Herkese merhabalar,
Uzun zamandır buraya yazıp içimi dökmek istediğim birkaç konu var, bu platformda evli olan tecrübeleri olan eminim ki çok kadın arkadaşım vardır. Sizden objektif yorumlara dayanarak bana bir yol göstermenizi rica edeceğim. Çünkü ben artık kendimi tanıyamıyorum ve resmen çok doldum taştım.
Ben eşimi çok seviyorum, eşim de beni seviyor. Kayınpederim vefat etmişti benimle tanışmadan önce, kayınvalidem ve 3 görümcem var. Görümcelerden biri bekar, diğerleri evli. Kayınvalidem hiçbir şeye karışmaz, asla yorum yapmaz. Hatta kızları da ona hiçbir şey anlatmaz, özellikle bekar olan görümcem herkesi çevirip çeviriyor onların ailesinde. Başından beri bu kadınların arasında sorun olduğunu anladım, bekar görümcem annemle bana gelip ablalarını, annesini, eniştelerini ve hatta eşimi kötülüyordu, sürekli benim ailemin çok iyi olduğunu ve özendiğini söylüyordu. Bu dedikoduları yaptıktan sonra açıkçası yarın öbür gün bu kişi benimle kötü olunca benim de dedikodumu yapar diye düşündüm ve elimi ayağımı çektim, mesafe koyup görüşmeye bu şekilde devam ettim.
Sonra biz evlendik, evlilik süresinde hiçbir hazırlıkta maddi / manevi hiçbir şekilde destek olmadılar, bu arada işin maddi boyutunda değilim eşim ve ben çalışıyoruz, gayet iyi durumumuz.. Ama nezaketen insan bir şeye ihtiyaç var mı diye sorardı.. Herneyse; nişanlıyken evlerine gidiyordum, sürekli akrabalarını kötüleyip dedikodu yapıyorlardı, sessiz kalıyordum. Çocuklarını bile kendileri gibi yetiştirmiş görümcelerim, 14 17 yaşındaki erkek çocukları bile afedersiniz laf arasında dedikodu yapan, kocakarı tipler. Ben ailemde böyle şeyler görmedim, rahatsız oldum.
Evlendikten sonra oğulları kıymete bindi, hiç aramayan sormayan insanlar balayında aradılar; balayı dönüşü her akşam sırayla her biri saat 9 10 gibi arıyorlardı akşam. Napıyorsunuz diye soruyorlardı, ne öğrenmek istedilerse artık bilemedim. Bu aramalar yetmiyormuş gibi hafta içi çalışan insanlar olduğumuzu unutup sürekli çağırıyordu kayınvalidem, artık tamamen mesafe koymam gerektiğini anladım. Görümcelerimin telefonuna bakmadım birkaç kez, anladıklarını sanmıştım ama küçük görümcem olaya müdahil oldu ben de bunun üzerine eşimle kavgalar etmeye başladım, evlendikten sonra tek kavga ettiğimiz konu eşim ve ailesidir. Eşim de saf gibi gitmiş bekar görümcemle dertleşmiş, bekar görümcem ilişkimize müdahale etmek istedi, ağzının payını verdim yetmedi benim annemi arayıp onunla konuşmak istedi annem de ağzının payını verdi, biz karışmayalım onlar yetişkinler diye.. Sonra eşimin tüm ailesini, kayınvalidemi bana karşı dolduruşa getirdi, bi ara hepsi bana isim vermeden whatsapp durumundan döşüyordu, isim yazmıyorlardı.. :) Eşim arada kaldığı için kayınvalidemi aradım, bize davet ettim ağırladım. Diğerlerini kaale almadığım için davet etmedim, delirdiler. Bu sefer daha büyük hiddetlendiler. Eşim de bana sürekli anneme iftara gidelim, ablalarıma oturmaya gidelim diye baskılar yapmaya başladı. Dedim ki annene giderim ama ablalarına gidemem, istenmediğim yere gitmek istemiyorum, rahatsız oluyorum diye.. Sonuç olarak kendisi gitti, üstüne bir de eniştelerini getirdi, enişteleri bize anlaşamıyorsanız boşanın arkanızda dururuz filan dedi
İnanın boşanma dilekçeme kadar yazdım, eşim yırttı attı. Sonuç olarak ben ailesi ile görüşmek istemiyorum, muhattap olmak istemiyorum, zamana bırakmak istiyorum biraz da.. İki ablasına zaten haddini bildirdim, ezilen tarafta olmak istemiyorum. Herkes eşin için git diyebilir ama bu insanlar malesef kıymet bilen kişiler değiller.
Bu tip durumları yaşayanlar var mı? Boşanmak da çözüm değil, boşanmak istemiyorum.
Uzun zamandır buraya yazıp içimi dökmek istediğim birkaç konu var, bu platformda evli olan tecrübeleri olan eminim ki çok kadın arkadaşım vardır. Sizden objektif yorumlara dayanarak bana bir yol göstermenizi rica edeceğim. Çünkü ben artık kendimi tanıyamıyorum ve resmen çok doldum taştım.
Ben eşimi çok seviyorum, eşim de beni seviyor. Kayınpederim vefat etmişti benimle tanışmadan önce, kayınvalidem ve 3 görümcem var. Görümcelerden biri bekar, diğerleri evli. Kayınvalidem hiçbir şeye karışmaz, asla yorum yapmaz. Hatta kızları da ona hiçbir şey anlatmaz, özellikle bekar olan görümcem herkesi çevirip çeviriyor onların ailesinde. Başından beri bu kadınların arasında sorun olduğunu anladım, bekar görümcem annemle bana gelip ablalarını, annesini, eniştelerini ve hatta eşimi kötülüyordu, sürekli benim ailemin çok iyi olduğunu ve özendiğini söylüyordu. Bu dedikoduları yaptıktan sonra açıkçası yarın öbür gün bu kişi benimle kötü olunca benim de dedikodumu yapar diye düşündüm ve elimi ayağımı çektim, mesafe koyup görüşmeye bu şekilde devam ettim.
Sonra biz evlendik, evlilik süresinde hiçbir hazırlıkta maddi / manevi hiçbir şekilde destek olmadılar, bu arada işin maddi boyutunda değilim eşim ve ben çalışıyoruz, gayet iyi durumumuz.. Ama nezaketen insan bir şeye ihtiyaç var mı diye sorardı.. Herneyse; nişanlıyken evlerine gidiyordum, sürekli akrabalarını kötüleyip dedikodu yapıyorlardı, sessiz kalıyordum. Çocuklarını bile kendileri gibi yetiştirmiş görümcelerim, 14 17 yaşındaki erkek çocukları bile afedersiniz laf arasında dedikodu yapan, kocakarı tipler. Ben ailemde böyle şeyler görmedim, rahatsız oldum.
Evlendikten sonra oğulları kıymete bindi, hiç aramayan sormayan insanlar balayında aradılar; balayı dönüşü her akşam sırayla her biri saat 9 10 gibi arıyorlardı akşam. Napıyorsunuz diye soruyorlardı, ne öğrenmek istedilerse artık bilemedim. Bu aramalar yetmiyormuş gibi hafta içi çalışan insanlar olduğumuzu unutup sürekli çağırıyordu kayınvalidem, artık tamamen mesafe koymam gerektiğini anladım. Görümcelerimin telefonuna bakmadım birkaç kez, anladıklarını sanmıştım ama küçük görümcem olaya müdahil oldu ben de bunun üzerine eşimle kavgalar etmeye başladım, evlendikten sonra tek kavga ettiğimiz konu eşim ve ailesidir. Eşim de saf gibi gitmiş bekar görümcemle dertleşmiş, bekar görümcem ilişkimize müdahale etmek istedi, ağzının payını verdim yetmedi benim annemi arayıp onunla konuşmak istedi annem de ağzının payını verdi, biz karışmayalım onlar yetişkinler diye.. Sonra eşimin tüm ailesini, kayınvalidemi bana karşı dolduruşa getirdi, bi ara hepsi bana isim vermeden whatsapp durumundan döşüyordu, isim yazmıyorlardı.. :) Eşim arada kaldığı için kayınvalidemi aradım, bize davet ettim ağırladım. Diğerlerini kaale almadığım için davet etmedim, delirdiler. Bu sefer daha büyük hiddetlendiler. Eşim de bana sürekli anneme iftara gidelim, ablalarıma oturmaya gidelim diye baskılar yapmaya başladı. Dedim ki annene giderim ama ablalarına gidemem, istenmediğim yere gitmek istemiyorum, rahatsız oluyorum diye.. Sonuç olarak kendisi gitti, üstüne bir de eniştelerini getirdi, enişteleri bize anlaşamıyorsanız boşanın arkanızda dururuz filan dedi
İnanın boşanma dilekçeme kadar yazdım, eşim yırttı attı. Sonuç olarak ben ailesi ile görüşmek istemiyorum, muhattap olmak istemiyorum, zamana bırakmak istiyorum biraz da.. İki ablasına zaten haddini bildirdim, ezilen tarafta olmak istemiyorum. Herkes eşin için git diyebilir ama bu insanlar malesef kıymet bilen kişiler değiller.
Bu tip durumları yaşayanlar var mı? Boşanmak da çözüm değil, boşanmak istemiyorum.