- 5 Kasım 2024
- 94
- 81
- 3
- 24
- Konu Sahibi geceninkralicesi
-
- #16.681
Ay kızlar, sizden konu dışı bir şey hakkında fikir almak istiyorum. Geçenlerde nişanlımla bir tartışma yaşadık. Nişanlım, annesiyle birlikte bize oturmaya geldiler (bu arada 6 aydır nişanlıyız ve bu, nişandan sonra ilk gelişleri). Hatta biraz benim baskım sayesinde geldiler. Sürekli gelmemek için bir bahane buluyorlardı: yok arabam bozuk, yok annem rahatsız. Evet, arabası gerçekten bozuk ama gelmek isteyen insan bir yolunu bulup gelmez mi? Yanlış mı düşünüyorum? Aramızda üç saat mesafe var.
Annesi meme kanseriydi, atlattı; ara ara kemoterapi ve ağır ilaçlar alıyor, bu doğru. Ama kadına bakıyorum, günlük hayatına gayet iyi devam ediyor. Arkadaşlarıyla buluşuyor, düğünlerde dans pistinden inmiyor, biz yurtdışında olmamıza rağmen saçını boyatmak için Türkiye’ye bile gidiyor 2-3 günlüğüne. Normal bir şekilde işine de gidip geliyor. Tamam, rahatsız olduğu günler elbette var ama sürekli değil. Gerçekten insan hiç mi fırsat bulamaz, gelinini görmeye gelemez mi? Görmeyi geçtim, aramıyor bile. Ben ara sıra ona yazdım ya da yanına gittim, oturup sohbet ettik, bu 15-20 kez olmuştur. Nişanlım “Gelemiyorum, arabam yok” dediğinde hep ben onun yanına gittim, hatta gitmişken annesini de görmeden gitmeyeyim ayıp olur dedim. Kadın ise beni ne arıyor ne soruyor…
Geçen hafta işte sonunda bize geldiler. Abim, nişanlımla bana dönüp “Düğün tarihini düşündünüz mü?” diye sordu. Annesi hemen atladı: “Ben 2026’dan önce düğün yapamam, kimse kusura bakmasın, sorun maddiyat değil, ben rahatsızım” dedi. Ben de biraz sesimi yükselterek “2026 çok geç, ben o kadar beklemek istemiyorum. Geleceğe dair planlarım böyle değildi, ayrıca nişanlımla biz böyle konuşmamıştık; 2025 Eylül ya da Ekim gibi planlamıştık” dedim. Nişanlım ise sessizce oturup hiçbir şey demedi. Annem o ara bacağımı cimcikledi susmam için ama ben gerçekten çok tepkilendim. Annesi, bizimkilere “Siz ne düşünüyorsunuz?” bile demeden, “2026’dan önce yapamam” deyip herkesi susturdu. Sonra da “Biz kalkalım artık” diyerek kalktı.
Bu olaydan sonra nişanlımla konuşmadık, o da bana yazmadı. Dün ben aradım, bana bağırdı: “Sen saygısızsın, anlayışsızsın, annem rahatsız” diye. Kızlar, yemin ederim annesi öyle yatalak biri değil, bildiğiniz Barbie bebek gibi; her yer estetikli, göğsünü aldıktan sonra yeniden yaptırdı, platin sarısı saçları var… Allah için söylüyorum, benden daha güzel bir kadın. Ama bana gelince neden böyle “hastalık hastası” yapıyor kendini? Yoksa ben mi fazla tepki gösteriyorum, bilmiyorum…
Annesi meme kanseriydi, atlattı; ara ara kemoterapi ve ağır ilaçlar alıyor, bu doğru. Ama kadına bakıyorum, günlük hayatına gayet iyi devam ediyor. Arkadaşlarıyla buluşuyor, düğünlerde dans pistinden inmiyor, biz yurtdışında olmamıza rağmen saçını boyatmak için Türkiye’ye bile gidiyor 2-3 günlüğüne. Normal bir şekilde işine de gidip geliyor. Tamam, rahatsız olduğu günler elbette var ama sürekli değil. Gerçekten insan hiç mi fırsat bulamaz, gelinini görmeye gelemez mi? Görmeyi geçtim, aramıyor bile. Ben ara sıra ona yazdım ya da yanına gittim, oturup sohbet ettik, bu 15-20 kez olmuştur. Nişanlım “Gelemiyorum, arabam yok” dediğinde hep ben onun yanına gittim, hatta gitmişken annesini de görmeden gitmeyeyim ayıp olur dedim. Kadın ise beni ne arıyor ne soruyor…
Geçen hafta işte sonunda bize geldiler. Abim, nişanlımla bana dönüp “Düğün tarihini düşündünüz mü?” diye sordu. Annesi hemen atladı: “Ben 2026’dan önce düğün yapamam, kimse kusura bakmasın, sorun maddiyat değil, ben rahatsızım” dedi. Ben de biraz sesimi yükselterek “2026 çok geç, ben o kadar beklemek istemiyorum. Geleceğe dair planlarım böyle değildi, ayrıca nişanlımla biz böyle konuşmamıştık; 2025 Eylül ya da Ekim gibi planlamıştık” dedim. Nişanlım ise sessizce oturup hiçbir şey demedi. Annem o ara bacağımı cimcikledi susmam için ama ben gerçekten çok tepkilendim. Annesi, bizimkilere “Siz ne düşünüyorsunuz?” bile demeden, “2026’dan önce yapamam” deyip herkesi susturdu. Sonra da “Biz kalkalım artık” diyerek kalktı.
Bu olaydan sonra nişanlımla konuşmadık, o da bana yazmadı. Dün ben aradım, bana bağırdı: “Sen saygısızsın, anlayışsızsın, annem rahatsız” diye. Kızlar, yemin ederim annesi öyle yatalak biri değil, bildiğiniz Barbie bebek gibi; her yer estetikli, göğsünü aldıktan sonra yeniden yaptırdı, platin sarısı saçları var… Allah için söylüyorum, benden daha güzel bir kadın. Ama bana gelince neden böyle “hastalık hastası” yapıyor kendini? Yoksa ben mi fazla tepki gösteriyorum, bilmiyorum…