
Daha önce hiç bu kadar ileri gitmemişti. Bne de çok tepki vermiyordum ona, görmezden geliyordum. Telefonumu kurcalaması son nokta yani.
Ne zaman kızın konusu açılsa eşimle aramızda gerginlik çıkıyor. Sanki kardeşi beş yaşındaymış gibi, o saftır ya, öyle yapmaz falan filan deyip koruyor, cinnet geçiriyorum ben de.
Yani demek istediğim, fotoları kendi görse bozulsa bile olay çıkarmaz, sadece sil derdi. Ama şimdi bu kızın nasıl aktaracağını bilmiyorum. Dallayıp budaklayabilir, bazı arkadaşların dediği gibi ss aldığı şey olabilir, onları yorumlayarak eşime ve kayınvalideme anlatabilir vs diye geriliyorum. Düşündüğünüz gibi iyiniyetle uyarı filan olduğunu düşünmüyorum ben.
Kaç gündür uyuyamadım. Yarın bayram ziyaretine gideceğiz. O yüzden olayları biriktirip orda kopartır diye korktum bir yandan. Eşime akşam anlatacağım durumu. Ama kesin yine saçma sapan o küçüktür, saftır, bilmem ne diyecek. Küçük dediği de 30 yaşında bu arada.
Ben sinir olduğumla kalacağım. Eminim bundan.
Kafamda uçuşan şeyler o kadar karmaşık ki…
Benim mesajlaşmaları ve fotoları anı kalsın diye silmeme gibi bir huyum vardır. Arkadaşım da olsa eski sevgilim de, tutarım yani onları. Arada bakıp duygulanırım filan. Ama arşivde tutuyorum hepsini tabii. Ne gerek var sürekli önümde durmalarının.
Bir süre önce eşimin ailesinin evinde oturuyorduk. 10 yaşındaki yeğeni fotoğraflara bakacağım diye telefonumu elimden aldı salondan odasına gitti. (Selfie çekmiştik beraber) Önemsemedim. O arada annesi(görümcem) de içerideydi. Biz salonda oturuyorduk.Sonra salona gelip çayları koyalım mı dedi bana. Tamam dedim. mutfağa gittik. Bir anda bana “bir tanıdığım eski sevgililerinin mesajlarını saklamış, eşi öğrenmiş, hemen boşanmışlar.” gibi şeyler demeye başladı.Önce anlamadım. Sonra bir ürperdim. Yani umrumda değil. Gitsin söylesin. Bir korkum yok ama tavrı çok iğrençti. Ne alaka yani sanki eline koz geçmiş. Ya da farklı mı aktaracak filan acaba diye düşündüm.Olayın şokuyla kem küm ettim orda. Sizce napayım bundan sonra?
Ekleme:
Herkesin mesajını okudum tek tek. Vakit ayırdığınız için teşekkürler gerçekten.
Çocuk telefonu aldı kaçtı resmen, arkasından gitmedim ben de.
Sadece biraz fazla üzerime gidildiğini düşünüyorum çünkü, eşimle ilişkimiz sırasında o bana hep eski sevgililileriyle neler yaptığını anlatmıştır. Durduk yere değil, ben sorduğum için tabiiki de ama sonuç olarak bu konular aramızda o derece tabu değil. Ben de konusu oldu mesela üç beş kez bahsettim, onun kadar olmasa da. Çünkü ben rahatsız olmuyorum, onun da olmayacağını varsaydım. Cidden de tepki vs vermedi ama tabii o kendisi sormadı hiç.
Aramızda bu rahatlık olduğu için ben hiç eski mesajlarımı silmemiştim. Tabiiki şu an görüşmediğim bazı arkadaşlarım da dahil olmak üzere. Onlarınkini de tuttum hep. Arşivleme huyum yüzünden bunlar. Yani eski sevgililerimin mesajlarını özel olarak ayırmadım. Bakıp duygulanmak dediğimde, eski arkadaşlarımla olan mesajları kastetmiştim başlığın ilk yazısında.
Velhasıl görümce, eşimin küçük kardeş yani, beni hiç sevmedi. Hep evin tontişi küçük kızı olmuş hayatı boyunca. Şımartılmış. Her istediği alınmış. Tanıştığımızdan beri de yıldızı benimle barışmadı. Hep laf sokuyor, aptal yorumlar yapıyor, arkamdan konuşuyor vs. Tipime laf ediyor. Eşim esmer ben de esmerim. Herkesin içinde “abime aslında sarışın ince birisi daha iyi olurdu.” gibisinden laf etti bir kere. Kiloma takık zaten bence. Kariyerime laf ediyor. Kendi bir baltaya sap olabilmiş değil. Ama sürekli eşinin maddi durumuyla övünen falan birisi.
Daha önce hiç bu kadar ileri gitmemişti. Bne de çok tepki vermiyordum ona, görmezden geliyordum. Telefonumu kurcalaması son nokta yani.
Ne zaman kızın konusu açılsa eşimle aramızda gerginlik çıkıyor. Sanki kardeşi beş yaşındaymış gibi, o saftır ya, öyle yapmaz falan filan deyip koruyor, cinnet geçiriyorum ben de.
Yani demek istediğim, fotoları kendi görse bozulsa bile olay çıkarmaz, sadece sil derdi. Ama şimdi bu kızın nasıl aktaracağını bilmiyorum. Dallayıp budaklayabilir, bazı arkadaşların dediği gibi ss aldığı şey olabilir, onları yorumlayarak eşime ve kayınvalideme anlatabilir vs diye geriliyorum. Düşündüğünüz gibi iyiniyetle uyarı filan olduğunu düşünmüyorum ben.
Kaç gündür uyuyamadım. Yarın bayram ziyaretine gideceğiz. O yüzden olayları biriktirip orda kopartır diye korktum bir yandan. Eşime akşam anlatacağım durumu. Ama kesin yine saçma sapan o küçüktür, saftır, bilmem ne diyecek. Küçük dediği de 30 yaşında bu arada.
Ben sinir olduğumla kalacağım. Eminim bundan.
Son düzenleme: