Benim eski işyerimde vardı bir kafa dengim.
Beraber patronun yaptığı üçkağıtları konuşurduk.
Hakkımızı yedi haram zıkkım olsun derdik.
Bu tipe bu özgüven diye dedikodusunu yapardık.
Sonra patronun boşanma aşamasında olduğunu öğrendi ve artık evliler. Haliyle artık kafa dengim değil.
cocugu yaramaz olan anne ıle bulusunca , (arkadasımla yani)
çok yeniyim yani. önümde uzun yıllar var Allahın izniyle. ama eşim çalışmıycam ben desem sen bilirsin der, yani zorlamaz beni. ama çalışmadığımı düşünüyorum, her sabah 10 da kalkıp , uykunu alarak , güzel kahvaltı ederek başlamak fena olmazdı 
ama yine de çalışmaya devam edicem. belki de bebek sahibi olunca ücretsiz izne ayrılırım , hepsi bu
Ah ah Allah hepimizin gönlüne göre versin. Şu borçlar olmasa
Maaş almak için yaşı bekleyeceksiniz. Ama tazminata hak kazanıyorsunuz. En azında özel de bu şekilde.
bizde tazminat yok ikramiye var onuda emekli maaşı bağlanınca veriyolar bildiğim kadarı ile böle
Ya aslında 10da uyandıktan sonra gideceğimiz bir iş olursa ,dönüş de şöyle 16gibi falan motivasyon top seviyede olur :)Başlığa cevaben,çalışmak istemiyorum. Aslında mecburda değilim ama calissam iyi olur. Gönlüm istiyor ki sabahları 10 11de uyanayim,misler gibi kahvaltımı yapayim.. Bir süre sonra ondan da sıkılırım diye kendimi çalışmaya motive ediyorum. Yaşasın çalışmak !
Valla bence bulunmaz bir fırsat geçmiş elinize ne güzel. Hem zaten çocukla kışın nerede gezebileceksiniz? Misafir, gelip gitme olayı da ister istemez sınırlı oluyor. Yazin gezersiniz inşallah. İş aniden mi veriliyor? Sabah işi bitirip çıkma olanağı olmuyor mu?Dogum iznine cikacagim vakit patronum dedi ki bu isleri baska kimse yapamaz, isler sorunlu olur. Al sen bilgisayari eve oradan devam et. Neyse oglum suan 9 aylik oldu hala evden calisiyorum patronum gel demedi hic
Lakin ben artik iyice daraldim. Her an is gelecek diye cikip gezemiyorum. Calisiyorum diye rahatsiz etmek istemeyenler misafirlige de gelmiyor. Yani ayni calisiyor gibiyim ama evde. Haftasonu alisverise bile gitsek heyecanlanmaya baslayinca kotuye gittigimi anladim
Ama oglum yanimda buyuyor. O da paha bicilemez bir sey. Bazen acaba nankorluk mu ediyorum diyorum. Ama surekli eve bagli kalinca da psikolojim bozuluyor. Gerci cok bir alternatifim yok, annem tek basina cocuga bakamiyor. Neyse alisirim belki.
