Malum ben de benzer sebeplerden boşanmayı öteleyenlerdenim.
Siz mutlu olmadıktan sonra isterse bütün dünya sevsin, neye yarar? Yaşınız daha çok genç, bir ömür boyu böyle geçer mi diye düşünün bence, kimseye muhtaç değilsiniz, hesap vereceğiniz kimse de yok anladığım kadarıyla, bu açıdan şanslısınız, isterseniz 10 kere daha yeni bir hayat kurarsınız. Düşünün 38 yaşınızı 48 yaşınızı 58 yaşınızı eğer kendinizi bu kişiyle hayatı geçirebilecek ve mutlu olabilecek gibi görüyorsanız devam edin.
Ben ısrar etmiyorum ki... İşte kabul ediyorum tamam haklısın bizden bir cacık olmayacak dese gönül rahatlığı ile boşanıcam... Ama sanki ben arıza çıkarıyorum ortada aslında hiçbir sorun yok gibi davranıyor. Kendimin borderline olduğunu da Zaman Zaman düşündüğüm için acaba gerçekten haklı mı yok mu bir sebep ben mi büyütüyorum diye düşünüyorum. Objektif olması için kendimce iyi olan huylarını da ekledim. Kötü olarak daha fazla uzun olmasın diye milyon tane olayı yazmadım ama
Evet gelirler birazdan
Mesele ailesi demedim ki ben zaten.
Ben ısrar etmiyorum ki... İşte kabul ediyorum tamam haklısın bizden bir cacık olmayacak dese gönül rahatlığı ile boşanıcam... Ama sanki ben arıza çıkarıyorum ortada aslında hiçbir sorun yok gibi davranıyor. Kendimin borderline olduğunu da Zaman Zaman düşündüğüm için acaba gerçekten haklı mı yok mu bir sebep ben mi büyütüyorum diye düşünüyorum. Objektif olması için kendimce iyi olan huylarını da ekledim. Kötü olarak daha fazla uzun olmasın diye milyon tane olayı yazmadım ama
Yada aldatsa yakalasam inanın sevineceğim boşanmak için elimde somut geçerli bir sebep var ohhh diye. Ama ben bu evlilikte mutsuzum diye boşanmak zor geliyor...
Açık açık konuştuğum çok oldu... Ama ciddiye almıyor, o ciddiye almadıkça ben sinirleniyorum ben sinirlendikçe o şarkı falan söylemeye başlıyor, en son defol git başımdan diye kalkıp oda değiştiriyorum...
İyi de evlenince olmadı ki bunlar... Flört dönemi ve nişanlılıkta da hep şikayetçiydim benden uzak soğuk duruşuna, o Zaman mesefeyi ve yorgunluğunu bahane etti ben de yedim
Başlarda sadece yanımda olması bile mutluyum dedirtiyordu ve yaptıklarının hepsini yuttum, lafını bile etmedim... Ama artık o evde yokken daha huzurlu olduğumu hissediyorum, en azından işte ve elinde değil yanımda olmaması ama kendi isteği ile bahaneler bulup benden ayrı olmaya çalışması artık içimde sevgi bırakmıyor...
