Bana da kisilik bozuklugu gibi geliyor. Ailesinden fedakarlik diye bir sey gormemis, yasarken de gorduklerini yansitiyor. Mesela anne ve babasini seviyor mu emin degilim. Sanki beni daha cok seviyor hatta. Ailesi arasinda bile bi cekisme var kim daha cok calisiyor yoruluyor diye.Ah keşke. Hayır asla toparlanmadı. Ben de gurbetteyim sizin gibi. Eşimin merhametsizlikleri katlanarak devam etti. Hem bana hem çocuklara karşı. Beni çocuk bakımı ve ev çekip çevirme ile başbaşa bırakması artarak devam etti. Ben çalışıyorum ama haftada birkaç gün. Yukarda arkadaşın yazdığı gibi işe gidince dinleniyorum. Ve evden sadece işe gitmek için çıkıyorum. Fiziksel şiddet yok ama psikolojik şiddet aşırı bana göre. Bizde kv problemi de var şuan boşanma durumuna geldik. Defalarca konuştum kavga ettim deyim yerindeyse cıngar çıkardım ama yok. O yüzden diyorum bence bu kişilik bozukluğu.
Bunun severek evlenmekle ilgisi yok, bebek sorumluluğuyla ilgisi var. Ebeveyn olmak zor bir şeyÇok ilginç. Neden çok severek aşık olup evlenenler sonrasında da çok mutluyken bebekleri olunca böyle oluyorlar ya. Burda okuya okuya bebek yapmaktan korkar oldum.. Yüzde 80 böyle okuduklarim
Ailesine bak. Benim eşimin babası çok ilgiliymis, eşim de çok ilgili çıktı. Genellikle babadan ne görürlerse. Bir de bizim kadınlarımızda evliliğe giden ciddi bir ilişki varsa saçma yönlerini tolere etme oluyor. Evlenince bu huy artıyor, bebek olunca resmen ortada değiştirilemez acı gerçekler oluyor.Çok ilginç. Neden çok severek aşık olup evlenenler sonrasında da çok mutluyken bebekleri olunca böyle oluyorlar ya. Burda okuya okuya bebek yapmaktan korkar oldum.. Yüzde 80 böyle okuduklarim
Bence o sevgiye güvenip ekstra rahat takılıyorlar. Çocuk bakımı zor, sıkıya gelemiyorlar sorumluluk almıyorlar.Çok ilginç. Neden çok severek aşık olup evlenenler sonrasında da çok mutluyken bebekleri olunca böyle oluyorlar ya. Burda okuya okuya bebek yapmaktan korkar oldum.. Yüzde 80 böyle okuduklarim
Resti cekin kendine gelsin mal mı ne.Herkese merhaba. Uzun zamandır bu konuyu açmayı düşünüp, erteliyordum. Gelir geçer diye düşünüyordum.
Kendimi tanıtayım öncelikle. 2 yaşında bir çocuk annesiyim. 4 senelik evliyim. Eşimi çok severek 4 senelik birlikteliğin ardından evlendim. İyi bir eğitim hayatından sonra bir süre kurumsal şirketlerde çalıştım ve bebek olunca ayrıldım. Yapmak istediğim başka işler vardı, bebek de bahanesi oldu. Mutlu değildim işimde. Bebek büyütmek sandığımdan çok zor geçti benim için. Yaklaşık 2 ay kadar annem yanımdaydı. Sonrasında uyumayan bir bebek ile çok zorlandım. Bu sürede çok da yalnız kaldım. Eşim kendini işe verdi. İlk zamanlar biraz destek olsa da, sonra bizi bebeğimle tamamen yalnız bıraktı. Bazen bebeğim 1 saat ağlardı odasından çıkıp bakmazdı. Bu süreçte ilişkimiz çok yıprandı sanıyorum. Sürekli beni zaten evdesin neye söyleniyorsun gibi sözlerle itham ediyordu. O kadar uykusuzdum ki bazen ne olur 10 dk bak uyuyum derdim, hayır derdi. Ona göre o işe gidip geliyordu ve çok yoruluyordu.
Bir senenin sonunda bir oyun ablası buldum. Bı destek bana iyi geldi. Kendi işimize evden fırsat buldukça destek oluyorum diyebilirim. Bu sırada eşim ciddi bir hastalık atlattı, çok şükür iyileşti.
