Gerçekten çalışmak istiyor musunuz yoksa mecbur musunuz ?

Ben de çalışmıyorum şu an
Hatta son 1.5 senedir

Arada yurtdışında çalıştım okurken ama şu an sınavlara hazırlandığım için çalışmıyorum
Sınavlar bitse de çalışmayacağım yurtdışına gidene kadar
Benim de ihtiyacım yok şu an çalışmaya

Ancak ben hayatım boyunca evde olamazdım
Bir yerden sonra bunalıyorum, bir depresifleşiyorum, olur olmadık şeyleri kafaya takar oluyorum :)
Boşluk bana yaramıyor, çoluğum çocuğum yok kendimi işe yaramaz hissediyorum :))

O yüzden çalışmak istiyorum diyorum
Ama bu boş yıl iyi geldi bana, istediğin saatte yat kalk, istediğini yap falan
Güzel bir özgürlük
Bir de sonuçlar gelse de kabul edilsem keyfime diyecek yok :KK53:
Ama çocuk ya da çocuklar olunca o boşluklar, geç kalkmacalar olamıyor. Evimizde tv yok ona vakit harcayamam. Ama bana yetmiyor zaman. Çok şükür koşturup duruyorum. İki çocuk okullar, kurslar... Bütün bunların içine bir de işi sigdiramazdim sanırım. Ha öğretmenlik gibi makul zamanlı meslekler olur o zaman amenna. Ancak tam zamanlı ve hele de özel sektör çok yıpratıcı. Biz bayanlar her yere yetişeceğim derken acaba çok mu çabuk tuketiyoruz kendimizi?
 
Mecburum ben kocam yok çoçuk yok zaten kendime yetiyor lise mezunusunuz ve maaşınız gayet iyi bence bu memlekette. Üniversite mezunlarına iş yok bence çalışın evde otur otur bir süre sonra kafayı yer insan çalışmak insanın yaşamınıda düzene sokar maaşınız da gayet iyi Türkiye ortalaması için malınız mülkünüz var zaten isterseniz çalışmıyabilirsiniz
 
Ben üniversitede okurken bile çalışıp çalışmak istemediğimi düşünürdüm ve hep keşke evde vakit geçirsem derdim. Mezun oldum iyi de bir işe girdim şartlar ve maaş güzeldi,1,5 yıl sonra eşimle tanıştım ve tanıştıktan 3 ay sonra evlendik..evlendikten 2 ay sonra da işten kendi isteğimle ayrıldım.çocuk olmamasına rağmen ev iş derken bana vakit kalmıyordu.istanbul trafiği iş yoğunluğu vs..işten ayrıldıktan sonra huzur buldum resmen..2,5 yıldır evdeyim hiç sıkılmadım.zaman çok olunca yapmaktan hoşlanacağın şeyleri bulup doya doya vakit harcıyorsun.eşime evime bakmak hoşuma gidiyor..evin bi odasına pilates malzemeleri aldım hergün sporumu yapıyorum.akşam eşim işten geliyor yemeği yiyip hop sahile 1 saat yürüyüşe.evde bekleyen yapılacak hiç iş olmadığından gönül rahatlığıyla geziyorum.iki Ablam var biri boşandı 4 yaşında oğlu var babadan destek almıyor o yüzden Ablam çalışmak zorunda ayrıldığında çalışmıyordu ama.şimdi soruyorum imkanım olsa oğlumun bi anını bile kaçırmazdım diyor. Benim çocuğum yok ve hayat boyu çocuk sahibi olmak istemiyorum.eşimle birlikte kendimiz için yaşayalım istiyorum.eşimin geliri yetiyor evimiz de var çocuk ta olmayacağına göre kendimi yıpratmama değmez deyip çıktım işten. Hayata bir kez geliyoruz,mecburiyet yoksa Canımız ne istiyorsa hemen yapmalıyız bence.
 
