gerçekten eşimle büyük bi sorun haline geliyor

Bu koklaşmaların sonu her seferinde ilişkiyle mi sonuçlanıyor yoksa gündelik sırnaşmalar şeklinde mi? Biz de hemen her gün sırnaşırız birbirimize öperiz koklarız şakalaşırız ama her gün ilişkiye girmeyiz. Eşiniz her seferinde devamını mı getirmek istiyor da yoruluyorsunuz yoksa artık bu sırnaşmalardan da mı rahatsızsınız?
Sonunda ilişki istediği için sinirimi bozuyor normal ilgilenmiyor bi de ben sadece seni öpecektim ilgilenecektim diye yalan söylüyor kızdığımda ama hayır hep yatağa götürüyor
 
Sonunda ilişki istediği için sinirimi bozuyor normal ilgilenmiyor bi de ben sadece seni öpecektim ilgilenecektim diye yalan söylüyor kızdığımda ama hayır hep yatağa götürüyor
Ya bilemedim ki elbet yorucu oluyordur ama bana sorsanız güzel bir şey. Benim de bazen yorgunluktan ertelediğim falan oluyor ama eşim her gün istese arzulandığımı çok hissettiğim için ben de onu daha çok isterdim diye düşünüyorum. Ama tabii ortada bebek ve çok yorgunluk durumu var bilmiyorum. Bu forumdaki konulara hakim misiniz bilmem ama genelde kadınlar eşlerinin kendilerine dokunmamasından yakınıyor. Kiminin yatak hayatı çocuk olunca bitiyor. O örneklere göre sizinkisi bence güzel, tadını çıkarmaya bakın derim ben.
 
Konu açmıştım o zaman yine işin dalgasındaydım gülüyordum ama bu iş ciddiye biniyor. Eşimle pek bir sorunumuz yoktu bebek olana kadar.


Önce konuya bakarsanız sevinirim.
Bebeğim uyanıkken işten geliyor bebeğim yeni uyanmış oluyor. Uyku vaktinde de ben pert olup erkenden yatıyorum.
Bebeğin yanında bu tarz hareketler istemiyorum. O da ben de bir daha istemeyeceğim zaten ben istemesem 3 ay geçer sen gelene kadar dedi. Halbuki 3 gün oldu daha abartmayı seviyor. Haftada 2 kez oluyordu zaten ama yetmiyordu ona hep bi beni çekiştirmeler, zorla öpmeler, vurmalar üzerimi açmalar bunu oyun sandı. Bende kendime saygısızlık yaptım bunu oyun ve şaka sanmasındaki sorumlu benim. Hep güldüm geçiştirdim.
Benim rızam olduğunu sanıyor o kadar yorgun ve isteksiz oluyordum ki bazen aramız bozulmasın diye istiyomuş gibi davranıyordum yeter ki huzurlu olalım diye. Gerçekten hep onun zorla istemesi benim de nazımla oldu hep. Sonra onu da haklı görüyordum bende sorun var diye. İlişkiden sonra ben başlarda psikolojik olarak rahatladığımı düşünüyordum eşim de mutlu oluyor aramız iyi oluyor diye.
Artık bana olan yaklaşımını düşünüyorum da hiç beni düşünmemiş ben cinsellik sonrası mutlu olduğumu bilmem hep isteklerimi dile getirdim ben böyle sevmiyorum diye sevmediklerimi söyledim dinliyormuş gibi yaptı tamam dedi sonra yine aynı belki de ona karşı cinsel hiç bi hissim kalmadı sonradan geri gelir mi bilmiyorum.
Lohusalikta cinsel isteksizlik çok normal sizi anlıyorum, eşinizin anlayışlı olması lazım, yeni doğum yapmış uykusuz bir anneden ne bekliyor ki , ben lohusalıkta 3 ay boyunca eşimle asker arkadaşı gibiydim, psikolojik olarak hiç iyi değildim evde terör estiriyordum resmen , yeni yeni kendime geldim diyebilirim , bebeğim 6 aylık şuanda, yani eşim beni biseylere zorlasa belki de o psikoloji ile boşanmıştık bile , lohusalik çok zor en azından benim çok zor geçti. Ağlama krizleri , uykusuzluk , ölüm korkusu , bebeğimi kaybetme korkuları herseyi dibine kadar yaşadım, lohusalik bitti ama benim psikolojik destek almam lazım bunun farkındayım, lohusalik konusunda toplumumuz aşırı bilgisiz , lohusalik ile delilik birdir , anneye destek olunmalı köstek değil, eşiniz bencil bir insan ...
 
