Ah ah.. Keşke senin için "o" ben olsaydım.. Benim için "o" sen. İsterdim ama olmuyor işte. Keşke bir yüz yüze olabilseydik, bir görüşebilseydik. Karşılık veremiyorum sana olmuyor işte.. Aynı hislerde değiliz. Belki seninki de bir yanılsama, bir yarım kalmışlık bilmiyorum, daha derin duygusallıkların var. Tam olarak da tanımıyoruz birbirimizi aslında hem bir ilişkide olabilecek duygusal reaksiyonlar hem mantıksal durumlar açısından. Ne bilim mesela ben uyuma çok önem veririm, kısıtlamak istemiyorum artık hem kendimi hem karşımdakini yorarım ama uymazsak rahatsız olurum bu konuda ve yapma isteği yaşarım. His olarak karşılık verebilsem bile o kadar şey var ki konuşulabilecek ve hiç başlamamasını sağlayabilecek. Neyse işte. Ama bu iyi hissin hep sürmesini isterdim, tanıdığım kadarıyla değerlisin benim için, ama bu kadar işte.. İlerisi olmuyor, ihtimal varsa da(ki sanmam, anlardım muhtemelen bu kadar muhabbete) görüşme şansımız yok.