Ancak eşimle sorunlarımız yine düzelmedi. Aslında bana göre incir çekirdeğini doldurmayan problemler. Hiç yoktan kavga çıkartıyor diyebilirim. En son bugün olan olayı anlatayım. Eylülde tatile gideriz demişti, ben de gidecek miyiz diye sordum ve sofrada bağırdı çağırdı. Kendini bir yerlere vurdu. Çalışan oymuş, geç gelen oymuş, ben tatil soruyormuşum. Eşimin stresli bir işi var ve trafikte işe gidip geliyor. Anlıyorum. O şekilde çalışırken ne kadar zor olduğunu bildiğimi söylüyorum. Ancak bu durum böyle bir muamele görmeme sebep olamaz bence. Sinirlenince çok kırıcı oluyor. Eve gelen yardımcıyı yüzüme vuruyor, evde oturuyorsun diyor. Benden beklenen nedir anlayamıyorum. Ben evde yan gelip yatmıyorum. Günlük ev işleri, yemek, kalan zamanlarda çalışmak istiyorum üretmek istiyorum. Maddi külfetim de yok, eve önemli bir miktarda gelir de getiriyorum. Sonra çocuğumla ilgileniyorum. Gezmeye gidiyoruz. Eşim çok nadirdir bir haftasonu alsın bizi gezdirsin. Çocuk evde zapt edilmiyor haftasonu yine ben çıkarıp gezdiriyorum. Merkezi bi yerdeyiz yürüyerek gidebiliriz her yere, trafiksiz. Ama o koltukta yatıp tv izlemeyi seçiyor sadece.
Bugün bana inşallah ölürüm en yakın zamanda diyor. Beni zayıf noktamdan vurmaya çalışıyor.
Bu tartışmalar sık sık oluyor, sonra çabuk barışıyoruz. Hatta gelip şefkatli sarılıyor, seni özlüyorum diyor. Eşimi gerçekten seviyorum ama bu huzursuzluktan bıktım.
Çok şey anlattım ama sanki hiçbir şey anlatmadım da kayda değer. Genel bir iç dökmek istedim. Tüm bunları kimseyle paylaşamıyorum. Bazen anneme anlatıyorum ama o da üzülüyor. Ne yapmalıyım? 2 yaşındaki bebeğim için de üzülüyorum. Babasını özlüyor aslında ama çok zaman geçiremedikleir için tepki gösteriyor babası yaklaşınca. Bugün bana söylediği ihtimal de beni çok korkutuyor.
İşte böyle.
Kaşık düşmanı muamelesi yapmış kadına, para aşağı para yukarı, ağlayan kendini yırtan çocuğa bir saat bakmayan biri.insan korkar be.ciddi birşey mi var diye.sen diyorusn ki sen yıpranmışsınöncelikle boşan diyenleri sakın dikkate alma. bu işler kolay işler değil ben sizlerde hayat yorgunluğuna bağlı tahammülsüzlük sezinledim. destek almanız iyi olur ya da siz kendinizi boşaltacak alanlar yaratın, çocuklu etkinlikler olur sosyal etkinlikler olur, belki bir süre ailenizin yanına gidersiniz gibi. ama yaşadıklarınız toparlar süreçler
Birbirinize sarmıyorsunuz o sana acımasızca saldırıyor.yorumlara verdiğin cevaplarda bile o kadar merhametlisin ki sen bu adamı nasıl yola getireceksin ki? Anlaşıldı neden bu kadar sizi ezdiği.bu şekilde olmaz.Kapının önüne koyasım yok mu var ama boşanmak istediğim bir şey değil. Ne var huzurla evimizde otursak kafasındayım. İkimiz de ayrı ayrı yorulup birbirimize sarıyoruz belki de. Aileden uzaktan çocuk büyütmek bana gerçekten zor geldi.
Evde oturacaksın tabi ya ne yapacaksın yan gelip de yatacaksın ayrıcaevde oturuyorsun diyor. Benden beklenen nedir anlayamıyorum. Ben evde yan gelip yatmıyorum
Esim sanirim ilgime alismisti. Kendime ayiracak zamanim bile olmadigini gormedi. Kendi bizden ayri tuttu, isim isim diye kafayi yedi.Çok ilginç. Neden çok severek aşık olup evlenenler sonrasında da çok mutluyken bebekleri olunca böyle oluyorlar ya. Burda okuya okuya bebek yapmaktan korkar oldum.. Yüzde 80 böyle okuduklarim
Kesinlikle hosgormuyorum. O zaman da ciddi tepki gostermistim sen ne yapiyorsun bi baksana ne oluyor diye.Nasil ya,
Bebek 1 saat agladi ve pasa odasindan cikmadi mi
Daha neler duyacagiz.
