Merhabalar ,aranızda çok yeniyim :) Umarım doğru yere yazmışımdır.Değerli KK üyeleri fikirlerinize ihtiyacım var işin içinden çıkamıyorum.
Ben 31 eşim 32 yaşında 9 aylık evliyiz ikimizinde 2.evlilikleri benim 1ay süren onun 8 ay süren bir evliliği olmuş sonrasında ikimizde yanlız yaşayan insanlarız cocuk vs yok.
Çok kısa sürede tanışıp,evlendik kelebekler uçuşma tabiri vardır ya tam olarak öyle tabii bu kısa sürdü.
Aslında bastan belliymiş herşey
Nikahımızın olduğu gün bilezikleri kaybetti sanıp paniklemiş ve bi birşekilde tartıştık üzerimde gelinlik varken daha ailen gitmeden alsın seni gibi cümleler kullandı ben tamam diyorum öyle mi aramaya calısıyorum arattırmıyor falan neyse üzerimizi değişip yola çıkacağız özürler diledi vs konusmadım iletişime girmedim birkac saat
Balayında tekrar basıt bırseyden tartısılıyor ve yine babanı ara gelsın alsın seni gibi cümleler kullanıyor sonrası özürler aglamalar bırakmamalar
Bu arada öğretmenim ekonomik özgürlüğüm var tek basıma yasıyordum zaten babamın evınde degıldım kurdugu cümle anlamsız bitse zaten hani yapısıcak biri değilim kendim giderim.
Evlenmeden önce ailemle cok aram iyi değildir sorunlu insanlar seni cok muhattap etmem cok bagım yok diyen biriydi cokta tatlı geldiler bana nikahtan sonra tamamen aileci oldu ve evlendıkten sonra ben aılecı oldum demeye basladı 1 saat uzaklıkta bır sehırde yasıyoruz onlara her haftasonu gitmek istedi ben her haftasonu gitmek istemediğim için eski günlerim güzeldi kısıtlanıyorum baskı altında hissediyorum cuma gününden giderdim pazartesi sabahı dönerdim sımdı yapamıyorum demeye basladı ben hıc gıtmeyelım demedim 2 3 haftada bir özlendıkce gittik geldık saygıyla güzelce tadıyla
9 ayda en az 20 kere gitmişizdir 2 kere tatil yaptık aılesı ıle gercekten batmıyor bana bırlıkte yapılan seyler ama ben eşim için sehir değiştirip gittim bu sene calısmıyorum bulundugum yerde bırseyler yapmak alısmak ıstıyorum benım odaklanmama alısmama yardım etmek yerıne ben burada yasamayı sevmıyorum buraya cok alısma odaklanma burada arkadasımız olmıcak 10 senede kalsam buraya alısmıcam oraya gitmek isticem gibi seyler söylüyor
Hıc arkadasım yok ben cok kolay alısabılen bır ınsanım fakat her kavga sonunda bosanalım aılen gelsın almaya gıbı cumleler soyluyor ben tamam dıyorum oylemı hazırlanıyorum valız hazırlıyorum bırsekılde ozur dılerım vs gonlumu alıyor.Aılesının bulundugu yer sehır ıcınde degıl bıraz köy gibi ılerıde oraya tasınmak istiyor bende o sehırde ama bıraz daha merkezı bıryer ıstıyorum 10 dakıka uzakta en fazla ama orada oturmazsam cocuk yapamazmıs o orada mutluymus aılesı onlarmıs topragı orasıymıs yanı ısın özeti bu evlılıkte onun aılesı,onun topragı onun yasamı,onun hayallerı kendı soz hakkım yok gıbı gelıyor.
Yaptıgımız etkınlıklere bakıyorum ben konser,tıyatro,sınema ,muzık dınlemeye gıdelım mesela boyle seylerden cok keyıf alırım bılet buluyorum dur haftaya dur soyle dur boyle bunlarıda gectım evımde haftasonu esımle yayılmak ıstıyorum,uzun uzun kahvaltı yapalım,dızıye baslayalım tum gun ızleyelım ama her haftasonumuz kosturmaca gecıyor ya bırsekılde aılesının oldugu yere gıdıyoruz (kuaförü bile yok burada gitmemiz lazım sacım kötü tıraşım kötü vs birsekılde gitmek istiyor) cuma günü işten izin alıp pazar aksamı donucez dıye gıdıyoruz pazar gunu bı ogrenıyorumkı pazartesı ıcın rapor alıcakmıs gitmeyecekmişiz canta gibi yanında tasıyor.Oraya gitmediğimiz zamanlarda ise rakı masası cok sever gideriz yemek yeriz.birkerede ya bu kız burada yalnız gun ıcınde napıyorsun nasıl gecıyor gunun askım soyle yapalım boyle yapalım demedi sımarıklık yapıyorsun dıyor ben calısmaya alısmısım evde cok zorlanıyorum üretkenliğim gitmiş gibi geliyor,ya bu kız tıyatro dıyordu bu hafta ona gidelim demiyor.