Cocuklar kucukken calismak cok yorucu ve zor. Sartlarim uygun olsaydi calismazdim. Ama simdi cocuklarim buyuk ve calismadan yapamam. 4 hafta izin kullandim bu sene ve ilk defa evde gecirdim bu süreyi. Sıkıntıdan patladim.
 
Ben üniversitede okurken bile çalışıp çalışmak istemediğimi düşünürdüm ve hep keşke evde vakit geçirsem derdim. Mezun oldum iyi de bir işe girdim şartlar ve maaş güzeldi,1,5 yıl sonra eşimle tanıştım ve tanıştıktan 3 ay sonra evlendik..evlendikten 2 ay sonra da işten kendi isteğimle ayrıldım.çocuk olmamasına rağmen ev iş derken bana vakit kalmıyordu.istanbul trafiği iş yoğunluğu vs..işten ayrıldıktan sonra huzur buldum resmen..2,5 yıldır evdeyim hiç sıkılmadım.zaman çok olunca yapmaktan hoşlanacağın şeyleri bulup doya doya vakit harcıyorsun.eşime evime bakmak hoşuma gidiyor..evin bi odasına pilates malzemeleri aldım hergün sporumu yapıyorum.akşam eşim işten geliyor yemeği yiyip hop sahile 1 saat yürüyüşe.evde bekleyen yapılacak hiç iş olmadığından gönül rahatlığıyla geziyorum.iki Ablam var biri boşandı 4 yaşında oğlu var babadan destek almıyor o yüzden Ablam çalışmak zorunda ayrıldığında çalışmıyordu ama.şimdi soruyorum imkanım olsa oğlumun bi anını bile kaçırmazdım diyor. Benim çocuğum yok ve hayat boyu çocuk sahibi olmak istemiyorum.eşimle birlikte kendimiz için yaşayalım istiyorum.eşimin geliri yetiyor evimiz de var çocuk ta olmayacağına göre kendimi yıpratmama değmez deyip çıktım işten. Hayata bir kez geliyoruz,mecburiyet yoksa Canımız ne istiyorsa hemen yapmalıyız bence.

Size özel cevap vermiyorum sakın yanlış anlamayın ve üzerinize alınmayın.

Sadece sizin bu anlattıklarınızı örnek olarak kullanmak istiyorum.

Sizin durumunuzda bir kadın düşünelim. Evliliğinin 5. senesinde kocası "ben artık çocuk istiyorum, olmuyor böyle, evet istemiyoruz diye anlaşmıştık ama ben artık yapamıyorum" derse ve kadın hala çocuk istemiyor olursa ve Allah korusun boşanırsa ne olacak?

Veya yine mutlu mesut giderlerken adam kadını aldatsa ve boşansalar?
Kadın iş aramaya kalksa tecrübesi yok.
Mesleğine ara vermiş, bilgileri/becerilerini unutmuş.

Ne olacak?
 
Anne olmak, ev işi, mesleki hayat bir arada zor ama insan ihtiyacı olmasa da çalışmayı seçmeli diyorum. Evet tam zamanlı çalışmak zor kabul ediyorum ama genede çalışmak diyorum.
Dışarıda çalışmayan kadın kendini iyice ev işine eşine ve çocuğuna adıyor.
Yıllar ilerledikçe onlardan beklediği ilgiyi göremeyince ciddi sıkıntıya düşüyor. Çünkü kadının ev dışında hiçbir meşguliyeti olmuyor.
 
ben şahsen çok istiyorum çalışmayı. boş boş nereye kadar. tamam kurslar hobiler filan da ne bileyim yarına dair planı olmalı insanın.
 
Size özel cevap vermiyorum sakın yanlış anlamayın ve üzerinize alınmayın.

Sadece sizin bu anlattıklarınızı örnek olarak kullanmak istiyorum.

