seni seviyorum, aylar oldu seviyorum ama duygularım, kafam o kadar karışık ki... karışık olan tamamen benim, sen değilsin. sen ve seninle ilgili durumların senin tarafından olan her şeyi gayet net. bütün sorun bende. bana iyi geliyorsun, ona şüphe yok ama bazı şeyler, bazı durumlar beni üzüyor. şansıma üzülüyorum, kendime kızıyorum. yani bazı şeylerinden bu kadar uzak olduğum biriyle daha nereye kadar ilgilenebilirim? ya da ne zamana kadar ilgilenmeliyim? başlattığım şey sana da iyi geliyor, bunun farkındayım. senin de aklına geliyor, aramızda ilginç bir iletişim var. ama dedim ya, nereye kadar? senden birşey görmesem şimdiye kadar çoktaan çöpe giderdi bu proje, şu an sadece senin için devam ediyor. senin iyiliğin için, benim alışkanlıklarım için. neyse, saçmalıyorum işte sonu zaten olmayan birşeyi sonlandırsam mı artık diye düşünüyorum. ama sana ne diyeceğim?