Yapmayin rica edicem, boyle adamlari yok is stresiymis, yoruluyormus faln filan diye hosgormeyin. Cocuguna merhamet etmeyen adamdan da korkun.
terapi konusunu uygulamaya calisacagim. Biraz korkuyorum ayrilmaktan ve Mutlu olur muyum onu da bilmiyorum.Cocuk olunca yine ipleri koparan bir aile .cocugu krese verin yada bakici siz bi sure daha kurumsalda is bakin daha sonra kendi is hayalinize donun yada dükkan vs bakin evden uzaklasin ..
Terapi alin ikinizde .cocuktan sonra bosanan kisi cok fazla ben dahil.karsi taraf sizin gibi boğuluyormusmusda bizde ama ben bosandim .hakaret cekemem ben
Gülümseten yorumunuz icin cok Tesekkurler. Beni tanimis manipule ediyor malesef.Birbirinize sarmıyorsunuz o sana acımasızca saldırıyor.yorumlara verdiğin cevaplarda bile o kadar merhametlisin ki sen bu adamı nasıl yola getireceksin ki? Anlaşıldı neden bu kadar sizi ezdiği.bu şekilde olmaz.
Aile isimizde uzaktan calisiyorum. Dolayli olarak ailem destek olmus oluyor. Ilave olarak esnek ve proje bazli yaptigim isler de var.Hem çalışmıyor hem eve maddi katkı mı sağlıyorum mu dediniz? Yanlış mı anladım?
Nasıl yapıyorsunuz merak ettim
Nasil yapacagim nasil kendine gelecek iste problem bu?Evde oturacaksın tabi ya ne yapacaksın yan gelip de yatacaksın ayrıca
Bakın dinimizde sizin hiçbir iş yapma zorunluluğunuz yok evi geçindirmek zorunda değilsiniz ev işi yapmak zorunda değilsiniz talep ettiğiniz takdir de eşiniz size yardımcı tutmak zorunda
Ayrıca ne kadar işi ağır olursa olsun eve geldiğinde sana çocuğuna vakit ayırmak senin gönlünü hoş tutmak zorunda
Sen evle çocukla uğraşınca zaten evdesin ama kendi işi sırf evin dışında diye çalışıyor yoruluyor. Mecbursun çakışacaksın diceksin öyleyse
Kocana bir ayar vermek gerek
Kendi kendine düzelmesini beklersen çok beklersin
Suçunu bile kabul edemeyen biri
Hazmedemedigim nokta da bu. Hem masraflari karsiliyorum, oyun ablasini bile hem de bu sozlere maruz kaliyorum. Beni kizdirmak icin soyluyormus, yersen. Hatta elimi arttiriyorum, kira derdimiz de yok cok sukur cunku ailemin bize aldigi evde oturuyoruz.Çocuk sorumluluğu çok zor. İyi giden evlilikleri bile sarsabiliyor. İlk iki yıl benim de çok zor geçmişti. İşe dönmeyi dört gözle beklemiştim. Eşim her zaman benden çok daha yoğun çalıştı. Ara tutup da bana evde yatıyorsun, ne yapıyorsun ki sanki falan demedi. Diyecek bir insan değil ama deseydi de ağzının payını alacağını çok iyi bilir. Oğlum kreşe başladı, ben işe döndüm. Bu sefer de ev sorumlulukları, oğlum hastalandığında kimin izin alıp yanında kalacağı gibi sorunlar baş gösterdi. İlk üç yıl zor geçti özet olarak. Eşim için de benim için de zor geçti. Beraber paylaştık zorluğu. Normal olan bu. Ben şu anda yine ücretsiz izindeyim. Eşimle farklı yerlerdeydik. İzin alıp yanına geldim. Eşim eskisinden de yoğun çalışıyor, oğlum kreşe gidiyor ve ben evde yatıyorum tabiri caizse. Eşim bana ben para getiriyorum sen getirmiyorsun derse büyük olay çıkar.
Sorumluluklar maddi manevi ortaktır. Tabi ki yük paylaşılsın. Ama çocuk bakmanın maddi bir karşılığı da yok bence. O çocuğun gece- gündüz, 7-24 bakılması hizmetini dışarıdan alsanız ne kadara patlar eşinizin haberi var mı?