Sizin durumunuzda bir kadın düşünelim. Evliliğinin 5. senesinde kocası "ben artık çocuk istiyorum, olmuyor böyle, evet istemiyoruz diye anlaşmıştık ama ben artık yapamıyorum" derse ve kadın hala çocuk istemiyor olursa ve Allah korusun boşanırsa ne olacak?

Veya yine mutlu mesut giderlerken adam kadını aldatsa ve boşansalar?
Kadın iş aramaya kalksa tecrübesi yok.
Mesleğine ara vermiş, bilgileri/becerilerini unutmuş.

Ne olacak?

Kişisel olarak cevap vereyim öncelikle eşim çocuk konusunda benden beter.hiç öyle bir sorumluluğun altına girmek istemez fakat boşanma sebebi sadece bu olmayabilir tabi.başka şeyler de olabilir boşanmayı gerektirecek,hayat bu.Anne ve babası ayrı hatta ablası bir çocuk sonrasında hemen boşanmış biri olarak bunları yazıyorum.Hayatın gerçeklerinden çok uzak değilim.Benim aslında söylemek istediğim tüm bu ihtimalleri göz önüne alıp yine de şu an Nasıl yaşamaktan keyif alıyorsam kararlarımı bu yönde verdiğim.
Allah korusun eşimle ayrılık durumu olsa üniversite mezunuyum şöyleyim böyleyim demem garsonluk yaparım,kasiyerlik yaparım hiç bir işten gocunmam kendi başıma ayakta kalırım.
 
Sevdiğim işle uğraşıyorsam ve zevk alıyorsam yemek yemem uyumam çalışırım. Ama sevmediğim şeyler yapınca evde oturmak daha cazip geliyor. 2 haftadır yıllık izindeyim. içim baydı. Bir an önce işe dönmek istiyorum. Evde uğraşcak bir şeyler bulsam da 10 gün çok hızlı geçse de mutlu olsam da artık gitmiyor.
 
Dün akşam eve gittim , oglumun yemegını hazırladım . O sırada kendımız ıcınde salata yaptım . Oglum bızımle beraber cogu zaman yıyemıyor okul zamanı cunku okuldan cok ac gelıyor.Ben esım gelınce onunla beraber yıyorum oglum 2 saat serbest kalıyor zaten o sırada bızde anca yemegımızı yemıs oluyoruz ve sofrayı bıle toplamadan derslerıne baaslıyoruz. dun tam 2.30 saat odevlerı surdu . Kıtap okumada sıkıntı yasadıgı ıcın yanında duruyorum takıp etmem yanlıslarını duzeltmem gerekıyor. saat 11 oldu buarada hemen uyuduk . Gece bı ara uyandım okul kıyafetlerını yıkamıstım onları astım . Sonra bır saat sonra tekrar uyandım yagmur yagıyor camasırları ıcerı aldım . Sabaha karsı 5 te uyandım bu defa esım ıse gıderken asırı ses cıkarıyor. (şuanda onu parçalayasım var )

Ruh gıbıyım yıne. Ustelık bır ıkı saat sonra toplantıya katılmam gerekıyor oysa sacım bıle yaglı.
Iste boyle durumlarda ısyan edıyorum yetısemedıgım noktalar benım ıcın bunlar. Eve yetıssem ogluma, ogluma yetıssem ısıme yetısemıyorum hersey yarım yamalak gıbı gelıyor. Bu konuda destek almak ıstıyorum uzman bırınden belkı bana oyle gelıyor yetınemıyorum hersey tam olsun ıstıyorum bılmıyorum. Sabah buarada geceden kalan bulasıkları anca tezgaha koyabıldım evı eh ıste soyle bı topladım ve ısteyım.
 
CuteMom CuteMom geçmiş olsun. önemli bir durum yok inşallah..

