Anne olunca insan ekstra ekstra fedakarlıklar, kendisini unutup yaşamalar, kendini
evladına adamalar bekliyor hep.
Ama buna hakkımız var mı?
Diğer kızınız da daha 2 yaşında bile değilmiş.
Bu kadar detaycı, hayatı kendinize zorlaştıran biriyseniz neden 2. çocuk için biraz daha beklemediniz mesela.
Yüksek ihtimal annenize güvendiniz.
Ama unutuyoruz, bu gerçeği görmek istemiyoruz belki.
Artık yaşlanıyorlar, bir yaştan sonra kafa gürültü götürmüyor.
Dinç gibi dursalar bile eski sağlıkları yok, çabuk yoruluyorlar.
En önemlisi de insan en çok kendi evinde, kendi yatağında rahat eder.
En süper damat için de bu böyledir.
Annenize kırılmayın bence.
Anlamaya çalışın.
Gerekirse bir süre için yardımcı bulmayı düşünün.
Zor zamanları çabuk atlatmanızı dilerim.
Sağlığınız için detaycılığı da bırakıp deliye vurmalı bence biraz. :)
annem 55 ysşında dinç bir kadın. Yardımcı bulmak burada zor küçük bir ilçe burası ve normal bakıcı bile zor ki o çok daha zor. Ya tek başımayım ya da tek sanırım 
