O öyle değil anne, baskıya dönüşen "fazla" ilgi de sevmiyorum, canım istediğinde fiziksel olarak "tamamen" yalnız kalabilmeyi seviyorum, bana karışılmasın istiyorum, her hareketimde, davranışımda bir takım yorumlar duymak istemiyorum, bir şeyleri neden yaptığıma dair açıklama yapmak zorunda olmamak istiyorum, bunların başkalarına -bir de genelde kendince yorumlanarak- aktarılmasını sevmiyorum. Rahatlık, özgürlük, keyif, temiz enerji, denge istiyorum. Benim ilgi anlayışım senin anladığın gibi değil! Kötü de olsa konuşulmayı seven insanlar var ben sevmiyorum, iyinin abartılması da var ki bu da kötü bir şey. Benden bağımsız ama benimle ilgili şeyler dönüyor ve kontrol edemiyorum, sonunda da sıkıntısı bana yansıyor. Evet tabi ki kale alınmak, görülmek, önemsenmek gerek o başka, bunları isterim ama dengede, düzgünce! Saygıyla... Saygı da bir ilgi ama ben sana hakkımda konuşma, şunu şunu söyleme millete desem bile söylüyor, sohbet konusu yapıyorsun, söylemeden yapman gerekirken!
Ruhum yalnız olmasın istiyorum asıl... Ahh...
Şöyle gönülden bir anlaşılsam, gerçek samimiyete ulaşsam...
Her şeyim dengede olsa.