Nau zaten eşlerimize güveniyoruz ama insanın bir eşref saati, bir eşşek saati var derler ya. Ben, bizim ailenin genel durumu, yetiştirilme, huy vs. Daha sakin yapıdayımdır. Hıı ağır atın tekmesi olayı vardır.
Hani genelde normal hayatımda kriz dönemlerini sakin yönetirim. Amaaa amaaa böyle bir durumda sakin kalamazdım net. Sonrası eşim açısından onur kırıcı olurdu, toplamakta zor.
Eşim normal hayatında hödük, saygısız bir tip değil. Aksine "iyikim" derim. Daha geçen kuzenimle görüşüyoruz "Zaren, hayatta hep dört ayak üzerine düşüyorsun" dedi güldüm eşimden dolayı. Çünkü kendi ailesi, benim ailem vs. Çok saygılı birisi. Ailem hele aşırı sever.
Ama böyle ciddi bir durumda insan napacağını şaşırır. Olay gerçek gibi lanse ediliyor, hem de bir meslektaşı ile. Hem aldatma, hem itibarsızlaşma bunlar korkuç şeyler.
Eskiden çalıştığım yere hükümlü veriyorlardı. Cidden sorunlu tipte geliyordu ve nadide olsa suçlar alakasız tiplerde vardı. Mesela bir cinsiyet değiştiren birey vardı, suça karışmış. O kadar iyi bir insandı ki sırf bu sebepten merak edip sormuştum. Öyle şeyler anlattı ki bana, çok ciddi haklıydı hatta hikayesi halen zihnimden silinmedi.
Normalde hepsine sormuyorum ama böyle iyi, saygılı, güzel bir insanın bu hale düşmesi ilgimi çekmişti. Bu suçu işlememiş olsa idi, bana sorsalar asla yapmaz derdim. Denetimli serbestlikten imza almaya gelenler bile çok severdi onu.
Bizler robot değiliz. Potansiyel suçluda değiliz ama bazen öyle durumlar var ki insan istemeden bu duruma girebilir.
Aynı vakada ne bileyim eşime bir seyle vursam, eşim beni tanıyanlar anlatsa "Yok canım hayatta yapmaz o" derlerdi.
Yani her an kocam beni öldürür, döver diye korkan birisi değilim. Ben dahil bir cinnete bakar kusura bakmayın.