Kızlar merhaba nasılsınız?
Bir gün buraya böyle bir konuda yazacağım aklımın ucundan geçmezdi.
Dün ilk kez eşim dediğim kişiden fiziksel şisdet gördüm! Ne yapmalıyım o kadar kırgınım ki…
Olayın başını anlatıyorum: bir konu konuşuyorduk tamam tamam anladım daha fazla anlatma tarzında ters bir tepki verdi. Dedim ki sürekli aynı şeyi sorduğun için tane tane anlatıyorum niye lafınımı ağzıma tıkıyorsun. Seninle bişey konuşamayacak mıyım? Tamam anladım diyorum ne uzatıyorsun detayları vs diyerek benim canımı sıktı. Ben de kızdım. Belki canım konuşmak istiyor, belki anlatmak istiyorum ne diye benim sözümü kesip lafı bitirmeme izin vermiyorsun? Vs diye tartışmaya başladık. Konu o kadar uzadı ki artık bana hakaretler etmeye başladı. Sen beni hiç dinlemiyorsun, anca başkalarına kibarsın. Ama bana gelince böyle abuk sabuk kaba tavırların var dedim. Böyle uzadı muhabbet. Of puf diye çekti gitti. Ben bu durumu yediremedim. Çünkü benim anlatacaklarıma bu kadar mı sabrı yok? Bu kadar mı önemim yok? O kadar kırıldım ki. Çalışma odasına gittim, bilgisayarda oturuyor. Ben geldim konuşabilir miyiz dedim. Hayır dedi kulaklığını taktı. Ya dedim çıkar şunu sadece bir şey sorucam sen bana hiç mi önem vermiyorsun dedim. Git başımdan defol konuşmak istemiyorum, şuan konuşmayacağım vs gibi yine ters ters tavırlar aldı. Ben de o kadar sinirlendim ki bir anda kulağındaki kulaklığı aldım yere attım. Bunun üzerine bir hışımla kalktı saçımdan tuttu kolumu sıktı ve beni odadan dışarıya fırlattı. Arkadaşlar inanamıyorum ya yazarken benim bu salak durumu yaşadğıma inanamıyorum. Ben kendimi hangi ara bu duruma düşürdüm? Gerçekten kulağından kulaklığı çıkarıp atmam buna sebep olur mu? Sonra da ağlayarak günlüğüne yaz dedi. Sen başlattın dedi. O kadar pisleşti ki nefret ediyorum kendisinden. Sıfır sevgi sıfır merhamet sıfır ilgi. Siz olsanız ne yaparsınız? Şuanda bütün bu yaşananlardan beni suçluyor, utanmadan da psikoloğa gitmen lazım diyor. Bunu bir hakaret olarak görüyor. Yani gerçekten nutkum tutuldu. Senden boşanıcam dedim. Önce psikolojik sonra fiziksel şiddet uyguladın dedim. Şu durumu siz nasıl değerlendiriyorsunuz? Ne yapılır?
Kendimi tanıtayım:
Ben 5 yıllık evliyim 2 yaşında kızım var. Eşimle Home office çalışıyoruz. Ben günlük işlerin yükü altında ezilmişken o da bütün gün bilgisayarda çalışıyor. Akşam da yemek yiyoruz 3-4 saat takılıyoruz sonra yine bilgisayara geçiyor. İkimizin arasındaki ilişki artık o kadar sıkıcı ve durağan ki artık sadece zaman geçiriyoruz gibi hissediyorum. Bir de bu anlayışsızlık ve bana olan sürekli bıkmış tavrından çok sıkıldım. Çocuğumu da alıp gitmek istiyorum. Ama çocuğum da onayı bağlı o da çocuğuna bağlı. Sırf çocuk için idare ediyorum diyelim…
Merhaba, partnerinden şiddet görmüş bir kadın olarak ben terapi alıyorum. Tam olarak benzer bir sebepten ötürü şiddet gördüm. "Konuyu uzatmak, tartışmayı devam ettirmek."
Psikologum bu davranışın erkeklerde çok fazla görüldüğünü söyledi. Bu davranışının sebebi siz ya da sizin karakteriniz değil.
Bizzat psikologumun sözleri, şu şekildeydi.
Erkeklerin en küçük tartışmada şiddete başvurması, çocukluğunda erkeklerle oyun oynarken öğrendiği bir davranış. Ne kadar iyi bir aile yapısından da gelse, erkekler erkeklerin yanında sorun çözmeyi fiziksel tepki koyarak başarabiliyor.
Erkekler en küçük tartışmaları şiddet ile çözmeyi birbirlerinden öğreniyor, ve bunu kafalarında "yapılabilir" bir şey olarak kodluyorlar. Maalesef partnerin yaptığı şeyden üzüntü duysa bile "çok da yanlış" bulmuyor, çünkü o büyürken erkeklerleydi ve ona bu gösterildi.
Aranızda eşinizle bir iletişimsizlik olduğunu düşünüyorum. Konuşmamak çözüm değil. Ama sizin sorununuz belki de konuşmak olmuştur. Eşinizle farklı bir iletişim dili geliştirmeniz gerekiyor. İlişkide sorunlar olmayacak değil, yetişkin insanlarsınız, çocuğunuz var.
Bence ona duygularınızı anlatan bir kağıt verip o gün evden çıkabilirsiniz. Bir kağıda yaşanan şeyin sizi ne kadar üzdüğünü, aslında bir şeyleri onunla paylaşmak ve çözümlemek için konuşmak istediğinizi yazmalısınız. Tekrar tartışmaktan ve şiddet görmekten korktuğunuz için de bu yolu tercih ettiğinizi söyleyin. Şiddet kabul edilebilir bir şey asla değil. Eğer evli olmasanız ayrılın derdim. Ben yaşadığım şeyden ötürü çok üzüldüm. Çok kalbim kırıldı. Kendimi onun gözünde içi boş bir et parçası gibi hissettim. Canımı acıtmayı umursamadı. Ama ben sevilmeyen de bir kadındım. Eşiniz sizi seviyorsa eğer, en doğrusu konuşmak ve bunun asla bir daha tekrarlanmasını istemediğinizi söylemek.
Eğer ilişkiniz olur da düzelirse, evden daha çok cıkmanızı öneririm, öğle arasında yürüyüşe çıkın. Evde olmak bir insanla eve tıkılı kalmak sizi o insandan uzaklaştırır, bir o kadar da yakınlaşırsınız, aynılaşırsınız. Kendinize biraz alan yaratın
evlendin artik ayrilma demezsiniz. Çocuklariniz eşleriniz çok şansli. Aslinda bende oyle dusunuyorum benim çocugum mutlu olmadigi bir yerde elalem ne Der dusuncesinden dolayi bosanma demem. Bilmiyorum şuanlik oyle dusunuyorum insallah hep boyle kalirim. Etrafimizda ki toplum çogu boyle elalem ne Der korkusuyla mutsuz evlilikte kaliyorlar. Aldatma da olsa şiddette olsa. Bu dusuncenin çoguda aileden geliyor anne babadan. 