Türkiye şartların da iyi maaş alıyorsun.. asgari ücret almış olsaydın. gerek yok bu kadar sıkıntıya derdim.
rahat yaşamayı, özgür takılmayı ve harcamayı seven birisin zorlanacağını düşünüyorum :KK51:

yarım zamanlı çalışma durumu sizde yok mu?

kısıtlı zamanlarda geçirilen vaktin daha değerli olduğuna inanıyorum desende... akşam 6 da evde oluyorsun, turşunu kutup çocuğunla ilgilenebiliyorsun.. evde olsan vakit fazlalığından televizyona saracaksın belki.. esra erolden tut, ben bilmem eşim bilirden çıkarsın gibime geliyor:KK51: kötü anlamda söylemiyorum. insanın hayatını rutin hale geliyor:KK51:

ne güzel yazlık almak fikrin vardı.. havalar güzel oldukça ege ile olarak vakit geçirmek fikri kulağa çok hoş geliyor.. hayatını maddi olarak kısmamak için, oğluna daha güzel bir gelecek hazırlamak için işten çıkmasan daha güzel diye düşünüyorum..

ben çalışmadan yapamam.. evet 9 günlük bayram tatillerine bayılıyorum. evde olmak, geç uyanmak çok güzel.. ama insan hayatı geç uyanmak üzerine kurulu değil :KK51: en azından şimdilik çalışabilirsin :KK51:
Evet yazlık almak fıkrımı vardı ancak esım tarafından yazmayı unuttugum baska bır mıras soz konusu zaten bızım ıcın bır yazlık almayı planlıyorlar o sebeble bızde bosa masraf etmeyelım dıye onu suanda bıraktık gıbı bısey , tabı benım baktıgım kadar guzel bı yer olmayacak ama olsun
Suanda var olan paramızla kucuk bır bodrum kat veya arsa almayı planlıyoruz planlıyoruz derken ben o kadar yogun ve mesgulum kı bunlarla ekstra mesgul olmak ıstemıyorum .Esım ve aılelerımız konusuyor benım cogunlukla dınlemeye bıle vaktım yok . Bırde bızde alınan mal satılmaz gıbı bır sey soz konusu yanı demısler unıversıte okuyamazsa bır suru mıras kalacak onlar satılır aslında cok dogru bu sekılde hayatı kendımıze zından edıyor gıbı bıseyız yoksa dusununce makul sonucta bu hayat hep saglıklı gecırecegız dıye bırsey yok . Bende sanırımona gore dusunuyorum evet allaha cok sukur yazmayı atladıgım bır kac bısey daha var aslında bıze paylastırılan ama onları gormuyorum galıba.

Bakalım Allah ınsallah hayırlı yollara yoneltsın benı ama aksı bısey cıkmazsa olagan ustu bır bebegım daha olana kadar calısacagım en azından dogum haklarımı guzelce kullanabılırım ve 10 ay benı beklemıceklerı ıcın ( ucretlı ve ucretsız ızınler) benım bısey yapmama gerek kalmadan benı cıkaracaklardır dıyede dusunuyorum. Ne dıyım gun ola hayrola
 
Bir şey sormak istiyorum. Bu kadar para, mal, mülk, miras peşinde koşmak sizi zihnen yıpratmıyor mu ? 29 yaşındasınız babanız maksimum 60 yaşındadır adamdan kalacak daire ve dükkanın peşindesiniz. Sürekli gündeminiz miras, para, mal mülk. Eşinizle falan evde başka konulardan da konuşuyor musunuz mesela ? Her konunuzun kenarı ucu maddiyata ve gelirlerinize, miraslarınıza dayandığı için sormak istedim.
 
Bir şey sormak istiyorum. Bu kadar para, mal, mülk, miras peşinde koşmak sizi zihnen yıpratmıyor mu ? 29 yaşındasınız babanız maksimum 60 yaşındadır adamdan kalacak daire ve dükkanın peşindesiniz. Sürekli gündeminiz miras, para, mal mülk. Eşinizle falan evde başka konulardan da konuşuyor musunuz mesela ? Her konunuzun kenarı ucu maddiyata ve gelirlerinize, miraslarınıza dayandığı için sormak istedim.
Ailemin bize yaptıkları fedakarlıklarla kendılerının cok kısıtlı yasamalarından dolayı uzuldugum konudan mı bahsedıyorsun ? Actıgım ve aılemle alakalı uzulmedıgım bır baska konularımı goster bence nerede bakalım mıras pesınde kosmusum ne konusmusum ne dusunmusum sız boyle yazınca kıskanclıktan yazdıgınızı dusunuyorum bende
 
Gerçekten çalışmak istiyor muyum ?