Ben sizi anlıyorum. Günboyu çocukla evle yemekle vs uğraşıp, bir duş bile alamayıp, bir fincan kahve içemeyip aşırı yorgun olduğunuzda, eşinizin dünyadaki tek şey seksmiş gibi davranıp üzerinize gelmesi sizi bunaltmış. Çocuk uyuyunca en azından size 1 saat dinlenme süresi vermesi lazım ama o tam tersi her fırsatı değerlendirme peşinde. Benzerini ben de yaşadım yaşıyorum ve cinsellikten tiksinme boyutuna geldim artık. Tek isteğim dinlenmek. Tvde öpüşen çift görünce bile kusasım geliyor.
 
Lohusalikta cinsel isteksizlik çok normal sizi anlıyorum, eşinizin anlayışlı olması lazım, yeni doğum yapmış uykusuz bir anneden ne bekliyor ki , ben lohusalıkta 3 ay boyunca eşimle asker arkadaşı gibiydim, psikolojik olarak hiç iyi değildim evde terör estiriyordum resmen , yeni yeni kendime geldim diyebilirim , bebeğim 6 aylık şuanda, yani eşim beni biseylere zorlasa belki de o psikoloji ile boşanmıştık bile , lohusalik çok zor en azından benim çok zor geçti. Ağlama krizleri , uykusuzluk , ölüm korkusu , bebeğimi kaybetme korkuları herseyi dibine kadar yaşadım, lohusalik bitti ama benim psikolojik destek almam lazım bunun farkındayım, lohusalik konusunda toplumumuz aşırı bilgisiz , lohusalik ile delilik birdir , anneye destek olunmalı köstek değil, eşiniz bencil bir insan ...
Benim de iki seneye yakın sürdü. Kadına yardımcı olmak yerine sapık gibi yakasından yakalaması korkunç. Hele bebek yanında.
Lütuf gibi görenler olmuş insan kendisini meta gibi hisseder daha kötü hisseder görülmek duyulmak için başka yollar da var. Şefkat beklenen dönemler doğum ve sonrası. Erkek beyni algılamıyor hadi fe kadın beyni de algılayamamış çok garip.
 
Benim de iki seneye yakın sürdü. Kadına yardımcı olmak yerine sapık gibi yakasından yakalaması korkunç. Hele bebek yanında.
Lütuf gibi görenler olmuş insan kendisini meta gibi hisseder daha kötü hisseder görülmek duyulmak için başka yollar da var. Şefkat beklenen dönemler doğum ve sonrası. Erkek beyni algılamıyor hadi fe kadın beyni de algılayamamış çok garip.
Kesinlikle öyle, düşünsene ağır bir depresyona girmişsin lohusasın, sensiz nefes dahi alamayan bir bebek sana bağımlı, ve sen o yorgun , uykusuz , mutsuz halinle bir de yakana yapışmış bir sapıkla mücadele ediyorsun , olacak iş değil, bu erkekler çok yüz vermeyin böyle tepenize çıkarlar, cinnet geçirsin bakalım yaklaşıyor mu daha , bari evdeki işleri falan yaptırsın malak gibi yatmasın ...
 
Ben sizi haklı buldum. Bebeğiniz kaç aylık ve hamilelik-doğumdan önce nasıldınız? Bu adam hep mi böyleydi?

Bebeğim 6 aylık olana kadar ben de çok istekli değildim. Mış gibi davrandığım da oldu, kendimden çok ödün verdim. Ama şimdi öyle değilim. Siz de yapmayın. Bunları eşinizle adam akıllı konuşun. Hasta veya çok yorgunsam erteleyelim deyin. Eşinize bebek bakımını daha çok verin diyeceğim ama bebek daha küçük ve dolayısıyla bu kısa süreli olacaktır. Olsun. Her gün veya hafta sonu yalnız başınıza geçirdiğiniz bir saatiniz olsun. Bebeği ona bırakıp dışarı çıkın. Zihin dünyanızı düzenleyin. İçinize dönün. İnsanın buna çok ihtiyacı oluyor. Günlük bir kahve keyfiniz olsun 15 dk. Çok zor biliyorum ama ben çoğu zaman kahveyi uykuya tercih ediyordum. Uyuyunca videoyu durdurmuş, uyanınca kaldığınız yerden devam hissi oluyor ama bir kahve keyfi gerçekten iyi hissettiriyor, ya da size ne iyi gelecekse. Yemek veya temizliğe yardım etsin eşiniz. Çamaşır mı yıkadınız, verin eline o assın. Ya da bulaşık makinesini boşaltmasını isteyin. Direkt komut verin, çünkü anlamıyorlar. Sizin yükünüz hafifleyince orta yolu bulacağınızı düşünüyorum.