Sohbet edemiyoruz çünkü hep onun işini,onun ailesini konusuyoruz eger onun söylediğine ters birşey söylersem öyle düşünmüyorum bence böyle dersem ‘senle sohbet edilmiyor yaa’ der konu kapanır her dediğini okeylemem cok haklısın demem gerek.
Aılemın yanına 2 kere gittim bu zaman diliminde birinde küs gittim ikna etti geldim farklı olcak değişicek herşey vs ikincide ailemin oldgu yerde oturmazsan gelme buraya diye aradı benı baskı altındaymıs elestırıyormusum gitmek ıstıyormus rahat rahat ben gitmek istemiyormusum mutlu olmayı bılmıyormusum fakat oraya gıdınce benı bırakıp erkek arkadaslarıyla rakı masasında ben aılesı ıle evde ya da aılecek cıktık denız kenarınsa yuruyus yapıyoruz o babasıyla yuruyor ben annesıyle nereye gıtsek bu boyle
Neyse ben aıleme actım durumu boyle boyle yeter gıtmıcem dıye tamam dedıler gıtme babamda aradı baban gelsın alsın dıyordu ya ben kızımın arkasındayım oyle konusmana gerek yok kapının onunde arabası var atlar gelır onu gectım evden gıdecek bırı varsa sensın kızım degıl falan dıye ama 2 gun sonra cıktı geldı benı almaya saf ben yine gittim.
Burada mutsuz istifa etmek istiyor gidip ailesinin mahallesinde dükkan falan acmak istiyor bende karsı cıkıyorum cunku burada yükselicek sırf aıle yanı istediği için gitmek istiyor tek basına karar veremezki destek olacagına köstek oluyorsun nolur yanımda olsan nolur tamam desen nolur gelsen gıtsek nıye baskı altına alıyorsun dıyor beni manipüle ediyor.Artık kendimden şüphe etmeye basladım tamam diyeyim gönlü olsun moduna girdim ama bu sefer ortada benim hayatım kalmadı 30 senedir inşaa ettiğim hayatım yok oldu.Sohbet edemiyoruz,bütün olamıyoruz,ortak hayal kuramıyoruz hep ona göre hareket ediyoruz.İyi bir insan birşey isteyeyim geri cevirmez,eli acıktır,evine bakar,dürüsttür ama iltifat,güzel söz,yüceltme anca kavgalıysak gönlümü almak icin sen söyle deyince söyleyemiyorum der ben 8 senedir aktif calısan biriydim bılmedıgım sehir yapayalnız kaldım evet onun sucu degıl bılerek ısteyerek geldım ama ınanın nısanlıyken benımle kenetlenmıs bıri vardı sımdı tamamen anne baba dıyen bırı var benım aılem sen degılsın onlar dıyor cok sevdıgım ınsanları bana rakıp yaptı kıskanclık olusturdu,saygımı hıc kaybetmedım ama ben evlılıgımızı bızı görsün kabullensin istedim.Ciftli biryere gideriz diger cift el ele kol kola bizimki önden önden cıkar ben diger ciftle kalakalırım.Diğerleri sohbet ederken bizimki haber okur ben tek kalırım.Anlayamıyorum çokta begenılen biriyim,sohbetim iyidir,her ortama girebilirim,kendimi tasıyabilen biriyim.
Çok uzattım lütfen kusura bakmayın.Her hafta bırsekılde bır kavga cıkıyor ve sonunda yapamıyorum senınle,bu evlılıge odaklanamıyorum,seni eskisi kadar sevemıyorum,sevecek bırsey bulamıyorum,eski hayatım daha güzeldi gibi cümleler kuruyor ama bırakamıyorda inanın baskası bana bunları anlatsa ne beklıyorsun cık git derim ama öyle bir hıcbırsey olmamıs gıbı askından ölüyormus gibi yapıyor Deneyelim birdaha özür dilerim demeler ve suclu ben mişim gibi manipüle etmesi toparlanıyorum gidicem diye kendimi yine yerimde sayarken buluyorum.
2.evlılıgım oldugu ıcın ve 31 yasında oldugum için cekincelerim var özgüvenim gitti geç mi kaldım herseye diyorum boyle kabul edip devam mı etsem diyorum sonra sacmalama boyle gecmez diyorum.
Bende mi sorun var diyorum aynı tip insan cekiyorum ya da ben mi gecinemiyorum diyorum.
Cok uzattım,nacizane fikirlerinizi bekliyorum.Yapıcı eleştirilere açığım ,çok teşekkür ederim :)