Önceki birkaç yoruma baktım da herkes hemen hemen aynı duyguyu paylaşıyor. Etraftaki insanlar kolay kolay anlayamazlar. İnsan bir iğne batsa çığlık atar. Bu ikinci denemem kim bilir kaç tane iğne vurdum kendime. Son üç ay da üç anestezi geçirdim. Herkes akıl vermeyi bilir sadece. Çok stres yapıyorsun,germe kendini,hiç takma kafaya vs. vs. sen belki kendini bazen teselli ediyorsun da bir başkasının ne çenesine ne kafasına etki edemiyorsun. Geçen gün ikinci denemem için yumurta kontrolüne gittim gelirken otobüste bir akrabamla karşılaştım. Daha yok mu bişey niye yapmadın, ben sana baştan bi tane yap demiştim ben bakardım gibi salak saçma cümleler kurdu. benim elimde olan bişey değil Allah nasip etmedikten sonra ne yapabilirim deyince de senin elindeydi tabi kimin elinde olacak dedi. Bazı insanlar bu tür şeylerde hiç yokluk çekmedikleri için kendileri becerdiler de oldu sanıyor malesef. Bunun üzerine ertesi gün aynı yaşlarda başka bir akraba sen ne daha ne duruyorsun tembel deyince benim şarteller attı. Emir bekliyorum dedim biri emretsin de yapayım diye sen söyledin ya dedim akşama gider yaparım artık. Sanki kek yapıcam böyle salak saçma konuşan insanlarla elimden geldiğince bir araya gelmiyorum ama işte olanı da engelliyemiyorsun. HAdi sen germe kendini seni gerenleri ne yapacaksın. Bazen insan kendini tecrit etmek istiyor herkesten kimseyle konuşmak istemiyor. Benim 6.senem evlilikte. 4 aşılama 1 başarısız tüp bebek ve kimbilir kaç çatlatma iğnesi yumurta takibi. Dün de yumurta toplama işlemim oldu ikinci denemem için yine anestezi yine iğneler. Bekliyorum embriyolar nasıl olacak diye. Demem o ki attan adamın biri düşmüş de yanına gelmişler siz gidin demiş bana attan düşen birini getirin o anlar anca beni. biz de anca birbirimize anlatabiliyoruz ve herkes eminim burda birbirini anlıyor. Çok kalp kırıklığı yaşıyoruz çok üzülüyoruz inşallah günahlarımıza keffaret olur. tez ve hayırlı zamanda da bebeklerimizi kucağımıza alırız inşallah.