Bu günler geçecek bir şekilde, iyi geçirmeye çabalayın.

Bu arada öpme, şakalaşma gibi durumlara fazla tepki veriyorsunuz diye düşünüyorum. Her seferinde sonu ilişkiye evrildiği için, bunu yapmasını istemiyor olabilirsiniz. Tepkiniz ondan muhtemelen. Ben yorgunum bugün, yarına erteleyelim gibi bir durumu oturtursanız sanırım tavrınız düzelecektir. Bu arada bebek küçük daha yanında şakalaşmakta ne gibi sorun olabilir ki? Büyüdükçe zaten dikkat ediyorsunuz, bunu şimdiden sorun yapmayın bence.
 
Kesinlikle öyle, düşünsene ağır bir depresyona girmişsin lohusasın, sensiz nefes dahi alamayan bir bebek sana bağımlı, ve sen o yorgun , uykusuz , mutsuz halinle bir de yakana yapışmış bir sapıkla mücadele ediyorsun , olacak iş değil, bu erkekler çok yüz vermeyin böyle tepenize çıkarlar, cinnet geçirsin bakalım yaklaşıyor mu daha , bari evdeki işleri falan yaptırsın malak gibi yatmasın ...
Uykusuz, duşsuz, ne yedin ne yemedin haberin yok, bir sürü iş kafanda sıralanmış, her şey sana bakıyor, bebek bi saniye ihmale gelmez gece gündüz, bedenin çok değişmiş hiç eskisi gibi değil, kendinle ilgilenecek zamanın yok, temel ihtiyaçlarının farkında bile değilsin olsan da yapacak gücün vaktin yok Allahım çok zor günler. Şefkat ve merhamet istiyor insan. Çocukla ilgilenilsin istiyor ki içi yine rahat etmiyor çocuktan ayrışmak korkunç geliyor.
bi de tepende sallanıp duran bi herif hiç çekilmez üstelik isteklerine de kulak tıkamış kendi keyfine göre hareket etmekten geri durmamış. İstenmeyince de surat yapmış.
 
bir yerden sonra normal zamana döneceksiniz konu sahibi kendinizi daha iyi hissedeceksiniz. Tünelin ucunda ışık var hiç üzülmeyin. Ne istediğinizi ne istemediğinizi açıkça söyleyin
 
Konu açmıştım o zaman yine işin dalgasındaydım gülüyordum ama bu iş ciddiye biniyor. Eşimle pek bir sorunumuz yoktu bebek olana kadar.


Önce konuya bakarsanız sevinirim.
Bebeğim uyanıkken işten geliyor bebeğim yeni uyanmış oluyor. Uyku vaktinde de ben pert olup erkenden yatıyorum.
Bebeğin yanında bu tarz hareketler istemiyorum. O da ben de bir daha istemeyeceğim zaten ben istemesem 3 ay geçer sen gelene kadar dedi. Halbuki 3 gün oldu daha abartmayı seviyor. Haftada 2 kez oluyordu zaten ama yetmiyordu ona hep bi beni çekiştirmeler, zorla öpmeler, vurmalar üzerimi açmalar bunu oyun sandı. Bende kendime saygısızlık yaptım bunu oyun ve şaka sanmasındaki sorumlu benim. Hep güldüm geçiştirdim.
Benim rızam olduğunu sanıyor o kadar yorgun ve isteksiz oluyordum ki bazen aramız bozulmasın diye istiyomuş gibi davranıyordum yeter ki huzurlu olalım diye. Gerçekten hep onun zorla istemesi benim de nazımla oldu hep. Sonra onu da haklı görüyordum bende sorun var diye. İlişkiden sonra ben başlarda psikolojik olarak rahatladığımı düşünüyordum eşim de mutlu oluyor aramız iyi oluyor diye.
Artık bana olan yaklaşımını düşünüyorum da hiç beni düşünmemiş ben cinsellik sonrası mutlu olduğumu bilmem hep isteklerimi dile getirdim ben böyle sevmiyorum diye sevmediklerimi söyledim dinliyormuş gibi yaptı tamam dedi sonra yine aynı belki de ona karşı cinsel hiç bi hissim kalmadı sonradan geri gelir mi bilmiyorum.
baska problemleriniz oldu mu peki sizin affedemediginiz? eger esinize karsi sindiremediginiz bir ofke varsa onun dokunmasindan rahatsiz olursunuz. bir de dogumdan sonra uzunca bir sure hormonlar kendine gelemiyor , bu da isteksizlige sebep oluyor belki de hormonlarinizla alakalidir. ama sanki ilk soyledigim daha mantikli gibi
 