Hafta içleri hayır, hafta sonları evet diye cevapladığım bir soru bu :cool:

Şaka bir yana, öğrencilik bitti, biter bitmez çalışmaya başladım. Önceleri çok yorucu değildi işim, ama zaman geçtikçe sorumluluklar ve iş yükü arttı. Şu an çok zorlanıyorum çalışırken, sabah 8 akşam 8 bazen 9 ya da 10'u buluyor. O saatten sonra da eve gelince kendime ayıracak zamanım hiç olmuyor. Direkt yemek, biraz İnternet'e bakınıyorum, sonra yatış. Ömrümün en verimsiz ve boşa harcanan zamanları gibi geliyor bu zamanlar. Hafta sonu gelince resmen mutluluktan havalara uçuyorum, dışarı bile çıkmak istemiyorum evden, sabah aheste aheste kalkmak, kahvaltı yapmak, evi temizlemek, sonra yürüyüşe çıkmak, hiç acele etmeden alış verişe gitmek. Bunlar inanılmaz keyif veriyor bana. Şu an bekarım, düşünüyorum evli olsam bu tempoyla ölürdüm herhalde, saçımı kestirmeye kuaföre gideceğim ona bile vaktim olmadı bir ara 2 ay beklemek zorunda kaldım, ki evli olsam eşim, evim, bir de çocuğum filan olsa herhalde kafayı yerdim.

Bence bu tamamen kişinin kendi tasarrufunda olan bir şey, dünyaya bir defa geliyoruz. Seçme hakkımızı da elbet bencilce kullanabiliriz, eğer maddi anlamda zorlanmayacaksanız çalışmamak sizin bileceğiniz. iş...
 
Bu konu kafamda deli sorular oluşmasına sebep oldu. :deli:
Hafta sonu evde duramayan biri olarak, eylül başından beri işsizim.
Çalışmayı istiyorum ama kendi işim olsun istiyorum. Artık elalemim ağız kokusunu çekmek zorunda olmak istemiyorum galiba.
Emir almak zor geliyor.
Bir yanım ihtiyacın yok çalışma diyor.
Diğer yanım şuan ihtiyacın yok ama yarın ne olacak belli değil diyor.
Çalışmadan bir şeye emek vermeden dört duvar arasında yaşamak istemiyorum.
Kendi paramı harcamanın rahatlığından vazgeçmemem. Keşke öğretmenliğe atanabilsem. Çocukların hayatlarında olumlu ivme kazandırabilecek bir dokunuşum olabilse.
Ahh ahh çok dertlendim.
 
yaklaşık 9 yıllık iş hayatım oldu, 4.5 yıldır da çalışmıyorum, şu an iş arıyorum.
kendi adıma, eğer maddi olarak ihtiyacım olmasaydı asla çalışmazdım.
çalışırken kendimi işe yarar hissetmiyorum, bu mesleğimle alakalı olabilir, arada öyyle tavana gözlerimi dikip ne işim var la benim durda, banane elin çimentocusunun reklam afişindeki adamın ceketinin renginden diye düşünürken bulurdum kendimi. ama eminim başka bir işim olsa da çalışmaktan zevk alamayacağım, sabah erkenden kalkmaktan, bütün gün yapmam gereken işler olmasından, kaytaramamaktan, yemek saatlerimi bile iş yerime göre düzenlemekten ve birilerinin bana ne yapmam gerektiğini söylemesinden nefret ediyorum.
ama hayat işte, çalışmak zorundayım, 24 saatlik günümün 10 saatini işyerine satıp kalan 14 saati de hayat telaşıyla geçirmek zorundayım.
oysa çok seviyorum ben sabah kalkıp kahvemi içip yürüyüşe çıkıp kedilerimi besleyip duşumu alıp internette takılmayı, öğleden sonra gezmeye gitmeyi, mutfakta uzun uzun keyifle yemekler tatlılar yapmayı, bütün yazı denizde geçirmeyi...
Ama böyle anlatınca insanın çalışmaktan vazgeçesi geliyor :)
Pek tv izlemem ama Türk tv dizilerindeki zengin hayatı yaşayanların kendince daha mütevazi olanını anlatmışsın :)
İşin ucu yine paradan geçiyor :)
 
