Seninle neden arkadaş oldum hiç bilmiyorum ve o kadar pişmanım ki...Anca dikkat çekmeye ilgi toplamaya çalışan hırsından ve egosundan kusurlarını dahi göremeyen birisin!Hep dinledim seni,bir kere sormadın nasıl olduğumu hep kendinden bahsettin.En mutlu olduğum zamanlarda bile fesatlıktan kıskançlıktan kendini yedin.Bir türlü mutlu olamama sebebini söyleyeyim kalbinde kötülük barındırdığın için hiç bir zaman gerçek mutluluğu bulamıyorsun,daha doğrusu haketmiyorsun.Sence bunca insan niye çıkıyor hayatından?Hepsi kötü hepsi karaktersiz de bir sen misin mükemmel?Küçücük dünyanda kendini dev aynasında görüyorsun ama gerçek hayatta seni tanıyan herkes kaçıyor.Ben mi?Ne kadar haketmesen de kalbini kırmak tamamen yalnız bırakmak istemiyorum seni.Benden başka kimse olmadığını adım gibi biliyorum çünkü,Etrafında birileri varsa da benim gibi saatlerce,günlerce dinleyip yanında olmuyorlar.Özgüvensizligini,hareketlerinin altında yatan kötü niyeti o kadar belli ediyorsun ki acıyorum aslında sana.Sürekli birilerine bir şeylere gıcık oluyorsun çünkü senin egona hizmet etmelerini istiyorsun.Artık büyümelisin.
Bu sene eğer mutluluğumu gölgelemeye çalışırsan tüm bunları yüzüne tokat gibi çarpacağım.Hoş sen yine laftan anlamayıp beni kötüleyeceksin ama zerre umrumda değilsin.Yalvarırım çık hayatımdan ben yapamıyorum ama sen yap lütfen...