Kesinlikle öyle, düşünsene ağır bir depresyona girmişsin lohusasın, sensiz nefes dahi alamayan bir bebek sana bağımlı, ve sen o yorgun , uykusuz , mutsuz halinle bir de yakana yapışmış bir sapıkla mücadele ediyorsun , olacak iş değil, bu erkekler çok yüz vermeyin böyle tepenize çıkarlar, cinnet geçirsin bakalım yaklaşıyor mu daha , bari evdeki işleri falan yaptırsın malak gibi yatmasın ...
Ben sizi haklı buldum. Bebeğiniz kaç aylık ve hamilelik-doğumdan önce nasıldınız? Bu adam hep mi böyleydi?

Bebeğim 6 aylık olana kadar ben de çok istekli değildim. Mış gibi davrandığım da oldu, kendimden çok ödün verdim. Ama şimdi öyle değilim. Siz de yapmayın. Bunları eşinizle adam akıllı konuşun. Hasta veya çok yorgunsam erteleyelim deyin. Eşinize bebek bakımını daha çok verin diyeceğim ama bebek daha küçük ve dolayısıyla bu kısa süreli olacaktır. Olsun. Her gün veya hafta sonu yalnız başınıza geçirdiğiniz bir saatiniz olsun. Bebeği ona bırakıp dışarı çıkın. Zihin dünyanızı düzenleyin. İçinize dönün. İnsanın buna çok ihtiyacı oluyor. Günlük bir kahve keyfiniz olsun 15 dk. Çok zor biliyorum ama ben çoğu zaman kahveyi uykuya tercih ediyordum. Uyuyunca videoyu durdurmuş, uyanınca kaldığınız yerden devam hissi oluyor ama bir kahve keyfi gerçekten iyi hissettiriyor, ya da size ne iyi gelecekse. Yemek veya temizliğe yardım etsin eşiniz. Çamaşır mı yıkadınız, verin eline o assın. Ya da bulaşık makinesini boşaltmasını isteyin. Direkt komut verin, çünkü anlamıyorlar. Sizin yükünüz hafifleyince orta yolu bulacağınızı düşünüyorum.

Bu günler geçecek bir şekilde, iyi geçirmeye çabalayın.

Bu arada öpme, şakalaşma gibi durumlara fazla tepki veriyorsunuz diye düşünüyorum. Her seferinde sonu ilişkiye evrildiği için, bunu yapmasını istemiyor olabilirsiniz. Tepkiniz ondan muhtemelen. Ben yorgunum bugün, yarına erteleyelim gibi bir durumu oturtursanız sanırım tavrınız düzelecektir. Bu arada bebek küçük daha yanında şakalaşmakta ne gibi sorun olabilir ki? Büyüdükçe zaten dikkat ediyorsunuz, bunu şimdiden sorun yapmayın bence.
Bebeği 9 aylıkmış, lohusa değil yani. Ben lohusayken bebeğim daha 2 haftalık bile olmamıştı kv de gitmişti, eşimle birleşme olmadan yakınlaştık, bebek uyurken o kadar iyi gelmişti ki bana, çok yorgun olduğum anlar istemediğimi söylüyordum ama sürekli de ertelemiyordum, hatta eşim ertelediğinde ben kızıyordum. Ev işi hiç bitmez ama bu zamanlar da bir daha geri gelmez... Herşeye bir vakit ayırmalı, bebek oldu diye ötelememeli...
 
Bebeği 9 aylıkmış, lohusa değil yani. Ben lohusayken bebeğim daha 2 haftalık bile olmamıştı kv de gitmişti, eşimle birleşme olmadan yakınlaştık, bebek uyurken o kadar iyi gelmişti ki bana, çok yorgun olduğum anlar istemediğimi söylüyordum ama sürekli de ertelemiyordum, hatta eşim ertelediğinde ben kızıyordum. Ev işi hiç bitmez ama bu zamanlar da bir daha geri gelmez... Herşeye bir vakit ayırmalı, bebek oldu diye ötelememeli...
Bebek 3 aylık diye kalmış aklımda. 6 aya kadar hormonlar anca düzeliyor. Kuruluk oluyor, batma, isteksizlik vs çok normal ama 9 ay epey düzelmiş olmalı, haklısınız. Yine de bazı tavırlar sürekli hale gelince insanı soğutabilir. Bence konu sahibi bu yüzden iyice bunalmış. Eşi biraz daha yükünü alsa ve paylaşımları fazlalaşsa bence düzelirler.

