- 20 Mart 2008
- 140.778
- 211.357
- 60
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
99 depreminde sosyal medya internet vs olmadığından felaketin boyutunu depremzede yakınlarımızdan öğreniyorduk ama tabii tüm bölgeyi bilemiyorduk ama bu sefer yüzlerce binlercesi var ama gece gördüğüm 2 video mahvetti.Kaç gündür izliyorum hem tv hemde pc'den videoları,dayanılacak gbi değil zaten,bizler burada kahrolurken oradaki insanımızı anlamak bile zor geliyor artık.Kardeşimde orada görevli gitti arayıp sormıyorum bile nasıl oralar diye.
İnşallah ablacımZaman herşeyin ilacı deniyor ya,elbette kolay değil unutulmaz yaşananlar.
İlk defa resmen canlı olarak seyrediyoruz ekrandan,boğazım düğümleniyor artık kendimi zor tutuyorum seyrederken.99 depreminde sosyal medya internet vs olmadığından felaketin boyutunu depremzede yakınlarımızdan öğreniyorduk ama tabii tüm bölgeyi bilemiyorduk ama bu sefer yüzlerce binlercesi var ama gece gördüğüm 2 video mahvetti.
Eşim koca adam bebekleri, çocukları için çırpınan babaları gördükçe tutamadı kendini, kızım sarılıp sarılıp ağlıyor biz böyleyiz oradakileri tasavvur edemiyorum, offff valla ahretlik insanlar nasıl toparlanacak bilmiyorum.
Canım benim keşke elimizden çok daha fazlası gelsede yardımcı olabilsekİnşallah ablacım
Türk Psikiyatri Derneği bölgede gönüllü psikolojik destek vereceğini duyurmuştu, ki galiba ailelere desteğe başladılar.İlk defa resmen canlı olarak seyrediyoruz ekrandan,boğazım düğümleniyor artık kendimi zor tutuyorum seyrederken.
Çok zor ahretlik insanlar cidden nasıl toparlayacak nasıl hayatlrına devam edecekler bilmiyoruz artık.
Canım benim keşke elimizden çok daha fazlası gelsede yardımcı olabilsek
Dedim ki geçen gün keşke daha genç olsaydımda arama kurtarma gönüllüüs olsaydım ne güzel bir canı kurtrmak hayata geri döndürmek.Türk Psikiyatri Derneği bölgede gönüllü psikolojik destek vereceğini duyurmuştu, ki galiba ailelere desteğe başladılar.
Depremzede arkadaşlarımız bilsin ki şu an tüm ülkenin yüreği onlarla, depremden 8 gün sonra ilk defa çarşıya indim hem biraz kendime geleyim diye hem bir şeyler alayım diye, herkes çok üzgün, sürekli alışveriş yaptığım bir yer var, onlar bana soruyor iyi misin abla ben onlara soruyorum, iyiyim demek adetten olmuş ama iyi değilim diye cevaplar veriyoruz birbirimize, kimsenin tadı kalmadı
Eve dönene kadar vicdan yaptım, ben çıktım nefes aldım havada güzeldi bir şeyler aldım ama yani ne bileyim bende orada olmalıydım duygusu oluyor insanda, bireysel de gidemiyorsun almıyorlarmış haklılar da hem trafik tıkanmasına neden olunuyormuş hem de bilgin yoksa yarardan çok zararın oluyormuş buradan gidenler oldu lakin arama kurtarma, yardım ekiplerinde olmadıklarından geri gönderilmişler.
Sorma ama çok şükür herkes elinden geldiğinin fazlasını yapıyor yapmaya çalışıyor, annem 99 depreminde yardıma gitmişti ben kızım küçük yarardan çok zararım olacak ayak bağı olacağım diye gidememiştim, şimdi annem garibim sağlık sorunları yüzünden evden çıkamıyor ama o bile oturduğu yerden yardım toplayanlara ulaşıp ördüğü bebek takımlarını erzakları yolluyor, sağlığım yok ki diyor ona tv ve sosyal medyayı yasakladım çok üzülüyor ağlıyor ama söz dinlemeyip yine açıyor.Dedim ki geçen gün keşke daha genç olsaydımda arama kurtarma gönüllüüs olsaydım ne güzel bir canı kurtrmak hayata geri döndürmek.
Herkesler üzgün zaten moraller sıfır yediğin içtiğinin bile tadı yok artık,biz burda yerken kahroluyoruz,sigara içmek için blkona çıkıyoruz kapalı birde orası içeri girerken üşüdüm dedim sonra kendime kızdım böyle demeye hakkım yok benim dedim.
Keşke çok daha fazlasını yapabilsek aslında,ellerine sağlık olsun anneciğininde oda elimden geldiği kadarıyla bişiler yapmanın gayreti içinde ne güzel.Belli yaştakiler içinde zor bu durum seyrettikçe üzülüyolar tansiyonlrıda çıkıyor sonra.Sorma ama çok şükür herkes elinden geldiğinin fazlasını yapıyor yapmaya çalışıyor, annem 99 depreminde yardıma gitmişti ben kızım küçük yarardan çok zararım olacak ayak bağı olacağım diye gidememiştim, şimdi annem garibim sağlık sorunları yüzünden evden çıkamıyor ama o bile oturduğu yerden yardım toplayanlara ulaşıp ördüğü bebek takımlarını erzakları yolluyor, sağlığım yok ki diyor ona tv ve sosyal medyayı yasakladım çok üzülüyor ağlıyor ama söz dinlemeyip yine açıyor.
Zaten maalesef tansiyon hastası, şeker de var koah da var seyredip seyredip tıkanıyor.Keşke çok daha fazlasını yapabilsek aslında,ellerine sağlık olsun anneciğininde oda elimden geldiği kadarıyla bişiler yapmanın gayreti içinde ne güzel.Belli yaştakiler içinde zor bu durum seyrettikçe üzülüyolar tansiyonlrıda çıkıyor sonra.
Çok şükür herkes yardım ediyorZaten maalesef tansiyon hastası, şeker de var koah da var seyredip seyredip tıkanıyor.
Bizim halkımız hep fedakar olmuştur, herkes elinden geleni yapıyor yapmaya da devam edecek, bugünleri de elbirliğiyle atlatacağız
Amin aşkomOlacak inşallah canım