canlarım benim hepimiz aynıyız biliyorum ben tahammül edemezken iyce üstüme gelmeye başladı hayat
ablamla altlı üstlü oturan arkadaşımın aynı anda hamile kaldığını öğrendim hayat zindan oldu bana benim onlardan başka kimsem yok tu
hergün biradaydık ama ikisindende nefret ediyorum insan kardeşindn nefret edermi ediyorum ben bütün acıları çekerken yanımdaydı
ama şimdi gidiyorum ikiside sürekli bebek konuşuyor oda konuşuyor yok kocalarına eziyet edip mobilyaları değiştiriyorlar bunaldım iyce ben kaldıramazken ablam beni hergün yerden yere vuruyor bi topluma çıkıyoruz ben konuyu kapattıkça miğdesi bulandığını kız olduğunu öne sürüyor kardeş kardeşe bunu yaparsa arkedaş ne anlasın ben yokmuşum gibi davranıyor ikiside içimi çok sızlattılar anlatmakla bitmez ben de gönlümden geçiriyorum beni çok ağlattınız anlamadınız allahım bu bebeği kucağınıza vermesin diye ya konuşsunlar tamamda benim yanımda hiç kapatmadılar konuyu kardeş ya bu kardeş beni teselli ettiği günleri unuttu gitti ben diyordum etrafımda konuşunca kaldıramıyorum diye bile bile konuşuyor dün evinde arkadaşlar toplancakmış çağırdı gittim saatlerce bebek konuştular ben mutfakta kaldım eve geldim saatlerce ağladım hıçkıra hıçkıra ikiside canciğer dostumdu ayrı bir günümüz yoktu ama benim içimi çok sızlattılar olduğuna üzülmedim bile yanımda hiç susmuyorlar allahım onlara vicdan versin başka ne diyeyim
Sevgili Feriha, ne yazık ki, aileden de olsa, yakınlarımız bazen gerektiği kadar duyarlı olamıyorlar. Ben
tüp bebek yapmaya çalışırken kız kardeşim, dur ben senden önce normal yapayım dedi ve o ay hamile kaldı. Komik bir şekilde de benden sakladı. Tedavim başlamıştı, ve o sürede sık sık dışarda buluşalım gezmeye gidelim önerilerinde bulunuldu ben ruhen ve bedenen buna müsait değildim, uygun olmadıgımı soylediğimde ailemizi de arkasına alarak bana karşı çok sorunlar çıkarttı. Normal hiçbir gün geçirmedim tüp bebek dönemimde, ağlamadan üzülmeden.Biraz normale döndüğünde ilişkimiz, bu kez gebelik yaşıyla ilgili enteresan yorumlar getirmeye başladı. ben ondan 10 yaş büyüğüm. onun 2. gebeliği, yaş geçtikçe çok zor gebeliği geçirmek, benim bile bu yaştan sonra gebeliğim çekilmez gibi sıkıcı yorumlar getirdi sürekli . Beni kastedip etmediğini bilmesem de daha duyarlılık beklerdim. Gebeliğimi öğrendiğim gün anneme söylerken ağlamaktan konuşamadım, aslında herbirine çok kırgın oldugumdan söylememeyi bile düşündüm ama dayanamadım. Anneme söylerken ağlayınca seni arayacağım diye teli kapadım. O arada kardeşim yanımdaymış ve aradı, ben de mutlu haberden arıyor zannettim. Bana fırça atmaya başladı, annemden sonra neden ona söylemedim diyeve yüzüme kapadı. İşte benim de bardağımın son noktasıymış bu, bunca zaman, o kadar sıkıntı çekip susan ben, bağırmadım ama önce günlerce telefonumu kapadım. Sonra sürekli kardeşimin gazına gelip ben transfer öncesi 25 yumurtayla yatarken onlarla neden hayvanat bahçesine gelmediğim için kavga çıkaran, transferimde de tatile gidip beni tek başına bırakan anneme, kırmadan, bağırmadan ama kararlı ve kesin sözlerle yeter artık diyerek herşeyi söyledim. O günlerde yanımda olan eşim ve komşularımın, hatta onların annelerinin o dönemdeki desteklerini anlattım. İşin ilginci hiç gerilmedim bu kez, çok rahatladım. Kardeşim aradı, açmadım birkaç gün. Sonra açtımi ona da söyledim herşeyi. O günden sonra kardeşim farkına vardı ve yaklaşık 5 aydır herşey yıllardır olmadıgı kadar düzgün. Kardeşim günlerce hastanede kaldı, ben refakatçiydim. Bazen olayların bizim tarafımızdan nasıl gözüktüğünü karşı tarafa göstermek gerekiyor kavgasız dövüşsüz. Kardeşim o zamanlarda hamilelik daha zor, hamile kal görürsün derdi. Hamile kaldım, hayır, günde 20-25i geçen kusmalarımda, artık ağzımdan kan geldiği zamanlarda bile tüp bebeği yarısı kadar sıkıntı çekmedim. Yemek yiyemedim, yapamadım, 5 kilo verdim, yollarda kustum, üstüm başım battı, hayır bu sıkıntıların hiçbiri tüp bebek gibi değildi. Biliyorum ki bu sıkıntıyı yaşamamış kimselerin bizi anlamasını beklemek çok zor. Ama affetmelisin, çünkü ben gebe kaldıgımda da aslında herkesi affetmiştim, bu olanları unutmaya başlamıştım. Çünkü stres herşeyden çok etkiliyor olmasını bebeğin. Ablana yapabiliyorsan bu sorunları anlat, yapamıyorsan güvendiğin birinin bu konuda size aracı olmasını sağla. Bugün kandil, en güzeli kalbinde; sana kötülük yapanları bile affedebilmek için dua etmek. Ve tabi ki bebişler için. Ben hepiniz için dua ediyorum bu akşam. Hayırlı kandiller.
Rabb'imin vardır bi bildiği. O' ndan gelene amenna diyecek bişi yok. Rabbim gücünü artırsın.
