seni çok sevdim anlamasan da ,bilmesen de ,bilmek istemesen de, anlaşamıyoruz olmuyor olmadı desen de, seni gerçekten çok sevdim ben... tahmin ettiğinden daha fazla,hala tanıştığımız yere bakamıyorum yerinde bi virane olsa da oranın hala baktıkça içim sızlıyor..canım yanıyor,biliyormusun bugün işten gelirken düşündüm de bütün güzel anılar aklıma geldi bir bir, yaşayamadığımız, o kötü yaşanmışlıkların içinde kaybolup gitmiş küçücük güzel anlar... nasılda kucaklayıvermiştin beni o parkta şimdi seni dereye atarım diye nasılda kucaklayıvermiştin buralar çok engebeli yürüyemiyorum ben dediimde,nasılda sarılmıştın bana arabada,kollarının arasında dünyanın en mutlu insanı bendim belkide,kalp atışlarını duymuştum hızlı hızlı atan...nasılda yatmıştın dizime senden ayrıldıktan sonraki ilk görüşmemizde,tanışma hikayemizi nasıl anlatmıştım sana saçlarını okşayarak ee oğlan napmış ee sonra kız napmış diye nasıl sora sora anlattırmıştın çocuk gibi küçücük bir çocuk gibi...nasıl da yerdin her numaramı sazan gibi atlayıp yutardın herşeyi saf bi yanın da vardı bee, sonra nasıl 6 ay sonraki ilk karşılaşmamızda seni yine nasılda keklemiştik, carrefoura gitcez ama nasıl gidilir bilmiyoruz demiştik sen hemen atlamıştın ben götüreyim diye.arabadan çıkıp ben arabaya doğru yoldan yürürken gelene kadar nasıl da bakmıştın,nasılda bakışmıştık, iki yabancıda olsak artık gözlerime bakmasanda beni gördüünde bunlar da kaldı kırık kalbimin bir köşeciğinde...seni seviyorum....