Bence siz hemen kendinize iş, çocuğunuza bakıcı arayışına başlayın. Ev için de destek almaya devam edin. Kendinizi daha iyi hissedeceksiniz. Baktınız olmuyor yol verirsiniz gider. Ama şu an karar vermek için çok sağlıklı bir ortam yok gibi. Öncelikle hayatınızı düzene koyun.
E yuh ama aileniz ev vermiş bir de.Hazmedemedigim nokta da bu. Hem masraflari karsiliyorum, oyun ablasini bile hem de bu sozlere maruz kaliyorum. Beni kizdirmak icin soyluyormus, yersen. Hatta elimi arttiriyorum, kira derdimiz de yok cok sukur cunku ailemin bize aldigi evde oturuyoruz.
Kurumsal bir sirkete donmek istemiyorum aslinda3 sene oldu ara vereli, ozel sektor icin de uzun bir ara ve cocugu nasil idare ederiz o da muamma. Baska ne yapabilirim acaba ev disinda mi calis diyorsunuz?
İş stresi kapıdan adım attığı an geride bırakılmalı. Eve gelince oh be denmeli. İyi ki ailem var ki stresim azalıyor diye düşünülmeli. Hayatı sadece iş olacaksa neden evlendi. Zaten kimin için çalışıyor bu kadar ailesi için değil mi? Çocuğuna güzel bir gelecek için değil mi? Bunun farkında olsa keşke. Hiç oturup beni biraz dinler misin diyerek sakin bir şekilde konuşup onu da anladığını söyledin mi? Siz de ters davranarak ya da her şeyin üstünü kapatarak devam ediyorsanız bu hep böyle devam eder gibi. Ayrıca bence sizde işe girin tekrar. Siz çalışırken eşinizde bu durumlar size karşı var mıydı bir düşünün. Eğer yoksa büyük ihtimal kendi iş alanınız olmasını istiyor olabilir. Şimdiki zamanda çoğu insan eskisi gibi değil. Ben bakarım evi geçindiririm eşim ev hanımı olsun demiyor. Çoğu artık çalışan ayakları üzerinde duran eşit şekilde yaşamak istiyorlar. Ne yazık ki erkekler evde duran eşi hiçbir şey yapmıyor sanıyor. Bilmiyor ki ev işleri bebek bakımı dışarıda yapılan işten daha külfetli. Hiç kendisi de bunu yapmadığı için anlamıyordur tabii.Herkese merhaba. Uzun zamandır bu konuyu açmayı düşünüp, erteliyordum. Gelir geçer diye düşünüyordum.
Kendimi tanıtayım öncelikle. 2 yaşında bir çocuk annesiyim. 4 senelik evliyim. Eşimi çok severek 4 senelik birlikteliğin ardından evlendim. İyi bir eğitim hayatından sonra bir süre kurumsal şirketlerde çalıştım ve bebek olunca ayrıldım. Yapmak istediğim başka işler vardı, bebek de bahanesi oldu. Mutlu değildim işimde. Bebek büyütmek sandığımdan çok zor geçti benim için. Yaklaşık 2 ay kadar annem yanımdaydı. Sonrasında uyumayan bir bebek ile çok zorlandım. Bu sürede çok da yalnız kaldım. Eşim kendini işe verdi. İlk zamanlar biraz destek olsa da, sonra bizi bebeğimle tamamen yalnız bıraktı. Bazen bebeğim 1 saat ağlardı odasından çıkıp bakmazdı. Bu süreçte ilişkimiz çok yıprandı sanıyorum. Sürekli beni zaten evdesin neye söyleniyorsun gibi sözlerle itham ediyordu. O kadar uykusuzdum ki bazen ne olur 10 dk bak uyuyum derdim, hayır derdi. Ona göre o işe gidip geliyordu ve çok yoruluyordu.
Bir senenin sonunda bir oyun ablası buldum. Bı destek bana iyi geldi. Kendi işimize evden fırsat buldukça destek oluyorum diyebilirim. Bu sırada eşim ciddi bir hastalık atlattı, çok şükür iyileşti.