Benzer şeyler yaşadım. Sizin yazdığınız gibi lohusayken temas ve güzel hissetmek de insana iyi geliyor gerçekten. Ama diyorsunuz ya bazen istemediğimi söylüyordum. Konu sahibi eşinin buna rağmen istediğini ve ısrarcı olduğunu söylüyor. Bu gerçekten çok yorucu. İnsan bazen de oturup iki muhabbet etmek ister. Biraz sevgi ve şefkat ister. Sürekli cinsellik de insana güzel değil başka bir şey hissettiriyor.

Konu sahibi iletişim kurun eşinizle, hislerinizi söyleyin. Ama erteleme sebebiniz iş yapmak olmasın. Hasta veya yorgun ya da istemiyor olabilirsiniz ama iş yapacağım diye de eşinizden uzaklaşmayın.
 
Ben sizi anlıyorum eşinizin sürekli sadece cinsellik için yaklaştığını düşünüyorum sizde sadece sonunda cinsellik olacağını bildiğiniz için rahatsız oluyorsunuz siz sadece sevilmek değer görmek istiyorsunuz size yardımcı olsa biraz nefes almanızı sağlasa çocuğa baksa siz bir kahve icseniz bir yerde mesela sorun kalmayacağını düşünüyorum tabi içinizde ona karşı sevgi varsa
 
Adam senin isteklerini hiç dinlemez seni hiç mutlu etmez bir işin ucundan tutmazsa o eziyete dönüşür, çocuğun yanında sırnaşması da çok iğrenç.
Seni düşünse bi kaç gece kendisi uyutur sonra seni dinlendirir bi duş alırsınız sana masaj yapar mesela… zaten kendin meyillenirsin. Hödükçe yaklaşması seni iter. Söylediğin halde gözaedı ettiği şeyler de bencil olduğunu gösteriyor .
Bence de tek sorun yaklaşım tarzı. Bebeğe de çok bakmıyormuş. Yorgun kadını sıkıştırıp duruyor belli ki
 
Benim de iki seneye yakın sürdü. Kadına yardımcı olmak yerine sapık gibi yakasından yakalaması korkunç. Hele bebek yanında.
Lütuf gibi görenler olmuş insan kendisini meta gibi hisseder daha kötü hisseder görülmek duyulmak için başka yollar da var. Şefkat beklenen dönemler doğum ve sonrası. Erkek beyni algılamıyor hadi fe kadın beyni de algılayamamış çok garip.
Zaten şefkat kadında karşısındakini istemeyi getirmez mi de mi 😑 pis adam ya
 
Eşe hak verenleri hiç anlamadım. Kadın yorgun ya yorgun, bebeğin gözü önünde götüne başına şaplak atıyormuş daha ne kadar haksız olabilir? Sabah yapıp akşam bir daha sıkıştırıyormus. Aman istekli olsun yeter mi demek lazım. Şu şu hareketi sevmiyorum yapma diyince yapıyorsa bir daha da sevişmeyin, bir tek kendi zevkleri mi önemliymiş beyefendinin? Sizin hoşunuza giden şeylere yoğunlaşması lazım, tek taraflı olmaz bu işler.
 
Bebeği 9 aylıkmış, lohusa değil yani. Ben lohusayken bebeğim daha 2 haftalık bile olmamıştı kv de gitmişti, eşimle birleşme olmadan yakınlaştık, bebek uyurken o kadar iyi gelmişti ki bana, çok yorgun olduğum anlar istemediğimi söylüyordum ama sürekli de ertelemiyordum, hatta eşim ertelediğinde ben kızıyordum. Ev işi hiç bitmez ama bu zamanlar da bir daha geri gelmez... Herşeye bir vakit ayırmalı, bebek oldu diye ötelememeli...
Doğum yapan bir kadın 2 seneye kadar ancak toparlanır, en iyi halle destek olunur ise benim gibi 6. Ayda atlatabilir , herkesin lohusalığı farklıdır...
 
X