Çocuklar küçükken çalışmak gerçekten çok yorucu. Kadınlar gerçekten çok yoruluyor. Zaman baskısı bu yorulmada en büyük etken. Bir de her şey mükemmel olsun isterken gerçekten zor oluyor. Ben de kendimi paralarım çocuklarım için. Daha bugüne kadar çocuklarımı beslenmesiz yollamadım dersem yeri vardır. Kek, börek vs hazırlarım dışarıdan birşeyler almasınlar diye çırpınır dururum. Sanırım bu yapı meselesi biraz da. İnan ev kadınlarında bunu göremiyorum. Sınıfta beslenme benim gibi koyan bir ev hanımı çok az. Eşinin maaşı iyi ve geçekten çok yorulduğunu görüyorum ve anlıyorum. Bu stres aslında bize iyi gelmiyor karı-koca arasını bile etkiliyor. Ben çocuklarım küçükken eşim issiz olmasaydı çalışmak istemezdim. Ama madem sana iyi gelecek nasıl mutluysan oyle davran.
 
Dün akşam eve gittim , oglumun yemegını hazırladım . O sırada kendımız ıcınde salata yaptım . Oglum bızımle beraber cogu zaman yıyemıyor okul zamanı cunku okuldan cok ac gelıyor.Ben esım gelınce onunla beraber yıyorum oglum 2 saat serbest kalıyor zaten o sırada bızde anca yemegımızı yemıs oluyoruz ve sofrayı bıle toplamadan derslerıne baaslıyoruz. dun tam 2.30 saat odevlerı surdu . Kıtap okumada sıkıntı yasadıgı ıcın yanında duruyorum takıp etmem yanlıslarını duzeltmem gerekıyor. saat 11 oldu buarada hemen uyuduk . Gece bı ara uyandım okul kıyafetlerını yıkamıstım onları astım . Sonra bır saat sonra tekrar uyandım yagmur yagıyor camasırları ıcerı aldım . Sabaha karsı 5 te uyandım bu defa esım ıse gıderken asırı ses cıkarıyor. (şuanda onu parçalayasım var )

Ruh gıbıyım yıne. Ustelık bır ıkı saat sonra toplantıya katılmam gerekıyor oysa sacım bıle yaglı.
Iste boyle durumlarda ısyan edıyorum yetısemedıgım noktalar benım ıcın bunlar. Eve yetıssem ogluma, ogluma yetıssem ısıme yetısemıyorum hersey yarım yamalak gıbı gelıyor. Bu konuda destek almak ıstıyorum uzman bırınden belkı bana oyle gelıyor yetınemıyorum hersey tam olsun ıstıyorum bılmıyorum. Sabah buarada geceden kalan bulasıkları anca tezgaha koyabıldım evı eh ıste soyle bı topladım ve ısteyım.
Bence bir yardımcı tutun durumunuz elveriyorsa haftada 2 veya 3 gün ev işlerini halletsin bitsin ama gerçekten çoçuğunuz varsa hayat çok zor biz ikiz kız kardeşleriniz annem yalnız büyüttü ailesinden kimse yok tek çoçuk ve az çekmemiştir bizden :)
 
X