Ancak eşimle sorunlarımız yine düzelmedi. Aslında bana göre incir çekirdeğini doldurmayan problemler. Hiç yoktan kavga çıkartıyor diyebilirim. En son bugün olan olayı anlatayım. Eylülde tatile gideriz demişti, ben de gidecek miyiz diye sordum ve sofrada bağırdı çağırdı. Kendini bir yerlere vurdu. Çalışan oymuş, geç gelen oymuş, ben tatil soruyormuşum. Eşimin stresli bir işi var ve trafikte işe gidip geliyor. Anlıyorum. O şekilde çalışırken ne kadar zor olduğunu bildiğimi söylüyorum. Ancak bu durum böyle bir muamele görmeme sebep olamaz bence. Sinirlenince çok kırıcı oluyor. Eve gelen yardımcıyı yüzüme vuruyor, evde oturuyorsun diyor. Benden beklenen nedir anlayamıyorum. Ben evde yan gelip yatmıyorum. Günlük ev işleri, yemek, kalan zamanlarda çalışmak istiyorum üretmek istiyorum. Maddi külfetim de yok, eve önemli bir miktarda gelir de getiriyorum. Sonra çocuğumla ilgileniyorum. Gezmeye gidiyoruz. Eşim çok nadirdir bir haftasonu alsın bizi gezdirsin. Çocuk evde zapt edilmiyor haftasonu yine ben çıkarıp gezdiriyorum. Merkezi bi yerdeyiz yürüyerek gidebiliriz her yere, trafiksiz. Ama o koltukta yatıp tv izlemeyi seçiyor sadece.
Bugün bana inşallah ölürüm en yakın zamanda diyor. Beni zayıf noktamdan vurmaya çalışıyor.
Bu tartışmalar sık sık oluyor, sonra çabuk barışıyoruz. Hatta gelip şefkatli sarılıyor, seni özlüyorum diyor. Eşimi gerçekten seviyorum ama bu huzursuzluktan bıktım.
Çok şey anlattım ama sanki hiçbir şey anlatmadım da kayda değer. Genel bir iç dökmek istedim. Tüm bunları kimseyle paylaşamıyorum. Bazen anneme anlatıyorum ama o da üzülüyor. Ne yapmalıyım? 2 yaşındaki bebeğim için de üzülüyorum. Babasını özlüyor aslında ama çok zaman geçiremedikleir için tepki gösteriyor babası yaklaşınca. Bugün bana söylediği ihtimal de beni çok korkutuyor.
İşte böyle.
Bence masrafları karşılamayı bırakın.Hazmedemedigim nokta da bu. Hem masraflari karsiliyorum, oyun ablasini bile hem de bu sozlere maruz kaliyorum. Beni kizdirmak icin soyluyormus, yersen. Hatta elimi arttiriyorum, kira derdimiz de yok cok sukur cunku ailemin bize aldigi evde oturuyoruz.
Kurumsal bir sirkete donmek istemiyorum aslinda3 sene oldu ara vereli, ozel sektor icin de uzun bir ara ve cocugu nasil idare ederiz o da muamma. Baska ne yapabilirim acaba ev disinda mi calis diyorsunuz?
Bence kendisi icin calisiyor. Belki benim de toleransim kalmamis olabilir, ters bisey dediginde ters cevap veriyorum denebilir. Aslinda ev hanimi degilim, ben de sadece evde oturarak mutlu olmam ama bir sirkette calismadigim icin de bu kadar mi sorun oluyor yahu.İş stresi kapıdan adım attığı an geride bırakılmalı. Eve gelince oh be denmeli. İyi ki ailem var ki stresim azalıyor diye düşünülmeli. Hayatı sadece iş olacaksa neden evlendi. Zaten kimin için çalışıyor bu kadar ailesi için değil mi? Çocuğuna güzel bir gelecek için değil mi? Bunun farkında olsa keşke. Hiç oturup beni biraz dinler misin diyerek sakin bir şekilde konuşup onu da anladığını söyledin mi? Siz de ters davranarak ya da her şeyin üstünü kapatarak devam ediyorsanız bu hep böyle devam eder gibi. Ayrıca bence sizde işe girin tekrar. Siz çalışırken eşinizde bu durumlar size karşı var mıydı bir düşünün. Eğer yoksa büyük ihtimal kendi iş alanınız olmasını istiyor olabilir. Şimdiki zamanda çoğu insan eskisi gibi değil. Ben bakarım evi geçindiririm eşim ev hanımı olsun demiyor. Çoğu artık çalışan ayakları üzerinde duran eşit şekilde yaşamak istiyorlar. Ne yazık ki erkekler evde duran eşi hiçbir şey yapmıyor sanıyor. Bilmiyor ki ev işleri bebek bakımı dışarıda yapılan işten daha külfetli. Hiç kendisi de bunu yapmadığı için anlamıyordur tabii.